Ολόκληρη τη βδομάδα πριν και κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε στη Χαλκιδική διοργανώθηκαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με κορυφαίες τις διαδηλώσεις στο Μαρμαρά και στη Θεσσαλονίκη.

Οι εκδηλώσεις ήταν χρήσιμες, γιατί χωρίς αυτές οι ηγέτες της Ε.Ε. δε θα αισθάνονταν κανένα αντίβαρο στην εφαρμογή της πολιτικής τους. Όμως, παρότι στη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης πήραν μέρος δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, η αποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων ήταν πολύ περιορισμένη, γιατί σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα Κίνημα κατά της Ε.Ε., ούτε καν κατά της πολιτικής της. Ήταν μια παρέλαση κομματικών οργανώσεων κάθε μεγέθους, που συνέρρευσαν απ' όλη την Ελλάδα, στις οποίες προστέθηκαν και κάποιοι ανένταχτοι κομματικά πολίτες με ιδιαίτερη πολιτική ευαισθησία.

Ο λαός της Θεσσαλονίκης όχι μόνο δεν αγκάλιασε τις κινητοποιήσεις, όχι μόνο δεν ήταν στα μπαλκόνια, για να επευφημήσει τους διαδηλωτές (όπως συμβαίνει σε κάθε πραγματικό κίνημα), αλλά ήταν από ουδέτερος έως αρνητικός, παρότι οι συνέπειες της οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε. του είναι ήδη δυσβάσταχτες. Έτσι, οι κύριοι του Πόρτο Καρράς δεν αισθάνθηκαν να απειλούνται ιδιαίτερα, αν δεν ήταν και ευχαριστημένοι κάποιοι για τη δημοκρατική νομιμοποίηση τους.

Στη Θεσσαλονίκη αποτυπώθηκε όλο το πολιτικό μας πρόβλημα. Μια κοινωνία υποταγμένη και σε διαδικασία αλλοτρίωσης εκφράζεται τόσο από την εξουσία της και την κυβέρνηση της όσο και από τα κινήματα και την αντιπολίτευση της. Η Ν.Δ., έτοιμη (;) να αναλάβει τη σκυτάλη της διακυβέρνησης, δεν κρύβει την αντίθεση της στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ δημιούργησαν το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, στο οποίο συσπείρωσαν και κάποιες μικρότερες οργανώσεις και το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να αμφισβητήσει την Ε.Ε. Το ΚΚΕ με τη ΔΡΑΣΗ επιλέγει την περιχαράκωση του. Μικρότερες αριστερές οργανώσεις αναγκάζονται να κάνουν το ίδιο. Στο μπλοκ των «αντιεξουσιαστών» είναι πάντα οι «γνωστοί-άγνωστοι», που δρουν συμπληρωματικά με την αστυνομία και τα ΜΜΕ, ώστε οι τηλεθεατές - μη πολίτες να ασχολούνται μόνο με τα 10 μαγαζιά που κάηκαν (και θα αποζημιωθούν) και όχι τα δεκάδες χιλιάδες που κλείνουν (χωρίς αποζημίωση) λόγω της πολιτικής της Ε.Ε.

Η δράση αυτών των «αγνώστων» είναι ένας λόγος της μη συμμετοχής του λαού στις

κινητοποιήσεις. Ένας δεύτερος είναι οι χωριστές συγκεντρώσεις και πορείες, που φέρνουν σε αμηχανία και δυσφορία κάθε ανένταχτο κομματικά πολίτη. Ένας τρίτος είναι ο προφανής στόχος των διοργανωτών να επιδείξουν και να ενισχύσουν την κομματική τους οργάνωση και όχι να αντιπαλέψουν την Ε.Ε. ή την πολιτική της. Αν δεν ήταν έτσι, θα έπρεπε στις κινητοποιήσεις να συμμετέχουν μόνο συνδικαλιστικές και άλλες μαζικές κι όχι κομματικές οργανώσεις.

Με τα χαρακτηριστικά αυτά οι κινητοποιήσεις δεν πρόκειται ποτέ να αγκαλιαστούν από το λαό και να ενοχλήσουν σοβαρά τους εκφραστές της Ε.Ε. και της παγκοσμιοποίησης. Δυστυχώς η μαζική συμμετοχή των μαθητών στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις δεν είχε την ανάλογη συνέχεια.

Τα μέλη του ΑΣΚΕ, στα 19 χρόνια της ύπαρξης μας, συμμετείχαμε σ' όλες τις κινητοποιήσεις, χωρίς να επιδεικνύουμε την κομματική μας ταυτότητα. Η επιλογή αυτή δεν ικανοποιούσε κυρίως τους φίλους του ΑΣΚΕ. Έτσι, αρχής γενομένης από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις της άνοιξης, συμμετέχουμε με πικέτα του ΑΣΚΕ, τα οποία, τουλάχιστον, προσπαθούν να εκφέρουν ένα διαφορετικό λόγο. Αυτό δε σημαίνει ότι έπαψε η διαφωνία μας για το χαρακτήρα των κινητοποιήσεων και η προσπάθεια μας ν' αλλάξουν τα πράγματα.