Οι εκλογές στις ΗΠΑ στις 2 Νοεμβρίου δεν ήταν όπως οι προηγούμενες.. Η ανάδειξη του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” ως αμερικανικού στρατηγικού δόγματος επέμβασης επιβραβεύει την αλαζονεία και τον αυταρχισμό, πολώνει βαθειά την αμερικανική κοινωνία και διχάζει το κεφάλαιο.

Η επίσημη αποκάλυψη (από το πόρισμα επιτροπής του κονγκρέσου) ότι ήταν από πριν γνωστό στην αμερικανική κυβέρνηση τι θα γινόταν στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, που ουσιαστικά το προκάλεσε, δεν είχε καμμία επίπτωση στις θέσεις του Κέρι. Οι Δημοκρατικοί υιοθέτησαν πλήρως το δόγμα και πλειοδότησαν κατά την προεκλογική περίοδο για την προστασία των ΗΠΑ από τους τρομοκράτες, με αποτέλεσμα φυσικά να χάσουν από τους αυθεντικούς εκφραστές του.

Αμερικάνικη κοινωνία και Μπους

Η εκλογή Μπους το 2000 είχε αμφισβητηθεί, λόγω της εκτεταμένης νοθείας στη Φλόριδα. Αυτό δεν εμπόδισε την ομάδα που κυβερνά και αποτελείται από φανατικούς θρησκόληπτους, που πολλοί είναι εκτός λογικής, να αλλάξει άρδην την έως τότε πολιτική των ΗΠΑ, με τους προληπτικούς πολέμους και τις μονομερείς επεμβάσεις, χωρίς καμμιά διεθνή “νομιμοποίηση”. Η πολιτική αυτή έχει οδηγήσει τις ΗΠΑ σε απομόνωση, με ραγδαία αύξηση του αντιαμερικανισμού σ’ όλο τον κόσμο και μεγάλη οικονομική ύφεση στο εσωτερικό, με τεράστια αύξηση της ανεργίας και δραστική μείωση της κοινωνικής πρόνοιας.

Η αμερικανική κοινωνία επί τρία χρόνια βομβαρδίστηκε από την κυβέρνηση Μπους με καθε λογής χρώματος (κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο) συναγερμούς για τρομοκράτες, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει φαινόμενα συλλογικής ψύχωσης, π.χ. μεγάλο ποσοστό να είναι υπέρ των βασανιστηρίων, να αυξάνεται ο αριθμός των φανατικών χριστιανών που αναγορεύουν σε μείζονα θέματα αποκλειστικά αυτά της ηθικής, όπως οι γάμοι ομοφυλοφίλων και οι αμβλώσεις. Μ’ αυτή την υποκριτική λογική επιτρέπεται οι ΗΠΑ να βασανίζουν και να σκοτώνουν ανθρώπους που έχουν γεννηθεί, όχι όμως αγέννητους. Μόνο άμα γεννηθούν θα έχουν αυτό το προνόμιο.

Το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφισε Μπους για «την ασφάλεια και τις ηθικές αξίες», αγνοώντας τα υπόλοιπα προβλήματα. Το κατεστημένο στις ΗΠΑ, όταν υπήρχαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα (όπως π.χ. το κραχ του 1929), έστρεφε, δηλ. αποπροσανατόλιζε, την κοινωνία προς “ηθικές αξίες”.

Δέκα εκατομμύρια παραπάνω ψηφοφόροι από τις εκλογές του 2000 και ο Μπους νομιμοποιήθηκε και υπερίσχυσε καθαρά. Τον ψήφισαν και τα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού. Το μήνυμα είναι ότι η αμερικανική κοινωνία στην πλειοψηφία της έγινε πιο ακραία, πιο συντηρητική και πιο απομονωτική.

Οι ακραίες αυτές συμπεριφορές έχουν δημιουργήσει ισχυρές αντιθέσεις στο άλλο μισό της κοινωνίας, που θεωρεί την εκλογή Μπους ως καταστροφή και ντροπή για τη χώρα τους. Σχεδόν όλοι οι Αμερικανοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες είναι κατά του Μπους. Πολλοί Αμερικανοί θέλουν να μεταναστεύσουν. Στον Καναδά ήδη έχουν δηλώσει για μετανάστευση 150.000 (!). Πάντως αρκετοί Αμερικανοί αμφισβήτησαν ότι ο Κέρι θα είχε διαφορετική πολιτική.

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί

Το μη πετρελαϊκό κεφάλαιο νοιώθει ανασφαλές και ουραγός σ’ ένα περιβάλλον ασταθές, όπου μειώνονται οι αγορές του, λόγω του εντεινόμενου απομονωτισμού των ΗΠΑ και του φόβου περιορισμού της ισχύος τους. Επενδύει στην Κίνα, στην Ινδία, στη Ρωσία και τις ενδυναμώνει. Αντιθέτως, οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες πιέζουν και γι’ άλλες αμερικανικές επεμβάσεις (Ιράν, Συρία), προκειμένου να ελέγξουν πλήρως το χώρο των πετρελαίων της περιοχής. Οι αντιθέσεις αυτές θα εμφανισθούν και στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ, πιθανόν πολύ έντονα, ακόμη και μέσα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, μια και τα πολιτικά στελέχη εκεί εκπροσωπούν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών.

Οι αμερικανικές εκλογές και οι άλλοι

Στη συντριπτική πλειοψηφία οι λαοί ήταν κατά της εκλογής Μπους. Οι κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Κίνας ήταν υπέρ. Στην Ε.Ε. η Βρετανία, η Ιταλία και οι λοιποί “σύμμαχοι” επίσης. Αυτοί που προσδοκούσαν κάποια οφέλη από τον Κέρι στο χώρο των πετρελαίων και ενδυνάμωση της Ε.Ε , όπως η Γαλλία και η Γερμανία , ήταν διακριτικά κατά.

Στη χώρα μας οι πολιτικοί, ανάλογα με τις εξαρτήσεις τους, άλλοι ήταν με το Μπους (Μητσοτάκηδες, Βαληνάκης) και άλλοι με τον Κέρι (Γιωργάκης).

Η πολιτική Μπους στη νέα τετραετία

Η πολιτική Μπους θα παραμείνει το ίδιο επιθετική και μονομερής. Θα υποβαθμίσει περισσότερο τον πολιτικό ρόλο της Ε.Ε., ιδιαίτερα της Γαλλίας και της Γερμανίας, και δε θα της επιτρέψει καμμία πολιτική ή στρατιωτική πρωτοβουλία.

Σε ότι αφορά τη χώρα μας, θα διαχειρισθεί μόνη της τα Βαλκάνια, με στόχο την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, τη διάσπαση Σερβίας-Μαυροβουνίου και την υποστήριξη των Σκοπίων, με όλα τα επακόλουθα. Η υποστήριξη της Τουρκίας είτε με το “ήπιο Ισλάμ” του Ερντογάν είτε με τους στρατηγούς είναι πάγια αμερικανική θέση. Ήδη υπάρχουν αφόρητες αμερικανικές πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου να μπει η Τουρκία στην Ε.Ε., χωρίς καμμιά αλλαγή του καθεστώτος της και των διεκδικήσεών της στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Η επιβολή στο Κυπριακό σχεδίου τύπου Ανάν προέκυψε λόγω των στρατηγικών αναγκών της στη Μέση Ανατολή. Θα επιμείνει σ’ ένα ανάλογο σχέδιο και έχει σκοπό ν’ αναγνωρίσει ντε φάκτο το ψευδοκράτος. Αν επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, θα υπάρχει τεράστιος κίνδυνος για τη χώρα μας και είναι καιρός να το αντιληφθούμε.

Πάντως αυτή η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ είναι αυτοκαταστροφική και αντικειμενικά την οδηγεί σε αδυναμία ν’ ανταποκριθεί στο ρόλο της ως υπερδύναμης και μελλοντικά σαν πόλος αντίθεσης στις αναδυόμενες ασιατικές δυνάμεις (Κίνα, Ινδία). Είναι γνωστό ότι οι αυτοκρατορίες καταρρέουν από μέσα, δυστυχώς όχι αναίμακτα.