Δεν είναι μόνον οι Γάλλοι που πολύ δύσκολα θα εγκρίνουν (αν εγκρίνουν) το ευρωσύνταγμα που τους σερβίρεται.

Δύσκολα φαίνονται τα πράγματα και στην Ολλανδία, όπου γίνεται δημοψήφισμα 2 μέρες μετά. Εκεί η γνώμη του λαού είναι συμβουλευτική(!), αλλά ασφαλώς έχει πολιτική βαρύτητα.

Στην Τσεχία το εθνικό Σύνταγμα επιβάλλει διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ευρωσύνταγμα, αλλά κι εκεί οι προβλέψεις είναι μαύρες για τους υπαλλήλους των μεγαλοεπιχειρηματιών και τραπεζιτών της Δ. Ευρώπης. Έτσι τα μεγάλα κόμματα μεθοδεύουν αλλαγή του Συντάγματος(!), ώστε να παρακάμψουν το σκόπελο του δημοψηφίσματος και να το περάσουν με σιγουριά από τη Βουλή.

Ομολογούν αυτό που κατέδειξαν όλα τα δημοψηφίσματα τα σχετικά με την Ε.Ε. σε όλες τις χώρες μέλη της: ότι η λαϊκή βούληση είναι σε κραυγαλέα αναντιστοιχία με τα εθνικά κοινοβούλια και πολύ περισσότερο με τα όργανα της Ε.Ε.

Ως πότε μπορεί να στέκεται όρθιο αυτό το οικοδόμημα; Ασφαλώς η τυχόν επικράτηση του ΟΧΙ σε μια μεγάλη χώρα μάλλον θα ματαιώσει τα φιλόδοξα σχέδια τους για το μέλλον και (αντιθέτως) θα δυναμιτίσει τα θεμέλια του οικοδομήματος.