Η κρίση που ξέσπασε πρόσφατα στην Τουρκία δεν έχει προηγούμενο. Αφορμή η εκλογή νέου Προέδρου, κάτι που μέχρι τώρα ήταν απλή υπόθεση του στρατού. Η άνοδος στην τυπική εξουσία του ισλαμικού κόμματος και των νέων κοινωνικών δυνάμεων που αναδύονται έθεσαν σε πραγματική δοκιμασία τη συμπαγή πραγματική εξουσία του «βαθέος κράτους», η παραμικρή ρωγμή στην οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα την κατεστημένη τάξη. Έτσι δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα, κάτι που περιάγει σε πλήρη αμηχανία τους δυτικούς συνενόχους της, μηδέ των εξαγορασμένων Αμερικανών γερουσιαστών εξαιρουμένων.

Συνταγματικό πραξικόπημα

Σύμφωνα με το Σύνταγμά τους απαιτείται υπεραυξημένη πλειοψηφία βουλευτών στις πρώτες ψηφοφορίες για την εκλογή του Προέδρου, αλλά στη συνέχεια αρκεί μειωμένη, την οποία καλύπτει άνετα το κόμμα του Ερντογάν. Ο στρατός ανοικτά επενέβη απειλώντας δικτατορία (!), οι ισλαμιστές δεν υποχώρησαν και τότε η καθεστηκυία τάξη κήρυξε «συνταγματικό» πραξικόπημα, βάζοντας το όργανό της, το «συνταγματικό δικαστήριο», να απαιτεί υπεραυξημένη απαρτία σε όλες τις ψηφοφορίες της Βουλής, κάτι που με την απλή αποχώρηση ενός μόνο κόμματος θα καθιστά «άκυρη» τη συνέχιση της διαδικασίας, αντίθετα, φυσικά με το ίδιο το Σύνταγμα.

Ο Ερντογάν απάντησε με απόσυρση του υποψήφιου προέδρου Γκιουλ, προχώρησε σε τροποποποίηση του Συντάγματος, εξασφαλίζοντας, μάλιστα, την υπεραυξημένη πλειοψηφία και προκηρύσσοντας ταυτόχρονα εκλογές για τις 22 Ιουλίου και σχεδιάζει αμέσως μετά να γίνει η εκλογή του προέδρου άμεσα από το λαό, με καθολική ψηφοφορία.

Το στρατιωτικοκοινωνικό κατεστημένο αιφνιδιάστηκε. Το μόνο νόμιμο όπλο που διαθέτει, η έγκριση της συνταγματικής αναθεώρησης από τον, άθυρμα στα χέρια του, Πρόεδρο Σεζέρ, έγινε μπούμεραγκ, διότι, λόγω της υπεραυξημένης πλειοψηφίας με την οποία ψηφίστηκε στη Βουλή, σε περίπτωση άρνησης επικύρωσής της οφείλει να προκηρύξει δημοψήφισμα! Πάλι δηλαδή κριτής μοναδικός ο λαός!

Δυσοίωνες οι προοπτικές υπέρβασης

Θα υποχωρήσει ο στρατός; Αμφίβολο έως και... αδιανόητο, διότι όλο το οικοδόμημα πλουτισμού και δύναμης που φιλοτέχνησε με τόση προσοχή επί 85 χρόνια θα κινδυνεύσει να διαλυθεί σαν πύργος στην άμμο. Θα διακινδυνεύσει ολομέτωπη εμφύλια σύρραξη με σημαία τον πόλεμο κατά της μαντήλας ή θα προχωρήσει ανοικτά σε στρατιωτικό πραξικόπημα; Δε φοβάται, φυσικά, τις αντιδράσεις της Δύσης ούτε, και πάλι φυσικά, υπολογίζει τις δημοκρατικές ευαισθησίες και αρχές (!) της. Γνωρίζει πού τις «έγραψαν», όταν στήριξαν ανοικτά, πριν από λίγα χρόνια, τη στρατιωτική επέμβαση κατά της ισλαμικής εκλογικής πλειοψηφίας στην Αλγερία. ’λλο φοβάται.

Τα πράγματα άλλαξαν στη Μικρά Ασία. Νέες κοινωνικοοικονομικές δυνάμεις αναδύθηκαν. Οι φοβερές αντιφάσεις αυτού του τεχνητού κράτους ήλθαν στην επιφάνεια. Οι καταπιεσμένες εθνότητες ανασηκώνονται. Η περιφέρεια αμφισβητεί την κυριαρχία της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης και της ’γκυρας. Οι Κούρδοι ξεσηκώθηκαν ήδη, οι Αλεβίτες ετοιμάζονται και το ισλαμικό κόμμα είναι το μόνο οργανωμένο, στηριζόμενο σε ευρύτατο δίκτυο κοινωνικής προστασίας και πρόνοιας, ανεξάρτητο από την πολιτεία, που για την ώρα προσεκτικά αλλά αποφασιστικά, έστω και έμμεσα, απειλεί με αντίσταση.

Θα τολμήσουν, λοιπόν, οι στρατηγοί και οι διαπλεκόμενοι μαζί τους ολική σύγκρουση;

Επιθετικές και οι δύο πλευρές

«Ας περιμένουμε προσεκτικά, παίρνοντας τις αναγκαίες προφυλάξεις και όλα τα κατάλληλα μέτρα», θα συμβουλεύαμε τους υπεύθυνους πολιτικούς κύκλους της χώρας μας, αν τους είχαμε έστω και την ελάχιστη εμπιστοσύνη ότι ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα της Ελλάδας και της κοινωνίας της. Να υπενθυμίσουμε, πάντως, ότι όποια πλευρά και αν υπερισχύσει ή όποιος συμβιβασμός και αν τελικά επιτευχθεί, η επιθετικότητα απέναντι στον Ελληνισμό θα συνεχιστεί αμείωτη. Και οι θιασώτες της ελληνοτουρκικής «φιλίας και συνεννόησης», δηλαδή της υποταγής μας, θα συνεχίσουν προκλητικά να εκτοξεύουν από τα ΜΜΕ τους τις ανοησίες τους, τη μια να στηρίξουμε το στρατιωτικό κατεστημένο, για να μην επικρατήσει ο ισλαμικός κίνδυνος, και την άλλη να βοηθήσουμε τους ισλαμιστές εναντίον της χούντας του στρατού. Και να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι και οι δυο πλευρές της Τουρκίας λειτουργούν έξω από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και δημοκρατίας. Ο Ερντογάν άλλωστε ρητά το δήλωσε: «Το ότι υπογράψαμε της συμφωνία της ’γκυρας (Σ.Σ: για τα ανοικτά λιμάνια και αεροδρόμια στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα) δε σημαίνει ότι και πρέπει να την εφαρμόσουμε»!!