[δημοσιεύτηκε στο ΠΑΡΟΝ στις 22/12/02]
Είδαμε ότι ο κ. Κόφι Ανάν, ο άνθρωπος που προσπαθούσε να ευχαριστήσει τους αφέντες του, εθελοντής-δούλος, γιατί του έκαναν τη χάρη να μην αρπάξουν τους προγόνους του (μόλις 7 γενιές πριν) από τα χωριά τους στη Δ. Αφρική και να τους κάνουν άκοντες-δούλους,
κατάφερε να γίνει αποδεκτό το σχέδιό «του» (δηλ. το σχέδιο του λόρδου Χάνεϊ), που μόνο διεστραμμένος νους θα μπορούσε να το επινοήσει, όπως είπε ο σεβάσμιος τ. πρέσβυς μας στην Κύπρο Μ. Δούντας.
* Πολύ σύντομα το «κοινό κράτος» εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια λειτουργίας, τα «συστατικά κράτη» ανέλαβαν και τις δικές του αρμοδιότητες και (για «πρακτικούς λόγους») εκπροσωπήθηκαν κανονικά στους διεθνείς οργανισμούς.
* Τουρκοκύπριοι, που δεν αντέχουν ούτε τις στερήσεις ούτε το στρατό που εγγυάται την ασφάλειά τους, περνάνε συνεχώς στο Νότο και πέραν του 28% (ως λαθρομετανάστες), ενώ κάποιοι Ελληνοκύπριοι, που προσπάθησαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους στα κατεχόμενα, δεν άντεξαν εκεί πάνω από μερικές βδομάδες και ξαναγύρισαν πίσω. Νέοι πολυάριθμοι έποικοι έρχονται από την Τουρκία και παίρνουν την τουρκοκυπριακή ιθαγένεια
* Η ένταξη στην Ε.Ε. και η «λύση» επιδείνωσαν δραματικά την οικονομία του Νότου και, σε συνδυασμό με «άλλους παράγοντες», ανάγκασαν Ελληνοκύπριους να μεταναστεύσουν οριστικά σε Μ. Βρετανία, Ελλάδα, αραβικές χώρες και αλλού. Σε λίγα χρόνια έχουμε αμιγώς Τούρκους στο Βορρά και 50-50% Έλληνες και Τούρκους στο Νότο.
*Κάποιοι καινούργιοι πληρωμένοι ή ανεγκέφαλοι τύπου Σαμψών θέλησαν να πάρουν εκδίκηση, σφάζοντας μερικές δεκάδες Τουρκοκύπριους και καταλύοντας τη «συνταγματική τάξη». Ο ελληνικός στρατός, εγκλωβισμένος σε εχθρικό κλοιό (τουρκικός στρατός, αγγλικός στρατός, στρατός ΟΗΕ, αγανακτισμένοι πολίτες, που τους δείχνει συνέχεια το CΝΝ), εκλήθη φρονίμως από την ελλαδική κυβέρνηση κάποιου Καραμανλή ή Γιωργάκη να επιστρέψει οίκαδε.
*Ο τουρκικός στρατός, εγγυώμενος τη συνταγματική τάξη, σύμφωνα με το σχέδιο Ανάν και παρά τις επιπλήξεις της αμερικανικής και της αγγλικής κυβέρνησης, πραγματοποιεί τον Αττίλα-3 και οι «ανθρωπιστές» του ΝΑΤΟ στέλνουν τα πολεμικά τους πλοία, για να περιμαζέψουν τους εναπομείναντες Έλληνες και να τους μεταφέρουν στην Κρήτη και τον Πειραιά.
* Εν τω μεταξύ η εθνική στρατηγική των ελληνικών κυβερνήσεων έχει επιτύχει άλλον ένα «εθνικό στόχο», την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.. Αλλά εδώ δεν έχουμε αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και οι ταλαίπωροι Τούρκοι μπορούν χωρίς περιορισμούς «να μετακινούνται και να εγκαθίστανται», για να εργασθούν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (που συνδιοικείται πλέον από Ελλάδα και Τουρκία, ύστερα από άλλη μια εθνική επιτυχία του κ. Σημίτη, να «επιλύσει» τις ελληνοτουρκικές διαφορές),όπου φτάνουν να είναι το 18% του πληθυσμού. Κάποιοι κ. Κωνσταντόπουλοι κατακεραυνώνουν όσους γραφικούς ανησυχούν.
*Στη Μυτιλήνη κάποιοι άλλοι πατριώτες, που δεν τα ανέχονται αυτά, ξεμοναχιάζουν 5 Τούρκους εργάτες και τους στέλνουν να συναντήσουν τον Αλλάχ...
Εδώ τρομάξαμε και ξυπνήσαμε, πριν κάποιος κ. Ανάν ετοιμάσει κάποια καινούργια σχέδια! Ή μήπως τα έχει ήδη ετοιμάσει;
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Μιλάμε για τον επίτροπο της Ε.Ε., στον οποίο οι ευρωπαϊστές μας έδωσαν το δικαίωμα να μας επιβάλλει τα υπέρογκα πρόστιμα για την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ. Το 1999 παραπέμφθηκε σε δίκη με την κατηγορία της κατάχρησης κονδυλίων για παράνομη χρηματοδότηση του κόμματός του και καταδικάστηκε σε 4 μήνες φυλάκιση. Μαζί με 2 συγκατηγορουμένους του καταχράστηκαν 3,83 εκατ. δολ. την περίοδο 1987-92.
Κατηγορία
Φύλλο 106 Σεπτεμβρίου 2005
Ανυπολόγιστη είναι η ζημιά στα εθνικά μας θέματα από τον υποτιθέμενο «άξονα» της κατοχικής κυβέρνησης του Γιωργάκη με τους νεοναζί που κυβερνούν το κράτος του Ισραήλ. Η κατοχική προπαγάνδα, που διοχετεύεται συντονισμένα απ όλα τα μεγάλα ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, θεωρεί ως επιτυχία του Γιωργάκη την υποστήριξη που παρέχουμε στους Ισραηλινούς, με τη δικαιολογία ότι εξασφαλίσαμε ένα πολύ ισχυρό σύμμαχο για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας!
Η απορία είναι: πότε η κατοχική κυβέρνηση έδειξε την παραμικρή διάθεση να αντισταθεί σ αυτή την επιθετικότητα, ώστε να αναζητεί και στηρίγματα; Ούτε καν εμποδίζει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, παρά τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου και τις σοβαρές προκλήσεις προς την Ελλάδα! Και πότε το Ισραήλ ενοχλήθηκε από την επιθετικότητα της Τουρκίας προς τους γείτονές της; Μήπως το ίδιο δεν έχει την ίδια και χειρότερη συμπεριφορά;
Το Ισραήλ θα αποδειχθεί τόσο χρήσιμος «σύμμαχος» για την Ελλάδα όσο και οι «εταίροι» μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Όπως απεκάλυψε και ο Κίσινγκερ στην περίφημη δήλωσή του, ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και εμποδίζει τα σχέδιά τους στην Αν. Μεσόγειο. Το Ισραήλ και τα εβραϊκά λόμπι ποτέ δε θα πάψουν να έχουν ως κύριο στόχο τους στην Αν. Μεσόγειο να εξουδετερώσουν (αν μπορούν, να εξαφανίσουν) τους Έλληνες (και τους Αρμένιους), ακόμη κι όταν μας υπόσχονται συνεργασία και συμμαχία. Την Τουρκία, αντιθέτως, τη χρειάζονται και πάντοτε τη χρησιμοποιούν ως τη μόνη σύμμαχό τους μέσα σ ένα εντελώς εχθρικό περιβάλλον.
Επομένως, η σημερινή κόντρα Τουρκίας-Ισραήλ είναι προσωρινή και εν πολλοίς υποκριτική (σε επίπεδο εξουσίας, γιατί στους λαούς η αμοιβαία αντιπάθεια είναι πραγματική) και εξυπηρετεί τα γενικότερα συμφέροντα των Δυτικών στη Μ. Ανατολή. Ίσως, μάλιστα, σχεδιάστηκε απ αυτούς.
Η Τουρκία αντί του Ισραήλ
Για μισό αιώνα η Δύση επεχείρησε να υποτάξει τον αραβικό κόσμο και να εξασφαλίσει τον έλεγχο των πετρελαίων του μέσω της στρατιωτικής βίας του Ισραήλ και της επιβολής στις αραβικές χώρες υποχείριων καθεστώτων. Τα αποτελέσματα ήσαν αμφιλεγόμενα. Το μίσος των αραβικών λαών κατά του Ισραήλ μεγαλώνει συνέχεια και η ανοχή προς αυτό που δείχνουν τα υποχείρια καθεστώτα θέτει και τα ίδια σε κίνδυνο, π.χ. Αίγυπτος. Το πράγμα έγινε ακόμη χειρότερο όταν το Ισραήλ, που κάποτε μπορούσε να κάνει πόλεμο συγχρόνως εναντίον 3 αραβικών κρατών και να τον κερδίζει, υπέστη την πρώτη του στρατιωτική ήττα από μια πολιτικοκοινωνική οργάνωση μιας μικρής και σπαρασσόμενης χώρας, τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου! Το Ιράν, που θα έπρεπε κατά Ράμσφελντ να «απελευθερωθεί» 2 μήνες μετά την εισβολή στο Ιράκ (αφού ενδιαμέσως θα «απελευθερωνόταν» η Συρία!), παραμένει εχθρικό, ενώ ο κ. Ράμσφελντ συνταξιοδοτήθηκε πριν την ώρα του! Οι εχέφρονες της Ουάσινγκτον και της Δύσης κάλεσαν σε αλλαγή πορείας ολοταχώς (και όχι μόνο στη Μ. Ανατολή), ύστερα από την παταγώδη αποτυχία σε όλα τα επίπεδα της έξαλλης πολιτικής του Μπους. Οι στόχοι, φυσικά, παραμένουν ίδιοι.
Στη Μ. Ανατολή, λοιπόν, το Ισραήλ έπρεπε να αντικατασταθεί ως ο κυριότερος τοποτηρητής των δυτικών συμφερόντων και η μουσουλμανική Τουρκία (με τους ισλαμιστές, μάλιστα, στην εξουσία και τον πειστικό Ερντογάν ως πρωθυπουργό) ήταν η μόνη χώρα που θα μπορούσε να πάρει τη θέση του. Με δηλώσεις που καυτηριάζουν την ισραηλινή βαρβαρότητα και με την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα οι Τούρκοι προσπαθούν να γίνουν συμπαθείς στον αραβικό κόσμο, ο οποίος τους αντιπαθεί όσο κι εμείς και για τους ίδιους λόγους (πολύχρονη οθωμανική κατάκτηση). Όπου το καρότο δεν αρκεί απειλείται και η χρήση του μαστιγίου (Συρία). Η Τουρκία είναι η δεύτερη σε σημασία χώρα του ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ) και οι Δυτικοί θεωρούν ότι είναι σε θέση να επηρεάζει τις εξελίξεις στην περιοχή, ακόμη και στο Ιράν, που είναι το κύριο πρόβλημά τους.
Η στρατηγική Νταβούτογλου, σε συμφωνία με τη διοίκηση Ομπάμα, έχει ήδη θεαματικά αποτελέσματα υπέρ της Τουρκίας. Φυσικά, σε καμιά περίπτωση οι Δυτικοί δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν το κράτος του Ισραήλ, ακόμη και σε βάρος των συμφερόντων τους, απλώς περιορίζουν το ρόλο του. ’λλωστε αφθονούν τόσο ανάμεσα στους αμερικανούς πολίτες όσο και στα κέντρα των αποφάσεων των ΗΠΑ (που όλα σχεδόν ελέγχονται από το εβραϊκό λόμπι) αυτοί που δεν κατανοούν την ανάγκη αλλαγής γραμμής και παραμένουν υποστηρικτές της γραμμής Μπους.
Οι συνέπειες στα εθνικά μας θέματα
Η στρατηγική Νταβούτογλου συναντά και πολλές δυσκολίες, όπως δείχνει και η υπαναχώρηση της Αρμενίας στο άνοιγμα που της έκανε η Τουρκία. Η νέα κατάσταση δημιουργεί προβλήματα και στους Ισραηλινούς, με κυριότερο τη διακοπή των στρατιωτικών γυμνασίων που έκαναν μέχρι τώρα στο τουρκικό έδαφος, με βάση συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, που εξακολουθεί να ισχύει, αλλά (για λόγους εντυπώσεων) έπρεπε να διακοπεί η εφαρμογή της. Το Ισραήλ, λοιπόν, αναζήτησε νέο σύμμαχο στην περιοχή και τον βρήκε εύκολα στην Ελλάδα της κατοχικής κυβέρνησης. Η πολύχρονη φιλία και συνεργασία της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο μπαίνει σε δοκιμασία.
Στην Κύπρο η στάση της κυβέρνησης Χριστόφια είναι επίσης δουλική προς το Ισραήλ και σε αντάλλαγμα οι Ισραηλινοί στηρίζουν οικονομικά το ψευδοκράτος με επενδύσεις 1 δισ. ευρώ και σχέδια για πολύ μεγαλύτερες και σοβαρότερες, όπως ο αγωγός νερού Τσεϊχάν-Καρπασίας-Ισραήλ. Ελλάδα και Κύπρος έχουν γίνει ξέφραγο αμπέλι των ισραηλινών υπηρεσιών, ιδιαίτερα η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, όπου με τον Καλλικράτη επιδιώκεται η καλλιέργεια αυτονομιστικών τάσεων, με τη συνεργασία πολιτικών και επιχειρηματικών κύκλων των νησιών αυτών.
Οι αραβικές χώρες ήσαν οι πρώτες που μας υποστήριζαν στον ΟΗΕ. Τώρα κινδυνεύουμε να είναι οι πρώτες που θα μας πλήξουν σε καίρια θέματα (αναγνώριση ψευδοκράτους, οροθέτηση υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης κ.λπ.).Ήδη η Συρία, μετά την επίσκεψη Νετανιάχου, αναγνώρισε το κράτος των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Όταν θα έχουν γίνει ανεπανόρθωτες ζημιές στα εθνικά μας θέματα, το Ισραήλ και η Τουρκία μπορούν να αποκαταστήσουν πλήρως τις μεταξύ τους σχέσεις.
Όλ αυτά μπορούμε και πρέπει να τα αποτρέψουμε κι αυτός είναι άλλος ένας λόγος για να ανατραπεί το ταχύτερο η κατοχική κυβέρνηση και να επανέλθουμε στην πολιτική της σταθερής υποστήριξης του παλαιστινιακού λαού και της φιλίας και συνεργασίας με όλες τις χώρες του κόσμου, με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών. Όσες χώρες ενοχλούνται από αυτή μας τη στάση και για το λόγο αυτό δε θέλουν φιλικές σχέσεις μαζί μας και αρνούνται τη συνεργασία μας ας έχουν αυτές την ευθύνη .
Κατηγορία
Φύλλο 135 Σεπτεμβρίου 2010
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το οικονομικό βάρος της συμμετοχής του ΑΣΚΕ σε 2 συνεχείς εκλογές είναι δυσβάσταχτο. Παρακαλούμε τους φίλους, εκτός από την έκτακτη εκλογική συνδρομή τους, να μην ξεχνούν την τακτική μηνιαία συνδρομή.
Κατηγορία
Φύλλο 99 Ιουνίου 2004
Ζητείται η
εφαρμογή του
Το μήνα που μας πέρασε η αθλητική κοινότητα θρήνησε άλλο ένα θύμα του χουλιγκανισμού. Κάποιοι βγήκαν να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους, αλλά ελάχιστοι κατήγγειλαν ότι αυτό το άθλιο φαινόμενο οφείλεται στην περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, ιδιαίτερα της νεολαίας, λόγω των κοινωνικών, οικονομικών και εκπαιδευτικών πολιτικών, και ότι υποθάλπεται από τον αθλητικό, και όχι μόνο, παραγοντισμό. Ενδεικτική ήταν η στάση την επόμενη μέρα του αθλητικού τύπου, που αποτελεί όργανο χειραγώγησης των οπαδικών μαζών από τους μεγαλοπαράγοντες: Σιγή ιχθύος, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν οπλίσει το χέρι των δραστών, υβρίζοντας και φανατίζοντας. Ήταν φαίνεται γι αυτούς μια συνηθισμένη μέρα
Με αφορμή (και) αυτό το περιστατικό παρουσιάστηκε το νέο νομοσχέδιο για την πάταξη της βίας στα γήπεδα. Καμιά αντίρρηση δεν έχουμε για τις πρόνοιές του, που είναι βασικά η κατάργηση των νοσηρών συνδέσμων, ο ορισμός της υπευθυνότητας για φαινόμενα βίας στους ίδιους τους συλλόγους και η θεσμοθέτηση αυστηρότερων ελέγχων και ποινών. Όμως γεννώνται δύο ερωτήματα. Πρώτον, γιατί χρειάστηκε νέο νομοσχέδιο, αφού ήδη υπάρχει νόμος που τα προβλέπει, ο οποίος όμως είναι ανενεργός; Και δεύτερο, τι διασφαλίζει ότι ο νέος νόμος θα εφαρμοστεί; Η πολιτεία δε δείχνει να διαθέτει πολιτική βούληση για την πάταξη της βίας, γιατί τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα και, κυρίως, γιατί οι ιθύνοντες της κοινωνίας θέλουν να διοχετεύεται η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των νέων σ αυτού του είδους το χουλιγκανισμό και όχι να προκαλεί κοινωνικούς αγώνες. Και φυσικά μόνα τους τα κατασταλτικά μέτρα δεν περιορίζουν ένα κοινωνικό φαινόμενο.
Τουλάχιστον ανακοινώθηκαν οι διώξεις για τους φυσικούς δράστες του περσινού φρικτού εγκλήματος της Παιανίας, αλλά φυσικά το ζητούμενο είναι να διωχθούν και οι ηθικοί αυτουργοί. Να ελπίσουμε ότι οι ποινές θα εκτελεστούν στο ακέραιο και ότι δε θα δούμε για άλλη μια φορά τους ενόχους βίαιων πράξεων μετά από λίγο και πάλι στα γήπεδα;
Κατηγορία
Φύλλο 121 Μαρτίου 2008
Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψη του ΑΣΚΕ για την εκτίναξη του πληθωρισμού, λόγω της ένταξης στην ΟΝΕ, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις των ευρωπαϊστών. Το κύμα κερδοσκοπικών πιέσεων και η αδυναμία της Κυβέρνησης Σημίτη να το αντιμετωπίσει, έφεραν τον κόσμο σε απόγνωση, καθώς βλέπει τις συντάξεις βοηθήματα και τους ανεπαρκείς μισθούς να εξανεμίζονται ταχύτατα και το καλάθι της νοικοκυράς να είναι μονίμως σχεδόν άδειο. Μετά τις θριαμβολογίες για την είσοδό μας στην ΟΝΕ, έφθασε η ώρα της πικρής αλήθειας. Αφ' ενός το σκληρό ευρώ περιόρισε την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, αφ' ετέρου οι στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω και οι αυθαίρετες ανεξέλεγκτες αυξήσεις στις τιμές έφτασαν επίσημα τον πληθωρισμό κοντά στο 4%, το μεγαλύτερο της ευρωζώνης.
Μια από τις γενεσιουργές αιτίες του πληθωρισμού είναι η κερδοσκοπία, που έχει ρίζες στην προδιάθεση και της ελληνικής αγοράς να προσαρμόζει αυξητικά τις τιμές της, εκμεταλλευόμενη τη σύγχυση που υπάρχει σχετικά με την πραγματική αξία του ευρώ. Με κάθε μείωση του τζίρου τα ποσοστά κέρδους αυξάνονται, ώστε να παραμένει άθικτο το τελικό κέρδος. Αφ' ετέρου η κυβέρνηση αδυνατεί τα τελευταία χρόνια να αυξήσει το πρωτογενές πλεόνασμα στα δημόσια οικονομικά, δηλαδή να μειώσει δραστικά τις κρατικές δαπάνες και ταυτόχρονα να αυξήσει τη συλλογή φόρων, όπου παρατηρείται αυξημένη φοροδιαφυγή, γιατί αυξάνονται κάθε χρόνο οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση του διαρκώς αυξανόμενου δημοσίου χρέους. ( πρόσφατα δανειστήκαμε επιπλέον 500 δισ δραχμές για ολυμπιακά έργα).
Έτσι φτάσαμε στο μποϊκοτάζ κοροϊδία των καταναλωτών της 3ης Σεπτεμβρίου με τις ευχές και τις προτροπές κυβερνητικών παραγόντων, για να δικαιολογηθεί η υπαναχώρησή τους στη μείωση της φορολογίας και στην εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων. ’λλωστε, κατ' επιταγήν των κανόνων της ελεύθερης αγοράς καταργήθηκε, ύστερα από απαίτηση της Ε.Ε., ο αγορανομικός έλεγχος. Πού είναι η προαναγγελθείσες άσπρες ή μαύρες λίστες;
Το ΙΝΚΑ σχεδιάζει καινούργιες κινητοποιήσεις
Είναι επιτυχημένο ένα μποϊκοτάζ, όταν το ποσοστό μείωσης του όγκου των αγορών έφτασε το 70%, αλλά προηγήθηκε αύξηση έως και 40% του όγκου των πωλήσεων μια μέρα πριν και την επόμενη αυξάνεται κατά άλλο 40 %; Η επιτυχία κάθε κινητοποίησης πρέπει να κρίνεται στη βάση του κατά πόσο είναι υποκινούμενη ή υγιής αντίδραση συνειδητοποιημένων πολιτών, αν έχει σταθερούς και συγκεκριμένους στόχους και ικανοποιητική διάρκεια, αν είναι η αρχή ενός αγώνα εναντίον των πραγματικών αιτίων.
Κατηγορία
Φύλλο 88 Σεπτεμβρίου 2002
Το αίσχος της ΤV
Η τηλεόραση σε όλο της το μεγαλείο τις δύο Κυριακές των εκλογών! Καμιά δεκαριά πολιτικοί (επίτηδες πολλοί, γιατί 3 από ένα κόμμα;) να εξευτελίζονται διεκδικώντας μερικά δευτερόλεπτα, για να πουν κοινοτοπίες ή ανοησίες και ο μεγαλοδημοσιογράφος, υπεράνω όλων, να τους συμπεριφέρεται όπως ο δάσκαλος στα παιδάκια.
Κάποιοι από αυτούς τους μεγαλοδημοσιογράφους χρειάζονται φροντιστήριο αριθμητικής, γιατί πολλά «κουφά» πέταξαν κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων!!
Γιωργάκης και Καραχασάν
Ολόκληρη φασαρία έγινε για να διαφημιστεί η εκλεκτή του Γιωργάκη (και του Σόρος!) κ. Καραχασάν. Η επίδοσή της, όμως, στις εκλογές πέρασε στα ψιλά! Για όσους, λοιπόν, δεν το πήραν χαμπάρι, η κ. Καραχασάν όχι μόνο δεν εξελέγη, αλλά κατάφερε να κατεβάσει το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στην υπερνομαρχία από 46% σε 33%!
Για να εξευμενίσει, λοιπόν, τους φίλους του Τούρκους ο Γιωργάκης (οι οποίοι, θυμίζουμε, έχουν δώσει το όνομά του σε πάρκο της ’γκυρας, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του), ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (κατάντια η Διεθνής!) συνδιοργάνωσε με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Τουρκίας του κ. Μπαϊκάλ (ναι, αυτού που κατηγορεί τον Ερτογάν ότι είναι πολύ διαλλακτικός με τους Έλληνες!) συνέδριο στη Ρόδο και τη Μαρμαρίδα για τους μετανάστες!
Οι (τέως) «κόκκινοι» δήμοι
Κάποτε το Περιστέρι, το Αιγάλεω, το Κερατσίνι, η Καισαριανή, η Δραπετσώνα, η Νίκαια κ.λ.π. ήταν δήμοι όπου η αριστερά (πραγματική αντιπολίτευση, παρά τη συμφωνία της Γιάλτας) έκανε περίπατο από τον 1ο γύρο με 40-60%. Τώρα, που οι εξουσίες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μεγαλύτερες και τα προβλήματα σοβαρότερα και περισσότερα, τώρα δηλ. που οι συνθήκες ευνοούν περισσότερο την ανάπτυξη τοπικών κινημάτων, τα ποσοστά του ΚΚΕ στις δημοτικές κυμαίνονται μεταξύ 10-20% χωρίς να αγνοούμε την κοινωνική διαφοροποίηση.
Ακόμη και στη Νίκαια, που τελικά κέρδισε, ο υποψήφιος του ΚΚΕ, ήδη δήμαρχος 4 χρόνια, στον 1ο γύρο παρά λίγο να βγεί τρίτος, αφού ο Λογοθέτης, χωρίς την υποστήριξη κανενός κόμματος, πήρε μόλις 2% λιγότερο.
Βεβαίως η κοινωνική σύνθεση των δήμων αυτών έχει διαφοροποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά αρκεί αυτό για να ερμηνευτούν τα αποτελέσματα; Να περιμένουμε να προβληματιστεί το ΚΚΕ;
Ο Λ.Α.Ο.Σ.
Το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη, μόλις εμφανίστηκε, προσπάθησε να δημιουργήσει μια οργανωτική δομή, όχι σε εργασιακούς χώρους ή κλάδους εργαζομένων, αλλά σε τοπικό επίπεδο. Η αδυναμία του να συμμετάσχει στις εκλογές της αυτοδιοίκησης έδειξε ότι αυτή η προσπάθεια, μετά τα κάποια αρχικά αποτελέσματα, απέτυχε. Κι αυτό, γιατί το κόμμα είναι ένα καθαρό δημιούργημα από τα πάνω, συγκεντρώνει εκλογικά ποσοστά χάρις στα ΜΜΕ και άλλη υποστήριξη, που πιθανόν θα του επιτρέψουν να συμμετάσχει στη επόμενη Βουλή, δημαγωγεί με σωστές διαπιστώσεις στα εθνικά και κοινωνικά θέματα, αλλά οργανική σχέση με τον ελληνικό λαό δεν μπορεί να αποκτήσει.
Κατηγορία
Φύλλο 113 Νοεμβρίου 2006
Πρώτος μύθος
Οι εθελόδουλοι στην Ελλάδα και την Κύπρο ισχυρίζονταν ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. θα αποτελούσε και λύση του Κυπριακού. Το κοινοτικό κεκτημένο επιβάλλει την ελευθερία στη μετακίνηση, την εγκατάσταση και την ιδιοκτησία. ’ρα, αν εφαρμοζόταν, θα ακυρωνόταν στην πράξη η τουρκική κατοχή.
Όμως, όλη η ουσία είναι αυτό το αν. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Το κοινοτικό κεκτημένο δεν έχει σκοπό να υπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες και τη δικαιοσύνη, αλλά τα υπερκέρδη του μεγάλου δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου. Όποτε τύχαινε να αποκαθιστά τη δικαιοσύνη δε θα ίσχυε. Όπερ και εγένετο στην περίπτωση της Κύπρου.
Δεύτερος μύθος
Μας λένε ότι με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. οι Τουρκοκύπριοι θα γίνουν Ευρωπαίοι και θα ξεκόψουν από τους στρατοκράτες της ’γκυρας. Αν αυτή η άποψη είχε βάση, δε θα έπρεπε το ίδιο να είχε συμβεί, σε πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες, με τους (λεγόμενους Τούρκους) μουσουλμάνους της Δυτ. Θράκης, που είναι 22 χρόνια...Ευρωπαίοι; Ας μην προσπαθούν, λοιπόν, με αβάσιμες υποθέσεις να καλύψουν τα ελλείμματα της πολιτικής τους. Κι ας μας πουν πώς προβλέπουν να εξελιχθούν οι σχέσεις Τουρκοκυπρίων και ’γκυρας, όταν (και αν) η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε.
Τρίτος μύθος
Η Ε.Ε. θα ήταν ένα αντίβαρο στα αγγλοαμερικανικά σχέδια. Το σχέδιο Ανάν δεν αδικεί μόνο την ελληνική πλευρά υπέρ της τουρκικής, αλλά και την ευρωπαϊκή υπέρ των ΗΠΑ. Παρόλ αυτά η Ε.Ε. πίεσε αφόρητα, για να γίνει δεκτό το σχέδιο (!) .
Κατηγορία
Φύλλο 90 Ιανουαρίου 2003
Πολύς λόγος έγινε για την «κόκκινη» κάρτα και το «διασυρμό» της χώρας με την απόφαση της αρμόδιας επιτροπής του ΟΗΕ να θέσει τη χώρα μας εκτός του συστήματος εμπορίας ρύπων τουλάχιστον για τρεις μήνες, επειδή δε διαθέτει «αξιόπιστο» σύστημα μέτρησης ρύπων. Δεν έχει πλήρως διευκρινισθεί επίσημα και με σαφήνεια ο πραγματικός λόγος που οδήγησε σ αυτήν την απόφαση.
Ίσως ο λόγος είναι «ενδοεπιστημονικές» τριβές. Την άνοιξη του 2007 έληξε η σύμβαση με την επιστημονική ομάδα του Αστεροσκοπείου Αθηνών, που είχε την ευθύνη για την καταγραφή των εκπομπών ρύπων που προβλέπονται από το πρωτόκολλο του Κιότο. Το ΥΠΕΧΩΔΕ τους κατηγορεί με πληρωμένη καταχώριση ότι ο επικεφαλής της «κάρφωσε», επειδή οι διευκρινήσεις που ζήτησε η επιτροπή του ΟΗΕ για μετρήσεις του 1995-1996 κρίθηκαν ανεπαρκείς. Εν τω μεταξύ το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει προσλάβει ως σύμβουλο τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ.
Ίσως ο λόγος είναι προσπάθεια για άλλης τάξης πιέσεις όπως για την εξωτερική πολιτική, δεδομένου ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ είναι αμερικανόδουλος, είτε για την αγορά ευρωπαϊκών «πράσινων» τεχνολογιών κ.λπ.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, ο «θόρυβος» που γίνεται είναι δυσανάλογος με την αποτελεσματικότητα που έχει το πρωτόκολλο του Κιότο (Δεκέμβριος 1997) στην πράξη και ιδιαίτερα στη χώρα μας, όπου η πιο σημαντική πηγή αερίων του θερμοκηπίου είναι τα αυτοκίνητα και η ΔΕΗ. Οπως είναι γνωστό, το πρωτόκολλο αντί να προβλέπει τη μείωση των ρύπων εκεί που παράγονται καταλήγει είτε στην αύξησή τους, είτε στη διατήρησή τους, είτε στην ανακατανομή τους, με υπόβαθρο το κέρδος.
Η χώρα μας, επειδή είναι αποβιομηχανοποιημένη, με βάση το πρωτόκολλο έχει το δικαίωμα να αυξήσει κατά 25% σε σχέση με το 1990 (το έτος αναφοράς) την εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου. Το να μείνει οριστικά εκτός Κιότο η χώρα μας, που το έχει επικυρώσει από το 2002, σημαίνει ότι οι 152 ελληνικές επιχειρήσεις, που έχουν ενταχθεί στο σχετικό εθνικό σχέδιο, δε θα μπορούν να αγοράζουν και να πωλούν δικαιώματα εκπομπής ρύπων (κυρίως διοξειδίου του άνθρακα). Μέχρι το 2012, οι εγχώριες βιομηχανίες θα πληρώνουν πρόστιμο 100 ευρώ για κάθε τόνο ρύπων που θα θέτει τη χώρα μας εκτός του στόχου, που είναι μέση αύξηση εκπομπών όχι μεγαλύτερη του 25%, όπως προαναφέρθηκε.
Τι προβλέπει το πρωτόκολλο;
Οι 141 χώρες που υπέγραψαν το πρωτόκολλο ανέλαβαν την υποχρέωση να μειώσουν από το 2008 έως το 2012 την εκπομπή των αερίων του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, μονοξείδιο του διαζώτου, υδροφθορανθράκες και εξαφθοριούχο θείο) τουλάχιστον κατά 5% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Οι χώρες της Ε.Ε. δεσμεύτηκαν για συνολική μείωση κατά 8%, κατανέμοντας το ποσοστό μείωσης ή και αύξησης κατά χώρα ανάλογα με το ποσοστό εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου καθεμιάς το 1990.
Το πρωτόκολλο προβλέπει τρείς μηχανισμούς:
1. Το εμπόριο ρύπων: Μία βιομηχανικά ανεπτυγμένη χώρα ή μία βιομηχανία της, αν έχει μειώσει τις εκπομπές της πέραν του στόχου, μπορεί να πουλήσει αυτή τη διαφορά σε άλλη χώρα, που δεν έχει επιτύχει το στόχο της. Έτσι προσφέρεται το δικαίωμα στις βιομηχανίες της να ρυπαίνουν μεν, αλλά να πληρώνουν κάποια, ας τα πούμε, διόδια ή «πρόστιμα» ως αποζημίωση.
2. Η καθαρή ανάπτυξη: Οι βιομηχανικές χώρες που δεν μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων μπορούν να χρηματοδοτούν προγράμματα μείωσης εκπομπών αερίων στις αναπτυσσόμενες χώρες (που δεν έχουν υπογράψει το πρωτόκολλο), όπου η μείωση εκεί είναι φθηνότερη, π.χ. να διοχετεύουν τις «πράσινες» τεχνολογίες τους ή να φυτεύουν δένδρα σε χώρες της Αφρικής!
3. Η από κοινού υλοποίηση: Αφορά ομάδες χωρών, όπως οι πρώην ανατολικές, πριν γίνουν δυτικές, που έχουν υπογράψει το πρωτόκολλο και είναι παρεμφερής μηχανισμός με αυτόν της καθαρής ανάπτυξης.
Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Η συνεισφορά του πρωτοκόλλου του Κιότο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής μόνο ως ένα πολύ μικρό βήμα μπορεί να θεωρηθεί. Η κλιματική αλλαγή επιβάλλει την επείγουσα λήψη μέτρων, όπως τη σταδιακή αντικατάσταση των ρυπογόνων καυσίμων, ιδιαίτερα του πετρελαίου, που πλέον γίνεται και οικονομικά ασύμφορο, την ανάπτυξη μη ρυπογόνων ενεργειακών τεχνολογιών, τη σταδιακή μεταβολή των καταναλωτικών προτύπων των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών, τη μείωση των υγρών και στερεών ρυπαντών, τη διάσωση των δασών κ.λπ. Όμως το αποχαλινωμένο κεφάλαιο, αυτό της «παγκοσμιοποίησης», είναι υπεύθυνο, εκτός των άλλων δεινών που έχει προκαλέσει σε χώρες και κοινωνίες, και για την κλιματική αλλαγή, επειδή τα υπερκέρδη του είναι υπέρτερα της επιβίωσης του πλανήτη. Πώς περιμένουμε μέτρα απ αυτούς;
Κατηγορία
Φύλλο 122 Μαΐου 2008
Το Σύνταγμα, ο θεμελιώδης νόμος κάθε χώρας, είναι το θεμέλιο της πολιτικής, και όχι μόνο, και η πιστή τήρησή του, μέχρι να τροποποιηθεί με τις νόμιμες προϋποθέσεις, αποτελεί τον όρο του κράτους δικαίου.
Η Ε.Ε., μια που φιλοδοξεί να μετεξελιχτεί από μια απλή κοινότητα αγοράς σε κάποιο είδος υπερ εθνικής κρατικής οντότητας, αποφάσισε να καταρτίσει δικό της Σύνταγμα, που θα δεσμεύει και θα καθοδηγεί τα κράτη - μέλη, μέχρι να επιτευχθεί... η μεγάλη τους υπέρβαση.
Ορίστηκε, λοιπόν, επιτροπή από εκπροσώπους των μελών - κρατών με επικεφαλής τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας Ζισκάρ ντ' Εστέν.
Όμως, για να καταρτιστεί ένα Σύνταγμα, πρέπει να υπάρχει πρώτα πρώτα μια αντίστοιχη βούληση των λαών, τους οποίους και θα δεσμεύει. Ποιος τους ρώτησε και πότε; Δεύτερον, τα κράτη-μέλη, δηλ. οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί εκπρόσωποι, θα πρέπει να θέλουν πράγματι να αποτελέσουν κάποιο ενιαίο κρατικό μόρφωμα. Από πού προκύπτει κάτι τέτοιο; Εδώ οι μισές, τουλάχιστον, χώρες της Ε.Ε. προτιμούν, όπως φάνηκε στο κεφαλαιώδες θέμα του Ιράκ, να αποτελέσουν τμήμα των ΗΠΑ και μάλιστα στην εκδοχή Μπους! Και τρίτον, θα έπρεπε να υπάρχει στοιχειώδης έστω προσυμφωνία για τις κατευθυντήριες γραμμές ενός τέτοιου Συντάγματος. Πού συζητήθηκε κάτι τέτοιο; Τέλος, πώς θα προχωρήσει μια πολιτική ένωση, όταν ακόμη και η οικονομική πισωγυρίζει και τα σημάδια διάλυσης της Ε.Ε. όλο και πυκνώνουν.
Οι Φιλοδοξίες της Ελληνικής Προεδρίας
Παρ' όλ' αυτά η Ελληνική Προεδρία «φιλοδοξεί» να είναι έτοιμο το σχέδιο αυτού του Συντάγματος μέχρι το τέλος Ιουνίου, ώστε να κριθεί στην ... πανηγυρική σύνοδο της Θεσσαλο νίκης, που εξορίστηκε στη Χαλκιδική!
Πώς, όμως, μπορεί να είναι έτοιμο ένα τέτοιο σχέδιο, όταν στην Ε.Ε. κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται; Θα έχει κατεύθυνση Ομοσπονδίας; θα υπερισχύει των Εθνικών Συνταγμάτων; θα επιβεβαιωθεί ο γαλλογερμανικός άξονας;
Τα ερωτήματα είναι άπειρα και, φυσικά, θα επιχειρήσουν να δώσουν απαντήσεις ερήμην των λαών. ’λλωστε, κατά το λησμονημένο ’κη, τέτοια σοβαρά ζητήματα δεν μπορεί να είναι αντικείμενο οχλοκρατικών εκδηλώσεων, δηλ. δημοσίων συζητήσεων και δημοψηφισμάτων!
Όλο το θέμα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος μπορεί να φαντάζει σαν ένα ανέκδοτο, αλλά το πού θα καταλήξει θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για όλους, όσο θα παραμένουμε στην Ε.Ε.. Αν προλάβει να καταλήξει κάπου, πριν διαλυθεί το μαγαζί θα παρακολουθούμε το θέμα και σε επόμενα φύλλα της «Ε».
Κατηγορία
Φύλλο 92 Μαΐου 2003
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό