Την Κυριακή 13 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του ΑΣΚΕ εκδήλωση-συζήτηση για τον Αραβικό Ξεσηκωμό. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Παλαιστίνιος δημοσιογράφος Νασίμ Αλατράς.
Ανέλυσε, κατ αρχάς, διεξοδικά την αιγυπτιακή εξέγερση, λόγω της εξέχουσας θέσης της Αιγύπτου, ιστορικά, πληθυσμιακά και επαναστασιακά, μέσα στον αραβικό κόσμο κι έτσι του ρόλου που θα διαδραματίσει η εξέλιξή της στο άμεσο μέλλον.
Υποστήριξε, με πειστικά στοιχεία και προσωπική γνώση, ότι η εξέγερση εκεί δεν ήταν «ουρανοκατέβατη». Η αρχική της αιτία βρίσκεται στη συμφωνία Σάϊκς-Πικό του 1916, με την οποία οι ’γγλοι και Γάλλοι αποικιοκράτες μοίρασαν τις περιοχές του Αραβικού κόσμου. Υπήρξε 10ετής προετοιμασία με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος και μάλιστα έξω από κάθε κομματική καθοδήγηση. Μικρές ομάδες είχαν σχηματιστεί, με τον ίδιο στόχο, σε όλες τις πόλεις της Αιγύπτου και αντίστοιχα στις άλλες αραβικές χώρες, γι αυτό και οι υπηρεσίες πληροφοριών, αραβικές και εξωτερικές, πιάστηκαν στον ύπνο.
Μετά το τυνησιακό έναυσμα, εικοσαμελείς ομάδες εργατών και νεολαίων ξεκίνησαν πορείες, που μέσα σε λίγες ώρες έγιναν αυθόρμητα ποταμοί χιλιάδων από διάφορες κοινωνικές τάξεις. Το κρίσιμο σημείο δεν ήταν τόσο οι εκατοντάδες χιλιάδες εξεγερμένων στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, όσο η κατάληψη των πόλεων της γραμμής Πορτ Σάιντ - Ισμαϊλίγια - Σουέζ, που οδήγησε στην πτώση του καθεστώτος.
Ακολούθησε συζήτηση με επίκεντρο τον προβληματισμό για πιθανές εξωτερικές υποκινήσεις, προ, κατά και μετά τις εξεγέρσεις και περιληπτική αναφορά στα υπόλοιπα κινήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη, με τις ιδιαιτερότητες και διαφορές τους. Η γενική κατάληξη πάντως ήταν πως πρόκειται για πρωτογενείς και γνήσιες λαϊκές εξεγέρσεις, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες, αναμενόμενες, ανάμιξης των ξένων για προώθηση των συμφερόντων τους, κάτι που απασχολεί, φυσικά, και τους ίδιους τους εξεγερμένους.
Απ όλους τους παρισταμένους διατυπώθηκε η ευχή να επαναληφθεί σύντομα η εκδήλωση!
Η θέση του ΑΣΚΕ είχε εκφραστεί νωρίτερα με την παρακάτω ανακοίνωση στις 3/2/2011:
«Μετά τη Λατινική Αμερική, όπου ανατρέπονται συνεχώς δικτατορίες υποτελείς σε ξένα συμφέροντα και όπου με δημοκρατικές διαδικασίες εγκαθίστανται λιγότερο ή περισσότερο προοδευτικά καθεστώτα, ήρθε η σειρά του αραβικού κόσμου να ξεσηκωθεί.
Παρ ότι οι συνθήκες είναι διαφορετικές σε κάθε αραβική χώρα, θεωρούμε ότι οι αιτίες της εξέγερσης είναι περίπου κοινές: α) οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, που καταδικάζουν στη φτώχεια ολοένα και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ενώ μια μικρή μειοψηφία ζει μέσα στη χλιδή, β) ο αυταρχισμός των καθεστώτων, με τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες στην ημερήσια διάταξη, γ) η διαφθορά της εξουσίας, που κάνει ακόμη δυσκολότερη τη ζωή των ανθρώπων, και δ) η ανοχή έως υποστήριξη προς το Ισραήλ, που καταπιέζει και σφαγιάζει τον παλαιστινιακό λαό.
Δεν είμαστε εμείς που θα υπαγορεύσουμε στους αραβικούς λαούς με τα δικά μας κριτήρια το δρόμο της επόμενης μέρας, ούτε κανείς ξένος έχει αυτό το δικαίωμα. Ο κάθε λαός πρέπει να βαδίζει με βάση το δικό του πολιτισμό και τις δικές του παραδόσεις. Πάντως η ευχή μας είναι να προχωρήσει κάθε λαός ενωμένος, με καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας, χωρίς θρησκευτικές ή άλλες μισαλλοδοξίες, με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε να μετατρέψουμε τη Μεσόγειο σε θάλασσα ειρήνης και προόδου.
Μια τέτοια εξέλιξη προσπαθούν να αποτρέψουν οι ισχυρές δυνάμεις της Δύσης που επί δεκαετίες εκμεταλλεύονται άγρια τους αραβικούς λαούς με υποχείρια τους δικτάτορες. Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ οι κύκλοι που ανέδειξαν τον Ομπάμα κατανόησαν ότι η πολιτική Μπους στη Μ. Ανατολή, με το Ισραήλ στο ρόλο του χωροφύλακα και τους αραβικούς λαούς στην εξαθλίωση, οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Έτσι επιθυμούν ένα Ισραήλ με λιγότερο αισθητή την παρουσία του, την Τουρκία του μουσουλμάνου Ερντογάν στο ρόλο του τοποτηρητή και στις αραβικές χώρες ελεγχόμενες «μεταπολιτεύσεις», που δε θα θίξουν τα συμφέροντά τους (κάτι που κατάφεραν στην Ελλάδα το 1974).
Σήμερα δεν είναι πια μονοκράτορας του κόσμου οι ΗΠΑ, ούτε παντοδύναμο το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο. Σ έναν πολυπολικό κόσμο και με πολλά κέντρα δύναμης στην περιοχή μας η Ελλάδα θα μπορούσε να ασκεί εύκολα μια αδέσμευτη πολιτική, να πληθαίνει τους φίλους και συμμάχους της, να μην απειλείται από κανέναν, να αναπτύσσεται, να μας σέβονται όλοι και να μας υπολογίζουν. Με τους κατοχικούς στην εξουσία όλοι, από τη Γερμανία μέχρι την Αλβανία, μας συμπεριφέρονται με τρόπο ταπεινωτικό. Μήπως έφθασε και η δική μας ώρα να ξεσηκωθούμε;»
Ανακοίνωση για την επέμβαση στη Λιβύη
«Επιλεκτική ευαισθησία επιδεικνύουν οι αυτόκλητοι προστάτες των αραβικών λαών, τέως αποικιοκράτες τους. Κανένα μέτρο για τη σφαγή στην Υεμένη. Κανένα για τη σφαγή και την ξένη επέμβαση στο Μπαχρέιν. ’λλωστε οι ίδιοι πρωταγωνιστούν σε παρόμοιες επεμβάσεις και στην κατοχή ξένων χωρών και παλαιότερα (Κύπρος κ.λπ.) και σήμερα (Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.).
Παρά την αντίθετη εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ τους, είναι βέβαιο ότι την επέμβασή τους στη Λιβύη δεν επιθυμεί καμιά από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, πλην των ελαχίστων οργάνων τους. Αυτή η επέμβαση των νεοαποικιοκρατών θα κάνει τραγικότερη την ήδη τραγική κατάσταση. Αυτή την επέμβαση δεν εγκρίνουν οι κυβερνήσεις χωρών που αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας.
Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, κατοχική και η ίδια, έσπευσε να προσφέρει και πάλι τις υπηρεσίες της στους δυτικούς προστάτες της, προσθέτοντας άλλη μια σελίδα ντροπής, μετά τη Γιουγκοσλαβία και τον Οτσαλάν, με τους ίδιους μοιραίους ανθρώπους (Γιώργος Παπανδρέου, Πάγκαλος) να έχουν ανέβει στις 2 πρώτες θέσεις της ιεραρχίας της. Το τεράστιο κόστος της ελληνικής συμμετοχής αποτελεί πρόκληση, σε καιρούς που περικόπτονται δραστικά μισθοί και συντάξεις. Δεύτερη πρόκληση η διάθεση ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών, ενώ τα αναγκαία για την προστασία των δικών μας νησιών παραμένουν καθηλωμένα, γιατί δε χορηγούνται τα απαραίτητα κονδύλια για τη συντήρησή τους.
Ο ελληνικός λαός απαιτεί να μην έχει η χώρα μας καμιά συμμετοχή σε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση και να αφήσει το φίλο λαό της Λιβύης να καθορίσει μόνος του το μέλλον του. Αν μπορεί, ας συμβάλει μόνο με διπλωματικά μέσα στην κατάπαυση του πυρός και τη διακοπή ενός αδελφοκτόνου πολέμου.» 19/3/2011
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό