Η χώρα μας έχει ήδη χρεοκοπήσει. Πληρώνει μόνο τους πετσοκομμένους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, τους ξένους δανειστές και φυσικά τους χρυσοκάνθαρους της εξουσίας με ακριβό βραχυπρόθεσμο δανεισμό (4,5%) με έντοκα, που αυξάνουν κατακόρυφα το δημόσιο χρέος, αφού τα δημόσια έσοδα, παρά τους δυσβάστακτους φόρους, καταρρέουν, λόγω της τεράστιας ανεργίας, των λουκέτων και του στραγγαλισμού των εισοδημάτων.

Ο δημόσιος τομέας υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, πρόνοια, εθνική άμυνα, δημόσια ασφάλεια, δικαιοσύνη, κοινωνική ασφάλιση κ.λπ.) έχει αποδιαρθρωθεί και τείνει ραγδαία προς τη διάλυση, με βάση το απάνθρωπο σχέδιο λιτότητας και λαθρομετανάστευσης που εφαρμόζουν μεθοδικά οι ξένες δυνάμεις της νέας κατοχής, με τη συνδρομή των εγχώριων υποτακτικών τους και την πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ τους, για να ξεπουληθεί η χώρα και να διαλυθεί η ελληνική κοινωνία.

Το ομόλογο των 3,2 δισ. του Αυγούστου

Με έντοκα τρίμηνης διάρκειας αξίας 4 δισ. πλήρωσε τον Αύγουστο η κυβέρνηση το ομόλογο 3,2 δισ. στην ΕΚΤ στο άρτιο, ενώ η ΕΚΤ το είχε αγοράσει στο 70% της ονομαστικής του αξίας, αποκομίζοντας κέρδη 900 εκατομμύρια. Οι τοκογλύφοι της ΕΚΤ, δηλ., μας δάνεισαν με επιτόκιο 40%! Επιπλέον, το ομόλογο αυτό θα έπρεπε να πληρωθεί όχι με νέα έντοκα, αλλά με τη δόση των 31,5 δισ., που σύμφωνα με τη σύμβαση θα έπρεπε να μας είχε δοθεί στις 28 Ιουνίου. Οι τοκογλύφοι απαιτούν την τήρηση των συμφωνηθέντων μόνο από την Ελλάδα κι όχι από τον εαυτό τους. Στην Ιρλανδία η ΕΚΤ ανέστειλε επ’ αόριστο την εξόφληση των ομολόγων της, ενώ στην Ελλάδα των υποτακτικών της το απαίτησε με την απειλή χρεοκοπίας.

Τα νέα εξοντωτικά μέτρα

Τα νέα μέτρα ύψους 11,5 δισ. τα είχε συμφωνήσει την άνοιξη ο Βενιζέλος. Ο άθλιος Στουρνάρας διαρρέει ότι μπορεί να φτάσουν και μέχρι τα 22 δισ.! Για να μας πείσει ότι είναι αναγκαία δήλωσε: «Τα 400 δισ. ευρώ που μας δίνουν οι Ευρωπαίοι που θα τα βρούμε; Πιστεύετε ότι η Μέρκελ και οι Ευρωπαίοι θα πήγαιναν στα κοινοβούλιά τους και θα έλεγαν πρέπει να δώσουμε 400 δισ. στους κακομοίρηδες τους Έλληνες;»

Αυτά τα μέτρα υπερβαίνουν κάθε όριο αντοχής και ανοχής της ελληνικής κοινωνίας και είναι αδύνατο να εφαρμοσθούν. Το γνωρίζουν όλοι αυτό. Πόσοι ακόμη θα μπορούν να πληρώνουν τους υπέρμετρους φόρους, τα χαράτσια, τις ασφαλιστικές εισφορές, τη ΔΕΗ κ.λπ.; Πόσοι ακόμη θα μείνουν άνεργοι, πόσα λουκέτα και πόση ανθρώπινη δυστυχία θα προκαλέσουν; Αυτά είναι λύτρα που πληρώνει ο ελληνικός για τα δεσμά του ευρώ και της Ε.Ε. Για να τον έχουν υποταγμένο, εξαθλιωμένο και καταδικασμένο να μην παράγει και η πατρίδα μας να είναι λάφυρο των ξένων συμφερόντων.

Είναι παραμύθια ότι θα υπάρξει ανάπτυξη με τη δόση των 31,5 δισ., όποτε κι αν μας τη δώσουν, αφού τα 25 θα τα πάρουν οι χρεοκοπημένες ιδιωτικές τράπεζες και με τα 6,5 θα πληρωθούν οι οφειλές του δημοσίου. Είναι ανέκδοτο ότι με την έκθεση της τρόικας θ’ αποφασίσουν οι «εταίροι» για το μέλλον της χώρας, δηλ. ότι οι υπάλληλοί τους θα καθορίσουν μόνοι τους το μέλλον της ευρωζώνης.

Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας

Εν τω μεταξύ άρχισε το μεγάλο φαγοπότι των τραπεζιτών, με συνενόχους το Στουρνάρα και τον Προβόπουλο, που βρίσκεται πίσω από κάθε ξεπούλημα, όπως αυτό που έγινε νύχτα με την «καλή» ΑΤΕ με καταθέσεις 17 δισ., που χαρίστηκε για 90 εκ., όπως είπαν, στο Σάλα, ενώ η «κακή» με τις ζημιές θα φορτωθεί στον ελληνικό λαό ποιος ξέρει πόσα δισ.! Τα ίδια είχε κάνει ο Βενιζέλος, που μας φόρτωσε 1,7 δισ., για να σώσει την Proton Bank του απατεώνα ιδιοκτήτη της, με τις ευλογίες της Ε.Ε., η οποία, στο όνομα του ελεύθερου και ανόθευτού ανταγωνισμού, παριστάνει τον κέρβερο στις κρατικές ενισχύσεις μόνον όταν αυτές δίνονται σε δημόσιες επιχειρήσεις. Κι ετοιμάζονται οι άθλιοι να ξεπουλήσουν το κερδοφόρο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με αδιαφάνεια, με το πρόσχημα της μη βιωσιμότητας, αφού όμως οι κρατικές τράπεζες λεηλατήθηκαν με το «κούρεμα» (3,2 δισ. από το Τ.Τ.), γιατί εξαιρέθηκαν από την ανακεφαλαιοποίηση με εντολή της τρόικας, ώστε να ξεπουληθούν σε ξένους.

Το θράσος των τραπεζιτών

Οι τραπεζίτες ήδη έχουν πάρει συνολικά 203 δισ. σε εγγυήσεις και χρήμα, δηλ. ένα ΑΕΠ της χώρας, με δάνεια που φορτώνεται ο ελληνικός λαός. Δεν αποδίδουν, όμως, ούτε τα 550 εκ. που χρωστούν στο δημόσιο οι τράπεζές τους από τα 28 δισ. που πήραν επί Αλογοσκούφη το 2008, με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές. Μάλιστα ο Σταϊκούρας έσπευσε αρχικά να τις καλύψει: «Η επιστροφή των οφειλών θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών και η κυβέρνηση εξετάζει και αναζητά βέλτιστη λύση, μεριμνώντας σε κάθε περίπτωση για την διασφάλιση του εθνικού συμφέροντος». Τα 550 εκ υπερβαίνουν τις περικοπές από τα ειδικά μισθολόγια(360 εκ.).

Απομένει η τυπική χρεοκοπία

Η τυπική χρεοκοπία δεν έχει επέλθει ακόμη, επειδή η Γερμανία, προς το παρόν, θέλει να μας κρατήσει, σχεδόν με το ζόρι, στο ευρώ, αυτό το νόμισμα-μέγκενη, για να αποτραπεί η πρόωρη διάλυση της ευρωζώνης, που θα πληρώσει η Γερμανία. Η ευρωζώνη ήδη απειλείται άμεσα από την Ισπανία και ακολουθούν Ιταλία και Γαλλία, με άμεσο κίνδυνο ραγδαίας διάχυσης της ύφεσης σ’ όλο τον κόσμο, λόγω των γερμανικών «προγραμμάτων» λιτότητας.

Η Γερμανία και το ευρώ

Η γερμανική οικονομία και ισχύς βασίζεται στις εξαγωγές. Ο σχεδιασμός του ευρώ και της ευρωζώνης έγινε επί Χέλμουτ Κολ μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 και είχε ως βασικό στόχο την επέκταση και την αύξηση των εξαγωγών της στο χώρο της Ε.Ε. και ιδιαίτερα σε χώρες που θα υιοθετούσαν το ευρώ. Στη συνέχεια επί Γκέρχαρντ Σρέντερ έγινε μεγάλη εσωτερική υποτίμηση, δηλ. μειώσεις μισθών, εργασία-λάστιχο κ.λπ., ώστε να μειώσουν το κόστος παραγωγής, την αγοραστική δύναμη και να μειώσουν τις εισαγωγές για ν’ αυξάνουν τα εμπορικά πλεονάσματα. Το ευρώ δηλ. σχεδιάσθηκε προς όφελος της Γερμανίας και δευτερευόντως των βόρειων συμμάχων της. Με το ευρώ ως κοινό νόμισμα η Γερμανία προστατευόταν από τις υποτιμήσεις των εθνικών νομισμάτων και την ανατίμηση του μάρκου, λόγω των πλεονασμάτων της, που θα δυσκόλευαν τις εξαγωγές της. Με τα πλεονάσματά της δάνεισε αφειδώς χώρες της ευρωζώνης για εισαγωγές γερμανικών προϊόντων και οι εταιρείες της δωροδοκούσαν ασύστολα, για να πουλούν περισσότερα και ακριβότερα.

Με την κρίση, προς το παρόν, αποκομίζει τεράστια κέρδη (υπολογίζονται σε 65 με 70 δισ. από το 2010) με την υποτίμηση του ευρώ, που βοηθά τις εξαγωγές της σε τρίτες χώρες. Η κρίση αφορά τους άλλους που φρικιούν εμπρός στη νέα γερμανική παλινόρθωση. Οι ελπίδες των μεγάλων χωρών του ευρωπαϊκού νότου να σωθούν μέσω της ΕΚΤ, από την οποία περιμένουν να τυπώσει χρήμα, αποδεικνύονται συνεχώς φρούδες, επειδή προσκρούουν στο γερμανικό βέτο. Η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει. Θέλει μόνο να την πληρώνουν οι άλλοι.

Η κρίση και η γερμανική στάση

Η κρίση, που βαθαίνει λόγω της γερμανικής συνταγής λιτότητας, έχει προκαλέσει μείωση των γερμανικών εξαγωγών προς τις χώρες της ευρωζώνης και γενικώς της Ε.Ε., ενώ έχουν αυξηθεί οι εξαγωγές της προς τρίτες χώρες, ιδιαίτερα προς την Κίνα και την Ιαπωνία Η Γερμανία, διαβλέποντας ότι θα έχει πρόβλημα εξαγωγών, προσπαθεί να σταθεροποιήσει και να επεκτείνει τις αγορές της Ασίας, με επισκέψεις της Μέρκελ επικεφαλής κουστωδίας επιχειρηματιών. Όμως τα πράγματα δεν προοιωνίζονται ρόδινα. «Το χάλι στην ευρωζώνη κάνει τις γερμανικές φίρμες να στενάζουν», δηλώνει ο εκπρόσωπος του Συνδέσμου των Γερμανικών Εμπορικών και Βιομηχανικών Επιμελητηρίων (DIHK) Ίλια Νοτνάγκελ και συνεχίζει. «Kαι οι πιο καλές συναλλαγές με τις αναδυόμενες οικονομίες δε φθάνουν για να εξισώσουν τις απώλειες».

Η Κίνα και η Ιαπωνία περιορίζουν σταδιακά τις εισαγωγές τους, επειδή εισέρχονται σε φάση μείωσης της ανάπτυξής τους. Η Γερμανία θα υποχρεωθεί να επανέλθει στην ευρωζώνη ως κύρια πηγή κερδοφορίας, περιθωριοποιώντας ακόμη περισσότερο τις υπόλοιπες χώρες, με αποτέλεσμα να υποτιμάται το ευρώ και να διαμορφώνεται ένα εκρηκτικό διαλυτικό κλίμα στην Ε.Ε. Επομένως η Γερμανία όσο κερδίζει από την κρίση θα στηρίζει το ευρώ και θα υποχρεώνει χώρες και κοινωνίες να πληρώνουν τα λύτρα.

Η απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή

Όταν οι λαοί και οι κοινωνίες θ’ απορρίψουν τη γερμανική κατοχή τότε μόνο θα έχουν ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος. Ελπίζουμε η αρχή να γίνει από τη χώρα μας, με την απελευθέρωσή της από την κατοχή της Ε.Ε. και του ευρώ της, που την έχει εξαναγκάσει να μην παράγει, να δανείζεται και να διαλύεται ραγδαία θεσμικά, κοινωνικά και οικονομικά. Κύριος στόχος της απελευθέρωσης μιας ελληνικής κυβέρνησης είναι η αποκατάσταση, η αύξηση και η επέκταση της εθνικής μας παραγωγής το ταχύτερο δυνατόν, αξιοποιώντας το υψηλής στάθμης ανθρώπινο δυναμικό, το φυσικό πλούτο και τη θέση της χώρας.

Αυτό θα γίνει εφικτό με την επαναφορά του εθνικού νομίσματος, με τις τράπεζες δημόσιες υπό κοινωνικό έλεγχο, με δημόσιες επενδύσεις, με έλεγχο της διακίνησης κεφαλαίων και αγαθών, με ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, που να αξιοποιεί προς όφελος και της Ελλάδας τις σχέσεις με άλλες χώρες, όπως αναλυτικά έχει προτείνει το ΑΣΚΕ (δες στην ιστοσελίδα μας στα επίκαιρα κείμενα «Για μια στρατηγική αποχώρησης από την Ε.Ε.» 14-2-2012). Η καταστροφή που κινδυνολογούν οι ευρωπαϊστές ότι θα συμβεί με την επαναφορά της δραχμής, και μάλιστα εντός Ε.Ε., ήδη συμβαίνει τώρα με το ευρώ τους. Αυτό θα πρέπει να σταματήσει. Το παράδειγμα της Ισλανδίας είναι πρόσφατο.