[Το παρόν άρθρο γράφτηκε πριν τη σύλληψη των μελών της Χ.Α.]

Όσο η κυβέρνηση βυθίζεται στα ψεύδη της και την ανυποληψία της, όσο τα ξένα κέντρα που έχουν επιβάλει καθεστώς κατοχής στη χώρα μας αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τη λαϊκή οργή, τόσο αναβαθμίζουν την εγκληματική δράση των ανθρωποειδών της «Χρυσής Αυγής», η οποία περνά πλέον στο πρώτο πλάνο του πολιτικού σκηνικού. Με την αναβάθμιση αυτή δημιουργούν ένα νέο τεράστιο πρόβλημα μέσα στην κοινωνία και προσπαθούν να μεταθέσουν την αντίθεση και το ενδιαφέρον των πολιτών, ώστε να μην αναζητούν τις αιτίες και τους υπεύθυνους της σημερινής μας κατάστασης, αλλά τον τρόπο αντιμετώπισης του νεοναζισμού. Αντί να κυνηγά ο κόσμος όσους στηρίζουν τόσα χρόνια τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. και το ευρώ, όσους προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μνημόνια και η εξαθλίωσή μας είναι μονόδρομος, όσους μειοδοτούν στα εθνικά μας θέματα, όσους ευθύνονται για την παρουσία εκατομμυρίων παράνομων ξένων στην Ελλάδα, να κυνηγά τους χρυσαυγίτες. Και σ’ αυτό το κυνήγι όλοι αυτοί, κόμματα, συστημικά ΜΜΕ, πανεπιστημιακοί και οι λοιποί που επηρεάζουν την κοινή γνώμη, να μην είναι πλέον στη θέση του κατηγορούμενου, αλλά με τη «σωστή» πλευρά, οπότε να μπορούν πιο εύκολα να συνεχίζουν την ολέθρια πολιτική τους, π.χ. να νομιμοποιήσουν εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες.

Βάζοντας στο στόμα των ανθρωποειδών τα αυτονόητα, π.χ. την αντίθεση στα μνημόνια, την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας, την αντίθεση στην εισβολή των λαθρομεταναστών, θέλουν να δημιουργήσουν σύγχυση σε δημοκρατικούς πολίτες, που δεν κατανοούν το παιχνίδι που παίζεται, ώστε να μην υποστηρίζουν τα αυτονόητα, για να μην ταυτίζονται με τους χρυσαυγίτες. Έτσι ή να τους αδρανοποιήσουν ή (το χειρότερο) να τους πάρουν με το μέρος τους.

Αφού κατάφεραν να μας φτάσουν μέχρι εδώ, κανείς βεβαίως δεν μπορεί να αδιαφορεί για τη γιγάντωση του νεοναζισμού. Οι δημοκρατικοί πολίτες οφείλουμε να στρατευτούμε στην αντιμετώπισή του (βλ. και στο τέλος του κειμένου), όχι κόβοντας ένα κεφάλι της λερναίας ύδρας, αλλά ανατρέποντας το σύστημα που δημιούργησε το νεοναζισμό, που τον χρηματοδοτεί και τον χρησιμοποιεί. Το σύστημα που τώρα ανακάλυψε τις 32 εγκληματικές πράξεις, που παριστάνουν τους θεματοφύλακες της συνταγματικής νομιμότητας, ενώ οι ίδιοι έχουν τσαλαπατήσει το Σύνταγμα με τα μνημόνιά τους. Σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες γίνεται εμφανής η απουσία μιας ισχυρής φωνής μέσα στην ελληνική κοινωνία που να προτείνει ένα ρεαλιστικό και πειστικό πρόγραμμα εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και να μπορεί να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις. Έστω και τώρα ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Όταν όλη η Ελλάδα υποφέρει, όταν πανθομολογείται (ακόμη και από το ΔΝΤ) ότι τα προγράμματα «διάσωσης» είναι προγράμματα καταδίκης μας σε εντεινόμενη φτώχεια, όταν όλο και περισσότεροι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι τελικός στόχος των προγραμμάτων είναι η διάλυση της κοινωνίας μας και του κράτους-έθνους μας, η κυβέρνηση του Αντ. Σαμαρά λέει ότι πάμε καλά, παρουσιάζοντας ένα ψεύτικο πρωτογενές πλεόνασμα, ότι οι θυσίες έπιασαν τόπο και υπόσχεται ότι θα μας απελευθερώσει από τα μνημόνια, ότι θα διορθώσει τις αδικίες και ότι θα υπάρξει ανάπτυξη. Υποστηρίζει, επίσης, ότι μπορεί να επιβάλει «το νόμο και την τάξη».

Ίσως εννοεί ότι πάνε καλά οι ξένοι δανειστές-δυνάστες μας, που μέσω της εξόφλησης των τοκογλυφικών τους δανείων μετέφεραν τα χρήματα του ελληνικού λαού στα θησαυροφυλάκιά τους. Ίσως εννοεί ότι θα πάνε καλά και οι ξένοι «επενδυτές», που αρπάζουν τη δημόσια περιουσία στο 1/10 ή 1/20 της πραγματικής της αξίας. Ίσως «νόμο και τάξη» εννοεί την καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων, με τα χημικά και με τους προβοκάτορες, τη στιγμή που η εγκληματική δράση της «Χρυσής Αυγής» γενικεύεται.

Η κυβέρνηση Σαμαρά ομοιάζει πλέον με την αντίστοιχη του Γιωργάκη το 2011 στο εξής: οι πολίτες δε δίνουν καμιά σημασία στις αναλύσεις, τις προγνώσεις και τις υποσχέσεις της, αφού κατανοούν ότι όλ’ αυτά αποσκοπούν μόνο στην εξαπάτησή τους. Η διαφορά είναι ότι ο κόσμος (και κυρίως όσοι τους ψήφισαν) δεν τους έχουν πάρει ακόμη «με τις πέτρες».

Η κυβερνητική αστάθεια γίνεται σοβαρότερη όσο οι λαϊκές αντιδράσεις ενισχύονται. Η κυβέρνηση κινδυνεύει και με απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, λόγω της απροθυμίας των βουλευτών της συμπολίτευσης να συνεχίζουν να ψηφίζουν τα αλλεπάλληλα μέτρα, όχι βέβαια γιατί έχουν κάποιες κοινωνικές ευαισθησίες, αλλά για να μην πεταχτούν κι αυτοί στο σκουπιδοντενεκέ της πολιτικής, όπως άλλοι που προηγήθηκαν. Γι’ αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να περνάει όλο και λιγότερα μέτρα από τη Βουλή. Δεν κρατούν δηλ. ούτε τα προσχήματα σχετικά με το σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς. Άρα δε βλέπουν και το λόγο να κάνουν εθνικές εκλογές, παρότι βρίσκονται σε προφανή δυσαρμονία με τη μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, στο οποίο άλλα είχαν υποσχεθεί προεκλογικά. Εθνικές εκλογές θα κάνουν όταν ο κόσμος θ’ αρχίσει να τους παίρνει κι αυτούς «με τις πέτρες».

Το δημοκρατικό πολίτευμα, όμως, όσο κακοποιημένο κι αν είναι, τους αναγκάζει, αργά ή γρήγορα, να ζητήσουν τη νομιμοποίησή τους με την ψήφο του λαού. Κι αν τις εθνικές εκλογές μπορούν θεωρητικά να τις απομακρύνουν μέχρι και το 2016, το Μάιο του 2014 είναι υποχρεωμένοι να κάνουν εκλογές για την Αυτοδιοίκηση και το Ευρωκοινοβούλιο. Για να μην εξαχθούν τα καταδικαστικά γι’ αυτούς συμπεράσματα μηχανεύονται διάφορα τερτίπια. Για την Αυτοδιοίκηση επεξεργάζονται νέο εκλογικό σύστημα με ενιαία ψηφοδέλτια. Για τις ευρωεκλογές στο ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται και στη δυσκολότερη θέση, σκέπτονται διάφορες λύσεις (βλ. παρακάτω). Όσο, πάντως, κι αν μετριάσουν τις εντυπώσεις, δε θα μπορέσουν να τις αποφύγουν, οπότε αυτομάτως θα τεθεί θέμα παραμονής της κυβέρνησης Σαμαρά.

Η συμμαχία και η αντίθεση ΗΠΑ-Γερμανίας

Ταυτόχρονα με όλ’ αυτά παρατηρείται και μια αύξηση της αμερικανικής επιρροής στην Ελλάδα. Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί, στα πλαίσια της μοιρασιάς με τους συμμάχους τους, είχαν παραχωρήσει στους Γερμανούς τον πρώτο λόγο για την Ελλάδα, όσο το πρόβλημα ήταν η αφαίμαξη του ελληνικού λαού από τους τοκογλύφους και οι «ιδιωτικοποιήσεις». Όταν, όμως, το γεωστρατηγικό ενδιαφέρον για την περιοχή μας αυξάνεται, λόγω των εξελίξεων στις αραβικές χώρες και της επιτάχυνσης της αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου, τότε οι Αμερικανοί διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο επιρροής.

Οι ΗΠΑ εμφανίζονται να διαφωνούν με την πολιτική που έχει επιβάλει η Γερμανία στην Ε.Ε. (που θίγει και τα συμφέροντα της βιομηχανίας και του εμπορίου των ΗΠΑ), διακηρύσσουν ότι η ανάπτυξη είναι ο στόχος, αλλά συγχρόνως απαιτούν από την Ελλάδα να τηρήσει το πρόγραμμα που μας καταδικάζει στην ύφεση και την εξαθλίωση!

Έτσι, μάλλον, εξηγείται και η μεταστροφή του Σαμαρά προς τη Γερμανία και στη συνέχεια η επιστροφή του στην αμερικανική γραμμή. Οι Αμερικανοί φαίνεται ότι ελέγχουν και την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δε θέλουν τώρα την άνοδό του στην εξουσία, αφ’ ενός γιατί δεν ξέρουν εάν θα μπορέσουν να ελέγξουν τις εξελίξεις, αφ’ ετέρου γιατί δε θέλουν να κάψουν την επένδυση Τσίπρα σε διάστημα λίγων μηνών. Γι’ αυτό στηρίζουν για όσο χρονικό διάστημα μπορούν την κυβέρνηση Σαμαρά.

Τα πολιτικά κόμματα

Στη Ν.Δ. ζουν καθημερινά με το άγχος πότε θα ξεσηκωθούν τα μέλη τους και οι οπαδοί τους (όσοι απέμειναν). Προς το παρόν επιβιώνουν, στηριζόμενοι στο επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι χειρότερος από αυτούς κι επικίνδυνος για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας (που τη βλέπουν, άραγε;). Τα σχέδια για ένα νέο κόμμα, ευρωπαϊκό-κεντροδεξιό, φαίνεται ότι αναβάλλονται, αφού αντιδρούν οι καραμανλικοί. Το αστείο είναι ότι η παραγκωνισμένη Ντόρα μετατράπηκε εσχάτως σε αντιμνημονιακή(!) και εναντίον της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ (που δόθηκε εκεί που δεν ήθελε). Την ίδια στιγμή ο αδελφός Κυριάκος μετά του Αδώνιδος έχουν αναλάβει την υλοποίηση των πιο σκληρών μέτρων του προγράμματος!

Το ΠΑΣΟΚ, θυμίζουμε για όσους το ξέχασαν, ότι μόλις πριν από 4 χρόνια είχε θριαμβεύσει στις εκλογές με 44%. Τώρα προσπαθεί να επιβιώσει ως κυβερνητική τσόντα. Κόμμα στην ουσία δεν υπάρχει, παρά μόνο προσωπικές στρατηγικές. Οι σημιτικοί στις προηγούμενες εκλογές είχαν υποστηρίξει τη ΔΗΜΑΡ και οι γιωργακικοί το ΣΥΡΙΖΑ. Οι Πάγκαλος, Χρυσοχοΐδης κ.λπ. είναι υπέρ της δημιουργίας ενιαίου κόμματος υπό τον Σαμαρά ή της εκλογικής συνεργασίας με τη Ν.Δ.! Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου κ.λπ. βρίσκονται επισήμως εκτός, ικανοί για το ο,τιδήποτε. Ο αρχηγός Βενιζέλος έχει χάσει τη μπάλα και μιλάει ακατάσχετα, αντιφάσκοντας συνεχώς προς τον εαυτό του.

Η ΔΗΜΑΡ, εκτεθειμένη στα μάτια του λαού με τη συμμετοχή της στην κατοχική κυβέρνηση, έπρεπε να δικαιολογήσει τον τίτλο της, αλλά συγχρόνως έπρεπε να συγκρατήσει στελέχη και μέλη που προσχώρησαν στο κόμμα με μοναδικό σκοπό τη συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Έτσι επέλεξε να εγκαταλείψει τους υπουργικούς θώκους (όπου, άλλωστε, είχαν τοποθετηθεί συνεργαζόμενοί της), αλλά να κρατήσει όλες τις άλλες κυβερνητικές θέσεις (οργανισμοί). Στη Βουλή κατά περίπτωση ψηφίζει υπέρ ή κατά της κυβέρνησης και μ’ όλ’ αυτά τα δημοσκοπικά της ποσοστά κατρακυλούν. Γι’ αυτό ζητεί αλλαγή κυβέρνησης, χωρίς να γίνουν εκλογές, από την παρούσα Βουλή!

Στο ΣΥΡΙΖΑ η εκλογική εκτόξευση (που δε συνοδεύτηκε από αντίστοιχη οργανωτική) και η προοπτική της εξουσίας καλύπτουν όλα τα προβλήματα, που είναι πολλά και σοβαρά. Η συσσώρευση αμαρτωλών στελεχών από το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε τόσες αντιδράσεις, ώστε κάποιοι έμειναν έξω από την πόρτα, π.χ. Παπουτσής. Άλλοι φιγουράρουν από τώρα στα ΜΜΕ ως φαβορί για καίρια υπουργικά πόστα, π.χ. Κατσέλη. Το Αριστερό Ρεύμα δεν μπορεί παρά να κατανοεί ότι σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα χρησιμοποιηθεί απλώς ως το αριστερό άλλοθι, π.χ. υπουργείο Εργασίας, για τη συγκράτηση των κοινωνικών αντιδράσεων. Οι πολλοί, που εμπιστεύονται (εθελοτυφλώντας) την ηγετική ομάδα θα βρεθούν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, όχι μόνο στις σχέσεις με την τρόικα, αλλά και στα εθνικά θέματα και σχετικά με την παρουσία των ξένων.

Οι ΑΝΕΛ θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι, εκφράζοντας ένα κόσμο, της δεξιάς κυρίως, που είναι αντίθετος με την πολιτική των μνημονίων, αλλά ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία. Δεν είναι τόσο οι επιστροφές στη Ν.Δ., για τις οποίες άλλωστε δεν ευθύνεται η ηγεσία, όσο η έλλειψη προγράμματος και οργάνωσης, που φαίνεται ότι δε θα αποκτηθούν ποτέ.

Το ΚΚΕ και μετά το συνέδριό του και την αλλαγή Γ.Γ. συνεχίζει την πολιτική που διχάζει το λαό και κάθε κινητοποίησή του. Έτσι πετυχαίνει μόνο να κρατά σε ετοιμότητα τον κομματικό μηχανισμό, ίσως να στρατολογεί και νέα μέλη, αλλά καταδικάζει σε βέβαιη αποτυχία κάθε λαϊκή διεκδίκηση, προς μεγάλη ικανοποίηση της κυβέρνησης.

Για τη «Χρυσή Αυγή», συμπληρωματικά σε όσα αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, παραθέτουμε την ανακοίνωση του ΑΣΚΕ αμέσως μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα στο Κερατσίνι:

Η υποκρισία της «Χρυσής Αυγής» έγκειται στα εξής: α) Υποτίθεται ότι αντιτίθεται στην πολιτική των μνημονίων, αλλά χρηματοδοτείται και προβάλλεται από αυτούς που μας έχουν επιβάλει τα μνημόνια. β) Παριστάνουν τους πατριώτες κι έχουν το θράσος να ανεμίζουν την ελληνική σημαία, ενώ είναι θαυμαστές των γερμανοντυμένων της Κατοχής 1941-44 και των χουντικών που παρέδωσαν το 37% της Κύπρου στους Τούρκους. Εάν τους επιτρέψουμε, είναι έτοιμοι να παίξουν έναν αντίστοιχο προδοτικό ρόλο σήμερα στη Θράκη ή την Αθήνα ή αλλού. γ) Μπροστά στις κάμερες εγκληματούν κατά μεταναστών, παριστάνουν τους υπέρμαχους της «καθαρότητας της φυλής», ενώ μεγάλος αριθμός μελών τους είναι μετανάστες, ενώ (ως άνθρωποι του υποκόσμου) χρησιμοποιούν κυρίως μετανάστες για τις δουλειές τους, ενώ δίνουν ρουχισμό κ.λπ. (που συγκέντρωσαν δήθεν για άπορους Έλληνες) σε μετανάστες μικροπωλητές, παίρνοντας ποσοστό από τις πωλήσεις!

Προφανώς η λύση δεν είναι να τεθεί εκτός νόμου η «Χρυσή Αυγή», γιατί αυτό θα την έκανε ακόμη πιο ισχυρή και πιο επικίνδυνη. Η λύση προϋποθέτει όσα αναφέρουμε στην ανακοίνωση και, κυρίως, ν’ αποκαλύψουμε την υποκρισία της στους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που δεν είναι ναζιστές ή φασίστες, αλλά η απελπισία και η εγκληματική αφέλεια τους οδήγησαν να υποστηρίζουν τη «Χρυσή Αυγή».

[Το παραπάνω κείμενο αποτελεί εισήγηση της Εκτ. Επιτροπής του ΑΣΚΕ προς τη Σύνοδο του κόμματος, που θα πραγματοποιηθεί τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου και θα χαράξει τη γραμμή του κόμματος για τους προσεχείς μήνες.]

[Το παρόν άρθρο γράφτηκε πριν τη σύλληψη των μελών της Χ.Α.]