Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Δόλια Δικαιοσύνη Ερμη Ελληνική Πολιτεία-Κοινωνία

Μια από τις ελάχιστες επιτυχείς κυβερνητικές τοποθετήσεις, εκ των υστέρων μάλιστα ως διορθωτική κίνηση για τις ανοησίες του Υπουργού Δικαιοσύνης (εκ των πολιτικών φρικιών του ΣΥΡΙΖΑ), είναι η πρόσφατη τοποθέτηση του έντιμου (όπως όλοι τον χαρακτηρίζουν) δικαστικού Δ. Παπαγγελόπουλου.

Καλώς, βέβαια, αν και δεν είναι αυτό το θέμα μας, αλλά απλή αφορμή. Όμως είναι πραγματικά θλιβερό να χρειάζεται το επίθετο έντιμος να συνοδεύει το ουσιαστικοποιημένο δικαστικός… Είναι ως να αποδεχόμαστε όλοι μας ότι η εντιμότητα σπανίζει και στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης και, ίσως, μάλιστα να το θεωρούμε ως «φυσιολογικό» γεγονός, μη επιδεκτικό διόρθωσης! Και, φυσικά, αλίμονο στη χώρα και τη κοινωνία της που απλώνεται και εδραιώνεται μια τέτοια πεποίθηση. Αυτό θα σημαίνει όχι το προοίμιο, αλλά την αρχή της διάλυσής της, προς μεγάλη ικανοποίηση και ευκαιρίες για τους εσωτερικούς και, κυρίως, τους εξωτερικούς εχθρούς της, φανερούς και καλυμμένους…

Το Σεπτέμβρη του 2005, με αφορμή το «σκάνδαλο» (σκάνδαλο σημαίνει κάτι που η κοινωνία το θεωρεί ακραία αντικοινωνική συμπεριφορά κορυφαίων μελών της και επομένως δεν ήταν … σκάνδαλο!) του κυκλώματος των περιβόητων Καλούση, Ηλία κ.λπ ο τότε, νέος ακόμη, πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής δήλωσε: «Παραλάβαμε Δικαιοσύνη διαβρωμένη από δικαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα»!! Τρομακτική επίσημη παραδοχή.

Αραγε τι θα έλεγε ότι «παρέδωσε»; Και τι να εννοούσε με το «παραδικαστικά»; εντόπια ή εξωχώρια, όταν ήδη γνωρίζουμε ότι και η Τρόικα απαίτησε(!) να μην εκδίδουν τα, κατώτερα συνήθως (γιατί για τα.. ανώτερα δεν τίθεται θέμα!), δικαστήρια αντιμνημονιακές αποφάσεις· όταν από τη μια «απονέμουν» εξοντωτικές ποινές σε ένα πολιτικό και ένα άρχοντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τους Τσοχατζόπουλο, Παπαγεωργόπουλο, όπως τους ζήτησε η Τρόικα, ενώ κυκλοφορούν ανενόχλητοι χιλιάδες ακόμη χειρότεροι και μόνο που δεν απένειμαν.. παράσημα στον ανεκδιήγητο Γ. Παπακωνσταντίνου· όταν, όταν κ.λπ.

Οι δικαστές προβάλλουν και υπόσχονται αυτοκάθαρση, μια που η Δικαστική εξουσία είναι, τυπικά τουλάχιστο, Ανεξάρτητη… Ουδέποτε, φυσικά, κατέστη δυνατή ουσιαστική αυτοκάθαρση σε καμία εξουσία ή λειτουργία, όπως δεν υπάρχει και πραγματική διάκριση εξουσιών, ιδιαίτερα ανάμεσα στην Νομοθετική και Εκτελεστική.

Το ζήτημα δεν είναι, φυσικά, απλό, δηλαδή εύκολα αντιμετωπίσιμο, ειδικότερα στην Ελλάδα, όπου τίποτα δεν πηγαίνει καλά στη δημόσια και, εν πολλοίς, την ιδιωτική ζωή της χώρας. Όμως, εν’ όψει και της έναρξης των συζητήσεων για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, πολλά θα μπορούσαν να θεσπιστούν, τουλάχιστον στο επίπεδο της αυστηρής τήρησης των προσχημάτων, οπότε θα διασώζεται και μεγάλο μέρος της ουσίας, οπότε και θα επανέλθουμε.