Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Και κάτι παρήγορο Ενα φωτεινό παράδειγμα μέσα στη μαυρίλα

Στο χώρο του επαγγελματικού (!) αθλητισμού ανεφύη κάτι περίεργο μέσα στη διαλυμένη κοινωνία μας. Ενας αθλητής μεγάλος, με παγκόσμια αναγνώριση, με παράξενα υψηλό ήθος και φρόνημα αποχώρησε από τα γήπεδα ο ίδιος, όπως μπήκε, ήσυχα και μετριόφρονα, σαν να μην είχε επιτύχει τίποτα σημαντικό. Το μεγαλύτερο φιλοφρόνημα που αμίλητος δέχτηκε ήταν από το μεγάλο, απαιτητικό προπονητή του: «Θα’ θελα ο γιος μου να γίνει σαν τον Δημ. Διαμαντίδη!»