ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αφού ο Αντ. Σαμαράς «συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» των ξένων για τη διάλυση της οικονομίας και της κοινωνίας μας, φαίνεται ότι προσαρμόζεται και στα εθνικά θέματα. Απώλεια μνήμης για όλες πλέον τις προεκλογικές του εξαγγελίες.

Στις 4 Μαρτίου επισκέφθηκε την Τουρκία με 10 υπουργούς και 100 επιχειρηματίες, για να συνεδριάσει για δεύτερη φορά το «Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας», ένα κοινό υπουργικό συμβούλιο, εγκαινιασμένο από το Γιωργάκη το 2010, και να υπογραφούν κάποιες συμφωνίες.

Η Τουρκία ως τοπικός γκάγκστερ

Ο Σαμαράς, δυστυχώς, λειτούργησε περίπου όπως οι προκάτοχοί του, ο Καραμανλής, με τον κουμπάρο Ερντογάν και τα χαλιά της κ. Εμινέ, και ο Γιωργάκης, με τα ζεϊμπέκικα υπό τα χειροκροτήματα του Τζεμ (για να μην ξεχνιόμαστε). Κι όλ’ αυτά ενώ: 1) Τα στρατεύματα κατοχής παραμένουν στην Κύπρο. 2) Οι τσαμπουκάδες στο Αιγαίο είναι συνεχείς και το casus belli εν πλήρει ισχύ, με την Τουρκία να συμπεριφέρεται σαν να της έχει αναγνωρισθεί κυριαρχία στο μισό Αιγαίο. 3) Το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής συμπεριφέρεται ως τοπική εξουσία, στην οποία εξαναγκάζονται να πειθαρχούν οι μουσουλμάνοι και υποκλίνονται αρκετοί χριστιανοί αξιωματούχοι. Αρχίζει να προβάλλεται το αίτημα για αυτονόμηση της Ελληνικής Θράκης, της οποίας κυκλοφορούν ήδη σημαίες. Με μία απ’ αυτές φωτογραφήθηκε μια μουσουλμάνα ΕΠΟΠ του ελληνικού στρατού στην Προύσα, όπου πήγε εκδρομή με σύλλογο χρηματοδοτούμενο από το προξενείο!! Σε λίγο θα υποβληθεί στους διεθνείς οργανισμούς και το αίτημα για προστασία της … καταπιεζόμενης μουσουλμανικής μειονότητας από τον τουρκικό στρατό. Η ιδιαίτερη δραστηριοποίηση της «Χρυσής Αυγής» στη Θράκη αυξάνει τους κινδύνους. 4) Η Αλβανία ακύρωσε τη Συμφωνία της με την Ελλάδα για την ΑΟΖ κατόπιν τουρκικών πιέσεων. 5) Στην Αίγυπτο η Άνω Βουλή ψήφισε ν’ ακυρωθεί η συμφωνία με την Κύπρο για την ΑΟΖ και να αναγνωριστεί η Τουρκία ως τρίτο μέλος στη νέα συμφωνία. 6) Η Τουρκία παροτρύνει και βοηθάει παντοιοτρόπως τους Σκοπιανούς στους παραλογισμούς τους κατά της Ελλάδας. 7) Η Τουρκία αυξάνει αλματωδώς τις πολεμικές της δαπάνες, ενώ η Ελλάδα μειώνει δραστικά ακόμη και δαπάνες αναγκαίες για τη στοιχειώδη λειτουργία των Ενόπλων της Δυνάμεων.

Ο Α. Σαμαράς επισκέφθηκε την Τουρκία περίπου σαν να μη συμβαίνει τίποτα απ’ όλ’ αυτά, ενώ συμπολίτευση και αντιπολίτευση δεν του τα υπενθύμισαν. Περιορίστηκε σε μια γενική αναφορά στο σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και στο δικαίωμα της Ελλάδας που απορρέει απ’ αυτό για την ΑΟΖ. Όταν ρωτήθηκε, είπε ότι «δε νομίζω ότι είναι στιγμή για αναλυτική συζήτηση και λεπτομέρειες».

Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, αν και χρησιμοποιεί διατάξεις του για να κατοχυρώνει ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο, όχι όμως και για το Αιγαίο! Αλλά και ό,τι υπογράφει παγίως το καταπατά, αν δεν τη συμφέρει, όπως π.χ. τη συμφωνία με την Ελλάδα για τους λαθρομετανάστες. Ακόμη και τη συμφωνία Αβραμόπουλου-Νταβούτογλου να μη γίνουν ερωτήσεις μετά τις δηλώσεις Σαμαρά-Ερντογάν την αθέτησαν, επιτρέποντας σε τουρκάλα δημοσιογράφο να μιλήσει για εκπαίδευση Τούρκων και Κούρδων τρομοκρατών στην Ελλάδα, ώστε η ελληνική αντιπροσωπεία να βρεθεί στη θέση του κατηγορούμενου!

Η Τουρκία, όποτε δέχεται την επίσκεψη ανώτατου Έλληνα αξιωματούχου, φροντίζει να προκαλεί, για να τονίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς ουσιαστική αντίδραση από τις ψοφοδεείς ελληνικές κυβερνήσεις. Έτσι και τώρα, την επομένη της επίσκεψης Σαμαρά (5 Μαρτίου) η τουρκική κυβέρνηση έδωσε εντολή στην κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων (ΤΡΑΟ) να συνεχίσει κανονικά τις έρευνες σε περιοχές, μεταξύ των οποίων μέρος της ΑΟΖ της Κύπρου, για τις οποίες ακόμη και το CNN Turk παραδέχθηκε ότι είναι εκτός τουρκικής δικαιοδοσίας. Υπενθυμίζουμε ότι πριν από 1 χρόνο, στις 27/4/12, η ΤΡΑΟ πήρε εντολή για έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα (Καστελόρριζο κ.λπ.), για την οποία η ελληνική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε χλιαρά στον ΟΗΕ στις 20/2/13! Φοβερά αντανακλαστικά! Και το χειρότερο, αφού η Τουρκία έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας, ο κ. Σαμαράς δεν έκρινε ότι έπρεπε να αναβάλει (έστω) το ταξίδι του.

Οι συμφωνίες

Όταν δέχεσαι να επισκεφθείς την Τουρκία με αυτά τα δεδομένα, χωρίς να αποσπάσεις καν τη δέσμευσή της ότι θα βελτιωθεί η συμπεριφορά της, όταν υπογράφεις 25 συμφωνίες (για μετεωρολογία, δικαιοσύνη, θαλάσσιες μεταφορές, επικοινωνίες, υγεία, φυσικές καταστροφές, πολιτισμό, αθλητισμό κ.λπ.) με την Τουρκία κάτω από αυτές τις συνθήκες (αντί των 14 που ήσαν προγραμματισμένες), ασφαλώς δίνεις το μήνυμα στην άλλη πλευρά ότι δε θεωρείς πρωταρχικής σημασίας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και τη Θράκη κι ότι είσαι πρόθυμος να τα διαπραγματευτείς, για να καταλήξεις σε κάποια συμφωνία. Έτσι μπορεί η Τουρκία να συνεχίζει αυτό που κάνει πάντοτε, δηλ., αφού εξασφαλίζει την υπογραφή της Ελλάδας, ν’ αφήνει μια μικρή περίοδο συνεργασίας και «φιλίας», ώστε να χωνέψουν όλοι το νέο status με τις νέες της κατακτήσεις, και αμέσως αρχίζει νέα μακρά περίοδο με επιπλέον παράλογες και εκτός Διεθνούς Δικαίου διεκδικήσεις, υπό την απειλή θερμού επεισοδίου.

Ανεπισήμως διαρρέουν τη δικαιολογία ότι αναγκάζεται η ελληνική κυβέρνηση να υποχωρεί, για ν’ ανοίξουν δουλειές και να βάλει λεφτά στα ταμεία το κράτος. Αλλά αυτοί που θα ωφεληθούν από τις συμφωνίες είναι μόνον οι επιχειρηματίες, που βρίσκουν άλλη μια χώρα με φτηνά μεροκάματα και χαμηλή φορολογία για να επενδύουν, ενώ από τα κέρδη τους τίποτα δεν έρχεται στην Ελλάδα. Ακόμη και τα λιγοστά έσοδα του κράτους δε θα διατίθενται υπέρ του ελληνικού λαού, αλλά έχουν εκ των προτέρων δεσμευτεί από τους δανειστές με τα μνημόνια!

Ο Α. Σαμαράς διακηρύσσει ότι τα ελληνικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι και «ευρωπαϊκά». Αν εννοεί ότι θα τα ξεπουλήσει σε ευρωπαϊκές εταιρείες, μάλλον δεν πρέπει να χαίρεται ο ελληνικός λαός. Δεν πρέπει να χαίρονται ούτε οι Αμερικανοί, οπότε δεν είναι καθόλου στέρεη η καρέκλα του! Αν εννοεί ότι η Ε.Ε. θα μας υποστηρίξει απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, είναι άλλη μια επικίνδυνη αυταπάτη, ασυγχώρητη μετά και την ολόθερμη υποστήριξη της Ε.Ε. προς το σχέδιο Ανάν και την απόρριψη της λεγόμενης «ευρωπαϊκής λύσης». Αν εννοεί ότι θα κάνει αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες με εταιρείες διαφόρων χωρών (γαλλικές, ρωσικές, ισραηλινές, αμερικανικές κ.λπ.), εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό και τη στρατιωτική τους συνεργασία (όπως η Κύπρος με το Ισραήλ), τότε βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι ο δανεισμός των γαλλικών φρεγατών είναι ενταγμένος σ’ αυτό το πλαίσιο. Με όλ’ αυτά δεν ξεχνούμε το πιο σημαντικό: ότι η Ελλάδα, με μια άλλη πολιτική, θα μπορούσε να αξιοποιήσει τον ενεργειακό της πλούτο έχοντας πολύ λιγότερο ανάγκη το ξένο χρήμα και την ξένη τεχνογνωσία.

Οι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία να μας περιπαίξουν, λέγοντας ότι οι μειονότητες στις δύο χώρες μπορούν ν’ αποτελέσουν «γέφυρες ειρήνης». Κανείς από την ελληνική αποστολή δεν είχε το ανάστημα να υπενθυμίσει στους Τούρκους ότι ο ελληνικός πληθυσμός της Τουρκίας απλώς δεν υπάρχει, διότι εξοντώθηκε ή εξορίστηκε, ενώ ο μουσουλμανικός της Ελλάδας ζει και βασιλεύει!

Ισχυρίζονται ότι οι συμφωνίες χαμηλού επιπέδου βελτιώνουν γενικά το κλίμα μεταξύ των δύο χωρών, άρα γίνεται ευκολότερη η επίτευξη συμφωνίας και στα σοβαρότερα. «Βάζουμε την ανάπτυξη στην υπηρεσία της ειρήνης», είπε ο Σαμαράς. Ο ισχυρισμός δεν επιβεβαιώνεται, αφού πάντοτε συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλ. η αποθράσυνση της Τουρκίας. Υπενθυμίζουμε ότι η Γερμανία επιτέθηκε στη Γαλλία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι εμπορικές ανταλλαγές μεταξύ των δύο χωρών ήσαν στο υψηλότερο σημείο τους.

Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε και η τουρκική αποδέχθηκε ένα μορατόριουμ για έρευνες στο Αιγαίο μέχρι το Σεπτέμβριο. Γιατί να μη δεχθεί, αφού στις περιοχές που διεκδικεί η Τουρκία έχει ήδη κάνει 50 έρευνες κι εμείς καμιά; Και, κυρίως, αφού δεν είναι δικές της και με το μορατόριουμ γίνονται διαπραγματεύσιμες!

Ύστερα απ’ όλ’ αυτά η Ελλάδα ανέλαβε και την υποχρέωση να υποστηρίξει την Τουρκία στην προσπάθεια ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων! Τίποτ’ άλλο;

Ανάγκη για μια άλλη πολιτική

Με όσα προαναφέραμε προκύπτει ότι το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας δεν έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί με τις δεδομένες συνθήκες, γιατί λειτούργησε σε βάρος μας. Η Ελλάδα θα έπρεπε να το είχε ακυρώσει. Θα έπρεπε να είχε γίνει σαφές στην Τουρκία ότι η ανάπτυξη της συνεργασίας προϋποθέτει την εγκατάλειψη της επιθετικής της πολιτικής, κάτι που (για να είμαστε ρεαλιστές) η σημερινή Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να κάνει.

Η Ελλάδα πρέπει ν’ ακολουθήσει μιαν άλλη πολιτική σε όλα τα επίπεδα, που θα καταργεί τα μνημόνια, θα ενδυναμώνει την οικονομία, θα εξασφαλίζει διεθνή ερείσματα και θα ενισχύει την αποτρεπτική μας ικανότητα. Τότε μπορούμε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκία και με τον οποιοδήποτε.

Τις τελευταίες μέρες η απροκάλυπτη, η στυγνή επίθεση της Γερμανίας στην Κύπρο μονοπωλεί το ενδιαφέρον και δικαίως. Το ΟΧΙ της Βουλής αλλά και του κυπριακού Ελληνισμού έκοψε την ανάσα σ’ όλο τον κόσμο, που παρακολουθεί με αγωνία και ελπίδα τις εξελίξεις εκεί και τις επιπτώσεις παντού. Δεν είναι εύκολη μια πρόβλεψη για άμεση ευνοϊκή για την Κύπρο γερμανική ήττα. Βραχυπρόθεσμα, θα «κερδίσουν» ο Σόιμπλε και οι γερμανικές τράπεζες, όμως η νίκη τους αυτή θα αποδειχθεί σύντομα Πύρρειος και θα αποτελέσει την αρχή του τέλους τους. Η σιωπή των ΗΠΑ και Κίνας και η «υποχώρηση» της Ρωσίας μόνο ευνοϊκά σημάδια δεν είναι για τη Γερμανία.

Όλα τώρα φωτίζονται διαφορετικά

Ο ιταμός κυνισμός της Γερμανίας, όλης της Γερμανίας, και των παράσιτων-συμμάχων της, διαλύει κάθε αυταπάτη (ευχαριστούμε κ^α Μέρκελ!) για την ουσία της Ε.Ε. και του ευρώ της και τη σημασία του για τους λαούς του κόσμου, του παγκόσμιου συστήματος, του καπιταλισμού στην πιο χυδαία του μορφή. Τώρα όλοι στην Ευρώπη και όχι μόνο στο Νότο βλέπουν τι σημαίνει το σχέδιο της Γερμανίας για την «ευρωπαϊκή» ενοποίηση, τι θα σημάνει ενιαία οικονομική πολιτική, ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος και «προστασία» του. Όλοι θα συνειδητοποιήσουν την ειρωνεία του πράγματος: Διαλύουν τον υπερτροφικό τραπεζικό τομέα της Κύπρου, για να ενισχύσουν το τραπεζικό-χρηματιστικό γερμανικό, που απαγορεύει κάθε παραγωγή και ανάπτυξη!

Το πιο άμεσο, όμως, πολιτικό αποτέλεσμα στην Ευρώπη είναι η αποκάλυψη των πολιτικών ηγεσιών, που αποδεικνύει την πλήρη διάστασή τους από τα συμφέροντα, τις ανάγκες των λαών, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Το πολιτικό παράδειγμα της Ιταλίας και η απειλή της Βρετανίας για αποχώρηση από την Ε.Ε. ήσαν οι πρώτες προειδοποιητικές βολές. Ιδιαίτερα έκθετο έμεινε το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η κυβερνητική συμμαχία ουσιαστικά παρέμεινε άφωνη και μάλιστα ο θλιβερός Κουβέλης αποτόλμησε να αποκαλύψει τις μύχιες κυβερνητικές επιθυμίες, δηλώνοντας αμέσως (γιατί λίγο μετά τα γύρισε, πανικόβλητος) ότι η απόφαση του Γιουρογκρούπ είναι προς την ορθή κατεύθυνση!! Όσο για την αντιπολίτευση, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ούτε μια λέξη, κατά το παράδειγμα των ΗΠΑ, για τη γερμανική θρασεία επίθεση, περιορίστηκε σε κατηγορίες κατά της κυβέρνησης για ... εγκατάλειψη της Κύπρου και ο Καμμένος επιχειρεί πρόταση μομφής κατά του, θλιβερού όντως, Στουρνάρα... Για την ουσία, για τη μοναδική προοπτική διάσωσης της Κύπρου (και της Ελλάδας), που ξεκινά με την απελευθέρωση από την Ε.Ε. και το ευρώ της, ούτε κουβέντα! Ούτε τώρα!!

Δεν έχουμε πλέον ούτε τυπικά Κυβέρνηση

Σήμερα η απουσία κυβέρνησης στην Ελλάδα φαντάζει εκκωφαντική. Μέχρι τώρα προσπαθούσε να δείξει ότι σε δευτερεύοντα, έστω, θέματα είχε κάποιο λόγο. Τον τελευταίο καιρό δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη, χωρίς την έγκριση της τρόικας, για κανένα ζήτημα, ούτε καν για την αμυντική λειτουργία της χώρας. Η Τουρκία μετατρέπει το Αιγαίο σε χώρο περιπάτου για τα αεροπλάνα και τις κορβέτες της, απειλεί περιπαικτικά τη χώρα μας για υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, νησιά, Θράκη και Κύπρο, και ολόκληρη η κυβέρνηση μεταβαίνει στην Τουρκία έτσι, ώστε να επιτρέψει στον Ερντογάν να διακηρύξει ότι συζητήθηκαν ΑΟΖ κ.λπ., και ο Σαμαράς να ψελλίζει κάτι για διεθνές δίκαιο. Ακολούθησε το παράδειγμα του, απολύτως έκθετου πλέον, Παπανδρέου, όταν ακόμη και ο γενικά άτολμος Καραμανλής ανέβαλλε την επίσκεψη στην Τουρκία, στερώντας έτσι από την τουρκική ηγεσία την αφορμή θριαμβολογίας για την αποδοχή όλων των τουρκικών προκλήσεων.

Οδηγούμαστε σε πολιτική κρίση (;)

Το τρικομματικό σχήμα επιτείνει το ανύπαρκτο της κυβέρνησης. Οι δύο μικροί εταίροι ενδιαφέρονται μόνο για την πολιτική τους επιβίωση και ασκούν αντιπολίτευση ακόμη και σ’ αυτά που οι ίδιοι έχουν υπογράψει. Ο κύρια υπεύθυνος για όλα Βενιζέλος, διακρινόμενος μόνο για ακατάληπτες φλυαρίες, ζητά ανοικτά εκλογική σύμπραξη με τη ΔΗΜΑΡ(!), θέτοντας έτσι, de facto, θέμα εκλογών και το κόμμα της κ. Ρεπούση επιδιώκει επιβίωση, αρνούμενο (μαζί με τα υπολείμματα του ραγκούσιου παπανδρεϊσμού) το νέο νόμο για την ιθαγένεια στους λαθρομετανάστες, παρότι είναι σύμφωνος και με την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Ο Σαμαράς σιωπά και ακούγονται μόνο Βορίδης, Άδωνις και Κ. Μητσοτάκης!

Η ανυπαρξία της κυβέρνησης και η παρουσία παντού της τρόικας και των Γερμανών δε διορθώνονται, βέβαια, με όποιο ανασχηματισμό, που απλώς θα καταστήσει το πρόβλημα περισσότερο εμφαντικό και δεν αποκλείεται πλέον η πτώση της κυβέρνησης, με αφορμή ό,τι θα προλάβει να επικαλεστεί όποιος από τους τρεις.

Θα μπορούσε η κρίση αυτή να οδηγήσει σύντομα σε νέες εκλογές. Τι το νέο θα έφερνε όμως; Τις θέλει πραγματικά κάποιος (εκτός πιθανόν της Χρυσής Αυγής); Πιθανότερο φαντάζει ένα νέο συμμαχικό σχήμα με επικεφαλής κάποιο ημιπολιτικό (οι τεχνοκράτες, πλέον, μας τελείωσαν) όνομα, ανάλογα με τους συσχετισμούς αγγλοαμερικανικού και γερμανικού πόλου (π.χ. Μαρκεζίνης...). Σε περίπτωση συμμετοχής και ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανή (θετική εξέλιξη...) η ανεξαρτητοποίηση του Αριστερού Ρεύματος, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί σε περίπτωση κυβέρνησης με κορμό το κόμμα του κ. Τσίπρα, και μάλιστα μετά από εκλογές...

Δυστυχώς, όσο περιμένουμε κάποια θετική εξέλιξη μέσα από αυτό το πολιτικό σκηνικό, άμεσα ή έμμεσα, ανοικτά ή καλυμμένα, αποδεχόμενο Ε.Ε. και ΕΥΡΩ, μόνο επιδείνωση μπορούμε να προσδοκούμε. Επιπλέον, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο, αναμένονται δυσκολότερες μέρες σε όλα τα εθνικά θέματα, εσωτερικά και εξωτερικά, γιατί όλοι τριγύρω μας (και όχι μόνο) καιροφυλακτούν.

Ευτυχώς, η σκληρή πραγματικότητα προσγειώνει πολλούς που βολεύονταν με αυταπάτες ότι θα επιβιώσουμε δεμένοι στην Ε.Ε. και τα μνημόνια. Η ραγδαία απελευθέρωση συνειδήσεων, ιδιαίτερα μετά και το νέο ΟΧΙ του κυπριακού ελληνισμού, επιτρέπει να αισιοδοξούμε ότι ο Αγώνας για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση θα καταδειχθεί ως ο μοναδικός δρόμος επιβίωσης για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, παρότι οι αντικειμενικές συνθήκες καθίστανται δυσμενέστερες.

Η φαινομενικά παράλογη και ανεξήγητη απόφαση του Eurogroup, οργάνου της Γερμανίας, για «κούρεμα» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες διαλύει την κυπριακή οικονομία και θέτει σε νέα κρίση την ευρωζώνη και την Ε.Ε. Πρόθεση της Γερμανίας είναι ν’ αρπάξει τη μερίδα του λέοντος από τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου, αφού εξασφάλισε ήδη την «ευρωπαϊκή» ΑΟΖ της Ελλάδας του μοιραίου και άβουλου Σαμαρά.

Η γερμανική επίθεση στρέφεται κατά δεύτερο λόγο κατά της ρωσικής προσπάθειας ενεργειακής επέκτασης σε Ελλάδα-Κύπρο, αλλά και κατά των ΗΠΑ-Ισραήλ, που έχουν ήδη μερίδα των κυπριακών υδρογονανθράκων. Οι Γερμανοί ευελπιστούν στην αμερικανοβρετανική ανοχή, λόγω της αντιρωσικής τους στάσης.

Ο ιστορικός μεγαλοϊδεατισμός της γερμανικής ελίτ, που θέλει να καταστήσει τη Γερμανία κυρίαρχη και ενεργειακά, την παρασύρει σε παραλογισμούς, που την οδηγούν σε ιστορικές ήττες.

Το τραγικό είναι ότι για μια ακόμη φορά η σύγκρουση των ισχυρών γίνεται στην πλάτη της βασανισμένης Κύπρου. Όμως ο κυπριακός ελληνισμός έχει αποδείξει με τους αγώνες του, όπως με την ΕΟΚΑ και το σχέδιο Ανάν, ότι έχει τη δυνατότητα ν’ αντιστέκεται στον αφανισμό του.

του Νίκου Καργόπουλου, μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)

Ο ελληνικός λαός ζει συνεχώς σ’ ένα κλίμα πολιτικών διακρίσεων. Μετά τον εμφύλιο οι ηττημένοι ήσαν «μιάσματα». Επί χούντας ας μη συζητούμε. Μετά τη μεταπολίτευση το κυβερνών κόμμα της Ν.Δ. είχε το προνόμιο στα ρουσφέτια. Με το ΠΑΣΟΚ η διαφθορά γενικεύτηκε και, το χειρότερο, έγινε αποδεκτή από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Μετά την ένταξη στην ΕΟΚ οι ευρωπαϊστές είχαν προνομιακή μεταχείριση στην κατανομή των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα είναι τόσο ισχυρό και υποστηρίζει τόσο μεγάλα συμφέροντα, ώστε δεν αρκείται στον έλεγχο της κυβέρνησης. Για να επιβάλλει την πολιτική των μνημονίων, υποδεικνύει και τρόπους αναποτελεσματικής αντίδρασης σ’ αυτή την πολιτική. Ένας από αυτούς είναι η ενίσχυση της «Χρυσής Αυγής», ώστε να εκφράσει κάποιες κατηγορίες αγανακτισμένων πολιτών, τους πιο καθυστερημένους πολιτικά. Νεοναζιστές μπορεί να είναι το 0,29% που πήρε η «Χρυσή Αυγή» το 2009, όχι βέβαια το 7% του 2012.

Πολλοί πέφτουν στην παγίδα να εναντιώνονται σε ό,τι υποστηρίζει η «Χρυσή Αυγή». Αλλά το ζήτημα με την ακροδεξιά γενικότερα δεν είναι τι λέει, αλλά τι επιδιώκει και επιδιώκει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που διακηρύσσει. Η προδοσία της Κύπρου π.χ. συνοδευόταν από κορώνες υπερπατριωτισμού. Στην ακροδεξιά έχουν αναθέσει το ρόλο να προβάλλει κάποιες σωστές θέσεις, ώστε δημοκρατικοί πολίτες να διστάζουν να τις υποστηρίζουν, για μην ταυτιστούν μαζί της. Για να αντιμετωπιστεί, λοιπόν, η «Χρυσή Αυγή», πρέπει να αποκαλυφθεί όχι μόνο το απάνθρωπο πρόσωπό της, αλλά κυρίως η υποκρισία της.

Μάλλον, όμως, δεν αρκούν ούτε αυτά. Πρέπει να αναζητήσουμε και τις ευθύνες όσων σήμερα την αντιπαλεύουν. Οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες έχουμε υπάρξει θύματα των διακρίσεων που προαναφέραμε, αλλά κάποιοι που σήμερα ανησυχούν για την άνοδο της ακροδεξιάς σε κάποιες φάσεις δέχθηκαν ή και επεδίωξαν να είναι στους ευνοημένους, δηλ. μέρος του συστήματος. Πολλοί υποστηρίζουν τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε., που είναι ο τρόπος υποταγής της χώρας μας στη Νέα Τάξη; Πολλοί καταγγέλλουν (ορθώς) τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ακροδεξιάς και την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της σημερινής κυβέρνησης (Χαλκιδική κ.λπ.), αλλά οι ίδιοι αναπολούν μονοκομματικά και αυταρχικά καθεστώτα. Πολλοί υπερβάλλουν σε μειοδοσία στα εθνικά μας θέματα και κλείνουν τα μάτια μπροστά στους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί η ανεξέλεγκτη παρουσία εκατομμυρίων ξένων στην Ελλάδα.

Όλ’ αυτά δίνουν τη δυνατότητα στη «Χρυσή Αυγή» να απευθύνεται σ’ όσους δε γνωρίζουν ή δεν μπορούν να κατανοήσουν και να εμφανίζεται ότι δεν έχει σχέση με το σύστημα εξουσίας, ότι αγωνίζεται υπέρ της πατρίδας και του ελληνικού λαού, που συνθλίβεται από τα μνημόνια.

Αυτό που σήμερα έχει ανάγκη ο τόπος είναι η συστράτευση για ένα μεγάλο Κίνημα Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης, που να επιδιώκει την αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της και την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας, την ανάπτυξη και τον έλεγχο της παραγωγής και των προϊόντων της από την κοινωνία, τη διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας και την προάσπιση του πολιτισμού μας.

Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" στις 12/5/2013

Θα μας επιτραπεί να ξεκινήσουμε με τούτο, κι όσοι μας ξέρουν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι για να ευλογήσουμε τα γένια μας. Όταν το 2001 όλοι πανηγύριζαν για την επιτυχία του «εθνικού στόχου», το ΑΣΚΕ προειδοποιούσε:

«Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η καθιέρωση του ΕΥΡΩ αφαιρεί και τυπικά το δικαίωμα στη χώρα μας να έχει εθνική οικονομία προς όφελος του ελληνικού λαού. Θα αποφασίζει η ΕΚΤ και το διευθυντήριο της κοινότητας.

Οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές. Συρρίκνωση της εναπομείνασας ελληνικής παραγωγής, αύξηση τιμών, ελλειμμάτων, δημόσιου χρέους, δανεισμού, φορολογίας και ανεργίας καθώς και μείωση πραγματικών μισθών και κοινωνικών δαπανών

Η διαφαινόμενη πλέον, λόγω ΟΝΕ, δυσκολία πληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου μας φέρνει πιο κοντά στην τύχη της Αργεντινής.» (Ανακοίνωση 28/12/2001)

Οι πολλοί δεν άκουσαν ποτέ την προειδοποίηση, λόγω του δεδομένου αποκλεισμού μας από τα συστημικά ΜΜΕ, αλλά και όσοι την άκουσαν δεν έδωσαν σημασία, αφού «δεν ακουγόταν ευχάριστα στ’ αυτί τους».

Οι αυταπάτες οδήγησαν εδώ. Τα υπενθυμίζουμε, γιατί όσο συνεχίζονται οι αυταπάτες ο κατήφορος δε θα έχει τελειωμό. Δε σκοπεύουν να σταματήσουν ποτέ και πουθενά. Αφού πήραν τα χρήματά μας, αφού κατέλυσαν (και τυπικά) την εθνική μας κυριαρχία, αφού υποθήκευσαν (δηλ. άρπαξαν ήδη) το φυσικό μας πλούτο (από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι το χρυσό), τώρα παίρνουν και τις τράπεζες, ώστε οι εναπομείνασες καταθέσεις μας να μεταφερθούν στη Γερμανία, δίπλα στα κλοπιμαία της προηγούμενης γερμανικής κατοχής. Στο σχέδιο ακολουθούν τα σπίτια και τα χωράφια μας, άλλωστε τότε μας είχαν επιτάξει και τις κατσίκες. Τα μυαλά τους ίδια παραμένουν. Η οικονομική μας εκμετάλλευση δεν είναι το τελευταίο μέρος του σχεδίου τους. Δε διδάσκονται από την Ιστορία και οδηγούνται σε μια Τρίτη Παγκόσμια Ήττα.

Εν τω μεταξύ εμείς; Βεβαίως, «τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», αλλά όσο ταχύτερα απελευθερωθούμε ως έθνος και ως κοινωνία τόσο μικρότερο θα είναι το κόστος της κατοχής. Εμπιστευόμαστε μόνο καθαρά πρόσωπα, για να μη διαπιστώσουμε πάλι κάποια στιγμή ότι «επικεφαλής μας βαδίζει ο εχθρός μας». Δεν εμπιστευόμαστε αυτούς που τώρα ξύπνησαν (λες και τότε δεν καταλάβαιναν) και μας παριστάνουν τους αντιευρωπαϊστές και αντισυστημικούς, προβαλλόμενοι από τα συστημικά ΜΜΕ.

Να συμφωνήσουμε στα βασικά, για τα οποία απαιτούνται καθαρές θέσεις, για να ξέρουμε πού πάμε και να μη βιώσουμε ξανά την αποτυχία και την απογοήτευση. Ο κατακτητής ποτέ δεν εγκαταλείπει τις κατακτήσεις του οικειοθελώς. Όσοι αναζητούν λύση ή, έστω, κάποια ανάσα εντός Ε.Ε. μας θυμίζουν όσους θεωρούσαν ότι έπρεπε να συμμετάσχουμε στον «εκδημοκρατισμό» του Παπαδόπουλου (κάτι καλό σημαίνει που φέτος συζητήθηκε πολύ η επάρατος 21^η).

Πράξη πρώτη: η αποχώρησή μας από την Ε.Ε. και το ευρώ της. Αυτό δε σημαίνει ότι διακόπτουμε σχέσεις. Δε συμφέρει ούτε αυτούς ούτε εμάς. Εμείς θα μπορούμε, ως ανεξάρτητη χώρα πλέον, ν’ αποκαταστήσουμε σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου (και με την Ε.Ε.) στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Θα το επιδιώξουν και αυτοί. Θα προτιμήσουν να κερδίζουν λιγότερα παρά τίποτα.

Η πράξη αυτή θα είναι ενταγμένη σ’ ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της παραγωγής, αντιμετώπισης του χρέους και του δανεισμού, εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος και περιορισμού της κίνησης των κεφαλαίων κ.λπ., παράλληλα με την προάσπιση της εθνικής μας ακεραιότητας, των δημοκρατικών μας θεσμών και του πολιτισμού μας.

Νίκος Καργόπουλος

Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)

Δημοσιεύτηκε στο "ΠΑΡΟΝ" στις 28/4/2013