ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ευτυχώς διαψεύστηκαν οι φόβοι μας ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες η χώρα μας θα δυσφημιζόταν. Οργανωτικά και λειτουργικά δεν προέκυψαν σημαντικά προβλήματα και η γενική εντύπωση ήταν θετική. Στα θετικά είναι επίσης ότι τους Αγώνες παρακολούθησαν πολλοί θεατές.

Αυτό εν πολλοίς οφείλεται και στο γεγονός ότι η ΝΔ, λόγω των ασφυκτικών προθεσμιών, υπόλογη σε περίπτωση αποτυχίας και εγκλωβισμένη στο σύνδρομο κυβέρνηση-αντιπολίτευση, δε θέλησε ή δεν πρόλαβε να επωφεληθεί, όπως το ΠΑΣΟΚ, στήνοντας την ανάλογη "επικοινωνιακή" πολιτική, σύμφωνα με την οποία οι καθυστερήσεις, η έλλειψη οργάνωσης, η κατασπατάληση-διασπάθιση δημόσιου χρήματος και το φαγοπότι εργολάβων, προμηθευτών, τρομοκρατολόγων και λοιπών πλιατσικολόγων ήταν πράγματα απολύτως φυσιολογικά και δικαιολογημένα.

Η τελετή έναρξης ήταν εικαστικά ιδιοφυής, ανεξάρτητα από το "ιδεολόγημα" της, και έδειξε ότι η χώρα μας έχει το δυναμικό που μπορεί να "παράγει" σύγχρονες ελληνικές πολιτιστικές εικόνες παγκόσμιου ενδιαφέροντος.

Η χώρα μας θα ωφεληθεί;

Ισχυρίζονται ότι η χώρα μας θα ωφεληθεί και ότι άξιζε η θηριώδης για τα μέτρα της σπατάλη των 10 δις ευρώ (προς το παρόν) και η υπερχρέωση των 200 δις ευρώ του δημοσίου και άλλων 90 δις ιδιωτών και επιχειρήσεων. Τα ισχυρίζονται αυτοί που επωφελήθηκαν από τους Αγώνες, τα ΜΜΕ των εργολάβων-προμηθευτών, οι τράπεζες-χορηγοί και οι παπαγάλοι τους.

Θ' αυξηθεί το τουριστικό ρεύμα, λένε, όταν η ακρίβεια λόγω του ευρώ και της ανεξέλεγκτης αισχροκέρδειας έχει διώξει τον τουρισμό σε φθηνότερους προορισμούς. 'Οταν ο τουρισμός, όπως και γενικότερα η ελληνική οικονομία, δεν είναι πλέον ανταγωνιστικός.

Τα έργα

Ισχυρίζονται επίσης ότι χωρίς τους Ολυμπιακούς Αγώνες ούτε τα μεγάλα κυκλοφοριακά έργα ούτε η επέκταση και η βελτίωση των συγκοινωνιών θα γίνονταν. Το επιχείρημα αυτό είναι απαράδεκτο. Αν θεωρούσαν ότι τα έργα ήταν αναγκαία για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στο Λεκανοπέδιο, αυτά θα έπρεπε να προγραμματιστούν, να χρηματοδοτηθούν και να κατασκευασθούν για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου και όχι για να τα δουν οι ξένοι επισκέπτες των Ολυμπιακών Αγώνων. Πάντως τα κυκλοφοριακά οδικά έργα στο πολεοδομικό περιβάλλον του Λεκανοπεδίου καθίστανται ανεπαρκή μετά από λίγα χρόνια. Ο λόγος είναι ότι αυξάνεται ο κυκλοφοριακός φόρτος τους, επειδή αυξάνονται οι χρήσεις δίπλα σ' αυτά ( π.χ. εμπορικά κέντρα, καταστήματα κ.λ.π.), επεκτείνεται ανεξέλεγκτα η πόλη περιμετρικά, με συνέπεια ν' αυξάνεται ο αριθμός των κυκλοφορούντων οχημάτων.

Και δε φθάνει μόνο αυτό. Η χώρα μας πλήρωσε και φορτώθηκε ένα πλήθος αθληηκών εγκαταστάσεων, που ήταν οι δαπανηρότερες όλων των αντίστοιχων των άλλων Ολυμπιακών Αγώνων, όχι μόνο άχρηστων, εν πολλοίς, αλλά και με τεράστιο κόστος συντήρησης. Είναι αμφίβολο μάλιστα αν βρουν και να τα ξεπουλήσουν όσο όσο, όπως προτίθενται.

Στις δαπάνες πρέπει να προστεθούν όλα τα έξοδα για τη λειτουργία της Αθήνας τον Αύγουστο και τα λειτουργικά έξοδα των Αγώνων (προσωπικό δημόσιων φορέων 24ωρου λειτουργίας, συγκοινωνίες, επιδόματα, υπερωρίες, αμοιβές εθελοντών κ.λ,π.).

Οι «εθελοντές»» στη μεγάλη τους πλειοψηφία εργάσθηκαν με αμοιβή. Αυτό αποσιωπήθηκε, επειδή ο εθελοντισμός για τη ΔΟΕ περιλαμβάνεται στα ιδεολογήματα της.

Έλληνες και ξένοι εργάτες πλήρωσαν με τη ζωή τους την έλλειψη των μέτρων ασφαλείας για τα υπερκέρδη των εργολάβων.

Η ασφάλεια

Με κάθε δημοσίευμα ή σχόλιο ξένων ΜΜΕ, που κατευθυνόμενα παρουσίαζαν την Ελλάδα ως άντρο τρομοκρατών, οι κυβερνώντες ψώνιζαν για την ασφάλεια ό,η ήθελαν να μας πουλήσουν Αμερικάνοι, Ισραηλινοί, Βρετανοί, Αυστραλοί και λοιποί τρομοέμποροι. Όλοι αυτοί λειτούργησαν σαν τους προστάτες της νύχτας, γιατί μόνο αυτοί υπήρχε περίπτωση να οργανώσουν τρομοκρατική ενέργεια, αν δεν τους αναθέταμε την ασφάλεια.

Βέβαια στη διάρκεια της παραμονής τους όλοι αυτοί οι πράκτορες δεν έκαναν μόνο δωρεάν διακοπές, αλλά κατέγραψαν ό,τι τους ενδιέφερε και άφησαν υποδομή για την καλύτερη παρακολούθησή μας στο μέλλον.

Έτσι το κόστος έφθασε, όπως λένε, να είναι τετραπλάσιο από αυτό του Σίδνεϊ. Τα λύτρα της εξάρτησης μας στους επίσημους τρομοκράτες έφθασε να είναι τουλάχιστον 1,3 δις ευρώ. Στο τέλος, αφού πέτυχαν το σκοπό τους, ...μας ζήτησαν και συγγνώμη κι εμείς οι ... έξυπνοι κολακευτήκαμε.

Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν

Με το τεράσηο αυτό κόστος, που με μεγάλη ευκολία φόρτωσαν στον ελληνικό λαό, θα μπορούσαν ν' ανημετωπισθούν ζωτικές ανάγκες της χώρας, όπως η ανάπτυξη της περιφέρειας (νέες παραγωγικές μονάδες, έργα υποδομής), η βελτίωση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών παροχών, με στόχο μια παραγωγική και ανθρώπινη χώρα. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν προς όφελος μας με αυτά τα ιλιγγιώδη ποσά, αν είχαμε ελληνικές ηγεσίες.

Η ΔΟΕ

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι δρώμενο παγκόσμιο και, όπως και στην αρχαιότητα, αφορμή για συγκλίσεις. Η εκμετάλλευση τους είναι πολλαπλή. Μέσω του αθλητισμού (ακριβέστερα του πρωταθλητισμού) επιδιωκόταν ανέκαθεν η κατάδειξη της εθνικής ισχύος των διαφόρων χωρών και οι ανταγωνισμοί τους μεταφέρονταν και στον τομέα αυτύ με αθέμιτα κατά κανύνα μέσα (ντόπιγκ, υπηκοότητα σε ξένους αθλητές κ.λ,π.).

Από το 1980, επί προεδρίας Σάμαρανκ, οι Αγώνες πήραν και άλλη διάσταση. Ενσωματώθηκαν στο καπιταλιστικό σύστημα, με την αναγόρευση του κέρδους ως βασικού συστατικού στοιχείου τους και τους διαχειρίζεται πλέον η ΔΟΕ ως εμπορικό προϊόν.

Η ΔΟΕ είναι μια διεφθαρμένη κερδοσκοπική εταιρεία, με μορφή ιδιωτικής λέσχης, που διαχειρίζεται εν λευκώ τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν ελέγχεται από κανένα διεθνή οργανισμό, ούτε καν τις διεθνείς αθλητικές οργανώσεις. Έχει αναβαθμίσει και ακριβύνει το "προϊόν" της και απευθύνεται σ' ένα τεράστιο τηλεοπτικό κοινό (εφέτος ήταν τουλάχιστον 3,4 δισεκατομύρια). Τα τηλεοπτικά έσοδα της ΔΟΕ είναι τεράστια. Στην Αθήνα έφθασαν το 1,5 δις ευρώ, από τα οποία για τους Αγώνες έδωσε 730 εκ. ευρώ. Τα υπόλοιπα τα κράτησε η ΔΟΕ. Έχει επίσης τεράστια επιπλέον έσοδα από πολυεθνικές εταιρείες-χορηγούς (Coca Cola, Me Donald's, Xerox, Kodak, Swatch, Panasonic, Samsung, Visa κ.λ.π.), με χορηγικό αντίτιμο έκαστος τουλάχιστον 50 εκ. ευρώ.

Η "αναβάθμιση" Σάμαρανκ σήμαινε την επισημοποίηση του επαγγελματικού αθλητισμού, που ως τότε εμφανιζόταν ως ερασιτεχνικός, δηλ. του πρωταθλητισμού, με εταιρείες- χορηγούς σε αθλητές. Το ντόπιγκ αυξάνει τα ρεκόρ, την τηλεθέαση, τη διαφήμιση των χορηγών, την τιμή του "προϊόντος", τα μετάλλια και το κύρος των χωρών. Η καταπολέμηση του ντόπιγκ είναι υποκρισία. Το ξορκίζουν, αλλά το θέλουν και το χρησιμοποιούν όλοι, οι χώρες, η ΔΟΕ, οι αθλητικές ομοσπονδίες και οι αθλητές. Υποχρεώθηκε τώρα η ΔΟΕ να εμφανίζεται πολέμια, επειδή τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν οι θάνατοι αθλητών και πρώην αθλητών (π.χ. σε ΗΠΑ, Ιταλία) καθώς και ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών-χορηγών. Το "προϊόν" της άρχισε να απαξιώνεται. Έτσι "τσιμπάει" που και που στους Αγώνες ελάχιστους (ούτε 1ο/οο) ντοπαρισμένους, εμπορικά ασήμαντους, για να μιλά για "καθαρούς" Αγώνες. Στο απυρόβλητο είναι φυσικά οι χώρες με αθλητές μεγάλης εμπορικής αξίας, όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, Αυστραλία, Καναδάς κ.λ.π. Οι Αμερικανοί ούτε καν ελέγχονται!

Γιατί πήραμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Η άρχουσα τάξη της χώρας μας με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας τόλμησε ένα δύσκολο εγχείρημα, από το οποίο προσδοκούσε μεγάλα οφέλη για λογαριασμό της, όπως και έγινε.

Η ΔΟΕ το 1997, μετά το φιάσκο της Ατλάντα το 1996 (ανοργανωσιά, βόμβες, απαράδεκτες εγκαταστάσεις), είδε το "προϊόν" της απαξιωμένο και θεώρησε ότι η "επιστροφή στη χώρα που γεννήθηκαν" ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία αναβάθμισης, εξασφαλίζοντας όμως, μέσω της ευνοούμενης τους κ. Γιάννας, οι Αγώνες να έχουν πλουσιοπάροχες υπηρεσίες και εγκαταστάσεις. Πληρώσαμε χρυσά όλ' αυτά, για ν' αναβαθμίσει το «προϊόν» της η ΔΟΕ και για να έχει περισσότερα κέρδη.

Αφησαν σκόπιμα όλα να γίνουν την τελευταία στιγμή ,για ν' αυξηθεί το κόστος τους, λέγοντας ότι όλοι οι Ελληνες φταίμε, επειδή τα κάνουμε όλα την τελευταία στιγμή.

Η χειραφέτηση και ο εξευρωπαϊσμός της χώρας μας και η αναβάθμιση των Αγώνων ήταν το "ιδεολόγημα" τους. Στην πορεία φάνηκε ότι η νοοτροπία της εξάρτησης (ασφάλεια, ξένοι πράκτορες) πάει με αυτήν του αρχοντοχωριάτη, που τους απένειμε ο "αχάριστος" κ. Ρογκ. Να δείξουν στους ξένους τη βιτρίνα με σπατάλες και γελοιότητες με τους λαμπαδηδρόμους life style, τις σαχλαμάρες των τηλεπαρουσιαστών και τις

ανοησίες περί DNA των νικητών.

Στόχος τους ακόμη περισσότερα μετάλλια, ακόμη περισσότεροι ολυμπιονίκες, να εξακολουθεί να τρέφεται πλουσιοπάροχα ένα ολόκληρο κύκλωμα με αυτά. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ποια αναβάθμιση;

Ευτυχώς που η υπόθεση Κεντέρη-θάνου έβαλε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Κλόνισε την αντίληψη ότι αυτού του είδους τα πρότυπα και αυτού του είδους ο αθλητισμός είναι ελκυστικά για τη νεολαία. Δεν αμφιβάλλουμε ότι αυτό το σύστημα θα επιχειρήσει να περιορίσει το πρόβλημα σε πρόσωπα και να κουκουλώσει τα πράγματα. Οι παπαγάλοι πιάσανε δουλειά, το πρόβλημα όμως παραμένει.

Οι Θέσεις μας

Το ΑΣΚΕ είχε εξ αρχής εκφράσει την αντίθεση του στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων από την Ελλάδα. Οι Αγώνες έχουν καταντήσει μέσο για να κερδίζουν οι μεγάλες ξένες και ντόπιες εταιρείες, να γίνεται μια τεράστια αφαίμαξη εισοδήματος από τους οικονομικά ασθενέστερους προς όφελος των οικονομικά ισχυρών. Πρώτη φορά αναλαμβάνει τους Αγώνες χώρα του μεγέθους της Ελλάδας, που θα πληρώνει για πολλά χρόνια όχι μόνο τα δάνεια, αλλά και τα αρνητικά κοινωνικά πρότυπα που προβλήθηκαν. για τη νεολαία. Πρωταθλητισμός, ρεκόρ και μετάλλια ίσον επίλυση δια βίου του οικονομικού προβλήματος, θεμιτά όλα τα μέσα, ακόμη και το ντόπιγκ, χωρίς να υπολογίζεται το αγαθό της υγείας...

Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι πρέπει εγκαίρως να αλλάξουμε τα πρότυπα αυτά, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να διοργανώνουμε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Ολυμπισμός ως συμβολισμός και ιδεολόγημα σήμερα κατάντησε καρικατούρα και εμπορικό σήμα, τον οποίο σφετερίζεται η ΔΟΕ.

Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η χώρα μας είναι ο φυσικός φορέας του ολυμπισμού και έχει το δικαίωμα της διαχείρισης του. Εφ' όσον οι αρχές του ολυμπισμού παραβιάζονται, εφ' όσον διατηρείται ο σημερινός χαρακτήρας των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ελλάδα όχι μόνο δεν πρέπει να ξαναπάρει μέρος σ' αυτούς (και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να τους ξαναδιοργανώσει), αλλά δεν πρέπει να επιτρέψει ξανά στους «Αθανάτους» να μας χρησιμοποιήσουν για τις μπίζνες τους, π.χ. να μην τους ξαναδώσουμε τη φλόγα. Αντιθέτως πρέπει να προωθούμε το μαζικό, λαϊκό αθλητισμό, π.χ. το σχολικό.

Επιφυλασσόμαστε κάποια στιγμή να παρουσιάσουμε πληρέστερα τις θέσεις του ΑΣΚΕ για τον αθλητισμό.

Η πολυπόθητη λοιπόν συναίνεση για την Παιδεία φαίνεται ότι αποτελεί πλέον πραγματικότητα σε επίπεδο κομμάτων. Οι κ.κ. Καραμανλής και Παπανδρέου τάχθηκαν εκ νέου υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων στην τελευταία προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την Παιδεία στη Βουλή. Συμφώνησαν δηλαδή στην παράκαμψη της ρητής συνταγματικής επιταγής. Επικαλούνται υποκριτικά την απώλεια συναλλάγματος (αλήθεια για το τεράστιο εμπορικό μας έλλειμμα γιατί δε γίνεται λόγος;), λες και τα έσοδα από τα εδώ παραρτήματα ξένων ιδρυμάτων παραμένουν στη χώρα μας και ενώ οι ίδιοι έχουν οδηγήσει στη γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα και στη συνακόλουθη αφαίμαξη του οικογενειακού εισοδήματος.

Ισχυρίζονται ότι τα ιδρύματα αυτά θα συμβάλλουν σε μια πιο δυναμική οικονομία, καθώς θα καλύπτουν ταχύτατα ανάγκες για στελεχικό δυναμικό σε νέους αναπτυσσόμενους τομείς ( εννοούν π.χ. υψηλής τεχνολογίας;)και μάλιστα ιδιαίτερα στην περιφέρεια. Αποσιωπούν όμως ότι αυτές οι ανάγκες θα καλύπτονται από λίγους, δηλαδή από αυτούς που θα έχουν να πληρώσουν, ενώ δε μας εξηγούν για ποιο λόγο μεγάλο μέρος του ήδη υπάρχοντος ανθρώπινου δυναμικού υψηλότατης στάθμης αδυνατεί να απορροφηθεί από την αγορά εργασίας. Και βέβαια ποιος θα ελέγχει αυτά τα ιδρύματα, που φυσικά δε θα είναι εκπαιδευτικά αλλά εμπορικά, που θα βλέπουν το φοιτητή ως εμπόρευμα και ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να κλείσουν, αν δεν είναι κερδοφόρα, όπως απέδειξε και η πρόσφατη παύση της λειτουργίας του κολλεγίου Lavern στην Κηφισιά, αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες φοιτητές; Καθαρό εμπόριο ελπίδας, με στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών του ιδιωτικού κεφαλαίου για πελατεία.

Χρυσώνουν το χάπι, ισχυριζόμενοι ότι αναφέρονται σε ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, αποπροσανατολίζοντας από το κυρίαρχο που θα είναι η καταβολή διδάκτρων. Και βέβαια, ποιος ιδιωτικός φορέας θα δεχθεί να επενδύσει χωρίς την προοπτική κέρδους, αυτό θα ήταν ενδιαφέρον να απαντηθεί. Όσο δε για κάποιους δημόσιους φορείς (π.χ. τοπική αυτοδιοίκηση) που, όπως ισχυρίζονται, θα μπορούσαν να επενδύσουν, αυτό μόνο ως κακόγουστο αστείο ηχεί, δεδομένης της τραγικής οικονομικής τους κατάστασης και της εκτεταμένης διαφθοράς τους.

Στο ίδιο πνεύμα και οι πρόσφατες δηλώσεις της υπουργού Παιδείας για εναρμόνιση με τις αποφάσεις της Μπολόνιας. Αυτό θα οδηγήσει στον κατακερματισμό των πτυχίων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κάτι που θα δίνει τη δυνατότητα προσέγγισης των ανώτερων βαθμίδων μόνο στα παιδιά των λίγων εύπορων οικογενειών.

Οι εξελίξεις αυτές θα έχουν ως αποτέλεσμα να επιταχυνθεί η διαδικασία εμπορευματοποίησης της Παιδείας. Η Παιδεία θα αποκτά συνεχώς πιο έντονα ταξικά χαρακτηριστικά, δεδομένης της συνεχούς απαξίωσης των δημόσιων πανεπιστημίων, αφού και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν σιωπηλώς συμφωνήσει στη συνεχή μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, όπως δείχνουν και οι τελευταίες εξελίξεις στα Τ.Ε.Ι..

Ολυμπιακοί Αγώνες: Ο λογαριασμός αυγατίζει

Δεν πέρασαν ούτε δυο μήνες από τη λήξη των παραολυμπιακών και ούτε ένας μήνας από τότε που η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες μας κόστισαν 8 δις ευρώ (πιο πριν μίλαγαν για 6 δις, ενώ το ΠΑΣΟΚ για 4.6 δις). Η νέα ... εκδοχή ανεβάζει πλέον το κόστος σε 9 δις, χωρίς όμως τις δαπάνες που έκαναν οι δημόσιοι φορείς (υπερωρίες, έκτακτο προσωπικό, υλικά, έργα υποστήριξης κ.λ.π.) καθώς και διάφορα κυκλοφοριακά έργα (τραμ, προαστιακός, επεκτάσεις μετρό), που οι ίδιοι τις εκτιμούν σε άλλα 2 δις . Και έπεται συνέχεια.

Να θυμηθούμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη στην αρχή, με την ανάληψη των Αγώνων το 1997, έλεγε ότι το κόστος τους δε θα υπερβεί τα 500 δις δραχμές και για την ώρα έφθασε τα 3 τρις δρχ., δηλ. εξαπλασιάστηκε, ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ παραπάνω.

Ας παρηγορηθούμε ότι έχουμε δύο παγκόσμια ρεκόρ : των πιο ακριβών αγώνων που έγιναν ποτέ και της μεγαλύτερης κατά κεφαλήν επιβάρυνσης, που φθάνει κατ’ ελάχιστον τα 1000 ευρώ.

Προϋπολογισμός: όλα για τους επιχειρηματίες

Οι φοροελαφρύνσεις των 400 εκ. ευρώ, που προβλέπονται στο νέο Προϋπολογισμό, φαίνονται λίγες στους επιχειρηματίες και στους βιομήχανους. Θέλουν ακόμη “ν’ ανοίξει” το ασφαλιστικό, ώστε να πληρώνουν λιγότερες, ίσως και καθόλου, ασφαλιστικές εισφορές. Να παραγραφούν οι οφειλές τους στα ασφαλιστικά ταμεία. Για “φθίνουσα ανάπτυξη” και “χαμένη ευκαιρία” μίλησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.

Η ελληνική (τρόπος του λέγειν) αστική τάξη έτσι έχει μάθει. Να πληρώνουν όλοι οι άλλοι και αυτή μέσω του κράτους να εισπράττει και να μην επενδύει παραγωγικά. Επιχειρηματίες να επιδοτούνται και μετά να κλείνουν τις επιχειρήσεις ή, στην καλύτερη περίπτωση, να πηγαίνουν στη Βουλγαρία ή στα Σκόπια.

Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι καλούνται να πληρώσουν τους επιχειρηματίες, μια και στον προϋπολογισμό προβλέπεται ότι θα τους παρακρατηθούν 350 εκ. ευρώ περισσότερα απ’ όσα το 2004. Αυξήσεις μόνο λόγω πληθωρισμού και καμμία άλλη ούτε από τις προεκλογικές υποσχέσεις (π.χ. πολύτεκνοι με 3 παιδιά).

Η λιτότητα κατά Γκαργκάνα αφορά τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους και όχι τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Τα αργύρια της προδοσίας

Σάλος ξέσπασε στην Κύπρο μετά τις αποκαλύψεις ότι οι Αγγλοαμερικανοί χρηματοδότησαν διάφορους φορείς, που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια και όλοι, παραδόξως, βγήκαν λάβροι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν. Μόνο οι ΗΠΑ από το 1998 μέχρι το 2004 έδωσαν επισήμως 100.000.000 ευρώ (και άγνωστο πόσα κρυφά).

Ένας τέτοιος φορέας είναι ο ΟΠΕΚ (Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας – σας θυμίζει τίποτα το όνομα;) παραπαίδι του Γιωργάκη, που τα μέλη του είναι μόνιμοι αναλυτές στα κυπριακά ΜΜΕ και πήρε 100.000 ευρώ, για να διοργανώσει 8 συζητήσεις για το σχέδιο Ανάν!

Ένας άλλος, οικολογικός αυτός, μη κυβερνητική οργάνωση, είναι ο Σύνδεσμος Κυπριακού Γαϊδουριού, με πρόεδρο την κ. Καίτη Κληρίδη, θυγατέρα του Γλαύκου και βουλευτή του ΔΗΣΥ!

Ελέγχεται ως ανακριβής η πληροφορία ότι ο Σύνδεσμος έπεισε τα προστατευόμενά του να γκαρίζουν ΝΑΙ κατά το δημοψήφισμα, αλλά είναι ακριβές ότι οι Κύπριοι αποδείχτηκαν πιο πεισματάρηδες από τα γαϊδούρια τους.

«ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»

Στο ΑΣΚΕ-3 (Δεκέμβριος 2003) έχουμε εξηγήσει ότι η Κύπρος, ως μέλος της Ε.Ε., δεν έχει καν πρόσβαση στις διαβαθμισμένες πληροφορίες που έρχονται στην Ε.Ε. από το ΝΑΤΟ. Η Τουρκία, χωρίς να είναι μέλος της Ε.Ε., έχει περισσότερα δικαιώματα.

Αυτός ο παραλογισμός εφαρμόστηκε στην πρόσφατη σύνοδο των υπουργών ’μυνας της Ε.Ε., από την οποία αποβλήθηκαν η Κύπρος και η Μάλτα, για να συζητηθούν θέματα που αφορούσαν το ΝΑΤΟ! Γιατί; Ήταν σύνοδος υπουργών του ΝΑΤΟ; Φαίνεται, λοιπόν, ότι η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ παραμένουν το ίδιο συνδικάτο, όπως έλεγε και το παλιό σύνθημα..

Καθημερινά βιώνουμε μια κατάσταση, που είναι συνέπεια της πολιτικής των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ και της σημερινής κυβέρνησης της Ν.Δ.. Οι σημερινοί κυβερνώντες κατακεραύνωναν την κυβέρνηση Σημίτη για την ακρίβεια, την ανεργία, την απελπιστική κατάσταση στην υγεία, την υποβαθμισμένη παιδεία. Σήμερα όλοι αυτοί οι τομείς έχουν επιδεινωθεί. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει βελτίωση, όταν και οι δυο κυβερνήσεις ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές του ξένου μεγάλου κεφαλαίου μέσω της ΕΕ;

Οι αγρότες υποφέρουν, βλέποντας τα προϊόντα τους να σαπίζουν στα χωράφια ή στις αποθήκες, ενώ κάνουμε εισαγωγές των ίδιων προϊόντων, αμφίβολης ποιότητας, από τρίτες χώρες. Η κυβέρνηση του Καραμανλή πήρε μέτρα για το τεράστιο πρόβλημα των αγροτικών δανείων, που, με τα πανωτόκια και τις αυθαιρεσίες των τραπεζών, είχαν φέρει τους αγρότες σε απόγνωση. Όμως και πάλι ο αγρότης παραμένει ανυπεράσπιστος στα παιχνίδια των εμπόρων, στον αθέμιτο ανταγωνισμό και στα στοιχεία της φύσης, που υποβαθμίζουν ή καταστρέφουν την παραγωγή του. Την ίδια στιγμή οι μεγάλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης ενισχύουν και προστατεύουν την παραγωγή τους, όχι μόνο την αγροτική, αλλά και την βιομηχανική.

Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις αδυνατούν να συναγωνιστούν τους ευρωπαϊκούς κολοσσούς και τα πολυκαταστήματα. Έτσι η επιδημία των πτωχεύσεων, των ακάλυπτων επιταγών και των δανείων επιβίωσης έχει διογκωθεί απίστευτα, με συνέπειες την αβεβαιότητα στην αγορά, την εκτίναξη της ανεργίας, την ανασφάλεια των εργαζομένων, την ανέχεια των συνταξιούχων και των μισθωτών με χαμηλό εισόδημα.

Τα καρτέλ των μεγάλων Super Market και πολυκαταστημάτων, που προστατεύονται από την ΕΕ, σε συνεννόηση με τις βιομηχανίες τροφίμων, ανεβάζουν ανεξέλεγκτα τις τιμές. Οι εταιρίες πετρελαίου ξέρουν να προσαρμόζουν τις τιμές τους, μόνο όταν αυτές ανεβαίνουν. H κυβέρνηση υποκριτικά νίπτει τας χείρας της και μας προσφέρει θυσία στον Μολώχ της ελεύθερης αγοράς.

Δυστυχώς τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Έχουμε γίνει όμηροι αυτής της κατάστασης. Οι εργοδότες εκμεταλλευόμενοι την ανεργία, προσφέρουν εργασία, δίνοντας εξευτελιστικές αμοιβές. Ο λαός ψάχνει να βρει φτηνές λύσεις: Αμφίβολης ποιότητας και θρεπτικής αξίας φτηνά τρόφιμα. Κινέζικα ρούχα και παπούτσια χαμηλής τιμής. Έτσι όμως ανακυκλώνεται το πρόβλημα, γιατί πλήττονται οι ελληνικές παραγωγικές επιχειρήσεις, που, για να επιβιώσουν, καταφεύγουν στην Βουλγαρία και τα Σκόπια, προς αναζήτηση φτηνής εργασίας.

Μοναδική διέξοδος από αυτή την κρίση είναι μία ανεξάρτητη οικονομική εθνική πολιτική, που μόνο εκτός Ε.Ε. μπορεί να ασκηθεί, με στόχο την ευημερία της κοινωνίας και όχι τη συσσώρευση του πλούτου από τους ισχυρούς.

Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. στο Λάακεν το 2001 αποφάσισε τη συγκρότηση ενός σώματος, της «Συνέλευσης για το μέλλον της Ευρώπης», με εκπροσώπους των εθνικών κυβερνήσεων, των εθνικών κοινοβουλίων, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής (Commision). Η Συνέλευση αυτή είχε ως εντολή την «επεξεργασία εναλλακτικών προτάσεων για ορισμένα από τα μεγάλα ζητήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης». Όμως, υπερβαίνοντας αυθαίρετα (με την ενθάρρυνση των Μεγάλων της Ε.Ε.) την εντολή της, εκπόνησε τελικά και ταχύτατα ένα ενιαίο κείμενο με σαφή χαρακτηριστικά Συντάγματος.

Και μόνο αυτό θα αρκούσε, για να χαρακτηριστεί ολόκληρο το εγχείρημα. Απουσία προβληματισμού, διαλόγου, ενημέρωσης των λαών, συμμετοχής των λαών στις αποφάσεις που σφραγίζουν το μέλλον τους, κοντολογής παντελής έλλειψη, αν όχι περιφρόνηση, της ουσίας της Δημοκρατίας.

Το σχέδιο της Συνέλευσης αυτής υποβλήθηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης (Ιούνιος 2003), το οποίο και το αποδέχτηκε ως βάση για μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Η Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ρώμης (Οκτώβριος 2003) δεν ενέκρινε το προσχέδιο αυτό, αλλά, μετά από μυστικές διαβουλεύσεις των Μεγάλων της Ε.Ε., το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελών (Ιούνιος 2004) υιοθέτησε, με κάποιες τροποποιήσεις στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων το Σχέδιο και ήδη αυτό έχει περάσει στο στάδιο της επικύρωσης από τα κράτη μέλη.

Από τα παραπάνω προκύπτει ένα καίριο ερώτημα: έχει νόημα μια συζήτηση για το περιεχόμενο και τα γενικά χαρακτηριστικά του; Κι αυτό εν όψει και της βεβαιότητας ότι στην Ελλάδα δε θα τεθεί υπό έγκριση σε δημοψήφισμα (ακόμη άλλωστε δεν έχει θεσπιστεί η διαδικασία για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, όπως απαιτεί το Σύνταγμά μας του 2001!), γιατί «τέτοια σοβαρά θέματα δεν μπορεί να γίνονται αντικείμενο οχλοκρατικών εκδηλώσεων»(!), όπως δήλωσε προκλητικά το 1992 ο Τσοχατζόπουλος, με αφορμή πρόταση δημοψηφίσματος για αποδοχή ή όχι της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Επειδή, όμως, στο άρθρο Ι-60 του Σχεδίου αυτού προβλέπεται ότι «κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση, σύμφωνα με τους εσωτερικούς συνταγματικούς του κανόνες», καλό θα είναι να αποκτήσουμε γνώση από τι δεσμά της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μας πρέπει να απαλλαγούμε. Ας αναφέρουμε κάποια σημαντικά άρθρα:

’ρθρο Ι-6: «Το Σύνταγμα και οι κανόνες δικαίου που θεσπίζονται από τα θεσμικά όργανα της Ένωσης ... υπερισχύουν του δικαίου των κρατών μελών». Ποιος θα είναι πλέον ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων και πώς θα ασκούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών;

’ρθρο Ι-3: « Η Ένωση εργάζεται για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Ευρώπης, με γνώμονα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη ... την άκρως ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς ...». Δεν εξηγεί πώς μια «άκρως ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς» μπορεί να είναι κοινωνική!

Στο ίδιο άρθρο: «Η Ένωση συμβάλλει στην ειρήνη ... στο ελεύθερο εμπόριο ... και στην αυστηρή τήρηση και ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου και, ιδίως, στο σεβασμό των αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών»!! Πώς το ελεύθερο εμπόριο θα είναι δίκαιο και πώς συμβιβάζεται η τήρηση του διεθνούς δικαίου με τις τουρκικές προκλήσεις, που αποδέχεται η Ε.Ε., και με την υποστήριξη του σχεδίου Ανάν; Η συμβολή στην ειρήνη θα γίνεται με τον ίδιο τρόπο που έγινε κατά τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας; Όταν,μάλιστα, «τα κράτη μέλη υποστηρίζουν ενεργά και ανεπιφύλακτα την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας» (άρθρο ΙΙΙ-294), η οποία ως γνωστόν υπαγορεύεται από τις ΗΠΑ;

’ρθρο ΙΙΙ-185: «Πρωταρχικός στόχος του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών ... Το Ε.Σ.Κ.Τ. ενεργεί σύμφωνα με την αρχή της ανοικτής οικονομίας της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό...». Έτσι κατοχυρώνεται πλήρως η πλέον στυγνή εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού.

’ρθρο ΙΙΙ-186: «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει την έκδοση τραπεζογραμματίων ευρώ ... τα κράτη μέλη μπορούν να εκδίδουν κέρματα ευρώ, η ποσότητα των οποίων τελεί υπό την έγκριση της Ε.Κ.Τ....»

Κι αν τελειώσουν και τα τραπεζογραμμάτια (χαρτονομίσματα) και τα κέρματα, τι θα κάνουν τα κράτη μέλη;

Τι είδους «άρωμα» αναδύεται από αυτή την πρώτη μικρή σταχυολόγηση;