ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στις 8 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε σύνοδος του ΑΣΚΕ, που ανέλυσε τη σημερινή πολιτική κατάσταση, έκανε απολογισμό της δραστηριό-τητας του κόμματος για το τελευταίο 4μηνο και σχεδίασε την πορεία για τους επόμενους μήνες. Οι πολιτικές αναλύσεις περιλαμβάνονται στα άλλα άρθρα της «Ε». Στο κείμενο αυτό αναφερόμαστε στη δραστηριότητα του ΑΣΚΕ.

1) Η Εκτελεστική Επιτροπή συνεδριάζει τακτικά κάθε Δευτέρα στις 9 μ.μ. και ασχολείται κυρίως με πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα. Υπενθυμίζουμε ότι οι συνεδριάσεις της είναι ανοικτές για τα μέλη και τους φίλους του ΑΣΚΕ.

2) Η Νεολαία του ΑΣΚΕ, μετά τη μικρή διακοπή που γίνεται πάντα κατά την εξεταστική περόδο, έχει ξεκινήσει πάλι τις συνεδριάσεις της κάθε Πέμπτη 8-10 μ.μ. και σ’ αυτή τη φάση ασχολείται κυρίως με ζητήματα εκπαίδευσης. Καλούμε τους νέους φίλους του ΑΣΚΕ να πλαισιώσουν την ολιγάριθμη, προς το παρόν, οργανωμένη νεολαία μας, ώστε να κάνει πιο αισθητή την παρουσία της στους χώρους μόρφωσης και εργασίας των νέων.

3) Το Διαδίκτυο είναι ένα σημαντικό μέσο για την προβολή των θέσεων του ΑΣΚΕ, λόγω της προκλητικής άρνησης των ΜΜΕ να περάσουν έστω και μέρος μιας ανακοίνωσης του ΑΣΚΕ, ενώ δημοσιεύουν ανακοινώσεις άλλων κομμάτων της ίδιας τάξεως μεγέθους με το ΑΣΚΕ, ακόμη και άρθρα πολιτών, που εκφράζουν μόνο τον εαυτό τους. Την ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ επισκέφτηκαν από 1/1/05 μέχρι 12/11/05 10442 επισκέπτες, τουλάχιστον μία φορά ο καθένας, ενώ όλο το 2004 με τις 2 εκλογές, οπότε το ενδιαφέρον κορυφώνεται, οι επισκέπτες ήταν 9393, δηλ. ο μέσος όρος αυξήθηκε από 27 επισκέπτες τη μέρα σε 34. Ιδιαίτερα αυξημένος είναι ο μέσος όρος τους 2 τελευταίους μήνες (64 ανά μέρα τον Οκτώβριο και 66 το Νοέμβριο).

4) Οικονομικά του ΑΣΚΕ: Τα έξοδα των εθνικών εκλογών ήσαν 25.640 ευρώ και τα έσοδα (υπενθυμίζουμε ότι είναι μόνο οι συνδρομές μελών και φίλων) 18.140, χρέος 7.500. Στις ευρωεκλογές τα έξοδα 17.434, τα έσοδα 7434, χρέος 10.000. Σύνολο χρεών 17.500. Μέχρι τώρα εξοφλήθηκαν 8.700 και απέμεινε χρέος 8.800 ευρώ. Γίνεται έκκληση στα μέλη και τους φίλους να μην παραλείπουν να προσφέρουν τακτικά τη συνδρομή τους, ώστε να εξοφλήσουμε το ταχύτερο δυνατό και το υπόλοιπο χρέος και να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τις δραστηριότητές μας.

5) Εκδόσεις του ΑΣΚΕ: Μέσα στον Οκτώβριο κυκλοφόρησαν σε Β΄ έκδοση το ΑΣΚΕ-1, με κείμενα της περιόδου 1983-84 (αντιπαράθεση μέσα στο ΠΑΣΟΚ και ίδρυση του ΑΣΚΕ) και το ΑΣΚΕ-3 για την Κύπρο, με καινούργια στοιχεία που προέκυψαν στα 2 χρόνια που μεσολάβησαν από την Α΄ έκδοση. Τώρα βρισκόμαστε στην τελευταία φάση του ΑΣΚΕ-4 για την ΕΟΚ/Ε.Ε..

6) Η «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» του ΑΣΚΕ κυκλοφορεί κάθε 2 μήνες, με θέματα κυρίως της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. Οποιοδήποτε υλικό θεωρεί κάποιος αναγνώστης ότι είναι χρήσιμο για την «Ε» μπορεί να το στέλνει στην Ε.Ε.

7) Συνεντεύξεις: Τη Δευτέρα 31/10/05 στην τακτική εκπομπή του δημοσιογράφου Χρ. Πηγαδίτη 8-9 μ.μ. στο HIGH TV καλεσμένοι ήταν ο πτέραρχος ε.α. Ν. Παπαδόπουλος, τ. μέλος της Επιτροπής Προγράμματος της Ν.Δ. και τ. νομάρχης και ο Ν. Καργόπουλος, εκπρόσωπος του ΑΣΚΕ. Η συζήτηση ήταν κυρίως για την οικονομία και τα εθνικά θέματα και η κασέτα με όλη τη συνέντευξη είναι στη διάθεση των αναγνωστών της «Ε».

Επίσης συνέντευξη στο ΡΑΔΙΟ ΑΚΡΙΤΕΣ της Θεσσαλονίκης στο δημοσιογράφο Γαβρ. Αβραμί-δη έδωσε το μέλος της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Σ. Στενός

8) Στις 22 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στα γραφεία μας η ετήσια συνεστίαση του ΑΣΚΕ, που κρίνεται ιδιαίτερα επιτυχής. Παραβρέθηκαν πολλοί φίλοι, το πολιτικό περιεχόμενο ήταν πλούσιο και το κέφι μεγάλο, που δημιούργησαν η ζωντανή μουσική που μας προσέφερε η νεολαία μας και οι χοροί που ακολούθησαν.

9) Η έντονη εσωκομματική δραστηριότητα το τελευταίο διάστημα δε μας επέτρεψε τη ζωντανή επικοινωνία μας με τον κόσμο σε ανοιχτούς χώρους. Έτσι στη σύνοδο της 8/10 αποφασίσαμε, μόλις ολοκληρωθεί το ΑΣΚΕ-4, να βγάλουμε νέα προκήρυξη και νέα αφίσα και να επαναλάβουμε τις εξορμήσεις μας τόσο στις συνοικίες του Λεκανοπεδίου όσο και στις άλλες περιοχές της χώρας, είτε με τα ιδιωτικά μας αυτοκίνητα είτε με πούλμαν.

10) Όπως είναι γνωστό, το ΑΣΚΕ συμμετέχει στη Συντονιστική Επιτροπή Υπεράσπισης του Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο και στην Επιτροπή Αλληλεγγύης προς τους πολιτικούς κρατούμενους της Τουρκίας και του Κουρδιστάν. Στις 5 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται εκδήλωση για την Κύπρο στην αίθουσα της ΟΚΟΕ, οδός Κέκρωπος, στην Πλάκα.

11) Όπως κάθε χρόνο, το ΑΣΚΕ πήρε μέρος στον εορτασμό και στην πορεία του Πολυτεχνείου, γιατί θέλει πάντα να θυμάται και να τιμά τον αγώνα κατά της δικτατορίας, παρά τις ασχημίες που παρατηρούνται κάθε χρόνο κατά τον 3ήμερο εορτασμό. Στην πορεία συμμετέχουμε χωρίς κομματικά διακριτικά και ενισχύουμε το μπλοκ του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέ-ντων Αντιστασιακών 1967-74.

’ρθρο του ΑΣΚΕ σχετικό με τη μεταπολίτευση του 1974 δημοσιεύεται στο επόμενο τεύχος του πολύ καλού νέου περιοδικού «Manifesto» (ένθετο σ’ αυτό το φύλλο της «Ε»).

12) Μέρες Βιβλιοθήκης: Ως απάντηση στη συστηματική προσπάθεια που γίνεται να ξεκοπεί ο ελληνικός λαός από την ιστορία του και τον πολιτισμό του και διαθέτοντας πλέον μια πλούσια βιβλιοθήκη, το ΑΣΚΕ αποφάσισε να προσφέρει τη μικρή του συμβολή, καθιερώνοντας μια μέρα βιβλιοθήκης κάθε μήνα, μέρα Τετάρτη 7.30-9.30 μ.μ., κατά την οποία γίνεται συζήτηση σε θέματα ιστορίας, λογοτεχνίας κλπ.

Βυζάντιο και νέος ελληνισμός

Η πρώτη «μέρα βιβλιοθήκης», Τετάρτη 9 Νοεμβρίου, αφιερώθηκε στην ιστορία του Βυζαντίου (330-1453 μ.Χ.) και τη διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού, με λεπτομερέστερες αναφορές στην Αυτοκρατορία της Νίκαιας (1204-1261) και το Κίνημα των Ζηλωτών της Θεσσαλονίκης (1342-1349), που έχουν, κατά τη γνώμη μας, ιδιαίτερη σημασία για σήμερα. Η συζήτηση ήταν πλούσια σε περιεχόμενο, με μεγάλη συμμετοχή, αν και διήρκεσε περισσότερο χρόνο από τον προγραμματισμένο και δεν έγιναν τα απαραίτητα διαλείμματα. Αυτά θα ληφθούν υπόψη για τις επόμενες συζητήσεις.

Οι εισηγήσεις έχουν καταγραφεί σε DVD και είναι στη διάθεση των φίλων που δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη συζήτηση.

Η ελληνική λογοτεχνία το 19ο αιώνα

Η επόμενη συζήτηση θα γίνει την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου, 7.30-9.30 μ.μ. με θέμα την πνευματική και λογοτεχνική εικόνα στην Ελλάδα το 19^ο αιώνα και ειδικές αναφορές στο Διονύσιο Σολωμό και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Η μεθεπόμενη ορίστηκε για τις Ιανουαρίου, με θέμα που θα ανακοινωθεί εγκαίρως.

Είναι αλήθεια ότι επιχειρήθηκε τα τελευταία χρόνια να μπει κάποιος φραγμός στην ασυδοσία της διαπλοκής και στην ποδηγέτηση της πολιτικής εξουσίας από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ-επιχειρηματίες-εργολάβους.

Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καίτοι ευνοούμενη από τους «νταβατζήδες», επεχείρησε να απαλλαγεί (θεωρητικά τουλάχιστον) από τους εκβιασμούς των ΜΜΕ, ώστε να μην αναλαμβάνουν κατά χάριν δημόσια έργα και συμβάσεις «υπηρεσιών». Το επεχείρησε μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος και της καθιέρωσης του ασυμβίβαστου μεταξύ ιδιοκτήτη (βασικού μετόχου) ΜΜΕ και προμηθευτή-εργολάβου που συναλλάσσεται με το ευρύτερο Δημόσιο και του, κατά το Σύνταγμα, ατελούς έστω, νόμου. Δεν εφαρμόστηκε, φυσικά, ποτέ αυτός ο νόμος!

Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ., θέλοντας να περιορίσει την εκβιαστική ισχύ των ΜΜΕ-«εργολάβων», εντελώς εχθρικών προς αυτήν, είτε για να προωθήσει δικούς της είτε σε κάποιο βαθμό ειλικρινώς επιδιώκοντας την ανάκτηση της ισχύος της πολιτικής εξουσίας, ώστε με σχετική άνεση να εφαρμόζει την όποια πολιτική της, αποπειράθηκε με το νόμο να εφαρμόσει πλήρως το Σύνταγμα και να αποδυναμώσει τη γιγαντωμένη εξουσία των συγκροτημάτων τύπου και καναλιών (Μπόμπολα, Λαμπράκη, Τεγόπουλου, Βαρδινογιάννη κλπ.). Και εδώ αποκαλύφθηκε, επιτέλους, γιατί οι ιθύνουσες τάξεις της χώρας μας (και των άλλων ...) θέλησαν και, μαζί με τους υποτακτικούς τους, θέλουν την Ελλάδα υπόδουλη στα κέντρα εξουσίας της ΕΟΚ/Ε.Ε.. Μόνο σ’ αυτά βρίσκουν βοήθεια και προστασία από τις όποιες απειλές της λαϊκής εξουσίας οι θιασώτες της υποδούλωσής μας στις Βρυξέλες των τραπεζιτών και μεγαλο-επιχειρηματιών.

Η κατάληξη είναι γνωστή και αναμενόμενη. Κάποιοι στην κυβέρνηση, κυρίως ο Παυλόπουλος, ήθελαν να δώσουν τον «αγώνα» τους μέχρι τέλους και μάλιστα εν ονόματι της προστασίας του Συντάγματος και είναι βέβαιο ότι θα τον κέρδιζαν, αν μάλιστα χρησιμοποιούσαν το μέγα όπλο του δημοψηφίσματος και για το ζήτημα αυτό και για το Ευρωσύνταγμα ... Οι περισσότεροι, όμως, συντάχθηκαν με τους διαπλεκόμενους κι έτσι σιγοντάρισαν τη λυσσαλέα επίθεση των ΜΜΕ, του ΠΑΣΟΚ και της Κομισιόν, που, προστατεύοντας ουσιαστικά τους μεγαλοδιαπλεκόμενους των μεγάλων της Ε.Ε. από ένα «κακό προηγούμενο» στην Ελλάδα, προστάτευσε τους εδώ υπηρέτες της και απειλώντας με διακοπή ... προγραμμάτων, επέβαλε το νέο αστείο (μη) νόμο.

Ο ψηφισθείς με την κατεπείγουσα διαδικασία νέος νόμος ναι μεν δεν ... κατάργησε τη συνταγματική διάταξη για το ασυμβίβαστο (άρθ. 14), αλλά, προβλέποντας ... βαρύτατες ποινές για τους παραβάτες αφού με αμετάκλητη δικαστική απόφαση καταδειχτεί επηρεασμός της πολιτικής εξουσίας στα ανατιθέμενα έργα(!), ουσιαστικά το κατάργησε. Ήταν η πρώτη μεγάλης σημασίας ήττα της κυβέρνησης Καραμανλή. Οι επόμενες θα έρχονται πλέον ευκολότερα, αφού η κυβέρνηση «αποφασίζει» αυτά που η Ε.Ε. και οι «νταβατζήδες» υπαγορεύουν.

Τον τελευταίο καιρό σε κάθε εθνική επέτειο ακούγονται όλο και εντονότερα φωνές, που απαιτούν την κατάργηση ή την αλλαγή του χαρακτήρα του εορτασμού και, ειδικότερα, την κατάργηση των παρελάσεων. Οι φωνές αυτές βρίσκονται σε κατάφωρη αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όμως βρίσκουν προνομιακή προβολή στα ΜΜΕ.

Κάποιοι «εκσυγχρονιστές» και «κοσμοπολίτες» προτείνουν την αντικατάσταση των παρελάσεων με άλλες εκδηλώσεις. Είναι βέβαιο πως, αν πετύχουν την κατάργηση των παρελάσεων, τις «άλλες εκδηλώσεις» θα τις «ξεχάσουν».

Κάποιοι ευρωπαϊστές προτάσσουν προσχηματικά ως επιχείρημα το οικονομικό κόστος των παρελάσεων. Αλλά όλες σχεδόν οι παρελάσεις έχουν μηδενικό κόστος, στις δε μεγάλες παρελάσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης το κόστος δεν είναι ούτε το 1 εκατομμυριοστό των χρημάτων του ελληνικού λαού που κατακλέβουν οι ευρωπαϊστές με τα προγράμματα της Ε.Ε..

Η καμπάνια αυτή προφανώς υποστηρίζεται παντοιοτρόπως από ΗΠΑ και Ε.Ε., που επιδιώκουν να αμβλύνουν την εθνική μας συνείδηση, να εξασθενίσουν και (μακροπρόθεσμα) να διαμελίσουν και να συρρικνώσουν την Ελλάδα, καθώς και από γειτονικά κράτη (Τουρκία, Ισραήλ), που η ύπαρξη του ελληνικού κράτους είναι ιδιαίτερα ενοχλητική γι’ αυτά.

Οι μητσοτακικοί (και όχι μόνο) της Ν.Δ., οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και οι πάσης φύσεως ευρωπαϊστές επιδιώκουν να εξαλείψουν ο,τιδήποτε καθορίζει την ελληνική ταυτότητα, αλλά οι περισσότεροι δεν τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά, γιατί φοβούνται το πολιτικό κόστος. Έτσι άρχισαν την καμπάνια τους μέσω των «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων» («αντιρατσιστικών» κλπ.) και «αναρχικών» ομάδων, που τις χρηματοδοτούν πλουσιοπάροχα και τις προβάλλουν, για να διατυμπανίζουν όσα οι ίδιοι ντρέπονται να πουν.

Ο ΣΥΝ σε υπηρεσία

Για πρώτη φορά βγήκε ανοιχτά ο ΣΥΝ να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους προστάτες του της Ε.Ε., ζητώντας την κατάργηση των παρελάσεων.

Στην ανακοίνωσή του για την επέτειο αναφέρει ότι όσοι αγωνίστηκαν τότε «καταξίωσαν τα ιδανικά της δημοκρατίας και του πολιτισμού». Δεν έμαθαν, φαίνεται ακόμη στο ΣΥΝ ότι βεβαίως τότε αγωνιστήκαμε γι’ αυτά τα ιδανικά και πολλά άλλα, αλλά αυτό που κυρίως έγινε στις 28 Οκτ. 1940 ήταν η απόκρουση ενός ξένου στρατού, που προσπάθησε να καταλάβει την Ελλάδα.

Όσο για σήμερα, η ίδια ανακοίνωση του ΣΥΝ αναφέρεται μόνο στα «νέα κοινωνικά και αντιπολεμικά κινήματα» και την προάσπιση της ειρήνης, των διεθνών οργανισμών και του νομικού μας πολιτισμού! Δεν έχουν καταλάβει ακόμη στο ΣΥΝ ότι, εκτός απ’ όλα αυτά, πρέπει επίσης να προασπίζουμε την εδαφική μας ακεραιότητα, που παραβιάστηκε βάναυσα στην Κύπρο και σήμερα απειλείται ανοιχτά και καθαρά τόσο στο Αιγαίο, όσο και στη Θράκη, τη Μακεδονία και την Ήπειρο και ότι στις 28 Οκτωβρίου αυτό κυρίως πρέπει να λέμε.

Ο τ. υπουργός Παιδείας Π. Ευθυμίου πρότεινε το διαχωρισμό των μαθητικών παρελάσεων από τις στρατιωτικές. Αλλά ο αγώνας του 1940-44 είναι κλασικό παράδειγμα στην ελληνική και παγκόσμια ιστορία, που σύσσωμος ο λαός αγωνίστηκε για ένα σκοπό, που όλος ο άμαχος πληθυσμός (γυναίκες, παιδιά, ανάπηροι, γέροι) βοήθησε ενεργά και τον τακτικό στρατό στην Αλβανία και τους αντάρτες σ’ όλη την Ελλάδα. Κυρίως, μόνον αν δείξουμε ότι έτσι θα αντιμετωπίσουμε σήμερα οποιαδήποτε επιβουλή, θα μπορέσουμε να διαφυλάξουμε την εδαφική μας ακεραιότητα και να αποθαρρύνουμε όσους την επιβουλεύουνται.

Η βελτίωση του χαρακτήρα των εκδηλώσεων

Βεβαίως οι παρελάσεις και οι άλλες εκδηλώσεις, με την αλλοτρίωση που εν μέρει έχουν επιβάλει στην ελληνική κοινωνία, με τους αποστεωμένους πανηγυρικούς κλπ. δεν έχουν πλήρως το χαρακτήρα που το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι απαιτείται, ώστε να τιμώνται οι τότε αγωνιστές και να εξάγονται τα αναγκαία για σήμερα συμπεράσματα. Απαιτείται καλύτερη γνώση της ιστορίας, βαθύτερη κατανόηση των σημερινών κινδύνων, ευρύτερη συμμετοχή φορέων, εμπλουτισμός των εκδηλώσεων κλπ. Ευτυχώς, η ελληνική κοινωνία μόνη της σιγά σιγά αφυπνίζεται, οι ασχημίες στις παρελάσεις έχουν περιοριστεί, οι ενδοσχολικές γιορτές έχουν πολλά καλά στοιχεία και οι πολίτες έχουν ξεπεράσει τις πολιτικές ηγεσίες, απαιτώντας μια άλλη πολιτική στα εθνικά θέματα.

Η σημαία, οι ξένοι και η ακροδεξιά

Έχουμε επανειλημμένα τονίσει τον ύπουλο ρόλο της ακροδεξιάς. Στα εθνικά θέματα, με κορώνες υπερπατριωτισμού, προδίδουν τον ελληνισμό. Γνωστός ο ρόλος τους στην Κύπρο το 1974, οπότε πρόσφεραν κάθε δυνατή βοήθεια στους Τούρκους και στους ’γγλους, χωρίς την οποία ο Αττίλας θα είχε εξελιχθεί σε φιάσκο και σήμερα όλη η Κύπρος θα ήταν ελεύθερη (βλ. ΑΣΚΕ-3, σελ. 16-18).

Η θέση του ΑΣΚΕ για τους ξένους έχει αναλυθεί πλήρως σε παλαιότερο φύλλο της «Ε» και είναι στη διάθεση των αναγνωστών. Στο άρθρο αυτό θα σταθούμε σε ένα μόνο σημείο.

Στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς, υπάρχουν πάνω από 1 εκατομμύριο ξένοι, οι περισσότεροι Αλβανοί, που σχεδόν όλοι ήρθαν στη χώρα μας, για να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί, πολλοί απ’ αυτούς έχουν εγκατασταθεί μόνιμα με τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία και δεν ξεχωρίζουν από τα ελληνόπουλα και σιγά σιγά αρχίζουν να αισθάνονται σαν δεύτερη πατρίδα τους την Ελλάδα και να θέλουν ησυχία και ασφάλεια.

Όσοι θέλουν να πλήξουν την Ελλάδα είναι βέβαιο ότι σκέπτονται να τους χρησιμοποιήσουν και με τη βία ή το χρηματισμό να τους εξαναγκάσουν να ευθυγραμμιστούν με την έξαλλη πολιτική τους. Όσο περισσότερο οι ξένοι αισθάνονται ότι η ελληνική κοινωνία τους σέβεται και τους φροντίζει (εφ’ όσον αυτό συμβαίνει), τόσο θα αρνηθούν να γίνουν όργανα τέτοιων κύκλων.

Η ακροδεξιά στην Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί για να δημιουργήσει έναν εχθρό μέσα στα σύνορά μας, προσβάλλοντας τους ξένους και πολλές φορές ασκώντας βία εναντίον τους. Είναι βέβαιο ότι με αυτό τον τρόπο όχι μόνο δε θα τους αναγκάσει να φύγουν, αλλά θα τους κάνει πρόθυμους συνεργούς κάθε εχθρού της Ελλάδας.

Στα πλαίσια αυτά οι ακροδεξιοί και όσοι ταυτίζονται στο θέμα αυτό μαζί τους αρνούνται να δίνεται η ελληνική σημαία στους ξένους αριστούχους μαθητές που το επιθυμούν, ενώ κάθε πραγματικός πατριώτης πρέπει να χαίρεται που σχεδόν όλα τα παιδιά των μεταναστών θέλουν να σηκώνουν την ελληνική σημαία. Ύπουλος είναι και ο ρόλος των ΜΜΕ, που προβάλλουν προνομιακά τους ακροδεξιούς ως δήθεν υπερασπιστές των εθνικών συμβόλων και δικαίων, ώστε ο μέσος δημοκρατικός πολίτης να σκέπτεται π.χ.: «αφού η Χρυσή Αυγή υποστηρίζει τις παρελάσεις, εγώ πρέπει να υποστηρίζω το αντίθετο»! Ως πότε θα ποντάρουν στον αφελή τηλεθεατή (μη) πολίτη;

Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία τα γεγονότα που ανάγκασαν τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να ματαιώσει τη συνάντησή του με τον Αλβανό Πρόεδρο Μοϊσίου κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αλβανία. Ήταν μια στημένη διαδήλωση από κρατικούς και άλλους παράγοντες, που στόχο είχαν τη δημιουργία εντυπώσεων και τη διεθνοποίηση του δήθεν προβλήματος. Τελευταία το θέμα των Τσάμηδων έρχεται με ένταση στην επικαιρότητα από τις πολιτικές δυνάμεις της Αλβανίας, κυρίως το Σοσιαλιστικό Κόμμα σ’ αυτή τη φάση (ενώ παλιότερα πρωτοστατούσε το κόμμα του σημερινού πρωθυπουργού Μπερίσα) και συνδέεται με τα οράματα του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, εν όψει μάλιστα της ντε γιούρε ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου.

Όμως ποιος υποδαυλίζει τον αλβανικό αλυτρωτισμό και προωθεί την ιδέα της μεγάλης Αλβανίας; Γιατί τώρα ξαφνικά κάποιοι θυμήθηκαν ότι είναι Αλβανοτσάμηδες ή απόγονοί τους και άρχισαν να προκαλούν, να απαιτούν και να απειλούν; Όλα είναι υπό τον έλεγχο και την καθοδήγηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, που (σύμφωνα με τον Έλληνα καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του HOWARD Σταύρου) σχεδιάζει την ίδρυση της μεγάλης Αλβανίας από το 1992 και ενισχύει τους ξανθούς μουσουλμάνους των Βαλκανίων, σε Βοσνία-Κόσοβο-Σκόπια-Αλβανία και Τουρκία, αφ’ ενός για να δείξουν στους ’ραβες ότι αγαπούν και στηρίζουν ομόθρησκούς τους και αφ’ ετέρου για να δημιουργήσουν ισχυρά ερείσματα στα ασταθή και ταραγμένα Βαλκάνια.

Η σχέση ΗΠΑ-Αλβανίας συμπεραίνεται και αποδεικνύεται από γεγονότα και μεθοδεύσεις. Η αμερικανίδα πρέσβειρα στην Αλβανία είναι σύζυγος του αμερικανού πρέσβυ της Αθήνας. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ο αμερικανός πρέσβυς στα Τίρανα συμμετείχε επίσημα στα υπουργικά συμβούλια της προηγούμενης Αλβανικής Κυβέρνησης του Μπερίσα. Οι Αλβανοί στις συγκεντρώσεις τους και τις πρόσφατες ¨διαδηλώσεις¨ τους κραδαίνουν και αμερικανικές σημαίες. Αμερικανικές οργανώσεις για τα ¨ανθρώπινα δικαιώματα¨ ή οργανώσεις που ελέγχονται από Αμερικανούς κατηγορούν την Ελλάδα ότι καταπιέζει Αλβανούς, Τσάμηδες, ¨Μακεδόνες¨, Πομάκους, τουρκόφωνους μουσουλμάνους. Η ¨Ομάδα Διεθνών Κρίσεων¨, ICG, σε έκθεσή της αναλύει το πρόβλημα των αλβανικών ¨μειονοτήτων¨ σε Κόσοβο, Σκόπια, Σερβία και Ελλάδα, αναφέροντας μάλιστα το ¨διωγμό¨και την ¨εθνοκάθαρση¨ που έκανε η Ελλάδα το 1944 εις βάρος 35.000 Τσάμηδων. Όμως δεν αναφέρει τίποτα για το διωγμό 200.000 Σέρβων στο Κόσοβο κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και την καταστροφή και εμπρησμό 150 εκκλησιών, δεν αναφέρει τίποτα για τα πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, δεν αναφέρει τίποτα για την τουρκική κατοχή της Κύπρου, τους χιλιάδες Κύπριους πρόσφυγες και αγνοούμενους, τις καταστροφές εκκλησιών, μνημείων και νεκροταφείων και τις αρπαγές περιουσιών των διωγμένων Ελληνοκυπρίων. Επιλεκτική ευαισθησία; Όχι, απλά οργανωμένη αναισθησία.

Με τέτοιους συμμάχους, λοιπόν, οι Αλβανοί ονειρεύονται αλβανοαμερικανική πολιτική ένωση, που να περιλαμβάνει εδάφη του Μαυροβουνίου, της Νότιας Σερβίας, των Σκοπίων, το Κόσοβο και, αν είναι δυνατόν, ελληνικές περιοχές μέχρι την Πρέβεζα και τα Ιωάννινα. Μαθαίνουν στα παιδιά τους στο σχολείο – και στα ελληνόπουλα της Β. Ηπείρου- ότι οι «Έλληνες ιμπεριαλιστές» κατέχουν κομμάτι της νότιας Αλβανίας και φανατίζουν θρησκευτικά τη νεολαία τους, με βοήθεια από το Πακιστάν. Αυτό που δε βλέπουν είναι η τύχη που τελικά έχουν οι αντίστοιχοι σύμμαχοι των Αμερικανών στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία κλπ.

Οι νεοεμφανιζόμενες οργανώσεις των Τσάμηδων με ηλεκτρονικές σελίδες στο διαδίκτυο και ναρκοδολάρια ενισχύουν την επιρροή τους στα Τίρανα και διεθνώς και προβάλλουν με κάθε τρόπο τα αλυτρωτικά τους αιτήματα. (Τα ναρκοδολάρια προέρχονται από τη μαφία των Τσάμηδων, στα χέρια της οποίας πέρασε η διακίνηση ναρκωτικών, που προέρχονται από το Κόσοβο -προτεκτοράτο των ΗΠΑ πλέον- και, μέσω του άξονα Φιέρι-Αυλώνα-’γιοι Σαράντα, προωθούνται στην Ιταλία και ολόκληρη την Ευρώπη.) Ο Σύλλογος Τσαμουριάς στέλνει επιστολές καταγγέλλοντας τους «Έλληνες σωβινιστές» ότι εκδίωξαν με γενοκτονία τον τσάμικο πληθυσμό και η ¨΄Ενωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Τσαμουριάς¨, που δρά στην Αμερική, ζητεί από τον Μπους, εκ μέρους των χιλιάδων αμερικανών πολιτών με τσάμικη καταγωγή, να θέσει το ζήτημα των περιουσιών τους στον Έλληνα Πρωθυπουργό. Φαίνεται να λησμονούν ότι οι (σαφώς λιγότεροι από 35.000) που είχαν παραμείνει στη Ελλάδα, παρά τη συμφωνία ανταλλαγής του 1923, ήσαν συνεργάτες των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών, λεηλατώντας και καταστρέφοντας τα πάντα, και αποχώρησαν, φοβούμενοι τις συνέπειες του δοσιλογισμού τους.

Η αντίδραση του Κ. Παπούλια στη συγκεκριμένη πρόκληση ήταν η ενδεδειγμένη, προφανώς ύστερα από συνεννόηση με το Υπ. Εξωτερικών. Όμως γενικά η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να υποβαθμίσει το θέμα, ενισχύει (χωρίς όρους) με βοήθεια 184 εκατομμυρίων ευρώ την Αλβανία, προτρέπει και επιδοτεί Έλληνες επιχειρηματίες να επενδύουν στη γειτονική χώρα, υπακούοντας στις ευρωπαϊκές και υπερατλαντικές εντολές. Με αυτό τον τρόπο δεν αποθαρρύνονται οι αλβανικοί κύκλοι που προωθούν τις επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας και δεν αποκαθίστανται οι αναγκαίες σχέσεις εμπιστοσύνης, για την ασφάλεια και την ειρήνη στα Βαλκάνια. Επιπλέον πρέπει να σχεδιαστεί μια σωστή πολιτική για την αντιμετώπιση ενδεχόμενων προβλημάτων από τις εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανών οικονομικών μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, οι οποίοι προτρέπονται από τον ΣΥΝ και άλλους ευρωπαϊστές να αυτοχαρακτηριστούν ως αλβανική μειονότητα της Ελλάδας και να ψηφίζουν στις εκλογές.

Εργοστάσια κλείνουν, οι επιχειρηματίες ευημερούν

Κλείνουν μία μία οι ελληνικές επιχειρήσεις και, ιδίως οι κλωστοϋφαντουργικές, μετεγκαθίστανται οι περισσότερες στη Βουλγαρία και στα Σκόπια, αφήνοντας στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους. Μάλιστα πολλές από αυτές επιδοτήθηκαν προηγουμένως με κρατικά κονδύλια και δανειοδοτήθηκαν από τις τράπεζες, προκειμένου να διατηρήσουν και να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας. Πολλοί από τους επιχειρηματίες εκβίαζαν τότε με κλείσιμο και απολύσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν επιδο-τήσεις και χρηματοδότηση, χρησιμοποιώντας τους εργαζόμενους, που συνηγορούσαν υπέρ του επιχειρηματία.

Σύμφωνα με τους ισχύοντες «αναπτυξιακούς» νόμους, θα έπρεπε οι επιδοτούμενες επιχειρήσεις να διατηρήσουν για 5 ή 10 χρόνια τις θέσεις εργασίας. Παρ’ όλα αυτά οι επιχειρηματίες έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τους νόμους, μειώνοντας τις θέσεις εργασίας με απολύσεις ή κλείνοντας τις επιχειρήσεις τους. Και δεν έφθανε μόνο αυτό, η ΕΕ επιδοτούσε και επιδοτεί την εγκατάσταση των ελληνικών επιχειρήσεων στις βαλκανικές χώρες από την εποχή της κυβέρνησης Σημίτη με χρηματοδοτικά προγράμματα και ποσά τεράστια. Έτσι οι προαναφερόμενοι επιχειρηματίες, αφού εισέπρατταν τις εγχώριες επιδοτήσεις και χρηματοδοτήσεις, έπαιρναν και τα κονδύλια της Ε.Ε., έκλειναν τα εδώ εργοστάσια και τις βιοτεχνίες τους και εγκαθίσταντο στη Βουλγαρία και στα Σκόπια, κυρίως.

Η ΓΣΕΕ δημοσίευσε κατάλογο με 110 επιχειρήσεις, που έκλεισαν κατά το χρόνο διακυβέρνησης της Ν.Δ., με συνέπεια να βγούν στην ανεργία 16.500 εργαζόμενοι. Δεν ανέφερε τι έγινε την περίοδο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ούτε πού δόθηκαν τα τεράστια ποσά των επιδοτήσεων και τα οποία γνωρίζει η ηγεσία της ΓΣΕΕ, επειδή μετέχει με εκπρόσωπό της στη διαδικασία έγκρισης των επιδοτήσεων.

Η απόγνωση των απολυμένων, που οι περισσότεροι είναι μεγάλης ηλικίας, τους έκανε ακόμη και να παρελάσουν με μαύρες σημαίες στη Νάουσα την 28^η Οκτωβρίου, προσδοκώντας πιθανόν την επαναλειτουργία των εργοστασίων κλωστοϋφαντουργίας Λαναρά, που έκλεισαν. Δυστυχώς, αυτό είναι αυταπάτη και δεν πρόκειται να συμβεί. Ο κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας, που θησαυρίζει απαξιώνοντας την επιχείρησή του, είναι μόνιμο χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Όλες οι κυβερνήσεις, με το πρόσχημα της ανάπτυξης, επιδοτούν τους επιχειρηματίες με διάφορους τρόπους. ’μεσα με επιδοτήσεις και έμμεσα με δραστική μείωση της φορολογίας, μείωση των αμοιβών των εργαζομένων, μείωση ή επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών κ.λ.π. Όμως, αντί ανάπτυξης, πλουτίζουν οι επιχειρηματίες. Νωπή είναι η υπόθεση των προβληματικών επιχειρήσεων, που τις εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους, αφού είχαν θησαυρίσει, και τις ανέλαβε το κράτος (δηλ. ο ελληνικός λαός) να τις εξυγιάνει. Αφού ο λαός πλήρωσε τα σπασμένα, οι επιχειρήσεις αυτές επεστράφησαν εν πολλοίς στους παλαιούς τους ιδιοκτήτες από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η ελληνική αστική τάξη ποτέ δεν ήταν και ποτέ δε θα γίνει εθνική. Είναι κρατικοδίαιτη και εμπορομεσιτική και θεωρεί αδιανόητο να κερδίζει από την εγχώρια παραγωγή. Η σχέση της με τις κυβερνήσεις είναι στενή, για την εξασφάλιση προνομίων. «Να τα έχουμε καλά με το δοβλέτι», έλεγε ο Μποδοσάκης. Τώρα πλέον προστάτης της είναι η ΕΕ.

Έτσι το μόνο που θα μπορούσαν να «υποσχεθούν» οι κυβερνήσεις στους απολυμένους είναι το γλίσχρο και πρόσκαιρο επίδομα ανεργίας και η «παραπομπή» των επιχειρηματιών που τσέπωσαν τις επιδοτήσεις στη δικαιοσύνη, που, δυστυχώς, με το σύστημα που υπάρχει στη χώρα μας, παριστάνει την τυφλή μόνο στους αδύνατους. Οι επιχειρηματίες αυτοί, κι αν ακόμη τιμωρηθούν για τα μάτια του κόσμου, θα έχουν προηγουμένως αποκομίσει τεράστια ποσά.

Η ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ

Τα αίτια της κρίσης της εγχώριας παραδοσιακής κλωστοϋφαντουργίας οφείλονται σωρευτικά στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ-ΕΕ, στην εισαγωγή του ευρώ και την αποδοχή, μέσω ΕΕ, των όρων του αμερικανικών συμφερόντων ΠΟΕ (Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), που επιβάλλει άνοιγμα της εσωτερικής αγοράς σε διάφορα ξένα προϊόντα. Στην περίπτωση της κλωστοϋφαντουργίας αυτό αφορά τα αντίστοιχα προϊόντα της Κίνας και της Ινδίας, για τα οποία είχαμε γράψει σε προηγούμενο φύλλο της «Ε». Ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας πριν την ένταξή μας στην ΕΟΚ κατείχε το 25% του συνόλου των εξαγωγών της χώρας. Το 1989 καταργήθηκαν οι κρατικές εξαγωγικές ενισχύσεις στην κλωστοϋφαντουργία, που τότε ήταν το 27% της αξίας των προϊόντων. Σύμφωνα με μελέτη του Υπουργείου Ανάπτυξης, ακόμη και σήμερα ο κλάδος έχει σημαντικές προοπτικές εξαγωγικής ανάπτυξης.. Επίσης ο κλάδος δεν υπέστη τις επιθετικές εξαγορές ελληνικών επιχειρήσεων από τους ξένους της πρώτης δεκαετίας μετά την ένταξη, επειδή προφανώς δεν προσφερόταν ως χώρος δικτύων πώλησης εισαγόμενων, σε αντίθεση με αυτό που συνέβη με τον κλάδο των τροφίμων. Ούτε τους ενδιέφερε να παράγουν οι ίδιοι στη χώρα μας. ’λλωστε η κλωστοϋφαντουργία στην Ελλάδα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ, επειδή κατέχει το 90% της κοινοτικής παραγωγής της πρώτης ύλης, δηλ. του βαμβακιού. Εξακολουθεί να αποτελεί ακόμη και σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους βιομηχανικούς κλάδους της χώρας μας, απασχολώντας περίπου 110 χιλιάδες εργαζομένους.

Όμως, παρά τις σχετικά ευνοϊκές αυτές προϋποθέσεις, οι επιχειρηματίες, εκτός ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων, δεν επένδυαν τις χρηματοδοτήσεις και τα κέρδη τους για τεχνολογική αναβάθμιση και αλλαγή της παραγωγής τους σε προϊόντα ποιότητας, για τα οποία δε θα είχαν ανταγωνισμό από τα κινεζικά και λοιπά ξένα προϊόντα. Αντίθετα οι περισσότεροι διατήρησαν τον παλαιό εξοπλισμό και την παραδοσιακή παραγωγή, επωφελούμενοι, εκτός των άλλων, και από τη χρηματιστηριακή «φούσκα» του 1999-2000.

Αυτοί οι επιχειρηματίες, που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους και εγκαταστάθηκαν στη Βουλγαρία και στα Σκόπια μόνο και μόνο για τα φθηνότερα μεροκάματα, είναι καταδικασμένοι να κλείσουν, επειδή μετά από κάποια χρόνια με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου θ’ ανέβουν και εκεί οι αμοιβές.

Φωτεινές εξαιρέσεις υπάρχουν, όπως η «Ελληνική Υφαντουργία», που, αφού αναβάθμισε τον τεχνολογικό της εξοπλισμό και την παραγωγική της δομή, παράγει δεκάδες τύπους νέων εξελιγμένων υφασμάτων (και όχι τα κλασικά υφάσματα denim), χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη ελληνικό βαμβάκι. Κατέχει το 60% της ελληνικής αγοράς και το 80% της παραγωγής της εξάγεται. Στα πλαίσια, όμως, της ΕΕ η ανάπτυξη τέτοιων παραγωγικών μονάδων είναι επισφαλής. Στην περίπτωση που το ξένο κεφάλαιο, που επιβάλλει τους κανόνες του μέσω της Κομισιόν, τις θεωρήσει ως επικίνδυνο ανταγωνιστή, μπορεί να τις καταστήσει μη ανταγωνιστικές και να τις οδηγήσει σε μαρασμό, όπως έγινε και σε άλλες περιπτώσεις (π.χ. την ελληνική φαρμακοβιομηχανια).

Στην Ελλάδα η κλωστοϋφαντουργία και γενικότερα η βιομηχανία δεν είναι καταδικασμένες να κλείσουν, όπως θέλουν να μας πείσουν κυβερνήσεις, ΜΜΕ και ΕΕ. Προϋπόθεση όμως είναι να αποχωρήσουμε από την ΕΕ και τον ΠΟΕ και να υπάρξουν επιτέλους ελληνικές κυβερνήσεις, που θα ενεργοποιήσουν παραγωγικά και αναπτυξιακά την ελληνική κοινωνία.