ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Νοέμβρης 2000
Α.Σ.Κ.Ε.
«Και σας μιλώ γι’ αυτά, γιατί δεν ξέρω τίποτα που να μην το συνηθίσατε.
(Όμως δεν) Προσκυνώ»
(Σεφέρης)
Μέχρι πριν από λίγο καιρό λίγοι ήσαν αυτοί που αντιδρούσαν σε ό,τι κακό συνέβαινε γύρω τους. Οι πιο πολλοί είχαν φτάσει στο σημείο να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα ακόμη και τις προσωπικές ταλαιπωρίες και εξευτελισμούς, πέρα από τις κοινωνικές αδικίες και τις εθνικές ταπεινώσεις· να συμβιβάζονται με το απερίγραπτο χάος π.χ. στις συγκοινωνίες μέχρι και την έσχατη μορφή της διαφθοράς· να λένε κι αυτοί «αυτή είναι η Ελλάδα» (!) και να «προσκυνούν».
Σήμερα, όμως, πολλά σημάδια δείχνουν πως τα πάντα αλλάζουν. Και κυρίως η αντίδραση στο τραγικό, το παράλογο πολύνεκρο ναυάγιο. Λειτούργησε σαν μοχλός, που τράβηξε την πέτρα και ξεσκέπασε τη σκωληκοφωλιά. Η αγανάκτηση οδήγησε πολλούς και στη σκέψη: Μήπως για όλες τις συμφορές μας δε φταίει «η μοίρα η κακιά μας» (όπως λέει ο Βάρναλης, με θλίψη γι' αυτούς που το πιστεύουν), αλλά κάποιοι που απ' αυτά κερδίζουν και, βέβαια, εμείς που τους ανεχόμαστε και τους στηρίζουμε;
Και όταν ήλθε η αποκάλυψη για τις πράξεις και παραλείψεις αυτών που όφειλαν να προστατεύουν τουλάχιστον τη ζωή των ανύποπτων θυμάτων τους, ανέκυψαν αμείλικτα πλέον πολλά ερωτηματικά: ποιος κερδίζει από τη διάλυση της γεωργίας και βιομηχανίας μας· ποιος επωφελείται από το απόλυτο χάος στην υγεία και την παιδεία μας" γιατί αυξάνεται η ανέχεια και η ανεργία" γιατί μας «κλείδωσαν στην ΟΝΕ» και τώρα «πάνε όλα φούντο»· γιατί παγίδεψαν και παράδωσαν τον Οτσαλάν (αιώνιο αίσχος για τη χώρα μας) και γιατί αυξάνονται οι κίνδυνοι για την (όποια) δημοκρατία μας" τι σημαίνει αυτή η παθολογική στροφή στα λαχεία, τις λοταρίες και το χρηματιστήριο' γιατί καταστρέφονται όλα τα οικοσυστήματα και δηλητηριάζονται ακόμη και οι τροφές μας· και, τέλος, γιατί η διαφθορά διαποτίζει την κοινωνία μας ως το μεδούλι;
Η απάντηση σ' αυτά θα είναι και η αρχή της αντίστροφης πορείας, της ανοδικής.
To σύστημα κέρδους-εξουσίας και η υποδούλωση σ' αυτό.
Το σύστημα του άνομου και απάνθρωπου κέρδους και εξουσίας, μέσω των οργανισμών που το εκφράζουν και το καθοδηγούν και των πολιτικών (και άλλων...) ηγεσιών που αυτό τοποθετεί και ελέγχει, έχει επιτεθεί, πλέον, ολόπλευρα, κατά της ανθρωπότητας. Τώρα, μάλιστα, δεν ενδιαφέρεται για κέρδη και εξουσία από την εκμετάλλευση των παραγωγικών δυνάμεων και την ικανοποίηση ανθρώπινων αναγκών. Θέλει κέρδη από τα χρήματα μέσω των τραπεζών και των χρηματιστηρίων και απεριόριστη εξουσία. Το τυφλό πάθος για κέρδος και εξουσία και η αδιαφορία μέχρι και το σαδισμό για τον άνθρωπο και τη φύση μετέτρεψαν τον ορθολογισμό σε παραλήρημα, την επιστήμη και τεχνολογία από βοηθό (που έπρεπε να είναι) σε μάστιγα της ανθρωπότητας. Η υγεία, η παιδεία, η παραγωγή των βασικών αγαθών (υλικών και πολιτιστικών), η πληροφόρηση, αντί να είναι υπόθεση των κοινωνιών (προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες συνθήκες και ανάγκες τους) γίνονται πεδία άντλησης κέρδους και άσκησης εξουσίας και χειραγώγησης.
Λογικό επακόλουθο να μην επιτρέπεται (όσο μπορούν...)η πραγματικά δημοκρατική οργάνωση των κοινωνιών και να
προωθούνται μέσω της διαφθοράς τα όργανα που θα εξυπηρετούν το καθεστώς αυτό. Λογικό (!) επακόλουθο να ευνοείται και η εξάπλωση των ναρκωτικών ως πηγής κέρδουςαλλά και ως μέσου για αποδυνάμωση κάθε δυνητικής αντίστασης, ιδίως εκ μέρους της νεολαίας...
Και όλα αυτά εν ονόματι του ορθολογισμού, του εκσυγχρονισμού και της κατοχύρωσης των ατομικών δικαιωμάτων!!.
ΕΟΚ και ελευθεροτυπία
Το καθεστώς της εξάρτησης πολλαπλασιάζει τα δεινά.
Τα παραπάνω ισχύουν και για τη δική μας κοινωνία και μάλιστα σε πολλαπλάσιο βαθμό. Αιτία το καθεστώς της εξάρτησης, το καθεστώς του προτεκτοράτου, που επιβλήθηκε στη χώρα μας από τις «προστάτιδες» δυνάμεις τότε (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) και συνεχίζεται από τις σημερινές (Διευθυντήριο ΕΟΚ και ΗΠΑ). Ένα τέτοιο καθεστώς δε μπορεί παρά να λειτουργεί μόνο για το συμφέρον του προστάτη και με κάθε τρόπο να προσπαθεί να διαιωνίζει την ύπαρξή του. Δε θα επέτρεπε, όσο μπορούσε, πραγματική ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Αντίθετα, θα ευνοούσε το μεταπρατικό και παρασιτικό χαρακτήρα της οικονομίας, που θα βάθαινε την εξάρτηση και θα διευκόλυνε την στήριξη ηγεσιών πειθήνιων στους προστάτες. Αναγκαστικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας διαδικασίας είναι η διαφθορά, ενδημικό φαινόμενο στη χώρα μας, που όμως τα τελευταία χρόνια πήρε τη μορφή επιδημίας. Διαποτίζει και τον τελευταίο ιστό της κοινωνίας μας και απειλεί τα πάντα με διάλυση.
Πώς, όμως, αλλιώς να στηριχθούν πολιτικές φανερά αντίθετες προς το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον; Πώς να εξευρεθούν και να συντηρηθούν όργανα κατάλληλα γι' αυτές; Δεν αρκεί να ελέγχουν τα μέσα διαμόρφωσης κοινής γνώμης. Δεν αρκεί να εξαγοράζουν ή να εκβιάζουν απολογητές, υμνητές και χειροκροτητές του καθεστώτος. Πρέπει και να έχουν εξασφαλισμένο ακροατήριο. Έτσι η διαφθορά αρχίζοντας από ψηλά δημιουργεί μεγάλους ή μικρούς ευνοημένους (ή υπόσχεται να δημιουργήσει...), που θα είναι έτοιμοι να εθελοτυφλούν και να παραλογίζονται. Τότε θα «βλέπουν» την καταστροφή που φέρνει η ΟΝΕ ως... όραμα παραδείσου. Την παραπέρα προώθηση των στρατοκρατών της Άγκυρας στην Κύπρο και το Αιγαίο ως ...ειρηνική, βήμα προς βήμα, πορεία. Την ανεργία και την ανέχεια ως... προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση.
Και όταν μια τέτοιας φύσεως διαφθορά διαδοθεί, μέσα μάλιστα σε ένα γενικότερο σύστημα επιδίωξης και αποθέωσης του κέρδους, πώς να μην κυριαρχήσει η λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»;
Κάθε προσπάθεια (η μόνη ελπίδα), λοιπόν, για δημιουργία κοινωνίας και ανθρώπων με ανθρώπινη ζωή απαιτεί αγώνα και κατά του συστήματος του καπιταλιστικού κέρδους και εξουσίας και κατά του καθεστώτος της εξάρτησης, σε όλες τις μορφές της.
Οι «σύμμαχοί» μας
«Το θέμα είναι σοβαρό για την Ελλάδα. Εμείς όμως δεν έχουμε κανένα συμφέρον να αναμιχθούμε» (!) Υπουργός Άμυνας της Γαλλίας και προεδρεύων στην ΕΟΚ...
Όλα είναι δυνατά , αρκεί...
Μέχρι πριν από λίγους μήνες όλοι, σχεδόν, είχαν πεισθεί ότι τίποτα δε μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε τη «μοίρα» μας, ότι όλες οι συμφορές που φέρνει η αμερικάνικη παγκοσμιοποίηση είναι αναπόφευκτες, αφού και η επιβολή της Νέας Τάξης είναι μονόδρομος και άρα αναγκαία η συμμόρφωση μας σ' αυτήν (!). Έτσι θεωρούσαν σαν κάτι φυσικό να αποδέχονται την πιθανή ένταξη τους στο 1/3 (τουλάχιστον) των καταδικασμένων, των απόκληρων της κοινωνίας μας! θεωρούσαν σαν κάτι φυσικό η κυβέρνησή μας να δικαιολογεί μονίμως τις επιθέσεις των εχθρών της χώρας μας. [Χαρακτηριστική περίπτωση ο Γιωργάκης..., που όμως παραμένει υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και προορίζεται ως και ...πρωθυπουργός!!]. Αποδέχονταν τη γενική παράλυση και διαφθορά, ως «μοίρα» της Ελλάδας και τα παρόμοια.
Όμως όλα πλέον έχουν αλλάξει. Σε όλο τον κόσμο ξεκίνησε η επίθεση κατά της παγκοσμιοποίησης και των οργάνων της, τόσο που δεν τολμούν, ήδη, ούτε να συνεδριάσουν. Κινήματα αναφαίνονται παντού και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι αντιδρούν στην έκφραση της παγκοσμιοποίησης με τη μορφή της ΕΟΚ και της ΟΝΕ της. Οι Δανοί ψήφισαν εναντίον της, το ίδιο θα κάνουν και οι Βρετανοί και οι Σουηδοί και σε λίγο θα τους ακολουθήσουν όλοι (!) οι άλλοι. Η Ρωσία ανακάμπτει και δηλώνει ότι «δε θα είναι η πόρνη των Δυτικών»!
Πολλοί, ακόμη και από τους ίδιους τους εκπροσώπους της ιθύνουσας τάξης της Δύσης, άρχισαν να αισθάνονται τον κίνδυνο και να ζητούν μέτρα συγκράτησης του παραλογισμού του καθεστώτος της κερδοσκοπίας-εξουσίας, που τους οδηγεί στον κρημνό.
Γιατί να διστάζουμε, πλέον, εμείς;
Τι πρέπει να κάνουμε
Είναι όχι μόνο αναγκαίο αλλά και απολύτως δυνατό. Όλοι πια βλέπουν ότι: Διαλύει την οικονομία και την κοινωνία μας. Επιχειρεί να σβήσει την ιστορία και τον πολιτισμό μας (ακόμη και το θρήσκευμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων προσπαθεί να το παρουσιάσει ως ...βαρβαρισμό!). Ενθαρρύνει και στηρίζει κάθε αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Με ένα μικρό μέρος από όσα μας παίρνει «χρηματοδοτεί» έργο σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Διαφέρουμε ιστορικά, εθνικά, γλωσσικά, πολιτιστικά, γεωγραφικά και δε θα γίνουμε συνυπεύθυνοι για τα αποικιοκρατικά εγκλήματα τους.
Ακόμα και οι λαοί που αποτελούν μέρος του πυρήνα της ετοιμάζονται να αποχωρήσουν μπροστά στις «ενισχυμένες συνεργασίες» και την «ευελιξία» των γερμανογαλλικών διευθυντικών προθέσεων; Τι έπαθε η Νορβηγία, που αρνήθηκε την ένταξη;
- Να αποδεσμευθούμε από κάθε υπερεθνικό οργανισμό που ακυρώνει τη δυνατότητα για οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική αυτόνομη πορεία, με παράλληλη προσπάθεια ενίσχυσης κάθε πραγματικά ανεξάρτητου διεθνούς οργανισμού, που προωθεί το διεθνές δίκαιο και την ανάπτυξη των διεθνών σχέσεων, που στηρίζονται σ' αυτό.
- Να προωθήσουμε και επιβάλουμε την κοινωνική συμμετοχή, καθοδήγηση και έλεγχο σε κάθε δραστηριότητα παραγωγική και πολιτιστική. Μόνο έτσι θα μπορούμε να έχουμε ανθρώπινη παιδεία και υγεία, εργασία για όλους και ανθρώπινες συνθήκες ζωής, πραγματική πληροφόρηση, ψυχαγωγία και έλεγχο κάθε εξουσίας.
Αυτά μπορούμε να τα επιτύχουμε, αν:
- πάψουμε να στηρίζουμε με την ψήφο μας ή την ανοχή μας αυτούς που υπηρετούν, θετικά ή «αρνητικά», το καθεστώς της κερδοσκοπίας και της υποτέλειας.
- παίρνουμε μέρος, με όποιο τρόπο, σε κάθε κίνημα ή εκδήλωση που πολεμά ή, έστω, αμφισβητεί αυτό το καθεστώς.
- ενδυναμώνουμε και υποστηρίζουμε, ειδικότερα, το κίνημα κατά της ΕΟΚ, που άρχισε ήδη να εκδηλώνεται δυναμικά παντού.
- Αντιτασσόμαστε δυναμικά σε κάθε εκδήλωση παραλογισμού, όπως στην παράδοση των λιμανιών και των εθνικών οδών στην εκμετάλλευση... ιδιωτών(!) και σε κάθε εστία και κρούσμα διαφθοράς, ώστε τουλάχιστον να ντρέπονται και να φοβούνται να κυκλοφορούν οι αχρείοι.
- Δε δεχόμαστε να ξεχνάμε τα πάντα και να συνηθίζουμε σε όλα τα δεινά, σαν να ήταν μοιραία.
- Όσοι, έστω και κατά ένα μέρος, αισθάνονται ότι αυτά τους αφορούν και πως μπορούν κάτι γι' αυτά να κάνουν, ας βοηθήσουν στον αγώνα του Α.Σ.Κ.Ε, (από τα Μ.Μ.Ε., βέβαια, δε θα ακούσουν τίποτα για μας!) για μια ανθρώπινη κοινωνία στη χώρα μας και, όσο αναλογεί στις δυνάμεις μας, σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ε.Ε. του ΑΣΚΕ
Καργόπουλος Νίκος, Κοντοστέργιος Σεραφείμ,Λαουρδέκης Γιώργος, Λεοντόπουλος Νίκος, Μητσάκη Ελένη,Μπαντή-Βλαχογιάννη Λ.,Στενός Σήφης
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
|
Ιούνιος 2001
|
||
|
|
|
|
| Α.Σ.Κ.Ε. | ||
|
Aυτή είναι η Eλλάδα των Σημίτη - Kαραμανλή και των ομοίων τoυς. |
|
|
Όσoι δεν ανήκoυν στoυς εκπρoσώπoυς των ξένων χρηματιστών, τραπεζιτών και πoλυεθνικών εταιριών ή στoυς ακριβoπληρωμένoυς μηχανισμoύς πρoπαγάνδας και στήριξής τoυς, κάθε φoρά πoυ έρχoνται σε επαφή με κάπoια πλευρά της σύγχρoνης πραγματικότητας, αισθάνoνται σαν "να βλέπoυν εφιάλτες". Όλα λειτoυργoύν αντίθετα από τoν πραγματικό πρooρισμό τoυς!
|
ρυθμoύς πoυ επιβάλλoυν oι αλλoπρόσαλλες πoλιτικές, στερημένη από κάθε χαρά της ηλικίας και της ζωής και με τo φάσμα της ανεργίας μπρoστά της, εγκαταλείπεται στην απoγoήτευση και την παραίτηση. Και όσoι εκπαιδευτικoί, μέσα στo απερίγραπτo αλαλoύμ, αντέχoυν ακόμη, αλληλoκoιτάζoνται απoρημένoι.
|
|
Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ άρχισε, όμως, να ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ |
|
|
Δεν είναι, ευτυχώς, όλα πλέoν μαύρα. Όπως και σε παγκόσμια κλίμακα πυκνώνoυν oι αντιδράσεις στo μέχρι πριν λίγo καιρό "μoνόδρoμo" της αμερικάνικης (με oυρά της την ΕOΚ) παγκoσμιoπoίησης, έτσι και στην κoινωνία μας δυναμώνoυν oι εκδηλώσεις της θετικής ανάδρασης από την αδράνεια και την απoγoήτευση. Έστω και χωρίς, ακόμη, την πραγματική πoλιτική της έκφραση.
|
από τα ναρκωτικά (μόνη της…), περιφρoνεί την τηλεόραση,
 αντιτάσσεται δυναμικά στo σύστημα (έστω και όχι με τoν καλύτερo τρόπo πάντoτε), oξύνει την oικoλoγική ευαισθησία, αναζητεί άλλα πρότυπα ζωής. Eυoίωνες ενδείξεις.
|
|
Θα γίνoυν, όμως, ακόμη χειρότερα τα πράγματα, αν... |
|
|
Αν, όμως, η όπoια αντίδραση και αντίσταση, πoυ ανέστειλε ή περιόρισε την επίθεση των κρατoύντων, δε συνεχιστεί και μάλιστα σε αυξανόμενo ρυθμό, μας περιμένoυν πoλύ χειρότερα.
|
|
|
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ( και μπoρoύμε) ΝΑ ΚΑΝOΥΜΕ |
|
|
Τώρα πια oι "μoνόδρoμoι", τα "αναπόφευκτα", τα "δεδoμένα" ακoύγoνται όλo και λιγότερo και, όταν ακoύγoνται, πρoκαλoύν γέλια.
Τo πάθημα τoυ χρηματιστηρίoυ έγινε σε πoλλoύς μάθημα ότι δεν υπάρχoυν "έξυπνoι", πoυ θα δώσoυν ατoμικές λύσεις στα πρoβλήματά τoυς. Όλες oι ατoμικές πρoσπάθειες μπoρoύν να ελέγχoνται από τoυς ισχυρoύς. Αυτές πoυ είναι αδύνατo να ελεγχθoύν είναι oι συλλoγικές δραστηριότητες κι αυτό η ιστoρία τo έχει πoλλές φoρές απoδείξει.
Όλoι σχεδόν μπoρoύμε τώρα να συνειδητoπoιήσoυμε πόσο πoλλά εξαρτώνται από εμάς τoυς ίδιoυς.
|
Σε μια τέτoια πoρεία, κατά τη γνώμη τoυ ΑΣΚΕ, η παραγωγή και κάθε δημόσια λειτoυργία πρέπει να βρίσκoνται κάτω από πραγματικό κoινωνικό έλεγχo και συμμετoχή με πλήρη κατoχύρωση όλων των πoλιτικών και λαϊκών ελευθεριών. Mια τέτοια προοπτική μπoρεί να στηρίζεται μόνo στις κoινωνικές δυνάμεις πoυ είναι σήμερα "εκτός των τειχών", στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. |
τo διαβόητo τρoμoνόμo, όχι βέβαια για τoυς "τρoμoκράτες" αλλά για την |
Η Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Καργόπουλος Nίκος Kοντοστέργιος Σεραφείμ Λαουρδέκης Γιώργος Λεοντόπουλος Nίκος Mητσάκη Eλένη Mπαντή-Bλαχογιάννη Λ. Παλλαδινός Δημήτρης Στενός Σήφης |
| 11/3/03
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ |
||
|
"Την οργή των νεκρών να φοβάστε και
των βράχων τ' αγάλματα" (Οδ. Ελύτης ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ) |
||
|
Πόλεμος κατά της ανθρωπότητας
|
||
|
Αυτός ο πόλεμος είναι η ακραία μορφή που παίρνει η επίθεση της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης κατά λαών και εθνών, κατά της ανθρωπότητας. Γι' αυτό μας αφορά όλους. Ένας μικρός αριθμός εταιριών, που ανέδειξαν ένα μικρόνοα στο αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ, χωρίς αναστολές, χωρίς λογική, χωρίς να λογαριάζουν ούτε την αυτοσυντήρηση της παγκοσμιοποίησης τους, προσπαθούν σε κατάσταση υστερίας να αυξήσουν την εξουσία τους και τα κέρδη τους, με την εξαθλίωση των ανθρώπων (φτώχεια, πόλεμοι, ναρκωτικά). Όσα εισοδήματα έχουν οι 50 000 000 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου, έχουν και τα 2,7 δισεκατομμύρια φτωχότεροι! Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και ταχύτερη αναδιανομή πλούτου στην ιστορία της ανθρωπότητας. Συγχρόνως προσπαθούν να εξοντώσουν τις ανταγωνίστριες εταιρίες, φέρνοντας τις εσωτερικές τους αντιθέσεις σε εκρηκτικό σημείο. Σύνθημά τους: «Drink your fill and thirst for more» ( πιες μέχρι σκασμού και δίψα για περισσότερα ). Γι' αυτό ακόμη και η Wall Street αντιδρά στον πόλεμο. Έτσι:
|
Η αποδοκιμασία του πολέμου ακόμη και από τη ΒΡ δημιουργεί σοβαρές αμφιβολίες αν ο πόλεμος γίνεται μόνο για το πετρέλαιο ή κυρίως για το πετρέλαιο. Άλλωστε ο Σαντάμ ήταν δικός τους και, αν η αντίσταση του είναι πάλι εικονική, σημαίνει ότι εξακολουθεί να είναι. [Οι Αμερικανοί μετά το Βιετνάμ μόνο εναντίον δικών τους τολμούν να πολεμούν (Σαντάμ, Μιλόσεβιτς, Ταλιμπάν).] Τα κίνητρα, λοιπόν, του Μπους πρέπει να αναζητηθούν στη σοβαρή κρίση που περνάει η οικονομία των ΗΠΑ, με ελλείμματα 350 δισ. δολαρίων ετησίως, πτώση των χρηματιστηρίων, των συναλλαγών και της κατανάλωσης. Αυτή την, κρίση νομίζουν ότι θα ξεπεράσουν με τον πόλεμο. Η πρωτοφανής παγκόσμια αποδοκιμασία του πολέμου στις 15/2/03, σε συνδυασμό με τις εκθέσεις των επιθεωρητών και τις αντιδράσεις κυβερνήσεων αφαιρούν από το Μπους και την παρέα του κάθε πολιτική νομιμοποίηση και έχουν δυσκολέψει πολύ τη θέση του, όσο κι αν θέλει να δείχνει το αντίθετο. Αν ενισχυθούν οι αντιδράσεις, θα περιοριστεί η κλίμακα του πολέμου στο Ιράκ και η επέκταση του σε άλλες χώρες. Και το κυριότερο: Όταν μια οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη ηττάται πολιτικά, είναι θέμα χρόνου η πλήρης κατάρρευσή της. Θα όφειλαν να είχαν διδαχθεί από το τέλος του Χίτλερ ή ακόμη και από το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αν δεν το έκαναν, τόσο το χειρότερο γι' αυτούς.
|
|
|
Αυτός ο πόλεμος θα πλήξει και την Ελλάδα
|
||
|
Ο ελληνικός λαός αντιδρά στον πόλεμο, όχι μόνο γιατί τον συγκινεί το μαρτύριο του ιρακινού λαού (όπως και κάθε λαού), αλλά και γιατί οι αρνητικές συνέπειες αυτού του πολέμου για την Ελλάδα είναι πολλαπλές:
Οικονομικές: Αύξηση της τιμής του πετρελαίου και του πληθωρισμού, κλείσιμο επιχειρήσεων και απολύσεις, μείωση των εισροών από την Ε.Ε. και αύξηση των εκροών. Κοινωνικές: Κύματα προσφύγων, μείωση κοινωνικών παροχών. Αμυντικές: Προσανατολισμός των Ε.Δ. προς ένα στρατό επαγγελματικό, που ενδιαφέρεται λιγότερο για την άμυνα της χώρας και περισσότερο για τη βοήθεια προς τους «συμμάχους».
Περιβαλλοντικές: Η ραδιενέργεια που εκλύουν τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια που κατακλύζουν τη Σούδα και όση θα διασκορπιστεί από τη χρήση απεμπλουτισμένου ουρανίου ή ισχυρότερων υλικών στο Ιράκ είναι απειλή για την υγεία όλων.
Πολιτικές: Οι διευκολύνσεις που παρέχει η ελληνική κυβέρνηση στις αμερικανικές Ε.Δ. προκαλούν την εχθρότητα του αραβικού (κι όχι μόνο) κόσμου και μας εμπλέκουν στις εσωτερικές αντιθέσεις των Δυτικών.
|
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι στα σχέδια των παρανοϊκών του Λ. Οίκου και του Πενταγώνου, εκτός από το σχέδιο Ανάν (που μετατρέπει την Κύπρο σε αγγλοαμερικανικό προτεκτοράτο με την Τουρκία τοποτηρητή) είναι «να λυθεί το πρόβλημα του Αιγαίου μέσα στο 2003» (δηλώσεις Γιωργάκη- Σημίτη), δηλ. να μοιράσουμε τις "γκρίζες ζώνες" με την Τουρκία, να βρεθούν τα κατοικημένα νησιά μας του Αν. Αιγαίου απομονωμένα, στρατιωτικά αποδυναμωμένα, σε τουρκική υφαλοκρηπίδα, σε τουρκική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, σε τουρκικό εναέριο χώρο και με δικαίωμα μόνο της Τουρκίας για έρευνα και διάσωση γύρω από αυτά. Σ' αυτό το σημείο μας έφερε η πολιτική της υποτέλειας, που τη λένε πολιτική του εφικτού, του ρεαλισμού και της λογικής! Όσο κυριαρχεί η λογική του Μπους, το μέλλον μας είναι ζοφερό. Γι' αυτό χρέος όλων των Ελλήνων πολιτών είναι να ενώσουμε τη φωνή μας με τις αντιπολεμικές φωνές σ' όλη τη Γη, για ν' ανακόψουμε τη φόρα του Μπους.
|
|
|
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Η πλήρης ευθυγράμμιση των κυβερνήσεων των 5 μελών της Ε.Ε. με το νέο Χίτλερ (σε πλήρη αναντιστοιχία με τους λαούς), όπως και όλων σχεδόν των υποψηφίων μελών, καθώς και η διφορούμενη στάση άλλων όχι μόνο εξευτέλισαν την ελληνική προεδρία, αλλά διέλυσαν πέραν πάσης αμφιβολίας το μύθο ότι μπορεί να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. |
Στην Ελλάδα έχουμε αποδείξει ότι δε χρειαζόμαστε την παρότρυνση κανενός. Όμως το κίνημα μας είναι διασπασμένο, γιατί θυσιάζεται στο βωμό μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Το κίνημα πρέπει να είναι πολυφωνικό, αλλά ενωτικό. Συγχρόνως το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι δε μπορούμε να αποδεχτούμε καμμιά διφορούμενη στάση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαθέτει τη Σούδα, το Άκτιο, AWACS με πιλότους, φρεγάτες και ό,τι άλλο ζητούν οι Αμερικανοί, ενώ την ίδια στιγμή ' ηγετικά του στελέχη διαδηλώνουν κατά του πολέμου! Η Ν.Δ. θεωρεί ότι δεν πρέπει να πάρει θέση! (Κι ακόμη δεν έγινε κυβέρνηση!). Ελπίζουμε ότι οι επόμενες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις θα νεκρώσουν τα πάντα (εκτός από τις συγκοινωνίες), θα κλείσουν και τα μαγαζιά και το πλήθος θα είναι μεγαλύτερο. Ότι τα συνδικάτα μας θα αρνηθούν υπηρεσίες που εξυπηρετούν τον πόλεμο, όπως γίνεται πχ. σε λιμάνια της Αμερικής και της Ευρώπης. Ότι θα κάνουμε σαφές πως στη χώρα μας δεν έχουν θέση οι ξένες βάσεις, δεν είμαστε διατεθειμένοι για κανενός είδους διευκολύνσεις, ούτε να συμμετέχουμε στους επιθετικούς τους οργανισμούς, όπως το NATO. Τέλος, το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι ο παγκόσμιος συντονισμός των κινημάτων είναι πάντα χρήσιμος, αλλά οι λύσεις δίνονται πάντα από τα εθνικά κινήματα. Το δικό μας αντιπολεμικό (και όχι μόνο) κίνημα οφείλει να διακηρύξει όχι μόνο τι δε θέλει, αλλά και τι θέλει, κάτι που επιμελώς αποφεύγουν πολλοί που επιθυμούν να το ηγεμονεύουν, γιατί τα πρότυπα τους δεν κολλάνε με το χώμα μας. Μήπως ήρθε η ώρα να δώσουμε τη δική μας απάντηση, στηριγμένοι στις πλούσιες πολιτιστικές και αγωνιστικές μας παραδόσεις;
|
|
| Είναι αλήθεια ότι η χώρα μας παρουσιάζει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αποδοχής, ή έστω ανοχής, της Ε.Ε. Πώς εξηγείται αυτό, όταν ταυτόχρονα τα αρνητικά αποτελέσματα της ένταξης μας είναι πλέον ολοφάνερα σε όλους και όταν μάλιστα ασκείται έντονη κριτική ακόμη και από ένθερμους υποστηρικτές της; Οι μεγαλοεπιχειρηματίες - μεσάζοντες των δυτικοευρωπαϊκών συμφερόντων, με τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς που ελέγχουν, και απ' ευθείας η Ε.Ε., εξαγοράζοντας με τα «προγράμματα» της πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, διανοούμενους, τεχνοκράτες και άλλους, έχουν εξαπολύσει μια απίστευτη πλύση εγκεφάλου, για να πείσουν ότι η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. είναι ωφέλιμη ή μονόδρομος. Ιδιαίτερα «πειστικοί» είναι όσοι επικρίνουν την Ε.Ε., χωρίς να καταλήγουν στο αυτονόητο, δηλ. την αποχώρηση, την απελευθέρωση μας από την Ε.Ε. |
(Ο Κ. Σημίτης επέχαιρε, γιατί μας «κλείδωσε» στην ΟΝΕ) Αυτοί είναι, κυρίως, που δημιουργούν την αίσθηση του αναγκαστικού, του «αναγκαίου κακού». Άλλη, όμως, είναι η αλήθεια. |
| Α) Tη μείωση της ελληνικής παραγωγής σε όλους τους τομείς και την αύξηση της ανεργίας, της ακρίβειας και της φτώχειας. Η ένταξη μας στην ΕΟΚ, στην Ε.Ε. και το «κλείδωμα» μας στην ΟΝΕ της είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει παντελώς η χώρα μας τον έλεγχο της οικονομίας της. Και προηγουμένως η όποια ανάπτυξη της οικονομίας ήταν στρεβλή, λόγω του κυρίαρχου μεταπρατικού χαρακτήρα της, όμως η ένταξη στην ΕΟΚ αποδιάρθρωσε πλήρως την παραγωγική μας δυνατότητα. Όλες οι παραγωγικές δραστηριότητες φθίνουν, με αποτέλεσμα να επελαύνει η ανεργία και ήδη το 22% του πληθυσμού (με τα επίσημα στοιχεία) μπήκε στα όρια της φτώχειας. Το 1980 - 81 υπήρχε κάποια ισορροπία ανάμεσα στις εισροές και τις εκροές, ενώ το 2002 το εμπορικό έλλειμμα έφτασε τα 14,7 δις ευ-ρώ και υπάρχει έλλειμμα ακόμη και στον αγροτικό τομέα. Οι κοινοτικές εισροές καλύπτουν μόνο το 26% του ελλείμματος, όταν μάλιστα το 46,5% των κοινοτικών επιδόσεων επιστρέφουν στους «εταίρους» μας και το υπόλοιπο μοιράζονται οι μηχανισμοί προπαγάνδας της. Έτσι, για να πωλούν οι «εταίροι» τα προϊόντα τους, σε συνθήκες ασύδοτης «ελεύθερης αγοράς» και «ανοιχτών συνόρων», δανειζόμαστε υπέρογκα ποσά (το χρέος έφτασε τα 64,3 τρις δρχ.), με άμεσο αποτέλεσμα την εκτόξευση της ακρίβειας. Το κράτος έχει πλέον σχεδόν χρεωκοπήσει. Μόνο η άφρονη Ολυμπιάδα μας έλειπε... Β) Μεγαλύτερους κινδύνους για την ασφάλεια μας και την ειρήνη. Στις κρίσεις του Αιγαίου (Σισμίκ, Ίμια) η Ε.Ε. ήταν απούσα. Δεν απαίτησε από την Τουρκία να υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας και να άρει το casus belli, αν η Ελλάδα ασκήσει το δικαίωμα, που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο, να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Στο Κυπριακό υποστηρίζει την Τουρκία (S-300, σχέδιο Ανάν). |
Η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. είναι ένας σοβαρός λόγος που ευθυγραμμιστήκαμε μαζί της και με τους Αμερικανούς στους απάνθρωπους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας και στη φιλοϊσραη-λινή πολιτική της στη Μ. Ανατολή. Έτσι χάνουμε πολύτιμους φίλους και γινόμαστε συνυπεύθυνοι για την ένταση και την αστάθεια στην περιοχή μας. |
| Δ) Την επιτάχυνση της πολιτιστικής μας αλλοτρίωσης, τον ατομικισμό και την ισοπέδωση όλων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών μας. Η αμερικάνικη παγκοσμιοποίηση, της οποίας ο κύριος εταίρος είναι η Ε.Ε., έχει ως πρώτο στόχο (που διευκολύνει τους υπόλοιπους) την πολιτιστική αλλοτρίωση των κοινωνιών στις οποίες εκτείνεται (ιδιαίτερα της ελληνικής), την ισοπέδωση κάθε ιδιαίτερου γνωρίσματος, όπως γλώσσα, θρησκεία, τέχνη, ήθη και έθιμα, και την επικράτηση στοιχείων (όπως ο ατομικισμός), που διαλύουν τις κοινωνικές δομές και την |
ανθρωπιά. Για το στόχο αυτό χρησιμοποιεί την εκπαίδευση (Μπολόνια), τα ΜΜΕ με τα πρότυπα που προβάλλουν, την αλλόγλωσση εργοδοσία κλπ. |
Η Ε.Ε. ΔΕ «ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ», ΣΥΝΕΧΩΣ ΘΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ. ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΤΗΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ:
| Α) Να αναπτυσσόμαστε οικονομικά, σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες και δυνατότητες, σε μια κοινωνία που να λειτουργεί δίκαια. Η χώρα μας διαθέτει πρώτες ύλες, περιβάλλον, κλιματικές συνθήκες και υψηλής στάθμης ανθρώπινο δυναμικό, στοιχεία στα οποία μπορεί να βασίζεται η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, με βάση τα συμφέροντα και τα προβλήματα του τόπου και της κοινωνίας. Μόνο με την αποχώρηση από την Ε.Ε. είναι δυνατή η ανασυγκρότηση της παραγωγικής δομής της οικονομίας, παίρνοντας ακόμη και προστατευτικά μέτρα για όσο χρόνο απαιτείται. Επειδή σύσσωμη η μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας είναι ε-μπορομεσιτική και εξαρτημένη, προϋπόθεση για όλ' αυτά είναι να ελέγχονται η παραγωγή και τα προϊόντα της από την κοινωνία, ώστε να εξασφαλίζονται: 1) Η προώθηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, με την ανάπτυξη κατά το δυνατόν ολοκληρωμένης παραγωγής, από την πρώτη ύλη μέχρι το τελικό προϊόν. 2) Η παραγωγή πρωτογενούς τεχνολογικής γνώσης. 3) Η στήριξη του αγροτικού και του βιομηχανικού τομέα, με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών. 4) Ο συνακόλουθος περιορισμός της ανεργίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. 5) Η εξασφάλιση ανθρώπινων όρων εργασίας, ασφάλισης και περίθαλψης. 6) Η προστασία από τα μεταλλαγμένα προϊόντα. 7) Η ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων με όλες τις χώρες (και με την Ε.Ε.), με βάση το αμοιβαίο όφελος. Β) Να υπερασπίζουμε τα εθνικά μας δίκαια. 'Οταν αποχωρήσουμε από την Ε.Ε. και όλους τους οργανισμούς που δημιούργησαν οι ισχυρές χώρες της Δύσης (π.χ. το NATO), θα μπορούμε να ακολουθούμε: 1) Μια εξωτερική πολιτική που θα μας εξασφαλίζει πραγματικές και ισχυρές συμμαχίες και θα συμβάλλει στη σταθερότητα της περιοχής μας. 2) Μια αμυντική πολιτική που θα στηρίζεται από το σύνολο του λαού και από Ένοπλες Δυνάμεις χωρίς μισθοφόρους, με κατάλληλο εξοπλισμό (κυρίως ελληνικής κατασκευής), που το μοναδικό τους έργο θα είναι |
ναι η υπεράσπιση των συνόρων μας και θα επιβαρύνουν πολύ λιγότερο την εθνική οικονομία. Έτσι ο καθένας θα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να μας απειλεί και θα απομακρύνουμε τους κινδύνους κρίσεων.
Γ) Να εμβαθύνουμε και να διευρύνουμε τη δημοκρατία μας. Στην Ελλάδα, την κοιτίδα της δημοκρατίας, δεν είναι δυνατό να καταργούνται de facto ή de jure δημοκρατικοί θεσμοί. Μόνο με την αποχώρηση μας από την Ε.Ε. θα μπορούμε να παίρνουμε μόνοι μας τις αποφάσεις που μας αφορούν, μέσα απ' όλους τους φορείς της λαϊκής εξουσίας (κόμματα, αυτοδιοίκηση, συνδικάτα κλπ.), που ο καθένας θα διατηρεί την αυτονομία του κι έτσι θα ξεπεράσουν τη σημερινή τους αναξιοπιστία. Η εργασία θα είναι δικαίωμα και δε θα ανταλλάσσεται με την ψήφο του πολίτη. Η ενημέρωση θα είναι ελεύθερη και αντικειμενική, γι' αυτό πρέπει να ελέγχεται από κοινωνικούς φορείς. Η πλήρης διαφάνεια και η ελεύθερη διακίνηση των απόψεων μπορούν να καταπολεμούν τη διαφθορά. Δ) Να διασώσουμε και να αναπτύσσουμε τον πολιτισμό μας, και ως συνεισφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό. Μόνον όταν ανακτήσουμε την ανεξαρτησία μας, θα μπορούμε να αναπτύσσουμε τα πολιτιστικά μας στοιχεία. Στηριζόμενοι σε όσα κατακτήθηκαν μέχρι τώρα ανά τους αιώνες της ιστορικής μας πορείας θα έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργούμε και ό,τι καινούργιο, δίνοντας και παίρνοντας με τις άλλες κοινότητες, ως αυτόνομοι όμως και όχι ως υποτακτικοί τους. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλίζεται πραγματική παιδεία, μπορούν να καλλιεργούνται κοινωνικές σχέσεις ανθρώπινες, να υπάρχει πληρέστερη επικοινωνία, να δημιουργείται πραγματική πνευματική και καλλιτεχνική παραγωγή και απόλαυση, να ικανοποιούνται οι υπερβατικές ανησυχίες και αναζητήσεις τους λαού μας σύμφωνα με τα δικά μας «πιστεύω». Και μόνο έτσι θα μπορούμε να συμβάλλουμε στο πανανθρώπινο γίγνεσθαι. |
ΤΟ ΑΣΚΕ ΖΗΤΕΙ ΤΗ ΣΤΗΡΗΞΗ ΣΑΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ,
|
για να δυναμώσει τη φωνή του, για να συμβάλλουμε πιο αποτελεσματικά, μαζί με όλους τους Έλληνες πολίτες (και είναι πολλοί) που συμμερίζονται τις εκτιμήσεις και τις ανησυχίες μας, στην προσπάθεια για μια Ελλάδα αντάξια του πολιτισμού της, της ιστορίας της και των αγωνιστικών μας παραδόσεων. Μία προϋπόθεση γι' αυτό είναι η αποχώρηση μας από την Ε.Ε..
Επειδή κανένα πειστικό επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί που να υπαγορεύει την παραμονή μας στην Ε.Ε., η τελευταία γραμμή άμυνας των ευρωπαϊστών είναι η κινδυνολογία ότι, αν αποχωρήσουμε, η Ε.Ε. θα μας «εκδικηθεί» και θα δυστυχήσουμε. Νομίζουμε ότι δε χρειάζεται να απαντήσουμε σε τέτοιες αστειότητες. Θα παρατηρήσουμε, απλώς, ότι δεν μπορούν οι ίδιοι άνθρωποι να |
ισχυρίζονται συγχρόνως ότι η Ε.Ε. σέβεται τη δημοκρατία και την ελευθερία. Και να θυμίσουμε ότι προέβλεπαν την καταστροφή και στην Κύπρο, σε περίπτωση που έβγαινε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, για να διαψευστούν πλήρως από τα γεγονότα. Ποια χώρα που απέρριψε με δημοψήφισμα την Ε.Ε. ή την ΟΝΕ υπέστη την «εκδίκηση» της Ε.Ε,; Καμία. Όλοι, και ιδίως η Ε.Ε., θα κοιτάξουν τα συμφέροντα τους, που είναι η διατήρηση καλών σχέσεων με μια ανεξάρτητη και σταθερή Ελλάδα, που προοδεύει σε όλους τους τομείς.
|
Τζωρτζ 12, πλ. Κάνιγγος, Αθήνα 10677, τηλ.: 210 3822315, φαξ: 210 3819887
| Ευτυχώς η μοιρολατρία και η απάθεια, και με αφορμή την άγρια εισβολή στο Ιράκ, φαίνεται να παραμερίζονται και να δίνουν τη θέση τους στον προβληματισμό και την αγωνία για το μέλλον και, το πιο ελπιδοφόρο, με τη νεολαία μπροστά, για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες. Έχει σημασία σ' αυτή |
τη δύσκολη εποχή να μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι δημιουργός και όχι δούλος της ιστορίας.
|
| Η ξέφρενη απληστία για κέρδη και εξουσία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης δίνει την εντύπωση πως θριαμβεύει. Η Νέα Τάξη απειλεί τον πλανήτη με καταστροφή, τις κοινωνίες με διάλυση, οδηγεί τους λαούς σε ανελέητη φτώχεια. Υπονομεύει τον πολιτισμό, τη δημοκρατία, το δίκαιο. Επιδιώκει να συντρίψει τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εθνική συγκρότηση και το, έστω ατελές, παγκόσμιο σύστημα συνεργασίας. Από τη μια η ακροδεξιά συμμαχία της Παλαιάς Διαθήκης, των θρησκόληπτων Ευαγγελιστών και Εβραίων της Αμερικής, με επιθέσεις σε χώρες που είχε εγκαταστήσει δικά της καθεστώτα (Σαντάμ, Μιλόσεβιτς, Ταλιμπάν), και από την άλλη οι «σώφρονες», που επιδιώκουν τους ίδιους στόχους με πιο ήπια μέσα, αντιμετωπίζουν ήδη ένα μεγάλο πρόβλημα, τις λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον τους παντού, έστω και αν δε φαίνονται άμεσα αποτελεσματικές. Πιστεύουμε ότι η ανθρωπότητα έφτασε, ήδη, σ' ένα κρίσιμο
|
σημείο, που οι λαοί, δηλ. όλοι εμείς, θα αγωνιστούμε για την υπέρβαση των σημερινών εξουσιών, με σκοπό την επιβίωση μας σε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία και με ελάχιστα αιτήματα - στόχους:
|
| Στη χώρα μας, ήδη, οι περισσότεροι αρχίσαμε να αισθανόμαστε ότι ζούμε έναν εφιάλτη. Οι εδώ εντεταλμένοι της Νέας Τάξης τηρούν ευλαβικά τις ντιρεκτίβες (τις οποίες, τυπικά, είχαν δικαίωμα να αρνηθούν!) και όλοι βλέπουμε τα αποτελέσματα τους. Το 20-25% ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και, όσο αυτοί θα κυβερνούν, το μέλλον προβλέπεται χειρότερο. Η παραγωγή μας μειώνεται σε όλους τους τομείς (ακόμη και η αγροτική!), ώστε να εισάγουμε και να αυξάνουν οι ξένοι τα κέρδη τους. Ζούμε, πλέον, με δάνεια, με υπερυποθήκευση του μέλλοντος της χώρας, ώστε να ενδυναμώνεται η υποτέλεια. Άκομη και το μικρό μέρος του μεταφερόμενου στα κέντρα εξάρτησης πλούτου μας, που μας παραχωρείται με επιδοτήσεις, προγράμματα και «πακέτα», επιστρέφει στο Βορρά ή σπαταλάται για τη χρηματοδότηση των μηχανισμών στήριξης του συστήματος και για «έργα» που διευκολύνουν την κίνηση των προϊόντων και υπηρεσιών τους. |
Η κάθε είδους εργασία απαξιώνεται και προβάλλονται με κάθε τρόπο ως μόνη λύση το λαχείο και ο λαχνός. Η αναξιοκρατία και η επιδοτούμενη (και με το χρηματιστήριο) διαφθορά κυριαρχούν παντού (25 τρις έβγαλαν οι αετονύχηδες στην Ελβετία), για να δημιουργούν κλίμα συνενοχής και στήριξης του συστήματος. Όλα οδηγούν σε φόβο, σε ανασφάλεια και σε μια υποβόσκουσα απελπισία, που ωθούν σε αδράνεια και έλεγχο της σκέψης. Και οι απειλές της εφορίας, των τραπεζών και του λαβύρινθου της γραφειοκρατίας αναγκάζουν σε σύνδεση με μηχανισμούς των κυβερνητικών κομμάτων, ώστε να διαιωνίζεται ο εφιάλτης. Όσο για τη «χρυσή (για μερικούς Ολυμπιάδα», τι θα γίνει μετά, με το πλήθος των πενόμενων και εξαγριωμένων ανέργων, συνταξιούχων και άτυχων μεταναστών; |
| παραγωγικές δυνάμεις και πολιτιστικές δυνατότητες. Υπάρχουν όμως ενδείξεις που μας επιτρέπουν να θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός, δηλ. εμείς, έχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο, που οδηγεί στην αφύπνιση μας και στην απόφαση να αγωνιστούμε, για να επιδιώξουμε τουλάχιστον:
|
(και κατά το δυνατόν τη βιοκαλλιέργεια) και τη βιομηχανία, κάτω από την καθοδήγηση, τον έλεγχο και προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας και με στροφή προς εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης, πχ. ενέργεια.
|
| Οι ελάχιστες μειοψηφίες (ελίτ) σε κάθε χώρα που συντάσσονται με τη λογική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, δεν αντιπροσωπεύουν τους λαούς. Και αν στις χώρες της Δύσης δεν ευδοκιμεί η δημοκρατία, τι είδους δημοκρατία θέλουν να επιβάλλουν σε άλλες χώρες; Στη χώρα μας έχουμε σχετική, έστω, τυπική δημοκρατία. Σχετική, γιατί οι εκάστοτε επιλεγμένοι (από πριν και από άλλους) ηγήτορες ασκούν σχεδόν ανεξέλεγκτη εξουσία, νομιμοποιούμενη απλώς με καθοδηγούμενες εκλογές.
Σχετική, γιατί η κοινή γνώμη δε διαμορφώνεται ελεύθερα. Ποδηγετείται από τους μηχανισμούς του συστήματος και από τα κρατικά και ιδιωτικά (λεγόμενα) Μ.Μ.Ε., που το μόνο που δεν κάνουν είναι να ενημερώνουν τους πολίτες και να ελέγχουν κάθε εξουσία.
Αλλά και αυτή η σχετική δημοκρατία απειλείται σήμερα. Η κυβέρνηση, η Βουλή, ακόμη και η Δικαιοσύνη δεν αποφασίζουν πλέον για τίποτα το σημαντικό. Οι πραγματικές αρμοδιότητες τους ασκούνται, πλέον, από τους κρυφούς (ακόμη και εκεί!) μηχανισμούς των Βρυξελών και των άλλων κέντρων. Και μάλιστα τώρα και τα ατομικά δικαιώματα καταστρατηγούνται εν ονόματι της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας», στην πραγματικότητα για να προστατεύουν τις ηγεσίες που υπηρετούν
|
την παγκοσμιοποίηση από τα τωρινά και μελλοντικά (αν δεν αντιδράσουμε) θύματά της, δηλ. όλους μας.
Η Δημοκρατία δεν εισάγεται ούτε επιβάλλεται ούτε χαρίζεται. Μόνο ενεργοί πολίτες την κατακτούν και την προστατεύουν. Σήμερα, πιστεύουμε, όλη η ελληνική κοινωνία, δηλ. εμείς, συμμερίζεται τα παραπάνω και είναι έτοιμη να απαιτήσει ως ελάχιστους στόχους:
|
Η δυσπιστία και η απέχθεια προς τα παραδοσιακά κόμματα, αν οδηγούν σε αποχή και αδράνεια, διαιωνίζουν τη σημερινή κατάσταση.
| Ισχυρίζονται, ακόμη, πολλοί ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει στη χώρα μας, είτε γιατί διστάζουν μπροστά στα καθήκοντα του ενεργού πολίτη, είτε λόγω κοινωνικής αδράνειας, είτε γιατί έτσι τους έπεισαν αυτοί που κινδυνεύουν από την αλλαγή των πραγμάτων. Η παγκοσμιοποίηση, όμως, πέτυχε να ενεργοποιήσει τους πολίτες, που συνειδητοποιούν την απειλή. Η πλειοψηφία, η μεγάλη πλειοψηφία συνειδητοποιεί ότι η πραγματική θέληση της είναι αναντίστοιχη, τουλάχιστο, με την πολιτική των ηγεσιών των μέχρι τώρα κομμάτων εξουσίας που ακολουθούσε. Το είδε στη στάση τους για το Κυπριακό, όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, ενθουσιάζονται με τον παραλογισμό του εκτρώματος του Κόφι Ανάν. Το είδαν και φρίπουν για τη στάση των ηγεσιών αυτών μπροστά στη βαρβαρική επίθεση κατά του λαού του Ιράκ και την υποκριτική «φιλειρηνική» ρητορική των πικραμένων από τον παραμερισμό τους από τη λεία Ευρωπαίων, που σιγά - σιγά αποκαλύπτονται. Και δύσκολα, πλέον, θα παρασυρθούν, ώστε να στοιχηθούν πίσω από τις τάχα αντίστοιχες φιλοαμερικανικές ή φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, που έχουν τους ίδιους στόχους. Το βλέπουν στην αποδοχή και υποδούλωση των ηγεσιών αυτών στην παγκοσμιοποίηση, της οποίας είναι ήδη τα θύματα, και στη μηδαμινότητα
|
των όποιων κερδών είχαν ή ελπίζουν να έχουν από τη νίκη των μέχρι τώρα κομμάτων τους.
Είναι αλήθεια ότι βλέποντας και τους άλλους, τους εκτός ή «εκτός» των τειχών, δεν αισθάνονται ότι μπορούν να τους εκφράσουν τόσο, ώστε να αποφασίσουν να συμπορευτούν.
Δεν εμπιστεύονται όσους διαμαρτύρονται τώρα για την αγριότητα και τους πολέμους, αλλά χειροκροτούσαν παλιότερα αντίστοιχες επεμβάσεις σε Τσεχοσλοβακία και Αφγανιστάν όσους διαμαρτύρονται για τις αντιδημοκρατικές εκδηλώσεις, στήριξαν όμως (και στηρίζουν) αντιδημοκρατικά καθεστώτα όσους διαμαρτύρονται για όλα τα δεινά και προτείνουν λύσεις ανθρώπινες, αλλά ταυτόχρονα εκθειάζουν τις προοπτικές της Ε.Ε. όσους "υπερασπίζονται" το σοσιαλισμό, ταυτόχρονα όμως υπηρετούν το σύστημα και την παγκοσμιοποίηση του και ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στη (δοτή) εξουσία.
Υπάρχουν όμως και άλλοι, όχι λίγοι, που δεν ανήκουν σ' αυτούς, που αξίζουν τη συμπαράταξη και τη συμπόρευση. Ανάμεσα σ' αυτούς και το Α.Σ.Κ.Ε., που σας απευθύνει τις παραπάνω, συνοπτικά, ιδέες και προτάσεις του, για τις οποίες νομίζουμε αξίζει τουλάχιστον να συζητήσουμε.
|
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό