ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

Το 2012 η Ελλάδα, εκτός του δανείου της τρόικας (25 δισ. το 2012), θα πρέπει να δανεισθεί από τις «αγορές» ένα πολύ μεγάλο ποσό (26 δισ. τουλάχιστον, εφόσον δεν υπάρξουν αποκλίσεις στην εφαρμογή του μνημονίου, πράγμα αδύνατο), για να πληρώσει τις λήξεις παλαιών ομολόγων. Οι ίδιοι οι δανειστές ομολογούν πλέον ότι αυτό δε γίνεται με spread πάνω από τις 1.100 μονάδες. Προβλέπουν, μάλιστα, ότι θα αυξηθούν, αντί να πέσουν στις 300, όπως πέρυσι «υπολόγιζαν».

Η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να μας ξαναδανείσει προς το παρόν. Θέλει να έχει μόνο κέρδη από εμάς μέσω του ευρώ της. Θέλει να κατοχυρώσει πλήρως το ξεπούλημα στις εταιρείες της και των υπολοίπων δημοσίων δικτύων μας (ηλεκτρισμός, νερό κ.λπ.), το οποίο έχει υποσχεθεί (με το αζημίωτο;) ο κατοχικός πρωθυπουργός και να βάλει πόδι στις ελληνικές τράπεζες. Γι’ αυτό θέλουν να επιβάλουν «αναδιαρθρώσεις» που τους συμφέρουν, ώστε να αποσοβήσουν το 2012 τη στάση πληρωμών, στην οποία το μνημόνιο νομοτελειακά μας οδηγεί. Και, μάλιστα, ταχύτερα της Αργεντινής, που τουλάχιστον είχε διατηρήσει το εθνικό της νόμισμα.

Τρέμουν την αναδιάρθρωση τώρα οι εγχώριοι τραπεζίτες με επικεφαλής το διοικητή της (μη κρατικής) Τράπεζας της Ελλάδας και ζητούν να συνεχίσει ο ελληνικός λαός να πεινά και να δανείζεται με υψηλα επιτόκια, για να τους δώσει κι άλλες εγγυήσεις, δηλ. ομόλογα (30 δισ. ζήτησε στην πρόσφατη έκθεσή του ο κ. Προβόπουλος, πέραν των 93 δισ. που έχουν πάρει ως τώρα από το 2008), για να τα δίνουν «κουρεμένα» κατά 30% τουλάχιστον στην ΕΚΤ του Τρισέ και να δανείζονται χαμηλότοκα. Με τόσα δισ. όλες οι τράπεζες θα έπρεπε να έχουν περιέλθει στο δημόσιο.

Φυσικά φοβάται την αναδιάρθρωση και ο Τρισέ, φοβάται δηλ. ότι θα του μείνουν στο χέρι οι εγγυήσεις των ελληνικών τραπεζων, δηλ. τα ομόλογα, και θ’ αναγκαστεί να τυπώσει πληθωρικό ευρώ. Θέλουν οι τραπεζίτες να κερδίσουν χρόνο, για να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα, κυρίως προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Γι’ αυτό τώρα οι τραπεζίτες παρομοιάζουν σ’ εμάς τους αφελείς την αναδιάρθρωση σαν να είναι οι επτά πληγές του Φαραώ, δηλ. ισχυρίζονται ότι αναδιάρθρωση σημαίνει κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, απώλεια των καταθέσεων των μικροκαταθετών και στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων. Αλλά και η «αναδιάρθωση» που θέλουν οι δανειστές θα επισωρεύσει νέα δεινά στην ελληνική κοινωνία. Οι γερμανικές «αναδιαρθρώσεις», εκτός της δημόσιας περιουσίας, έχουν κύριους στόχους τις καταθέσεις και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Επιδιώκουν, επίσης, την πτώση των αξιών της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων, για να πουληθούν στους ξένους κοψοχρονιά, καθώς και την πτώση των μισθών, όπως λένε, σε επίπεδο Βουλγαρίας και Κίνας, για να έχουν δυσθεώρητα κέρδη. Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη.

Η αναδιάρθρωση από μια ελληνική κυβέρνηση

Στην Ελλάδα η αναδιάρθρωση από μια κυβέρνηση που λειτουργεί με βάση τα εθνικά συμφέροντα προς όφελος της κοινωνίας θα λειτουργήσει ευεργετικά για την ανάπτυξη. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει προηγουμένως να απελευθερωθούμε από τα δεσμά του ευρώ και της Ε.Ε, που μας έχουν καταστήσει υπόδουλους στους ξένους και μας έχουν καταδικάσει να καταναλώνουμε κυρίως τα προϊόντα τους, αφού έχουν διαλύσει τις παραγωγικές μας δομές. Να επαναφέρουμε το εθνικό μας νόμισμα και, αφού σταματήσουμε να πληρώνουμε τα χρέη, να ερευνήσουμε τι πραγματικά χρωστάμε. Η χώρα θα πληρώσει μόνο όσα μπορεί, ώστε να έχει πόρους για ανάπτυξη και κοινωνικές δαπάνες. Όρος είναι ότι δε θα θιγούν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και οι νόμιμες καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες. Φυσικά τότε το δημόσιο θα έχει περισσότερα κονδύλια και δε θα ξανακουστεί το παραμύθι για μη πληρωμή μισθών και συντάξεων.

Το ΑΣΚΕ έχει ήδη κάνει αναλυτικές προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσης και την ανάπτυξη (βλ. «Ενημέρωση» αρ. φύλλου 136, Νοέμβριος 2010, και τη νέα προκήρυξη, Μάιος 2011)

Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Τα χρέη των τραπεζών των ΗΠΑ και των χωρών της Ε.Ε. δημιουργήθηκαν από την απληστία τους για όλο και υψηλότερα κέρδη με τις περιβόητες «φούσκες» και τα τοξικά ομόλογα. Τα χρέη αυτά, αντί να τα καλύψουν οι μεγαλομέτοχοί τους από τα τεράστια κέρδη τους που είχαν αποκομίσει τα προηγούμενα χρόνια, τα φορτώνουν με τη συνδρομή των κυβερνήσεων στο δημόσιο χρέος, το οποίο αυξάνεται ραγδαία. Η τραπεζική κρίση μετατρέπεται σε κρίση δημόσιου χρέους. Αυτή είναι η ουσία της κρίσης.

Οι ΗΠΑ, με το δυσθεώρητο χρέος των 14,5 τρισ. δολαρίων, δεν έχουν κανένα πρόβλημα, αφού το χρέος είναι στο νόμισμά τους, που διατηρείται ως αποθεματικό χρήμα παγκοσμίως (με τη συνδρομή και του ΓΑΠ). Ο Τζον Κόνολι, υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Ρίτσαρντ Νίξον είχε πει το 1971 στον υπόλοιπο κόσμο ότι το δολαριο ”είναι δικό μας νόμισμα αλλά δικό σας πρόβλημα”. Ετσι βάζουν το «μηχανάκι» και τυπώνουν πληθωρικά δολάρια, στηρίζοντας τη δική τους ανάπτυξη.

Στην Ε.Ε. η κρίση έχει πλήξει κυρίως τις χώρες του νότου, που η συμμετοχή τους στο σκληρό ευρώ τις κατέστησε μη ανταγωνιστικές και τελικά ελλειμματικές προς όφελος της Γερμανίας και των άλλων βόρειων χωρών, που έχουν πλεονάσματα. Η Ιρλανδία έγινε ελλειμματική, επειδή χρηματοδοτεί με κρατικά δάνεια τα χρέη των τραπεζών της, που είχαν γεμίσει με «φούσκες» στεγαστικών δανείων. Οι Ιρλανδοί τώρα κατηγορούν την ΕΚΤ και τον Τρισέ ότι ενθάρρυναν τη μαζική διαφυγή καταθέσεων από το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα, υποδαύλισαν τη ραγδαία άνοδο των spreads των ομολόγων τους, για να τους εκβιάσουν να μπουν στο «μηχανισμό στήριξης» προς όφελος των τραπεζών και της στήριξης του ευρώ.

Η Ελλάδα είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Έγινε ελλειμματική από την ένταξή της στην ΕΟΚ. Η είσοδός της στο ευρώ επιδείνωσε την οικονομία της. Η χώρα πορευόταν τουλάχιστον για 30 χρόνια με δανεικά, με τα οποία πληρώνονταν προηγούμενα δάνεια, χωρίς καμμιά προσπάθεια για αυτοδύναμη ανάπτυξη, με επιλογή όλων των κυβερνήσεων. Η κρίση προϋπήρχε και ήταν από τότε φανερό ότι χωρίς συνεχή και αυξανόμενο δανεισμό θα φτάναμε σύντομα στη στάση πληρωμών στους δανειστές. Είχαν φροντίσει η χώρα μας να έχει όλα τα «προσόντα» κι ένα «κατάλληλο» πρωθυπουργό, ώστε με αφορμή την πρόσφατη οικονομική κρίση να οδηγηθεί σιδηροδέσμια για «διάσωση».

ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

Στις 2/5/11 η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι πράκτορές της εντόπισαν τον Μπιν Λάντεν στο κρησφύγετό του στο Πακιστάν και τον εκτέλεσαν. Όλη η επιχείρηση ήταν τόσο «μυστήρια» όσο και η δραστηριότητα του Μπιν Λάντεν, ώστε να έχουν βάση οι υποψίες ότι ο πολύτιμος πράκτορας των Αμερικανών εξακολουθεί να ζει.

Ο Μπιν Λάντεν, γόνος της πλέον ελεγχόμενης από τους Αμερικανούς ελίτ του αραβικού κόσμου, μιας πάμπλουτης οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, εμφανίζεται στα διεθνή πράγματα περί το 1980, όταν οι Αμερικανοί (με κυριότερους συμμάχους τους Γάλλους) του αναθέτουν να στρατολογήσει φανατικούς ισλαμιστές, για να πολεμήσουν και να εκδιώξουν τους «άθεους» σοβιετικούς από το Αφγανιστάν. Η προσπάθεια, τελικά, στέφθηκε από επιτυχία.

Το μεγάλο παιχνίδι του Μπιν Λάντεν αρχίζει μετά 10 χρόνια, όταν ο σοβιετικός συνασπισμός καταρρέει και δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος, που να δικαιολογεί τις επεμβάσεις των Αμερικανών και των συμμάχων τους σ’ όλο τον κόσμο. Οι Αμερικανοί κατασκευάζουν το δέος «τρομοκρατία» στη θέση του «κομμουνισμού». Ο Μπιν Λάντεν επιλέγεται ως ο πρώτος «τρομοκράτης» και πραγματοποιεί επιθέσεις σε διάφορα σημεία της γης.

Κορυφαία επιχείρηση ήταν η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το Σεπτέμβριο του 2001, που εξυπηρέτησε κι ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος (ο μικρόνους) είχε εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, με προεκλογικό πρόγραμμα την επιστροφή όλων των αμερικανικών στρατευμάτων στην αμερικανική ήπειρο. (δόγμα Μονρόε). Έπρεπε να βρεθεί πειστική δικαιολογία, ώστε όχι μόνο να μην επιστρέψουν, αλλά να επεκταθούν περαιτέρω. Οι ΗΠΑ είχαν ανάγκη από κάτι συγκλονιστικό, από ένα νέο Περλ Χάρμπορ, γι’ αυτό η επίθεση έγινε στο κέντρο της Ν. Υόρκης. Οι φανατικοί μουσουλμάνοι που «μαρτύρησαν» στη Ν. Υόρκη κι αλλού δεν έμαθαν ποτέ ότι «επικεφαλής τους βάδιζε ο εχθρός τους». Ντοκουμέντα είδαν το φως της δημοσιότητας (σε περιορισμένη κλίμακα, λόγω της προσπάθειας ολόκληρου του συστήματος εξουσίας να συγκαλυφθούν) που αποδεικνύουν ότι η όλη επιχείρηση ήταν σε γνώση των αμερικανικών αρχών (και, πιθανότατα, είχε σχεδιαστεί από αυτές).

Την επόμενη δεκαετία ο Μπιν Λάντεν, εκτός από τη συντήρηση του δέους της «τρομοκρατίας» γενικά, εξυπηρέτησε τους Αμερικανούς και σε ειδικές επιδιώξεις τους. Στον Καύκασο (με τη βοήθεια και της Τουρκίας) στρατολόγησε, οργάνωσε και ενίσχυσε τρομοκρατικές ομάδες, που χτυπούσαν ρωσικούς στόχους, σε μια προσπάθεια να επιβραδυνθεί η ανάκαμψη της Ρωσίας και να περιοριστεί ο ρόλος της στους ενεργειακούς δρόμους προς τη Δ. Ευρώπη.

Στο Ιράκ, με επιθέσεις σε επιλεγμένους σιιτικούς στόχους, προσπάθησε να διασπάσει την ενότητα του ιρακινού λαού, απαραίτητη για την απελευθέρωση από την αμερικανοβρετανική κατοχή. Η ασήμαντη οργάνωση της Αλ Κάιντα στο Ιράκ εμφανιζόταν από τα δυτικά ΜΜΕ ως ο κύριος φορέας αντίστασης των Ιρακινών! Κατά την πρώτη εισβολή στον κόλπο προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει στην ανατροπή του «άθεου» Σαντάμ. Κατά τη δεύτερη υποστήριξε τους οπαδούς του!

Στη συνέχεια φαίνεται ότι τα κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ διχάστηκαν ως προς την περαιτέρω χρησιμότητα του Μπιν Λάντεν. Ίσως και ο ίδιος να αυτονομήθηκε σε κάποιο βαθμό. Άλλοι τον θεωρούσαν πιο χρήσιμο ζωντανό κι άλλοι (οι οποίοι, τελικά, επικράτησαν) νεκρό. Και ήρθε το πολιτικό του τέλος (για το φυσικό του θάνατο, επαναλαμβάνουμε, υπάρχουν αμφιβολίες).

Του Μπιν Λάντεν προηγήθηκαν κι άλλοι (Μιλόσεβιτς, Σαντάμ κ.λπ.) που εξυπηρέτησαν τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους και τελικά τους πέταξαν σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Και οι εν Ελλάδι Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης σάπισαν στη φυλακή. Είναι άξιο προσοχής ότι όλοι τους εμφανίζονταν να υποστηρίζουν φανατικά ο,τιδήποτε στην πραγματικότητα πολεμούσαν!

Η διεθνής νομιμότητα

Υπάρχει άλλη μια πτυχή που πρέπει να επισημανθεί. Οι ισχυρές χώρες της Δύσης αυτοαναγορεύονται σε υπερασπιστές της διεθνούς νομιμότητας, ενώ είναι αυτές που κυρίως την παραβιάζουν. Έχουν το θράσος να λειτουργούν εξ ονόματος της «διεθνούς κοινότητας», χωρίς ποτέ να έχουν εξηγήσει ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα. Εκμεταλλεύονται και το κατάντημα στο οποίο έχει περιέλθει σήμερα ο ΟΗΕ. Η Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη προσφάτως και το Βιετνάμ παλαιότερα είναι οι πιο γνωστές περιπτώσεις. Η μη αναγνώριση της εκλογικής νίκης των ισλαμιστών της Αλγερίας παλαιότερα και της Χαμάς στην Παλαιστίνη είναι άλλα δύο παραδείγματα. Η ανοχή (στην πραγματικότητα υποστήριξη) στην τουρκική κατοχή της Κύπρου είναι πολύ γνωστή σ’ εμάς τους Έλληνες.

Στην υπόθεση Μπιν Λάντεν παραβίασαν κατάφωρα δύο αρχές: Πρώτο, προέβησαν σε μια άμεση εκτέλεση, χωρίς να του δώσουν το δικαίωμα να δικαστεί, παρότι οι ίδιοι αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι δεν οπλοφορούσε (η εσπευσμένη «εξαφάνισή» του στη θάλασσα εντείνει τις υποψίες για «θέατρο»). Δεύτερο, πραγματοποίησαν ολόκληρη επιχείρηση σε ξένη χώρα, χωρίς τη συμμετοχή, ούτε καν την άδεια, των αρχών της χώρας αυτής. Θεωρούν ότι όλος ο πλανήτης είναι τσιφλίκι τους! Αλλά, ο ένας μετά τον άλλο, οι λαοί αρχίζουν να τους βάζουν στη θέση τους!

Η ΔΡΑΧΜΗ ΚΑΙ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Έγινε πασιφανές, ακόμη και στους ξένους εμπνευστές του, ότι σε ένα χρόνο, συντομότερα απ’ όσο και οι ίδιοι περίμεναν, το μνημόνιο έχει οδηγήσει τη χώρα μας ένα βήμα πριν από την αδυναμία πληρωμής των δανειστών της (κυρίως ξένων τραπεζών), για τους οποίους προοριζόταν το δάνειο των 110 δισ. της τρόικας. Το 2012 χρειάζονται επιπλέον τουλάχιστον 26 δισ. και το 2013 τουλάχιστον 32 δισ., που (κατά το μνημόνιο) θα τα έπαιρναν από τις «αγορές». Αυτό όμως είναι ανέφικτο, επειδή τα διεθνή όρνεα θέλουν περισσότερα κέρδη από τον τζόγο στην πτώση της αξίας του ευρώ και από το ξεπούλημα των ασημικών της χώρας.

Το ελληνικό κράτος έχει ήδη προβεί σε μερική στάση πληρωμών σε εργαζόμενους, φαρμακοποιούς, προμηθευτές, εργολάβους, στους τομείς της υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, του πολιτισμού, των υποδομών κ.λπ., δηλ. έχει ήδη προβεί σε μερική χρεοκοπία. Αυτούς που δεν παραλείπει (έως τώρα) να πληρώνει είναι τους ξένους δανειστές. Φροντίζει, επίσης, να δίνει συνεχώς χρήματα στις ελληνικές τράπεζες ως εγγυήσεις (καταθέσεις) του δημοσίου.

Σκυλοκαβγάς

Όλοι, όμως, προβλέπουν ότι σε λιγότερο από ένα χρόνο από τώρα το ελληνικό κράτος δε θα μπορεί να πληρώνει ούτε τους ξένους δανειστές. Η πρόβλεψη αυτή έχει προκαλέσει ανοιχτές και κρυφές αντιπαραθέσεις μεταξύ των τραπεζιτών αφ’ ενός (Τρισέ και εθνικές τράπεζες, γαλλικές κυρίως) και των Γερμανών μεγαλοβιομηχάνων αφ’ ετέρου.

Οι τραπεζίτες δε θέλουν ούτε στάση πληρωμών ούτε αναδιάρθρωση (επιμήκυνση ή και κούρεμα), για να μη χάσουν την αξία τους τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Αυτό θα προκαλούσε αλυσιδωτές συνέπειες, δηλ. πτώση της αξίας του ευρώ, που θα έθιγε την αξία των κεφαλαίων των τραπεζών τους και θα υπονόμευε τη λειτουργία του ευρώ ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος. Αυτό θα ενίσχυε το δολάριο ως αποθεματικό, κάτι που προωθούν διακαώς οι ΗΠΑ. Για το λόγο αυτό οι τραπεζίτες θέλουν να μας δώσουν νέο δάνειο 50 έως 60 δισ. για το 2012 και 2013, να παίρνουν μεγαλύτερους τόκους και να μας εκμεταλλεύονται αιωνίως.

Οι Γερμανοί μεγαλοβιομήχανοι θέλουν υποτιμημένο ευρώ, για ν’ αυξήσουν τα κέρδη τους από τις εξαγωγές, ιδιαίτερα προς τις αναδυόμενες ασιατικές χώρες. Σήμερα το 52% των εξαγωγών τους γίνεται προς τις χώρες της ζώνης του ευρώ. Το Μάρτιο 2011 οι γερμανικές εξαγωγές έφτασαν στο ύψος-ρεκόρ των 98,3 δισ., 7,4% υψηλότερα σε σχέση με τον Φεβρουάριο. (Η Ελλάδα έχει εξαγωγές 25 δισ. το χρόνο, δηλ. το 1/4 των γερμανικών ενός μήνα!)

Ενώ τραπεζίτες και Γερμανοί μεγαλοβιομήχανοι διαφωνούν στα παραπάνω, συμφωνούν στη λεηλασία των ασημικών της Ελλάδας. Και οι δύο πλευρές δε θέλουν με τίποτα να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ.

Οι φήμες για αναδιάρθρωση

Οι Γερμανοί σπέρνουν τα περί αναδιάρθρωσης, για να πιέσουν (νομίζουν) την ελληνική κοινωνία να αποδεχθεί το νέο σκληρό μνημόνιο ως το 2015. Οι κατοχικοί του ΓΑΠ και του Παπακωνσταντίνου έτσι κι αλλοιώς λένε πάντα ναι σε όλα. Γι’ αυτούς το πρόβλημα είναι οι Έλληνες. Οι Γερμανοί κάρφωσαν στο Spiegel τη μυστική σύσκεψη που έγινε την Παρασκευή 6 Μαΐου στο Λουξεμβούργο μεταξύ των τραπεζιτών της Ε.Ε. και των Γάλλων (Τρισέ, Γιουνγκέρ, Λαγκάρντ), με την παρουσία του Παπακωνσταντίνου. Διέσπειραν τις φήμες ότι η Ελλάδα θα επανέφερε τη δραχμή εκείνο το Σαββατοκύριακο. Έτσι πέτυχαν να κατρακυλήσει το ευρώ προς όφελος των εξαγωγών των μεγαλοβιομηχάνων τους και να πάνε τα spreads των ελληνικών ομολόγων στα ουράνια, ώστε οι «αγορές» να είναι απαγορευτικές για δανεισμό και η χώρα μας, μ’ αυτό το πολιτικοοικονομικό σύστημα της υποταγής, να παραμένει σιδηροδέσμια σ’αυτούς.

Πάντως σε νέο δάνειο είναι αμφίβολο αν θα μετέχουν χώρες της Ε.Ε. εκτός ευρωζώνης, π.χ. η Μ. Βρετανία.

Η επαναφορά της δραχμής

Μ’ όλα αυτά έχει τεθεί επί τάπητος το θέμα της δραχμής. Οι εγχώριοι τραπεζίτες, νυν και τέως πολιτικοί, οικονομολόγοι και λοιποί ευρωπαϊστές όλων των αποχρώσεων καταστροφολογούν, θεωρώντας ότι υπάρχει θέμα, επειδή το διακινούν οι Γερμανοί. Ισχυρίζονται ότι η επάνοδος στη δραχμή θα προκαλέσει αύξηση του χρέους, λόγω υποτίμησής της, χρεοκοπία τραπεζών, αποκλεισμό από τις «αγορές», αύξηση τιμών των εισαγόμενων προϊόντων, πληθωρισμό και άλλα δεινά. Ομολογούν, όμως, και τον πραγματικό φόβο τους: ότι η επάνοδος στη δραχμή θα είναι η αρχή του τέλους του ευρώ.

Η αναθεώρηση του μνημονίου προς όφελος της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, αν δε συνοδεύεται από την αποχώρηση από το ευρώ, απλώς θα ανακόψει ελάχιστα και πρόσκαιρα την πορεία της χώρας προς την αδυναμία πληρωμής των δανειστών δηλ. τη στάση πληρωμών.

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα (δραχμή), δηλ. η επανεθνικοποίηση της νομισματικής πολιτικής, αν δε συνοδεύεται από την αποχώρηση από την Ε.Ε., την εθνικοποίηση μέρους του τραπεζικού συστήματος, την απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, το κούρεμα του χρέους κ.λπ., θα ανακόψει ακόμη περισσότερο τη σημερινή πορεία. Και τούτο γιατί θα γίνει μια λογική υποτίμηση του νομίσματος, που θα ευνοήσει τις εξαγωγές, τον τουρισμό και την ανάπτυξη της ελληνικής παραγωγής. Αρνητικές συνέπειες θα είναι η αύξηση των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων και, ενδεχομένως, η υποτίμηση της αξίας των καταθέσεων. Το πιο σημαντικό είναι ότι θα εξακολουθούν να υπάρχουν το άνοιγμα της αγοράς, η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, οι ιδιωτικοποιήσεις που επιβάλλουν οι κοινοτικές ντιρεκτίβες, γι’ αυτό το εμπορικό έλλειμμα θα παραμένει υψηλό, τα απαραίτητα για την ανάπτυξη κεφάλαια θα διαρρέουν στο εξωτερικό και, τελικά, η ανάπτυξη θα ανακοπεί μετά από ένα χρονικό διάστημα, αφού θα έχει συσσωρευθεί πρόσθετο χρέος, του οποίου η εξυπηρέτηση (τόκοι και χρεολύσια) θα απομυζά κάθε ικμάδα ανάπτυξης. Υπενθυμίζεται ότι πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ το 1981 το χρέος της χώρας ήταν 1,97 δισ. ευρώ, ενώ το 2001, μόλις πριν από την ένταξή στο ευρώ, το χρέος ήταν 150,8 δισ. ευρώ, δηλ. αυξανόταν κατά μέσο όρο 7,45 δισ. το χρόνο. Μετά την ένταξη και στο ευρώ αυξάνεται κατά 20 δισ. το χρόνο! (Ελευθερος Τύπος 28-2-2010, ιστοσελίδα www.3comma14.gr )

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα (δραχμή), ως απόφαση μιας ελληνικής κυβέρνησης με τις προϋποθέσεις των προτάσεων του ΑΣΚΕ (βλ. φύλλο 136 της «Ενημέρωσης» Νοέμβριος 2010 και Προκήρυξη ΑΣΚΕ Μάιος 2011), δηλ. αποχώρηση από την Ε.Ε., εθνικοποίηση μέρους του τραπεζικού συστήματος, απαγόρευση ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων για ένα εύλογο διάστημα, επαναδιαπραγματεύση χρέους, ώστε να πληρώσουμε όσα πραγματικά χρωστάμε (ή και ακόμη λιγότερα, ώστε να υπάρχουν κεφάλαια για ανάπτυξη και κοινωνικές δαπάνες), καταβολή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία κ.λπ., θα σηματοδοτήσει την αναστροφή της σημερινής κατάστασης και την επάνοδο στην ανάπτυξη.

Μαγικές λύσεις βέβαια δεν υπάρχουν, εκεί που οδήγησαν τη χώρα. Η επιστροφή στη δραχμή με μια λογική υποτίμηση και με τις παραπάνω προϋποθέσεις θα έχει πρόσκαιρα και αρνητικές συνέπειες, όπως η αύξηση των τιμών των εισαγομένων προϊόντων, αλλά ακόμη κι αυτή η αύξηση θα έχει το όφελος της μείωσης των εισαγωγών και της μεσοπρόθεσμης αύξησης της ελληνικής παραγωγής. Δεν είναι υποχρεωτικό να υποτιμηθούν οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες. Το δημόσιο μπορεί, μέσω της δυνατότητας ελέγχου του νομίσματος, να εγγυηθεί τις καταθέσεις στις εγχώριες τράπεζες με την τελική ισοτιμία δραχμής-ευρώ.

Τα ασημικά και το νέο δάνειο

Τα «μεσοπρόθεσμα» σχέδια του τρέχοντος μνημονίου για έσοδα 50 δισ. έως το 2015 προβλέπουν την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας που θα μετοχοποιηθεί, ώστε να μπορούν να πουλάνε π.χ. μετοχές της Ακρόπολης, πολεμικών πλοίων, δημόσιων ακινήτων, μουσείων, δασών, παραλιών κ.λπ. Αυτό θέτουν ως όρο όλα τα ξένα όρνεα για τη χορήγηση νέου δανείου 50 έως 60 δισ., ώστε να παραταθεί και μετά το 2013 το άγος της χώρας προς όφελός τους. Μάλιστα, με ιταμό τρόπο, που θυμίζει εποχές Πιουριφόι, «εντέλλονται» τη συναίνεση της ΝΔ για την επέκταση της κατοχής τους. Ακόμη πιο προκλητικά απαιτούν ν’ αναλάβει την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας η τρόικα, δηλ. οι δυνάμεις κατοχής απ’ ευθείας και χωρίς προσχήματα. Να είναι δηλ. συγχρόνως αυτοί που θα πουλήσουν κι αυτοί που θ’ αγοράσουν την περιουσία του ελληνικού λαού!!

Το ενδεχόμενο νέο δάνειο 2012-2013 παρατείνει το μοιραίο κι επιβαρύνει κι άλλο το χρέος της χώρας και το χειμαζόμενο ελληνικό λαό, εξυπηρετώντας πρόσκαιρα τα ξένα τραπεζικά όρνεα, που θέλουν να διατηρήσουν αλώβητα τα κέρδη τους και το σκληρό ευρώ. Αφού το σημερινό ονομαστικό χρέος των 350 δισ. δε μπορούμε να το αντέξουμε, όταν θα έχει φτάσει πάνω από 500 δισ. ούτε οι επουράνιες δυνάμεις δε θα μπορούν να βοηθήσουν!

Μετά την αντισυνταγματική δανειακή σύμβαση της 8^ης Μαΐου 2010, που υπογράφτηκε μόνο από τον Παπακωνσταντίνου και τον Προβόπουλο, και τα αλλεπάλληλα μνημόνια, που εκχώρησαν κυριαρχικά δικαιώματα σε ξένα συμφέροντα, η αποδοχή νέου δανεισμού και ξεπουλήματος της πατρίδας μας αποτελεί πρόσθετη πράξη εθνικής μειοδοσίας. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί θα πρέπει να έχουν την τύχη όλων των μειοδοτών.

Ο Μίκης, ο κ. δήμαρχος και οι 32 διανοούμενοι

Το ΑΣΚΕ, υπενθυμίζουμε, θεωρεί σημαντική την προσφορά του Μ. Θεοδωράκη και της «Σπίθας» στην αντίσταση κατά του μνημονίου και της κατοχής, παρότι δεν ξεχνά την απαράδεκτη πολιτική του στάση για 3 δεκαετίες μετά τη μεταπολίτευση, παρά το ότι ακόμη και σήμερα δεν προτείνει την αυτονόητη (κατά τα λεγόμενά του) απελευθέρωση της πατρίδας μας από τα 2/3 της τρόικας (Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.) και παρά την περίεργη παρότρυνσή του για αποχή (των «αγανακτισμένων», προφανώς) από τις επόμενες εκλογές. Τα μέλη και οι φίλοι του ΑΣΚΕ προσερχόμαστε στις ομιλίες του και τον χειροκροτούμε, αλλά δεν ξεχνούμε.

Ο κ. δήμαρχος Θεσσαλονίκης, βασιλικότερος του βασιλέως, απαγόρευσε την εκδήλωση του Μίκη στην πλατεία Αριστοτέλους (υποδεικνύοντας άλλο τόπο!), κάτι που δεν τόλμησε να κάνει (μέχρι τώρα) ούτε η κατοχική κυβέρνηση για καμιά αντικατοχική εκδήλωση. Τελικά, δεν κατάφερε να την εμποδίσει, κι αυτό τον ρεζίλεψε διπλά.

Ελπίζουμε αυτός ο άνθρωπος να μην προλάβει να προχωρήσει τα σχέδιά του για την συμπρωτεύουσα, για τα οποία γράψαμε αμέσως μετά την εκλογή του. Τελευταία ο κ. δήμαρχος έχει βαλθεί να «αναδείξει το κοινό οθωμανικό μας παρελθόν», δήθεν για να προσελκύσει τουρίστες από την Τουρκία και τα Βαλκάνια. Πού τα είπε αυτά; Πού αλλού; Στο ΕΛΙΑΜΕΠ! Το ίδρυμα που πληρώνουμε για να μας υποδεικνύει με ποιο τρόπο θα παραμένουμε υποτελείς της Νέας Τάξης και δορυφόρος του τοπικού χωροφύλακα, της Άγκυρας!

Στην πλήρη απομόνωση της κατοχικής κυβέρνησης ήρθαν να της δώσουν χείρα βοηθείας (δυστυχώς) οι 32 διανοούμενοι, κάποιοι από αυτούς με σημαντική προσφορά στον πολιτισμό μας. Οι κύριοι αυτοί (παπαγαλίζοντας όσα μας παραγγέλλουν οι κ.κ. Ρεν, Γιουνκέρ και σία) κάλεσαν όλους εμάς τους Έλληνες να σταματήσουμε τους «λαϊκισμούς» και να σοβαρευτούμε. Δε μας είπαν ευθέως αυτό που εννοούσαν και ορισμένοι διευκρίνισαν εν συνεχεία στα ΜΜΕ, ότι πρέπει να αποδεχτούμε το μνημόνιο και την κατοχή, ώστε να συνεχίζουν οι κατοχικοί να μας καταληστεύουν και να τα δίνουν στους ξένους τοκογλύφους, αφήνοντας τα κόκαλα στους κατοχικούς και τους υποστηρικτές τους. Η πολιτική παρέμβαση των 32 θυμίζει τη στήριξη που προσέφερε ο Μίκης Θεοδωράκης στην πλήρως απομονωμένη τότε κυβέρνηση Σημίτη μετά την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους! Να μην ξεχνιόμαστε, είπαμε!

Συντηρητική στροφή του ΚΚΕ

Μια αλματώδης ανάπτυξη του κινήματος κατά του μνημονίου και της κατοχής, όπως εκφράστηκε με τους «αγανακτισμένους» στις πλατείες, είναι λογικό να ριζοσπαστικοποιεί και τις πολιτικές δυνάμεις. Ολόκληρες οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ λειτουργούν πλέον ως αντιπολίτευση. Ο Α. Σαμαράς, αφού φάνηκε να υποχωρεί μετά το Ζάππειο-2, αρνείται πάλι καθαρά να συναινέσει, παρά τις αφόρητες πιέσεις από την τρόικα. Ντόρα και Καρατζαφέρης δηλώνουν ότι τώρα θα καταψηφίσουν το νέο μνημόνιο (μεσοπρόθεσμο), στάση που προφανώς θα αλλάξουν σε μια στιγμή, αν ο Γιωργάκης

τους βάλει στην κυβέρνηση. Η ΔΗΜ.ΑΡ. και οι Πράσινοι δε δείχνουν να βιάζονται να περιληφθούν στο κυβερνητικό σχήμα, για να μην τους παρασύρει η κατακόρυφη φθορά των κατοχικών.

Το μόνο κόμμα που δείχνει να κινείται προς συντηρητική κατεύθυνση είναι το ΚΚΕ. Εκτός από τη θέση ότι η αποχώρηση από την ΟΝΕ θα ήταν τώρα καταστροφική (βλ. «Ενημέρωση» αρ. φ. 139), δεν κρύβει την ενόχλησή του για τις κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων» («μόδα», «ρηχό περιεχόμενο» κ.λπ.). Τα μέλη του όχι μόνο δεν ενώνουν τη φωνή τους με τον υπόλοιπο κόσμο (με κάθε δικαίωμα προβολής της ιδιαίτερης γραμμής τους και διατύπωσης κάθε ένστασης, επιφύλαξης ή ανησυχίας), αλλά προσπαθούν να αποτρέψουν όσους θέλουν να συμμετάσχουν. Ή με το ΠΑΜΕ ή σπίτι. Άλλωστε η διάσπαση ενός κινήματος είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για την αποτυχία του.

Ανησυχία προκαλεί και η στάση του ΚΚΕ στο ζήτημα των Σκοπίων. Ενώ επισήμως δέχεται τη μειοδοτική θέση για «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό», στην πράξη υποχωρεί και πέραν αυτής, όπως το μητσοτακέικο. Στις 29/5 έγινε στην Καστοριά συνάντηση 3 Κ.Κ., του ΚΚΕ, του ΚΚ Αλβανίας και του ΚΚ «Μακεδονίας», που είναι το ΚΚ του κράτους των Σκοπίων. Ποιος ο λόγος μιας τέτοιας συνάντησης; Δεν ήταν καν μια συνάντηση των ΚΚ όλων των βαλκανικών χωρών, από την οποία δεν ήθελαν να απουσιάζουν οι ομοϊδεάτες τους των Σκοπίων και ανέχτηκαν την παρουσία τους. Το μόνο αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης ήταν η δωρεά προς τους εξτρεμιστικούς κύκλους των Σκοπίων του ονόματος της Μακεδονίας.

Ελπίζουμε ότι, κάτω από την πίεση του κόσμου του, το ΚΚΕ θ’ αλλάξει στάση στα παραπάνω θέματα, προς μεγάλο όφελος του λαϊκού μας κινήματος.

Χειρότερα το ΑΚΕΛ

Αφού το ΑΚΕΛ με τη βοήθεια των Άγγλων κατάφερε να εκτοπίσει τον αείμνηστο Τάσσο από το Προεδρικό και να πάρει την εξουσία, ξέχασε ο,τιδήποτε θα δικαιολογούσε την κομμουνιστική του ταυτότητα. Πλήρης αποδοχή του καπιταλιστικού συστήματος, με όλες τις ακρότητες που το χαρακτηρίζουν σ’ αυτή τη φάση. Καμιά σκέψη για την απελευθέρωση από την Ε.Ε., καμιά σκέψη για απόκλιση από τις εντολές των Βρυξελών. Έτσι η εύρωστη οικονομία της Κύπρου οδεύει (με μια καθυστέρηση) στα βήματα της Ελλάδας. Όταν και η Κύπρος χρεοκοπήσει, θα χρησιμοποιήσουν κι εκεί τη χρεοκοπία, για να δικαιολογήσουν το ξεπούλημα του εθνικού θέματος.

Σε όσα έχουμε γράψει σε προηγούμενα φύλλα της «Ενημέρωσης» προσθέτουμε ότι το ΑΚΕΛ θεωρεί μεγάλο έγκλημα να διατηρούν την εθνική τους συνείδηση οι Έλληνες της Κύπρου και καλλιεργεί την ανιστόρητη μέχρι γελοιότητας ιδέα περί «νεοκυπριακού έθνους»! Στα πλαίσια αυτά ο Χριστόφιας συμμαχεί με τους Αγγλοαμερικάνους και τους Τούρκους, για να αντιμετωπίσει τους Έλληνες της Κύπρου που δεν αποδέχονται τη νέα και χειρότερη εκδοχή του σχεδίου Ανάν που προωθούν. Χαρακτηριστική είναι η δήλωσή του ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού στα μέσα του Μάη ότι προτιμά για Πρόεδρο της Κύπρου έναν αριστερό Τουρκοκύπριο παρά έναν δεξιό Ελληνοκύπριο. Θυμίζουμε ότι «αριστερούς» θεωρεί το ΑΚΕΛ τον Ταλάτ και πολλούς άλλους που οργίασαν κατά την εισβολή του 1974, επί πρωθυπουργίας του «αριστερού» Ετσεβίτ. Και «δεξιούς» θεωρεί όλους τους Ελληνοκύπριους που δε σκύβουν το κεφάλι στα όρνεα της Δύσης και στους Τούρκους κατακτητές.

Αλλά, αν η ηγεσία του ΑΚΕΛ καταφέρνει να μη φαίνεται όλο το βάθος των επιδιώξεών της, οι απλοί οπαδοί του και οπαδοί της ποδοσφαιρικής «Ομόνοιας» δε διστάζουν να καίνε ελληνικές σημαίες και να ασχημονούν όταν στα γήπεδα ακούγεται ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας!