ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

TO ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΟ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΔΕΗ

Η κυβέρνηση σπεύδει να πουλήσει με διαδικασίες κατεπείγοντος όλες τις επιχειρήσεις και εκτάσεις-φιλέτα του Δημοσίου για να εισπράξει 50δισ ευρώ μέχρι το 2015, σύμφωνα με τις επιταγές και για λογαριασμό της τρόϊκας. Η κυβερνητική επικοινωνιακή καταιγίδα με τη συνδρομή των διαπλεκόμενων ΜΜΕ για την εξασφάλιση της κοινωνικής αποδοχής της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων στοχοποιεί την, όντως, διεφθαρμένη και ανυπόληπτη συνδικαλιστική ηγεσία, διαχρονικό θρέμμα των κομμάτων, ιδιαίτερα του ΠαΣοΚ. Οι συνδικαλιστές τώρα δηλώνουν ότι αγωνίζονται για τη διατήρηση των επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο. Όμως η ίδια η συνδικαλιστική ηγεσία τα προηγούμενα χρόνια συναίνεσε στη συνεχιζόμενη πολιτική ξεπουλήματος, που ήταν βέβαιο ότι θα έχει τη σημερινή κατάληξη.

Η πώληση δημοσίων επιχειρήσεων είναι επιβλαβής για την κοινωνία και για το κράτος από κάθε άποψη. Αλλά ακόμη, και αν κάποιος διαφωνήσει με την παραπάνω άποψη, δεν είναι δυνατό να μη βλέπει ότι η όλη διαδικασία, τη χρονική στιγμή και με τον τρόπο που προωθείται σήμερα στην Ελλάδα, συνιστά καθαρό ξεπούλημα. Σε μια εποχή που σε όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια πραγματοποιούνται τεράστια προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, οπότε το διεθνές κεφάλαιο εξασφαλίζει χαμηλές τιμές για τα φιλέτα που περνάνε στον έλεγχό του. Επιπλέον, η χρηματιστηριακή αξία των κερδοφόρων δημόσιων εταιρειών στρατηγικών τομέων (ενέργεια,νερό,τηλεπικοινωνίες κλπ) είναι σήμερα πολύ χαμηλή, πολύ χαμηλότερη της τεράστιας πάγιας αξίας τους.

Η στρατηγική των διαδοχικών μετοχοποιήσεων των κερδοφόρων ΔΕΚΟ τα τελευταία 15 χρόνια δεν έχει αποδειχθεί επωφελής για το δημόσιο. Τα στοιχεία για όλες τις περιπτώσεις (ΔΕΗ,ΟΤΕ,ΟΠΑΠ κλπ) δείχνουν ευκρινώς ότι η διατήρηση του συνόλου των μετοχών από το κράτος θα εξασφάλιζε περισσότερα οφέλη για το δημόσιο. Τα οφέλη αυτά θα προέρχονταν από τα μερίσματα που τώρα εισπράττονται από τους ιδιώτες εταίρους και από την αξία του ποσοστού της εταρείας που θα ανήκε στο δημόσιο. Έτσι στην περίπτωση του ΟΠΑΠ το δημόσιο έχασε 3,9δισ ευρώ και στην περίπτωση της ΔΕΗ 1,8 δισ ευρώ. Ακόμα και στην περίπτωση του ΟΤΕ, που μετοχοποιήθηκε διαδοχικά με πολύ υψηλό τίμημα λόγω των ευνοϊκών χρηματιστηριακών συνθηκών, το όφελος από τις μετοχοποιήσεις, τέσσερις φορές μεγαλύτερο από τα μερίσματα που χάθηκαν, έχει εξανεμιστεί από την αξία της περιουσίας που έχει εκχωρηθεί. Ταυτόχρονα το δημόσιο με τις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα χάνει τη δυνατότητα να ασκεί εθνική πολιτική για οικονομική ανάπτυξη με επενδύσεις που συμβάλλουν στην τεχνολογική πρόοδο και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η ΔΕΗ μόνο την τελευταία δεκαετία πραγματοποίησε επενδύσεις αξίας 7,5δισ ευρώ, ενώ την ίδια περίοδο διπλασίασε τα έσοδα και τα κέρδη της. Οι επενδύσεις αυτές διαχρονικά μόνο από το δημόσιο γίνονται και ποτέ από τους ιδιώτες.

Η περίπτωση της ΔΕΗ

Το τελευταίο διάστημα επίκεντρο της συζήτησης είναι η εκχώρηση του 17% της ΔΕΗ που θα οδηγήσει τη συμμετοχή του δημοσίου κάτω από το 51%. Το συνδικάτο της ΓΕΝΟΠ υποστηρίζει και ορθώς ότι στη σημερινή πάγια αξία της ΔΕΗ ύψους 13,4 δισ ευρώ (πενταπλάσια της χρηματιστηριακής) με βάση τον ισολογισμό του 2010 είναι ενσωματωμένα ασφαλιστικά διακαιώματα των εργαζομένων. Από το 1950, που ιδρύθηκε η επιχείρηση, μέχρι το 1966 οι εργαζόμενοι ήταν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Από το 1966 και μετά (ν.4491/1966, υπουργός Οικονομικών Μητσοτάκης) η ΔΕΗ ανέλαβε και την ασφάλιση του προσωπικού της. Ήταν δηλαδή και ασφαλιστικός φορέας κι αυτό ίσχυε έως το 1999. Σε όλη αυτή την περίοδο η ΔΕΗ κρατούσε το 10,5% επί του μισθού που προοριζόταν για ασφαλιστική εισφορά των εργαζομένων, ενώ η ίδια ως εργοδότης δεν είχε εισφορά. Ταυτόχρονα την ίδια περίοδο η επιχείρηση δεν εκταμίευε για συντάξεις λόγω του ότι οι πρώτοι συνταξιούχοι της ΔΕΗ βγήκαν στη σύνταξη στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Έτσι το αποθεματικό των ασφαλιστικών εισφορών, ένα τεράστιο κεφάλαιο, χρησιμοποιήθηκε ως επενδυτικό κεφάλαιο (μία από τις τρεις πηγές άντλησης κεφαλαίων μαζί με εσωτερικό δανεισμό με έκδοση ομολόγων και την επένδυση των κερδών) για την επέκταση της εταιρείας επί 30 έτη.

Το 1999 (κυβέρνηση Σημίτη, υπουργός ανάπτυξης Βενιζέλος) η κυβέρνηση κατόπιν πίεσης από την Ε.Ε. αποφάσισε τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ. Για να γίνει η μετοχοποίηση έπρεπε η ΔΕΗ «να αποβάλλει από πάνω της όλα τα οικονομικά βαρίδια που την έκαναν μη ελκυστική στους επενδυτές», ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονταν και οι ασφαλιστικές υποχρεώσεις της εταιρείας έναντι των εργαζομένων. Ο νόμος 2773/1999 προβλέπει ότι το κράτος αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις της εταιρείας έναντι των εργαζομένων λόγω των ενσωματωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Έτσι ιδρύεται ο ασφαλιστικός φορέας της ΔΕΗ, ο ΟΑΠ/ΔΕΗ, στον οποίο θα μεταφέρονταν εφεξής οι ασφαλιστικές εισφορές επιχείρησης και εργαζομένων με τη ρητή υποχρέωση του κράτους να καλύπτει τα ποσά που θα έλειπαν από το ταμείο στα πλαίσια της τριμερούς ασφαλιστικής χρηματοδότησης κράτους, επιχειρήσεων και εργαζομένων, όπως αυτή προβλέπεται από το νόμο 2084/1992 του Σιούφα. Να σημειωθεί ότι τότε στα πλαίσια της μετοχοποίησης αποτιμήθηκε η αξία της εταιρείας από ξένο οίκο (Wyatt) στα 7,5 τρισ δραχμές με την αξία των ενσωματωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων στα 2,5 τρισ δραχμές. Στην τελευταία επικαιροποιημένη αναλογιστική μελέτη του 2007 από ξένο οίκο τα ενσωματωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα στην πάγια αξία της ΔΕΗ ανέρχονται σε 12,5 δισ ευρώ! Η απόφαση για τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ υπήρξε η αρχή μιας πορείας που ολοκληρώνεται στις μέρες μας με την ιδιωτικοποίησή της, την εκχώρηση μιας τεράστιας περιουσίας του ελληνικού λαού και των εργαζομένων στο διεθνές και εγχώριο κεφάλαιο και μάλιστα έναντι πινακίου φακής. Με το νόμο για τη μετοχοποίηση της εταιρείας παύει ουσιαστικά οποιαδήποτε νομική υποχρέωση της εταιρείας και του ελληνικού δημοσίου έναντι των ενσωματωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αφού και οι δύο (κράτος και επιχείρηση) αναλαμβάνουν την κατάθεση των εισφορών τους για την ασφάλιση των εργαζομένων και το κράτος αναλαμβάνει να καλύπτει τα όποια ελλείμματα. Μάλιστα το κράτος με το νόμο του 1999 δύναται να μεταβιβάσει στην κατοχή του ακίνητα περιουσιακά στοιχεία του ασφαλιστικού φορέα της ΔΕΗ, όπως κατέδειξε και η απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου του 2010 να κατακυρώσει ως νόμιμη τη μεταβίβαση κτιρίου του ασφαλιστικού φορέα της ΔΕΗ στο κράτος για λογαριασμό και χρήση της Βουλής ύστερα από πρωτοβουλία του πρώην προέδρου Απ. Κακλαμάνη, ο οποίος ζήτησε το εν λόγω ακίνητο για να μετατραπεί σε σάουνα για τους βουλευτές! Την απόφαση για τη μετοχοποίηση την προσυπέγραψαν τότε και οι τρεις εκπρόσωποι της ΓΕΝΟΠ στο 13μελές ΔΣ της εταιρείας. Οι τρεις εκπρόσωποι (Παναγιωτάκης-ΣΥΝ, Έξαρχος-ΠαΣοΚ, Βαλλιανάτος-ΔΑΚΕ), που στη συνέχεια κατέλαβαν υψηλές διοικητικές και κυβερνητικές θέσεις, υλοποίησαν την απόφαση του συνεδρίου της ΓΕΝΟΠ, από το οποίο είχε αποχωρήσει διαμαρτυρόμενο το ΠΑΜΕ, και στο οποίο και οι τρεις κομματικοκρατούμενες συνδικαλιστικές παρατάξεις, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ, ψήφισαν υπέρ της μετοχοποίησης, εκτός από τρεις εκπροσώπους προσκείμενους στο ΣΥΝ. Η συνευθύνη των συνδικαλιστών υπήρξε μεγάλη και ιδιαίτερα της ηγεσίας τους (ποια τα ανταλλάγματα;). Για να τους χρυσωθεί το χάπι δόθηκαν τότε δωρεάν στον ασφαλιστικό φορέα της ΔΕΗ το 23% του πρώτου πακέτου της μετοχοποίησης και στη συνέχεια το 10% του δεύτερου και δόθηκε και η δυνατότητα στους εργαζόμενους να πάρουν μετοχές συμμετέχοντας στη μετοχοποίηση. Οι όποιες αλλαγές πραγματοποιήθηκαν το 2008 με το νόμο 3655 της Πετραλιά με την ενσωμάτωση του ασφαλιστικού ταμείου της ΔΕΗ στο ΙΚΑ και του κλάδου υγείας και των επικουρικών στο ΤΕΑΥΤΕΚΩ, δεν αλλάζουν τη λογική των κομβικών αποφάσεων του 1999, και αφορούν κυρίως διοικητικά θέματα..

Σήμερα η ΓΕΝΟΠ προσπαθεί να εμποδίσει την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αξιώνοντας τα ενσωματωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα. Ο αγώνας του συνδικάτου είναι πλέον νομικά έωλος λόγω του νόμου του 1999. Επιπλέον, οι ανυπόληπτοι επικεφαλής μεγαλοσυνδικαλιστές, καρποί της κυριαρχίας της κομματικοκρατίας στο συνδικαλισμό, που απολάμβαναν τόσα χρόνια προκλητικά προνόμια και διαπλέκονται συστηματικά με την πολιτική εξουσία, αντιμετωπίζουν τη χλεύη της κοινωνίας. Τώρα που τα προνόμιά τους διακινδυνεύονται, με την απώλεια του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ, έχουν ξεσηκωθεί, ενώ οι ίδιοι συνυπέγραψαν τη μέχρι τώρα πορεία των μετοχοποιήσεων.

Τα διεφθαρμένα ΜΜΕ προβάλλουν τον ψευδή ισχυρισμό ότι η ΓΕΝΟΠ αξιώνει την κυριότητα της επιχείρησης. Η αλήθεια είναι ότι η ΓΕΝΟΠ αντιπροτείνει την αγορά του προς εκχώρηση 17% από τους 60.000 εργαζόμενους και συνταξιούχους της ΔΕΗ, το οποίο δε δέχεται η κυβέρνηση. Τα όπλα της ΓΕΝΟΠ στις διεκδικήσεις της είναι η ρητή πρόβλεψη του νόμου του 1999 ότι αν το κράτος δε συνεχίσει να αποδίδει αυτά που οφείλει στον ασφαλιστικό φορέα, τότε επανέρχεται η προτέρα κατάσταση, δηλαδή η ΔΕΗ ξαναγίνεται φορέας ασφάλισης των εργαζομένων. Επιπλέον όπλο είναι η αναφορά στο νόμο του 1999 ότι από την ανά διετία επικαιροποιημένη περιουσία της ΔΕΗ (η επικαιροποίηση ανά διετία είναι υποχρεωτική βάσει του νόμου του 1999) θα αφαιρούνται κάθε χρόνο τα επιπλεόν ποσά που καταβάλλει το κράτος στον ασφαλιστικό φορέα της επιχείρησης, πέραν των προβλεπόμενων στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης, προκειμένου να καλύπτονται τα όποια ελλείμματα του ταμείου. Η αφαίρεση αυτή θα γίνεται μέχρις ότου μηδενιστούν τα ενσωματωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα στην πάγια αξία της εταιρείας, δηλαδή συνιστά μια έμμεση αναγνώριση της συμμετοχής των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στην πάγια αξία της. Ακόμα, από το 2001 ήδη, στην πρώτη μετοχοποίηση, η ΓΕΝΟΠ είχε πετύχει να περιληφθεί αναφορά σε όλα τα δελτία ενημέρωσης των επενδυτών για τις αξιώσεις που έχει έναντι της επιχείρησης και των μετόχων από ενσωματωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα. Τέλος στην απόφαση του Αρείου Πάγου του 2010 αναφέρονται όλες οι δεσμεύσεις του Δημοσίου γύρω από την ασφαλιστική περιουσία και οι αντιπαροχές του κράτους προς τους ασφαλισμένους, που προϋποθέτουν τη διατήρηση ακέραιας της περιουσίας της ΔΕΗ και ουσιαστικά το κράτος ως ιδιοκτήτη.

Την ίδια στιγμή ο επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης απέδειξε με τη στάση του πόσο εξαρτημένα είναι τα ανώτατα στελέχη της δημόσιας διοίκησης από την εκάστοτε κυβέρνηση και ότι συμμετέχουν σε παιχνίδια της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ξαφνικά «ανακάλυψε» τώρα έκτακτες επιχορηγήσεις της ΔΕΗ προς το συνδικάτο ύψους 30 εκ. ευρώ, οι οποίες, προπαγανδίζεται από τα ΜΜΕ, ότι ξεκοκκαλίστηκαν από τη συνδικαλιστική αριστοκρατία της ΓΕΝΟΠ σε προκλητικές δαπάνες, ενώ η αλήθεια είναι ότι συμμετείχαν στις παροχές για κοινωνικό τουρισμό όλοι οι εργαζόμενοι. Γνωρίζει βεβαίως ο επιθεωρητής ότι οι επιχορηγήσεις αυτές είναι μέρος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ότι αντιστοιχούν στο συνολικό ποσό για την περίοδο 1999-2010, που βάσει συλλογικής σύμβασης η ΔΕΗ έπρεπε να έχει δώσει στο συνδικάτο για κοινωνικές παροχές, ισοδύναμο με το 0,3% του κονδυλίου της ετήσιας αύξησης μισθού, η οποία ανέρχεται στο 5%. Πού ήταν τόσα χρόνια ο επιθεωρητής, όταν τα κυκλώματα της μίζας των προμηθευτών του δημοσίου λυμαίνονταν το δημόσιο πλούτο;

Σε όλη αυτή τη συζήτηση για τη ΔΕΗ και τις ιδιωτικοποιήσεις γενικότερα αυτό που δε λέγεται από κανέναν είναι ότι η πηγή των προβλημάτων είναι η παρουσία της Ε.Ε. (και μέσω της τρόϊκας) στην Ελλάδα. Η Ε.Ε. έχει στόχο να ελέγξει μέσω του διεθνούς κεφαλαίου που εκπροσωπεί όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των κρατών-μελών. Στην Ελλάδα υπάρχουν συντηρητικά πολιτικά κόμματα (Ν.Δ., ΛΑ.Ο.Σ., ΔΗ.ΣΥ) που έχουν επισήμως στο πρόγραμμά τους τις ιδιωτικοποιήσεις. Η Ε.Ε. όμως είναι αυτή που μας υποχρεώνει με τις οδηγίες της, ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνάει και ποιο είναι το πρόγραμμα διακυβέρνησής του, να ιδιωτικοποιήσουμε τη ΔΕΗ και να την αποδυναμώσουμε, αφού εκτός των άλλων εκκρεμεί η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας για κατάργηση του μονοπωλίου ενέργειας, που προβλέπει την πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Υποστηρίζουν ότι η κατάργηση του μονοπωλίου θα μειώσει τις τιμές. Αυτό που δε λένε είναι ότι τα τιμολόγια του ρεύματος αυξήθηκαν όχι λόγω του μονοπωλίου, αλλά λόγω της εφαρμογής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στις ΔΕΚΟ, που τις αλλοτρίωσε. Η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας σίγουρα θα οδηγήσει σε ιδιωτικά ολιγοπώλια σε λίγα χρόνια, σε ακριβότερες και σε χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες, όπως απέδειξε η διεθνής εμπειρία (Καλιφόρνια, Μ.Βρετανία κλπ). Δεν εξηγείται ακόμα για ποιο λόγο η Ελλάδα οφείλει να ιδιωτικοποίησει την ενέργειά της ενώ το 80% της αντίστοιχης γαλλικής ΔΕΗ, της ΕDF, μέγεθους εικοσαπλάσιου της ΔΕΗ, ανήκει στο γαλλικό κράτος. Επιπλέον, ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης ότι έτσι θα παύσει η διαφθορά του συνδικαλισμού, που διασπαθίζει δημόσιο χρήμα. Δε μας λένε πώς θα αποφευχθεί η διαφθορά του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου (ιδιαίτερα του ξένου, που υποτίθεται προέρχεται και από τους πολιτισμένους και αδιάφθορους της Δύσης) που μοιράζει μίζες σε πολιτικούς και κόμματα, διαπλέκεται μαζί του και διασπαθίζει δημόσιο χρήμα των προμηθειών, όπως απέδειξαν τόσες περιπτώσεις (Ζίμενς κλπ). Σε κάθε περίπτωση, η πάταξη της διαφθοράς είναι υποχρέωση και καθήκον της ελληνικής πολιτείας και του κάθε πολίτη της ξεχωριστά και όχι ξένων πολυεθνικών,που αποδεδειγμένα, όπου δρουν, υποθάλπτουν και ενισχύουν τη διαφθορά.

Το ΑΣΚΕ πιστεύει στο δημόσιο χαρακτήρα των ΔΕΚΟ στα πλαίσια εθνικής πολιτικής και στον υγιή συνδικαλισμό που δε διαπλέκεται με την πολιτική εξουσία και δεν εξαρτάται από τα κόμματα. Οι κερδοφόρες ΔΕΚΟ, στρατηγικού χαρακτήρα για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, σε συνθήκες διαφάνειας θα επιστρέψουν στον κοινωνικό τους χαρακτήρα, ο οποίος χάθηκε όταν άρχισαν να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Οι όποιες μισθολογικές υπερβολές και τα όποια προνόμια σε ειδικές κατηγορίες εργαζομένων

των ΔΕΚΟ, που τώρα προπαγανδίζονται από τα διεφθαρμένα ΜΜΕ, προκειμένου η κοινή γνώμη να δεχθεί τις ιδιωτικοποιήσεις, είναι ανάγκη, φυσικά, να καταργηθούν. Η εθνική πολιτική δεν μπορεί όμως να χαραχθεί και να υλοποιηθεί από καμιά κατοχική κυβέρνηση, κανένα πολιτικό φορέα που ακόμα υποστηρίζει την παραμονή μας στο μνημόνιο και στην Ε.Ε. και δεν μπορεί να υποστηριχθεί από ένα διεφθαρμένο, κομματικοκρατούμενο συνδικαλισμό.

ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΜΕ ΜΗΝΙΑΙΟ ΜΙΣΘΟ 4.000 ΕΥΡΩ!

Με την υπόθεση Νομικής-Υπατίας είχαμε γράψει στην «Ε» ότι ο όλος χειρισμός από πλευράς κατοχικής κυβέρνησης δεν ήταν αποτέλεσμα λαθών και της πανθομολογούμενης ανικανότητας των μελών της, αλλά μέρος ενός καλά επεξεργασμένου (από άλλα κέντρα) σχεδίου. Στόχος σε πρώτη φάση η εισβολή και παραμονή στη χώρα μας εκατομμυρίων παρανόμων μεταναστών, η αποβολή

όλων των Ελλήνων από μεγάλες περιοχές της Αθήνας (π.χ. από την Πατησίων και κάτω) και αλλού και η αλλοτρίωση του ελληνικού πληθυσμού. Σε δεύτερη φάση η δημιουργία μιας αλληλοσπαρασσόμενης «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας κατά τα πρότυπα άλλων προτεκτοράτων τους (Αλβανία, Σκόπια, Κόσοβο). Στη Νομική-Υπατία η κατοχική κυβέρνηση, οι «μη κυβερνητικοί» αλληλέγγυοι και οι 300 παράνομοι απλώς εκτελούσαν εντολές, με το αζημίωτο.

Το περιοδικό «Επίκαιρα» στο 87^ο τεύχος του αποκάλυψε συγκεκριμένα έγγραφα που τεκμηριώνουν τις παραπάνω εκτιμήσεις μας. Με την από 15/12/10 κοινή υπουργική απόφαση Ραγκούση-Παπουτσή, ο Γ.Γ. Δημόσιας Τάξης Γρ. Τασούλας προσέλαβε ως μεταφραστές 27 αραβόφωνους αλλοδαπούς και άλλους 54 ως κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους για μετάφραση εγγράφων-διερμηνεία και ψυχολογική στήριξη των παράνομων εισερχομένων, με συμβάσεις 2,5 μηνών (13/4-30/6) και μηνιαίο μισθό 4.000 ευρώ, σε περίοδο άγριας λιτότητας!!

Επειδή είναι προφανές ότι όλοι αυτοί δε θα κάνουν τίποτα, το συμπέρασμα είναι ότι η κατοχική κυβέρνηση βρήκε άλλον έναν τρόπο για να πληρώσει με χρήματα του ελληνικού λαού τα «συνεταιράκια στη δουλειά». Άλλωστε μεταφραστές δε χρειάζονταν, γιατί ήδη υπάρχουν στη λίστα των πραγματογνωμόνων της Εισαγγελίας. Το πρόγραμμα (συγχρηματοδοτούμενο από Ε.Ε. και κρατικό προϋπολογισμό) επέτρεπε να προσληφθούν τα ίδια άτομα με το ίδιο συνολικά κόστος για 6 μήνες, που θα περιόριζε τη μηνιαία αμοιβή του καθενός σε 1600 ευρώ, όμως οι κατοχικοί φρόντισαν να δώσουν μισθούς ίδιους με αυτούς που δίνουν στα άλλα όρνεα των ΔΕΚΟ. Οι 27+54 αυτοί αλλοδαποί πληρώθηκαν ήδη το 65% της αμοιβής τους μέχρι το τέλος Μαΐου και το υπόλοιπο 35% θα το πληρωθούν με τη λήξη του έργου (30/6), όταν το ελληνικό δημόσιο θέλει μήνες ή χρόνια για να πληρώσει τους Έλληνες ωρομίσθιους καθηγητές, γιατρούς, φαρμακοποιούς, εργολάβους κ.λπ. για τις υπηρεσίες τους.

Τέλος, ποια ψυχολογική υποστήριξη φρόντισε η κατοχική κυβέρνηση να προσφέρει στα εκατομμύρια των Ελλήνων που εξαθλίωσε, τους πολλούς που οδήγησε στην κατάθλιψη και κάποιους μέχρι την αυτοκτονία;

Η αντίσταση στο Μνημόνιο και στην κυβέρνηση της υποταγής

δεν πάει καλοκαιρινές διακοπές

Και η νέα κυβέρνηση οικογένειας Παπανδρέου-Βενιζέλου (...) συνεχίζει απτόητη την επαλήθευση του ορισμού της (γνωστής) πολιτικής ως τέχνης του να εξαπατούν τους λαούς και την εφαρμογή της θεωρίας του Σοκ για την επίτευξη των απάνθρωπων στόχων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ομως και οι δύο προσπάθειες έπαψαν να αποδίδουν μετά το κίνημα της «πλατείας», παρόλο που αυτό βρίσκεται ακόμη στην αρχή του.

Τα συνθήματα της «πλατείας» «ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ» και «ΔΕ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ, ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΣΑΣ ΚΙ ΕΜΠΡΟΣ», πέρα από το «ΚΛΕΦΤΕΣ, ΚΛΕΦΤΕΣ» δείχνουν πως οι «αγανακτισμένοι» πολίτες κατέχουν πλέον την ουσία του δράματος που παίζεται εις βάρος μας, έστω κι αν αγνοούν τις αιτίες του προβλήματος ή «αδιαφορούν» γι’ αυτές για την ώρα, αν και ήδη σε δημοσκόπηση στην «πλατεία» το 49% θεωρεί κακό για την Ελλάδα την Ε.Ε., και το 44% ( ακόμη) καλό ή σχετικά καλό...

Ανοησίες και η στάση της «πλατείας»

Ολοι, πλέον, γελάνε, όταν ακούν τους θαυμαστές της χούντας και τους απολογητές του ναζισμού να υπεραμύνονται της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλευτισμού (!!) ή το Βενιζέλο να εκθειάζει το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα, όταν μόλις προ ολίγου μιλούσε για την μετααντιπροσωπευτική ...Δημοκρατία και για ...νέο κόμμα και αντί να διαμαρτυρηθεί για την ιταμή πρόκληση του εκπροσώπου των τραπεζών του Λουξεμβούργου (όπου φυλάσσονται τα λάφυρα της νομενκλατούρας της πρώην Ανατολικής Ευρώπης) περί «δραστικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας», τον αναγορεύει μέγα φιλέλληνα! Και ο..αναπληρωτής του, τέως...αντιστασιακός, συμπληρώνει ότι «η παραίτηση από την εθνική κυριαρχία ήταν οικειοθελής» !!

Κανένας δε δίνει σημασία στις ανοησίες περί σχεδίων «αντάρτικου πόλεων» ή στις «απειλές» για ανώμαλες λύσεις, στις οποίες, τάχα, θα οδηγήσουν οι κινητοποιήσεις και όλοι θλίβονται, όταν βλέπουν κάποιους εκπροσώπους των δυνάμεων «προστασίας του πολίτη !» να παίζουν το παιχνίδι των πολιτικών προϊσταμένων τους, που επιδιώκουν να στρέψουν το μένος των πολιτών, μετά την οργιώδη επέλαση της μαύρης Τετάρτης, σε λάθος κατεύθυνση.

Κατηγορούν την «πλατεία» ώς απολίτικη! Ομως οι νεολαίοι ακύρωσαν μέσω διαδικτύου την προπαγάνδα της Vodafone για «Ελεύθερη Κρήτη». Οι ίδιοι ακυρώνουν στην πράξη τις προσπάθειες ομάδων ή κομμάτων να τους καπελώσουν με παρελάσεις κομματικών στρατών, που τους εκδίωξαν, ή με τραπεζάκια (ο Αλαβάνος είχε και ελληνική σημαία!) άγρευσης πελατών. Και διατηρούν την ψυχραιμία τους στις προκλήσεις, γελώντας με τις προτροπές για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τους «καταζητούμενους για εσχάτη προδοσία», που κοσμούν με τις φωτογραφίες τους τις πόλεις της χώρας.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν

Τώρα, πλέον, πυκνώνουν οι τάξεις των «αγανακτισμένων» μελών ή οπαδών του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας το παράδειγμα αυτών της ΝΔ που πέτυχαν να απαλλαγούν από τη θυγατέρα (που ελπίζει μόνο σε μεγάλη αποχή ή λευκό για να επιβιώσει πολιτικά) διευκολύνοντας κάποιους να θυμηθούν τις ιδεολογικές και πολιτικές τους απαρχές και εξαναγκάζοντας άλλους να αυτογελοιοποιούνται ομολογώντας ότι ψήφισαν για τελευταία φορά(!), «άθλιο και άδικο νόμο»!!

Τώρα οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι άλλοι χρωστούν περισσότερα και ότι τα δάνεια δίδονταν για να ωφεληθούν οι δανειστές πολλαπλώς και να δυστυχήσουν οι λαοί των δανειζόμενων οργάνων τους, που τώρα ελπίζουν να επωφεληθούν ξανά, όπως μέλη της πρωθυπουργικής οικογένειας που κερδίζουν ποντάροντας στη χρεωκοπία μας, με τις μίζες των «πωλήσεων» από τους ίδιους τους αγοραστές που έρχονται να επιβλέψουν τη διάλυση της χώρας μας. Και γι’αυτό δε θα το επιτύχουν και γιατί η πραγματική έκρηξη δεν εκδηλώθηκε ακόμη και η καλοκαιρινή ανάπαυλα θα είναι μικρή. Γι’ αυτό βιάζεται η κυρία να περάσει άρον-άρον το νόμο για τη διάλυση των Πανεπιστημίων, αφού ήδη απέρριψε το νέο (ήδη πολύπαθο) βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού, επειδή δεν είναι του γούστου της κ. Δραγώνα και της κ. Ρεπούση, νυν στελέχους, πλέον, του «πρόθυμου» κόμματος Κουβέλη.

Κίνδυνος συνολικής έκρηξης

Οι ΗΠΑ βρίσκονται,ήδη, στα πρόθυρα χρεωκοπίας και για να περισώσουν το δολλάριο επιτίθενται στο ευρώ στοχεύοντας τη Γερμανία με τους ...ευαγείς «οίκους αξιολόγησης» και το ΔΝΤ που, κατά σύμπτωση, είναι δικοί τους, κάτι που ξεκίνησαν με το ΓΑΠ. (αναλυτικότερα στις δύο τελευταίες προκηρύξεις μας)

Δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο συνολικής έκρηξης ακόμη ούτε αυτοί που καθοδήγησαν το ΓΑΠ να διακόψει τους αναπτυσσόμενους δεσμούς με τη Ρωσία και να ανάψει φωτιά στην Ε.Ε., με προσάναμμα την Ελλάδα, ούτε οι Ευρωπαίοι ηγετίσκοι, που κοιτάζοντας ο καθένας «να σωθεί» αναβίωσαν τα αποκιοκρατικά τους ανακλαστικά και επιτίθενται όλοι σαδιστικά εναντίον μας. Δεν έχουμε τίποτα κοινό μαζί τους και σ’ όλη την ιστορία τους ήσαν πάντοτε εναντίον της Ελλάδας, παρά τις αντιδράσεις, πολλές φορές, των λαών τους. Δεν είναι δικαιολογία ότι ο ΓΑΠ ήταν το όργανο των «αγορών» των ΗΠΑ, που τώρα άρχισαν ν’ ανησυχούν κι αυτοί και βάζουν τον ΟΗΕ να εκδίδει ψηφίσματα ... «ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΛΑΩΝ»(!), αφού οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούν το δικό μας Κουίσλιγκ (τώρα με τη συνδρομή και των δικών τους οργάνων εδώ...) για να καταστήσουν τη χώρα μας πειραματόζωο της δικής τους εκδοχής της παγκοσμιοποίησης, της μετατροπής των λαών σε πεινασμένες αγέλες. Και το χειρότερο, δεν έχουν κατανοήσει ακόμη οι δικοί μας γκαουλάϊτερ ότι βρίσκονται στον αέρα και οι περιπόθητοι θώκοι, που παθολογικά επιδίωκαν, θα τους οδηγήσουν στη θέση του Μουμπάρακ, του Μπεν Αλή και του Ασάντ, (και ευχόμαστε ειλικρινά όχι) του Μιλόσεβιτς και του Σαντάμ.

Δε θα προλάβουν

Δε μπορούν να τους βοηθήσουν, πλέον, τα κατάπτυστα οργανέτα τους των ΜΜΕ, που άλλωστε άρχισαν σιγά-σιγά να λακίζουν, ούτε οι εργολάβοι τους ούτε οι πανικόβλητοι τραπεζιτίσκοι και οι θλιβεροί «διανοούμενοι». Δε τους σώζουν οι γελοιότητες της ποδοσφαιρικής κάθαρσης(!!!) ούτε η αποθέωση της υποκρισίας του σκανδάλου της Ζίμενς ούτε η στήριξη του μεταλλαγμένου Προέδρου της Δημοκρατίας! Δεν πιστεύουμε ότι θα τολμήσουν μεγάλη προβοκάτσια τύπου τράπεζας Βγενόπουλου, ούτε κάποιο τεχνητό επεισόδιο στο Αιγαίο, τώρα μάλιστα που τα πλοία και τα αεροπλάνα δεν έχουν καύσιμα, ώστε να εξασφαλιστούν εκατομμύρια για τραγελαφικές «ολυμπιακές γιορτές» και για τις «φουκαριάρες τις μάνες τους» των απερίγραπτων ΜΚΟ τους, μήπως και προλάβουν να εξοφλήσουν τα γραμμάτια στα εθνικά θέματα. Δεν θα προλάβουν, όμως.

Η ποικιλότροπη πίεση για να φύγουν θα οξύνεται διαρκώς με την ευχή να είναι ψύχραιμη και, κατά το δυνατό, ειρηνική. Και αν από μόνοι τους δεν επιχειρήσουν να αποδράσουν (και κάποιοι να διασώσουν τις αρχηγικές μωροφιλοδοξίες τους), ας προσφέρει τη μόνη προσφορά που του απομένει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: Να παραιτηθεί και να ανοίξει ο δρόμος για εκλογές και ελπίζουμε για μια νέα πορεία. Αλλιώς...

Υποστηρικτής της λαθρομετανάστευσης, γιατί ο ίδιος αισθάνεται ασφαλής...

Ο δήμαρχος Αθηναίων, Ελλήνων και αλλοδαπών, νόμιμων και παράνομων, διαθέτει εξαμελή αστυνομική συνοδεία ετήσιου κόστους για τον κρατικό προϋπολογισμό 45.000 ευρώ. Ταυτόχρονα ο ίδιος έχει κατηγορήσει κατ’ επανάληψη κάθε φωνή κατά της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης ως ακραία κι έχει συνδράμει ενεργά από τη θέση του για τη de facto νομιμοποίηση του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης (βλ. Υπατία), άρα για τη διαίωνισή του. Είναι όμως πολιτικά ανήθικο να κατηγορεί κανείς ως ακραίους απλούς ανθρώπους που, ανυπεράσπιστοι, διακινδυνεύουν τη ζωή τους καθημερινά στη ζούγκλα του κέντρου της Αθήνας. Και να υπερηφανεύεται ότι «εγώ κυκλοφορώ εκεί», χωρίς να αναφέρει ότι διαθέτει προστασία, με δαπάνη αυτών που κατηγορεί, από πάσης φύσεως κινδύνους.

...και κατά της «πλατείας», γιατί πριν από αυτή η Αθήνα υπήρξε θελκτική.

Ταυτόχρονα, ο κύριος δήμαρχος εξαργυρώνει σταδιακά τα γραμμάτιά του προς την κυβέρνηση για τη στήριξη που του παρέσχε στην εκλογή του. Έτσι, δήλωσε ότι αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την απομάκρυνση των σκηνών από την πλατεία Συντάγματος, γιατί, όπως λέει, «δημιουργούν αρνητική εικόνα στους τουρίστες». Ταυτίστηκε, έτσι, με τον υπουργό δικαιοσύνης. Οι σκηνές πρέπει πράγματι να αποχωρήσουν για το καλό του κινήματος για όσο διάστημα η συμμετοχή στην «πλατεία» παραμένει λόγω θέρους σε χαμηλά επίπεδα. Εντύπωση προκαλεί όμως ότι ο κύριος δήμαρχος θεωρεί τις σκηνές το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον τουρισμό της Αθήνας, τη στιγμή που ολόκληρα δημοτικά διαμερίσματα είναι πλέον αδιάβατα, λόγω κυρίως της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης. Δεν τον ενοχλούν ούτε οι κουκουλοφόροι του κ. Παπουτσή, ούτε οι τόνοι των χημικών κατά αθώων πολιτών, ούτε η καλπάζουσα αισχροκέρδεια, ούτε η ασχήμια και κακογουστιά της πόλης. Όλ’ αυτά, φαίνεται, δεν ενοχλούν τους τουρίστες! Θαυμάστε τον!

Βασικές, διαχρονικές αρχές εξωτερικής πολιτικής

Ο αείμνηστος τέως πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος, σε τηλεοπτική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο ΡΙΚ εν έτει 1993, όταν ήταν απλός βουλευτής και απλό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου, δήλωσε:

«Δύο είναι οι βασικές μου πεποιθήσεις για το εθνικό θέμα. Πρώτον, ότι αν δεν βρεθεί μια λύση του Κυπριακού που να επιτρέψει ανάμιξη πληθυσμού, αλλά θα δημιουργεί δύο εθνικά αμιγείς περιοχές, τότε ο ελληνισμός της Κύπρου είναι βέβαιο ότι σε βάθος ιστορικό δεν έχει μέλλον, ότι θα έχει την τύχη του ελληνισμού της Τενέδου, της Ίμβρου και των λοιπών χαμένων πατρίδων. Δεύτερον, ότι δεν πρόκειται να επιτύχουμε λύση του Κυπριακού αν δε λύσουμε τις βασικές πτυχές του: πλήρης αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, επιστροφή όλων των προσφύγων, κατάργηση των εγγυήσεων, εδαφικές διευθετήσεις. Όσο κι αν συζητούμε δευτερεύουσες πτυχές του Κυπριακού, όσο σημαντικές κι αν είναι αυτές (π.χ. πρόνοιες του Συντάγματος), δεν πρόκειται όχι να επιτύχουμε λύση, αλλά να έχουμε την παραμικρή πρόοδο στις συνομιλίες, αν παρεκκλίνουμε, έστω λίγο, από αυτές τις βασικές πτυχές του Κυπριακού, αν η Τουρκία δεν ξεκαθαρίσει τη θέση της σχετικά με αυτά τα ζητήματα».

Και στη συνέχεια,. στην ερώτηση του δημοσιογράφου: «Πώς μπορούμε να επιτύχουμε πλέον μια λύση μετά τις τόσες de facto καταστάσεις, που η μια προστίθεται πάνω στην άλλη επί τόσα χρόνια;» ο Τάσσος Παπαδόπουλος απαντά: «Καμιά λύση δεν πρόκειται ποτέ να επιτύχουμε, κανένα δίκαιο αίτημά μας δεν πρόκειται ποτέ να εισακουσθεί και ικανοποιηθεί, αν εμείς οι ίδιοι απαρέγκλιτα και με επιμονή δεν το διεκδικούμε. Καμιά de facto κατάσταση δεν μπορεί να γίνει αμετάκλητη, αν εμείς οι ίδιοι δεν την αναγνωρίσουμε με την υπογραφή μας. Μόνο με την αγωνιστικότητα και την επιμονή μας μπορούμε να αποτρέψουμε καταστάσεις του μέλλοντος και να αναιρέσουμε καταστάσεις του παρελθόντος. Και κάτι τελευταίο. Η Τουρκία επιζητεί σταθερά συμφωνία για το Κυπριακό για να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της. Καμιά δύναμη του κόσμου δεν μπορεί να μας επιβάλει λύση που δε τη θέλει ο λαός, αν δε βρεθεί δικό μας χέρι να βάλει την υπογραφή του. Τι θα κάνουν; Θα φέρουν στρατεύματα; Θα μας σφάξουν όλους; Άρα, λοιπόν, αγωνιστικότητα και επιμονή στα δίκαια αιτήματά μας».

Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι αυτές οι αρχές θα έπρεπε να είναι το ευαγγέλιο όλων των Ελλήνων διπλωματών και να είναι κτήμα όλου του ελληνικού λαού. Ιδιαίτερα σήμερα, που οι κύριοι Παπανδρέου και Χριστόφιας ετοιμάζονται να βάλουν την υπογραφή τους γι’ αυτά που θέλει η Τουρκία σε Αιγαίο και Κύπρο αντίστοιχα.

Η ΝΕΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Η νέα τραγωδία στο μαρτυρικό νησί δεν είχε ως μοναδικό κόστος τις 13 ανθρώπινες ζωές. Έπληξε την οικονομία και το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Πολλά και περίεργα λάθη

Οι δειλοί και μοιραίοι και άβουλοι που πήραν πριν από 3 χρόνια την εξουσία στην Κύπρο με τη βοήθεια των Αγγλοαμερικάνων α) κατ’ εντολήν των προστατών τους έπαιξαν το ρόλο του χωροφύλακα του Ισραήλ, σταματώντας το ρωσικό πλοίο και κατάσχοντας το φορτίο του, β) αποθήκευσαν το φορτίο αυτό, αντί να το καταστρέψουν, για να ελπίζει η Συρία ότι θα φτάσει κάποια στιγμή στον προορισμό του, γ) επέλεξαν ως χώρο αποθήκευσης τη ναυτική βάση που γειτνιάζει με τη μεγαλύτερη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής της Κύπρου, δ) δεν τήρησαν κανέναν από τους κανόνες ασφαλείας, ε) αγνόησαν τις επίμονες προειδοποιήσεις, ακόμη κι όταν άρχισαν οι μικροεκρήξεις. Υποχωρώντας στις πιέσεις όλων, απομονώθηκαν απ’ όλους κι έκαναν ακριβώς ό,τι δεν έπρεπε ή (με άλλα λόγια) ό,τι θα ήθελε ένας εχθρός της Κύπρου, ο οποίος ίσως και να υποβοήθησε την έκρηξη.

Οι Τούρκοι αποθρασύνθηκαν

Ο θρασύτατος Ερντογάν ειρωνεύτηκε: «κοιτάξτε πώς κατάντησαν οι Ελληνοκύπριοι», κι έκανε επίδειξη ανωτερότητας ότι τους λυπούνται και τους δίνουν ρεύμα! Ξεχνάει ο άθλιος επί πόσα χρόνια δίνει ρεύμα η Κυπριακή Δημοκρατία στα κατεχόμενα και μάλιστα δωρεάν (ενώ οι κατοχικοί το πουλάνε), ξεχνάει τη δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη και άλλες παροχές προς τους Τουρκοκύπριους, ξεχνάει τα εκατομμύρια ευρώ ως επιδόματα προς τους λαθρομετανάστες που προωθούν οι Τούρκοι στην ελεύθερη Κύπρο.

Η ένταξη στην Ε.Ε. και η οικονομική επιδείνωση

Το πλήγμα ήρθε σε μια στιγμή που η οικονομία του νησιού επιδεινώνεται. Τα προβλήματα άρχισαν με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. το 2004. Όταν τότε όλοι πανηγύριζαν (και δυστυχώς ακόμη και σήμερα όλες οι ηγεσίες θεωρούν την ένταξη ως επιτυχία και βαυκαλίζονται με την «ευρωπαϊκή λύση»), το ΑΣΚΕ είχε προειδοποιήσει ότι (πέραν των άλλων) η ένταξη θα οδηγήσει σε διάλυση της κυπριακής οικονομίας, η οποία οικονομία από πλεονέκτημα των Ελληνοκυπρίων θα μετατραπεί σε μειονέκτημα (βλ. και ΑΣΚΕ-3). Η επιδείνωση επιταχύνθηκε με την εκλογή Χριστόφια, ο οποίος ποτέ και πουθενά δεν προέβαλε τις αντιστάσεις που προέβαλλε (και, μάλιστα, επιτυχώς) ο Τάσσος. Οι οικονομικές συνέπειες της ένταξης είναι παρόμοιες με την Ελλάδα και οι συνταγές που θα προταθούν επίσης. Μόλις 7 χρόνια μετά την ένταξη στην Ε.Ε. η εύρωστη οικονομία της Κύπρου κινδυνεύει να καταλήξει στα μνημόνια.

Δυσχερέστερη η διαπραγματευτική θέση

Με όλ’ αυτά και με τους μειοδότες στην εξουσία η διαπραγματευτική θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη. Οι Αγγλοαμερικάνοι πιέζουν για «λύση» σε λίγους μήνες, πριν από την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την Κύπρο τον Ιούνιο του 2012 και ο Χριστόφιας, υποχωρώντας συνεχώς, ίσως αποδεχθεί και τα χρονοδιαγράμματα.

Η τραγωδία στη ναυτική βάση άλλαξε το πολιτικό σκηνικό στην Κύπρο. Ένα μεγάλο κίνημα ξέσπασε κατά του Χριστόφια και της μειοδοτικής του πολιτικής, που ζητεί την παραίτησή του. Προς το παρόν οι ξένοι προστάτες του (και η κατοχική κυβέρνηση του Γιωργάκη) τον στηρίζουν και δείχνουν ότι θέλουν να συμφωνήσουν λύση με αυτόν στην εξουσία. Ο κυπριακός ελληνισμός πιστεύουμε ότι για άλλη μια φορά θα υψώσει το ανάστημά του, θα ανατρέψει τους μειοδοτικούς και θα διαμορφώσει μέσα από το κίνημα της αγανάκτησής του μια πρόταση προοπτικής, γιατί ξέρει ότι, διαφορετικά, υπάρχει ο κίνδυνος αυτό το κίνημα να εκφυλιστεί, ο Χριστόφιας να υπογράψει ό,τι του ζητήσουν, ενώ στο βάθος θα προετοιμάζουν για πρόεδρο τον Αναστασιάδη, η θητεία του οποίου δεν προοιωνίζεται ευοίωνες εξελίξεις σε μια Κύπρο που θα έχει ήδη παραδοθεί.