ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ :ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε.
Οι καπιταλιστικές κρίσεις
Οι κρίσεις στο καπιταλιστικό σύστημα προκύπτουν όταν ο πλούτος (με μορφή κεφαλαίων και μοχλό τα υψηλά κέρδη) συγκεντρώνεται στην κατοχή των λίγων, αφαιρούμενος από τους πολλούς, οι οποίοι τον παράγουν. Το κεφάλαιο τότε δεν μπορεί πλέον να επενδυθεί με την ίδια κερδοφορία και, για να μην ανατραπεί το καπιταλιστικό σύστημα από κοινωνικές εκρήξεις ή και επαναστάσεις, το συσσωρευμένο κεφάλαιο αναδιανέμεται ή και καταστρέφεται ή βρίσκει νέους τομείς κερδοφορίας. Οι διέξοδοι αυτές του κεφαλαίου ήσαν ιστορικά οι πόλεμοι και οι εφευρέσεις. Σήμερα έχει βρει διέξοδο στην άγρια κερδοσκοπία από τα κρατικά χρέη και ελλείμματα, που διογκώθηκαν μετά το 2008. Έτσι όμως η κρίση, αντί να εκτονώνεται, βαθαίνει και η πιθανότητα βίαιων εξελίξεων και ανατροπών αυξάνει.
Ο αφανής πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας για το ρόλο του ευρώ
Η κρίση χρέους των δυτικών χωρών ξεκίνησε από τις ΗΠΑ το 2008 με τη χρεοκοπία της αμερικάνικής τράπεζας Lehman brothers. Από τότε η κεντρική εκδοτική τράπεζα των ΗΠΑ (FED) «κόβει» αφειδώς πληθωρικό δολάριο, προκειμένου η αμερικανική κυβέρνηση να χρηματοδοτεί τις καταρρέουσες τράπεζές τους (που τις εγκαταλείπουν στην τύχη τους οι πάμπλουτοι τραπεζίτες τους), καθώς και τις χειμαζόμενες επιχειρήσεις τους. Έτσι το χρέος των ΗΠΑ εκτοξεύτηκε αλλά αυτό δεν τους δημιουργεί πρόβλημα, επειδή το δολάριο το στηρίζουν υποχρεωτικά όλες οι χώρες που το κατέχουν (ως το κατ΄ εξοχήν παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα), για να διατηρούν σταθερά τα αποθεματικά τους κεφάλαια. Έτσι οι ΗΠΑ, χώρα άκρως ελλειμματική, διατηρείται ως υπερδύναμη, «πουλώντας» δολάρια.
Η αναπόφευκτη υποτίμηση του πληθωρικού δολαρίου έστρεψε τις οικονομικά αναδυόμενες χώρες (Κινα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) και ορισμένες πετρελαιοπαραγωγές (Ιράν, Βενεζουέλα κ.λπ.) προς το ανατιμημένο ευρώ για μέρος των αποθεματικών τους. Εξοστρακισμός του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος θα σήμαινε για τις ΗΠΑ απώλεια του ρόλου τους ως υπερδύναμης. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον ακήρυκτο πόλεμο που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ κατά του ευρώ και της Γερμανίας. Οι ΗΠΑ φοβούνται επίσης τις παραδοσιακές ρωσογερμανικές σχέσεις, που έχουν αναβαθμισθεί τα τελευταία χρόνια με την ενέργεια και τα κοινά αναπτυξιακά σχέδια σε ευρωπαϊκές χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού.
Αξιοποιώντας τα κερδοσκοπικά κεφάλαια (δηλ. τα τραπεζικά και χρηματιστηριακά υπερκέρδη, που μεταφέρθηκαν σε ομίλους κερδοσκοπικών κεφαλαίων και αναζητούν νέα υψηλά κέρδη) που δρουν ανεξέλεγκτα και αποκαλούνται κατ’ ευφημισμό αγορές, καθώς και τους αμερικανικούς «οίκους» αξιολόγησης με τις υποβαθμίσεις τους, επέπεσαν κατά των ομολόγων των χωρών της ευρωζώνης, εκτοξεύοντας στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού, προκαλώντας κρίση δανεισμού, που διογκώνει τα χρέη. Επωφελούνται από τη (γερμανικής έμπνευσης) παγκόσμια ιδιορρυθμία της ευρωζώνης να μην έχει κεντρική εκδοτική τράπεζα που να εγγυάται και να στηρίζει τη σταθερότητα του ευρώ από κερδοσκοπικές επιθέσεις.
Στόχος των ΗΠΑ δεν είναι η κατάρρευση του ευρώ, αλλά η δραστική υποτίμησή του, ώστε να καταστεί αδύναμο και να μην αποτελεί πλέον εναλλακτικό αποθεματικό νόμισμα, να υπάρχει μόνο για συναλλαγές εντός της ευρωζώνης. Αυτό θα συμβεί αν υποχρεωθεί η Γερμανία να υποκύψει στην έκδοση ευρωομολόγων από την Ε.Κ.Τ., δηλ. να «κόψει» πληθωρικό ευρώ, κάτι που ως τώρα αρνείται πεισματικά.
Ο ρόλος του ΓΑΠ
Αυτός ο πόλεμος κατά του ευρώ ξεκίνησε όταν ο πρόθυμος υποτακτικός των ΗΠΑ, αυτός ο ολέθριος για την Ελλάδα άνθρωπος, προτίμησε να αλυσοδέσει τη χώρα του και τους Έλληνες για πολλά χρόνια, προκειμένου να υπηρετήσει τους προστάτες του. Με τα ελλείμματα που φούσκωσε, με τους «Τιτανικούς» και τη «διεφθαρμένη Ελλάδα» και με άμεσους συνεργούς-συνενόχους τους Παπακωνσταντίνου-Προβόπουλο, που είχαν ενεργό ρόλο, προκάλεσε κρίση δανεισμού στην Ελλάδα, την πρώτη στην ευρωζώνη, ώστε να πυροδοτηθεί με τους «οίκους» αξιολόγησης και τις «αγορές» η αμερικανική επίθεση. Ευχόμαστε κάποτε ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη, για να παραδειγματισθούν οι νέοι επίδοξοι Εφιάλτες.
Η Γερμανία
Οι ΗΠΑ, θέλοντας να μην επαναληφθεί το ιστορικό ανάλογο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, ήθελαν την ενσωμάτωση της ηττημένης και διαιρεμένης τότε Γερμανίας στο δυτικό στρατόπεδο. Για το λόγο αυτό επέβαλαν σε πολλές χώρες, όπως η Ελλάδα, που είχαν καταστραφεί από τη γερμανική κατοχή, να μην πληρωθούν πολεμικές επανορθώσεις ή άλλες διεκδικήσεις από τη Γερμανία με διάφορες προφάσεις. Ετσι η Δυτική, κυρίως, Γερμανία, αφού «κουρεύτηκαν» δραστικά τα χρέη και οι υποχρεώσεις της και με τη βοήθεια του αμερικανικού σχεδίου Μάρσαλ, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη με γρήγορη ανασύσταση της παραγωγικής της δομής.
Μετά την Ε.Κ.Α.Χ. το 1951, την Ε.Ο.Κ. το 1957, την επανένωσή της το 1990 και την Ε.Ε. το 1992 απέκτησε κυρίαρχη οικονομική θέση στον ευρωπαϊκό χώρο. Με την εισαγωγή του ευρώ το 1999, που η ίδια επιδίωξε, επωφελήθηκε στο έπακρο από τη ραγδαία αύξηση των πλεονασμάτων της, που οφειλόταν στο σταθερό ενιαίο νόμισμα και στη μεγάλη εσωτερική υποτίμηση, δηλ. στη μεγάλη περικοπή μισθών, συντάξεων και αμοιβών και στην καθιέρωση ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Μείωσε δηλ. το εργατικό κόστος παραγωγής και περιόρισε δραστικά την αγοραστική δύναμη των Γερμανών. Έτσι τα γερμανικά προϊόντα έγιναν πιο ανταγωνιστικά, αυξάνοντας τις εξαγωγές, ενώ παράλληλα μειώθηκαν οι εισαγωγές. Ακόμη και φέτος με την κρίση τα εμπορικά της πλεονάσματα κυμαίνονται από 12 έως 15 δισ. το μήνα, ένα μεγάλο μέρος των οποίων προέρχεται από τις ελλειμματικές χώρες της ευρωζώνης, δηλ. τα πλεονάσματά της είναι τα ελλείμματα των άλλων χωρών (μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας).
Με τα πλεονάσματα οι γερμανικές, κυρίως, τράπεζες δάνειζαν χαμηλότοκα αφειδώς τις λιγότερο παραγωγικές χώρες της ευρωζώνης. Έτσι στις χώρες αυτές πουλούσαν και τα γερμανικά προϊόντα, πολλές φορές διαφθείροντας με μίζες, και κέρδιζαν και από τα επιτόκια των δανείων τους. Η επιδίωξή της το ευρώ να υποσκελίσει το δολάριο, δηλ. οι συναλλαγές του πετρελαίου και των ομολόγων να γίνονται σε ευρώ από τα γερμανικά πλεονάσματα, κυρίως, ήταν το μοιραίο λάθος της.
H κρίση
Η κρίση δανεισμού και χρέους λόγω της οικονομικής κρίσης και του ευρώ, ανεξάρτητα από τις αμερικανικές επιδίωξεις, αργά ή γρήγορα θα εκδηλωνόταν, επειδή οι χώρες της ευρωζώνης μόνο με δανεισμό χρηματοδοτούν μέρος των αναγκών τους. Έτσι οι ελλειμματικές χώρες υποχρεώνονται να πληρώνουν όλο και υψηλότερα επιτόκια και, συνεπώς, και τοκοχρεολύσια, που αυξάνουν ραγδαία τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα και εκτοξεύουν το δημόσιο χρέος τους.
Το «σκληρό» ευρώ δεν επιτρέπει την ανάπτυξη της παραγωγής μιας χώρας, όταν το κόστος των προϊόντων της σε ευρώ είναι μεγαλύτερο απ’ αυτό π.χ. των αντίστοιχών γερμανικών. Ούτε επιτρέπεται, λόγω των κανόνων της Ε.Ε. («ελεύθερος και ανόθευτος ανταγωνισμός») και της Ο.Ν.Ε., να τη χρηματοδοτήσει και να την ενισχύσει, προκειμένου να καταπολεμήσει την ανεργία, τη μείωση των δημοσίων εσόδων, των ασφαλιστικών εισφορών, των κοινωνικών δαπανών και την αύξηση των ελλειμμάτων του ασφαλιστικού, υγειονομικού, εκπαιδευτικού κ.λπ. τομέα. Όμως επιτρέπεται η χρηματοδότηση των τραπεζών παρά τους κανόνες. Με το ευρώ και την Ε.Ε. καταδικάζονται χώρες να μην παράγουν και να δανείζονται συνεχώς.
Αντίθετα, αν οι ελλειμματικές χώρες μπορούσαν να υποτιμήσουν το εθνικό τους νόμισμα και να χρηματοδοτήσουν την παραγωγή τους, εκτός φυσικά της Ε.Ε., θα είχαν λύσει πολλά από τα προβλήματα που ταλανίζουν τους λαούς τους και κυρίως θα είχαν την εθνική τους αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία τους. Το ευρώ και η Ε.Ε. είναι τα δεσμά τους. Όμως οι άρχουσες ελίτ τους, που διασφαλίζουν την κυριαρχία και τον προσπορισμό τους μόνο μέσα στην Ε.Ε., τους κρατούν δέσμιους και τους υποχρεώνουν σε αδιέξοδη αιματηρή λιτότητα με όλα τα μέσα.
Ηγεμονία και λιτότητα: ο γερμανικός παραλογισμός καταστροφής
Η άρχουσα ελίτ της Γερμανίας, παρά τις εσωτερικές της διαφορές, δε θέλει να επιστρέψει τίποτα απ’ όσα κέρδισε με το ευρώ και την Ε.Ε. στις χώρες της ευρωζώνης που έχουν προβλήματα δανεισμού. Ανακαλώντας τις απεχθείς ιστορικές της καταβολές, σπέρνοντας το νεορατσισμό για τους «τεμπέληδες νότιους», πιστεύει, κοντόφθαλμα, ότι με την κρίση θα ηγεμονεύσει στην Ευρώπη μέσω της επιβολής του γερμανικού μοντέλου αιματηρής λιτότητας, που θα καταστήσει τον πλούτο των ευρωπαϊκών χωρών βορά στο κεφάλαιό τους. Δε διστάζει να διαλύσει ουσιαστικά την Ε.Ε., για να πετύχει το στόχο της, παραμερίζοντας κάθε ίχνος εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατίας στις υποτελείς χώρες. Η ισότητα και η αλληλεγγύη, που, έστω και κατ’ επίφαση, ίσχυαν μέχρι τώρα μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε., για να νομιμοποιούνται στους λαούς τους, αντικαταστάθηκαν και τυπικά πλέον με την υποτέλεια στην Γερμανία.
Η συνταγματική απαγόρευση ελλειμμάτων και χρέους, που θέλει να επιβάλει στις χώρες-μέλη με την απόφαση της Συνόδου της 9ης Δεκεμβρίου, είναι τόσο ουτοπική και τραγικά φαιδρή, όσο και η απαγόρευση να βγαίνει ο ήλιος από την ανατολή. Τελικά φαίνεται ότι η Γερμανία δεν ενδιαφέρεται πλέον να διατηρήσει το ευρώ, τουλάχιστον όπως είναι σήμερα, μια και η πορεία αυτού και της Ε.Ε. φαίνεται προδιαγεγραμμένη. Οι χώρες θα πνιγούν στα ελλείμματα και στα χρέη. Ούτε θ’ ανακόψει την πορεία αυτή το περιβόητο ευρωομόλογο, που ευαγγελίζονται οι ευρωπαϊστές, δεξιοί και αριστεροί, που θα εκδίδεται αναγκαστικά με πληθωρικό ευρώ, επειδή το πρόβλημα δεν είναι το μικρότερο επιτόκιο αλλά ο συνεχής δανεισμός. Η λύση είναι η ανάπτυξη, την οποία, εντός ευρώ και Ε.Ε., η Γερμανία την έχει καταστήσει πλέον απαγορευμένο είδος.
Η Γερμανία τελικά θα βγει χαμένη και πάλι. Οι φτωχοί, που καθημερινά παράγει η πολιτική της, δεν έχουν τίποτα να δώσουν παρά μόνο την οργή τους για τους κατακτητές τους και τους εγχώριους υποτακτικούς τους. Οι λαοί δεν είναι διατεθειμένοι να εξαθλιωθούν για την ευημερία της γερμανικής ελίτ και των τραπεζών. Θα επαναστατήσουν. Ευχόμαστε αυτό ν’ αρχίσει από τους Ελληνες.
ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΛΜΑΖ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Δεν προκαλούν έκπληξη οι αποκαλύψεις του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ στην εφημερίδα «Μπιργκιούν» ότι το τουρκικό κράτος με μυστικά κονδύλια χρηματοδοτούσε πράκτορες, για να μετατρέπουν σε κόλαση την Ελλάδα με τις φονικές πυρκαγιές δασών (καλοκαίρια 1993-96) και για ν’ ανατρέψουν με πραξικόπημα (Μάρτιος 1995) το σύμμαχό τους πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Γκαϊντάρ Αλίεφ, προφανώς για να τον αντικαταστήσουν με κάποιον ακόμη πιο φιλικό προς αυτούς. Πάντα έτσι λειτουργεί το τουρκικό κράτος, όταν βρίσκει ευένδοτους γείτονες.
Α) Στις 5 Σεπτεμβρίου 1955 εξερράγη βόμβα στον κήπο του σπιτιού του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη. Οι Τούρκοι θεώρησαν το γεγονός ως μεγάλη προσβολή και το απέδωσαν σε Έλληνες . Την επομένη ξέσπασε ο (από καιρό προετοιμασμένος) φοβερός διωγμός του ελληνισμού σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο, Τένεδο, με τον τουρκικό όχλο (πρωτοστατούντων των εργατικών συνδικάτων!) να παίρνει «εκδίκηση». Μετά από καιρό παραδέχτηκαν ότι την ενέργεια προετοίμασε ο τότε φοιτητής Οκτάι Ενγκίν (που ανταμείφθηκε αργότερα με τη θέση του νομάρχη) και υλοποίησε ο κλητήρας Χασάν Ουτσάρ. [Με τη θέση του «υπουργού» Γεωργίας του ψευδοκράτους ανταμείφθηκε και ο δολοφόνος του Σ. Σολωμού.]
Β) Ο στρατηγός Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου σε συνέντευξή του στο δίκτυο Haberturk εξήγησε ως εξής τη δράση του στην Κύπρο το 1963-64, με σκοπό να προκληθούν τα επεισόδια που οδήγησαν στη διχοτόμηση της Κύπρου: «Για να ενισχύσεις το αντιστασιακό φρόνημα του λαού κάνεις δολιοφθορές σε συμβολικούς στόχους, δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για έργο του εχθρού. Για παράδειγμα βάζεις φωτιά σ’ ένα τζαμί. Εμείς κάψαμε τζαμιά στην Κύπρο.»
Γ) Ο Τούρκος ηθοποιός Αττίλα Ολγκάτς, στρατιώτης στην Κύπρο το 1974, σε τηλεοπτική εκπομπή του καναλιού Τουρκ στις 22/1/2009 υπερηφανεύτηκε ότι ο τουρκικός στρατός δολοφονούσε Ελληνοκυπρίους αιχμαλώτους και ότι ο ίδιος σκότωσε 10!
Δ) Η τουρκική εφημερίδα «Τούρκιγιε τον Ιούλιο 1995 είχε ολοσέλιδη φωτογραφία της καμένης Πεντέλης με τη λεζάντα: «Καταλάβατε τώρα;»
Ε) Το αυτοκινητικό ατύχημα στο Σουσουρλούκ στις 3/11/1996 απεκάλυψε ότι ο Τούρκος πράκτορας Αμπντουλάχ Τσατλί (που συνεπέβαινε στο αυτοκίνητο με Τούρκους επισήμους) είχε συμμετοχή σε τοποθετήσεις βομβών σε αρμενικούς στόχους στη Γαλλία και σε δολοφονίες Αρμενίων και Κούρδων, με τη βοήθεια Τούρκων διπλωματών.
ΣΤ) Ο πράκτορας Γιασάρ Οζ, όταν συνελήφθη στην Τουρκία για εμπόριο ηρωίνης στις 8/3/1997, παραπονέθηκε δημόσια: «Όταν μας βάζανε να καίμε τα ελληνικά δάση ήμασταν καλοί, τώρα μας βάζουν φυλακή.»
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ελάχιστα που αποκαλύφθηκαν ή κατά λάθος ή κατά τύχη ή λόγω των οξύτατων εσωτερικών αντιθέσεων του τουρκικού κράτους. Για τη συμμετοχή Τούρκων πρακτόρων στις πυρκαγιές δασών στην Ελλάδα η ΕΥΠ είχε συγκεντρώσει στοιχεία, τα οποία παρέδωσε στην πολιτική μας ηγεσία, η οποία, ψοφοδεής, τα έκλεισε στα συρτάρια. Το ΑΣΚΕ είχε πάρει θέση για τις πυρκαγιές του 2007 με άρθρο στο «Παρόν» και την «Ε» με τίτλο «Επίθεση κατά της Ελλάδας» (βλ. ιστοσελίδα ΑΣΚΕ, «Ενημέρωση» αρ. φ. 118, Οκτώβριος 2007). Στόχος γενικός των πυρκαγιών η αποδυνάμωση της Ελλάδας και στόχος ειδικός η αντικατάσταση του «απρόθυμου» (για σχέδιο Ανάν, ένταξη Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, σχέσεις με Ρωσία) Καραμανλή με τον πρόθυμο για όλα Γιωργάκη. Αυτό που δεν έχει ομολογηθεί ακόμη είναι ότι στις επιχειρήσεις τους αυτές οι τουρκικές υπηρεσίες συνεργάστηκαν με τις αντίστοιχες αμερικανικές, αγγλικές και τις (τότε σύμμαχές τους) ισραηλινές. Και όχι μόνο για τις πυρκαγιές…
Οι αντιδράσεις των ελληνικών πολιτικών κομμάτων
Από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις (και τα ΜΜΕ που τις στηρίζουν) καμιά δεν έβγαλε επιτέλους το συμπέρασμα ότι πρέπει ν’ αλλάξουμε πολιτική απέναντι στον επιθετικό γείτονα (βλ. και ανακοίνωση ΑΣΚΕ 28/12/2011).
Στην καλύτερη περίπτωση ζήτησαν διευκρινίσεις από την τουρκική κυβέρνηση (που ποτέ δε θα πάρουν) και αποζημιώσεις (που, επίσης, ποτέ δε θα πάρουν).
Το ΚΚΕ, ακόμη χειρότερα, υποβάθμισε το γεγονός και εξίσωσε πλήρως τις ευθύνες Ελλάδας και Τουρκίας: «Οι αποκαλύψεις Γιλμάζ επιβεβαιώνουν ότι η δράση μυστικών υπηρεσιών ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη είναι μια συνηθισμένη πρακτική, που οι κυβερνήσεις κρύβουν απ’ τους λαούς.»!! Σαν να ήταν κόμμα τρίτης χώρας, που μεροληπτεί υπέρ του ενόχου! Σαν να είναι το ίδιο εξαρτημένες και υποτελείς οι άρχουσες τάξεις των δύο χωρών. Σαν να είναι και οι δύο χώρες επιθετικές και να καταπατούν το Διεθνές Δίκαιο. Μήπως η Ελλάδα διατηρεί στρατό κατοχής σε κανένα τουρκικό νησί; Μήπως η Ελλάδα απειλεί με casusbelli την Τουρκία, αν ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της για χωρικά ύδατα 12 μίλια στο Αιγαίο; Μήπως αλωνίζουν οι Έλληνες αξιωματούχοι σε κομμάτι της τουρκικής επικράτειας όπως οι Τούρκοι στην ελληνική Θράκη;
Ο ΣΥΝ, επίσης, φρόντισε να προσφέρει σανίδα σωτηρίας στον ένοχο: «Οι δηλώσεις του … Μ. Γιλμάζ, στο βαθμό που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δημιουργούν μείζον πολιτικό θέμα στις σχέσεις των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει άμεσα να ζητήσει εξηγήσεις για την ισχύ των δηλώσεων.» Μέσα σε 3 γραμμές καλεί δύο φορές την Τουρκία να διαψεύσει τις δηλώσεις, για να κλείσει το θέμα! Σαν να ήσαν συνεννοημένοι, την επόμενη μέρα ο Γιλμάζ, γελοιοποιούμενος, δήλωσε ότι τα λόγια του παρερμηνεύτηκαν!!
Και όλα καλά! Η γκαγκστερική συμπεριφορά της Τουρκίας για άλλη μια φορά θα ξεχαστεί! Ή, μήπως, όχι; Άλλες πολιτικές δυνάμεις πρέπει να επικρατήσουν στην πατρίδα μας. Επειγόντως!
«Εγώ ήρθα από τη θάλασσα, από την Ιωνία. Εσείς από πού ήρθατε;»
Έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος σκηνοθέτης - δημιουργός. Δε θα επαναλάβουμε όσα είναι γνωστά για το πολυβραβευμένο του έργο, την παγκόσμια καταξίωσή του, τις «δάφνες και τις τιμές» του και το ότι έκανε γνωστή και στο τελευταίο κομμάτι γης την αξία του ελληνικού κινηματογράφου, μιας και είμαστε μια χώρα που την αξία τη μετράμε μόνο σε βραβεία. Θα πούμε ότι χάθηκε ένας τεράστιος πνευματικός άνθρωπος, που μίλησε για την ιστορία και την ελληνική ψυχή όσο λίγοι. Χάθηκαν ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Ελύτης. Η Ελλάδα ξύπνησε τόσο φτωχότερη! Καλό του ταξίδι στην άλλη θάλασσα…
Αγώνες εργαζομένων
Σ’ αυτές τις εποχές που δείχνουν ότι καταρρέουν κατακτήσεις δεκαετιών και ότι η λαίλαπα έχει σαρώσει εργασία και εργασιακές σχέσεις οι εργαζόμενοι της Ελληνικής Χαλυβουργίας, της Ελευθεροτυπίας και του ΑLTER, με απεργίες, καταλήψεις και επίσχεση εργασίας αποδεικνύουν ότι υπάρχει ελπίδα, ότι μπορούμε να μην ανεχόμαστε τις επαχθείς αλλαγές εξαθλίωσης που προσπαθούν να μας περάσουν. Αυτοί και όποιοι άλλοι που δεν αναφέρουμε εδώ έχουν την αμέριστη συμπαράστασή μας.
Τοκογλύφοι και πολιτικοί
Πολλά ΜΜΕ προβάλλουν, και ορθώς, τη σχέση πολιτικών παραγόντων με το πρόσφατα εξαρθρωμένο κύκλωμα των τοκογλύφων της Θεσσαλονίκης. Αναρωτιέται κανείς γιατί δεν προβάλλουν και τις σχέσεις ολόκληρης της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης με τους διεθνείς τοκογλύφους των αγορών, του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε., που έχουν οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή κατάσταση!
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό