Η «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» ΚΑΙ ΤΟ «ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ»
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν διπλασιασμό των ποσοστών της «Χρυσής Αυγής», ενώ τα ποσοστά σχεδόν όλων των άλλων κομμάτων μειώνονται. Όσο αναξιόπιστα και «μαγειρεμένα» κι αν είναι τα αποτελέσματα αυτών των δημοσκοπήσεων, είναι μάλλον βέβαιο ότι το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» ανεβαίνει ανησυχητικά.
Τα αίτια
Στο προηγούμενο φύλλο της «Ε» (αρ. 146) είχαμε αναφερθεί στα βασικά αίτια του πρωτοφανούς φαινομένου μέσα σε 2,5 χρόνια ένα κόμμα να εκτοξευτεί από το 0,29% στο 7%(!), και μάλιστα με ηγεσία γελοία έως αποκρουστική.
Πρώτο και κύριο αίτιο η οικονομική και κοινωνική κρίση, για την οποία ο κόσμος θεωρεί δικαίως ότι ευθύνεται ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, κυρίως όσοι κυβέρνησαν, δευτερευόντως όσοι αντιπολιτεύτηκαν. Οι πολλοί θεωρούν ότι η «Χρυσή Αυγή» είναι «καθαρή», γιατί δε γνωρίζουν ότι ενισχύεται και χρηματοδοτείται από κέντρα που συμμετέχουν στη χειραγώγηση του πολιτικού συστήματος και μας κατάντησαν στη σημερινή κατάσταση.
Δεύτερο αίτιο η εισβολή των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, την οποία μεθόδευσαν ξένα κέντρα, με κύριο μοχλό το τουρκικό κράτος και το παρακράτος του, την ανέχθηκαν τα κόμματα εξουσίας (αν δε συμμετείχαν κι αυτά στο σχέδιο) και την καλύπτει πολιτικά το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας υποχρεώνει να κρατήσουμε όλους αυτούς στην Ελλάδα (Δουβλίνο-2). Η «Χρυσή Αυγή» εμφανίζεται ως το μόνο κόμμα που αντιδρά στην εισβολή, έστω και με τρόπο που δε συνάδει προς τον πολιτισμό μας, ενώ είναι όργανο των ξένων κέντρων που μεθόδευσαν την εισβολή.
Τρίτο αίτιο η μειοδοσία ολόκληρου του πολιτικού συστήματος στα εθνικά θέματα, με την οποία η «Χρυσή Αυγή» εμφανίζεται να διαφωνεί. Το κόμμα αυτό, όμως, θαυμάζει τους χειρότερους προδότες της Ελλάδας, αυτούς που συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του Άξονα (που, μεταξύ άλλων, ήθελαν την προσάρτηση της Αν. Μακεδονίας και της Δυτ. Θράκης στη φασιστική Βουλγαρία) και τους χουντικούς, που έκαναν τα πάντα για να μπορέσει η Τουρκία να εισβάλει και να καταλάβει το 37% της Κύπρου. Όπως οι συνεργάτες του Άξονα και οι χουντικοί, έτσι και οι χρυσαυγίτες παριστάνουν τους υπερπατριώτες.
Ρατσιστές και ναζιστές οι Έλληνες;
Ο ελληνικός λαός δεν έχει καμιά σχέση με το ρατσισμό. Το απέδειξε όταν εισέβαλαν στην Ελλάδα τα πρώτα κύματα των μεταναστών, τους οποίους σύσσωμος καλοδέχθηκε και περιέθαλψε. Το γεγονός ότι πολλοί (και «αντιρατσιστές» μεταξύ αυτών) τους εκμεταλλεύτηκαν, όχι γιατί ήσαν ξένοι ή «κατώτεροι», αλλά ως φτηνό εργατικό δυναμικό (όπως κάνουν και με Έλληνες, αν τους βρουν σε έσχατη ανάγκη), δεν αλλάζει την εικόνα. Όταν, όμως, οι λαθρομετανάστες κατέκλυσαν γειτονιές ολόκληρες, της Αθήνας κυρίως, όταν
τα παιδιά δεν μπορούσαν να βγουν μόνα τους από το σπίτι να παίξουν ή να πάνε σχολείο, όταν οι ηλικιωμένοι δεν μπορούσαν να πάνε στην τράπεζα να εισπράξουν την πενιχρή σύνταξή τους, όταν η εγκληματικότητα έφτασε στο σημείο να αφαιρεί ανθρώπινες ζωές για λίγες δεκάδες ευρώ, κυρίως όταν πολλοί κατάλαβαν ότι υπάρχει σχέδιο εθνοκάθαρσης και αντικατάστασης του ελληνικού λαού από ένα «πολυπολιτισμικό» συνονθύλευμα, που δε θα είναι σε θέση να αντιδρά στα σχέδια των ΗΠΑ και της Ε.Ε., τότε όλοι ανησύχησαν. Όσοι δεν ήξεραν, απελπισμένοι ή αγανακτισμένοι, στράφηκαν εκλογικά προς τη «Χρυσή Αυγή». Είναι ένα εγκληματικό λάθος τους, δεν είναι αποτέλεσμα ρατσιστικής νοοτροπίας. Ρατσιστικά είναι όσα συμβαίνουν εις βάρος των Ελλήνων, από τους οποίους αφαιρείται το δικαίωμα να ζουν σύμφωνα με τις παραδόσεις τους και τον πολιτισμό τους, τους αφαιρείται σταδιακά και αθόρυβα ακόμη και το δικαίωμα να έχουν πατρίδα.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει καμιά σχέση ούτε με το ναζισμό. Το απέδειξε με τη μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση 1940-45. Εξαίρεση οι ελάχιστοι μαυραγορίτες, κουκουλοφόροι, γερμανοντυμένοι και πάσης φύσεως συνεργάτες. Το αποδεικνύει και σήμερα με το μίσος που τρέφει και εκδηλώνει εναντίον της άξιας απογόνου του Αδόλφου Χίτλερ και των εντοπίων συνεργατών της.
Όποιος, λοιπόν, ισχυρίζεται ότι οι ψηφοφόροι της «Χρυσής Αυγής» είναι ρατσιστές και ναζιστές, ότι πρέπει να τους μισούμε και να τους πολεμούμε, της χαρίζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που δεν της ανήκουν, δηλ. προσφέρει υπηρεσία σ’ αυτήν και κυρίως, όπως εξηγούμε παρακάτω, στους ξένους δυνάστες μας που τη χρησιμοποιούν.
Γιατί και πώς ενισχύεται;
Η «Χρυσή Αυγή» μέχρι πριν από 2 χρόνια ήταν μια περιθωριακή ομάδα, άγνωστη στους περισσοτέρους και χωρίς αξιόλογη οργάνωση, που στήθηκε για να κάνει «βρώμικες δουλειές», βομβιστικές ενέργειες και άλλες προβοκάτσιες. Είναι προφανές ότι, όσο κι αν οι συνθήκες την ευνοούν, δε θα μπορούσε ποτέ να γιγαντωθεί σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, αν δεν ενισχυόταν από κάποιους μηχανισμούς του συστήματος της εξάρτησης.
Όταν το σύστημα με τα μνημόνια περιήλθε σε βαθειά κρίση και το πολιτικό του προσωπικό σε πλήρη ανυποληψία, οι μηχανισμοί αυτοί την ενίσχυσαν, για ν’ αποτελέσει την πολιτική έκφραση ενός μέρους των θυμάτων του συστήματος, τα οποία θύματα το φυσικό θα ήταν να εκφραστούν από δυνάμεις πατριωτικές, δημοκρατικές και αριστερές. Η «Χρυσή Αυγή» εμφανίστηκε ως αντιμνημονιακή και ως η μοναδική πατριωτική δύναμη (με τις πραγματικά πατριωτικές δυνάμεις πλήρως αποκλεισμένες από τα καθεστωτικά ΜΜΕ), φέρνοντας σε δύσκολη θέση κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, που φοβάται μήπως ταυτιστεί με τις θέσεις της.
Η αρχή έγινε με τη στρατολόγηση αντικοινωνικών στοιχείων από τα γήπεδα και άλλους χώρους βίαιης ή άκρως παραβατικής συμπεριφοράς, από τους ίδιους χώρους όπου στρατολογούνται με τον ίδιο τρόπο και οι «αντίπαλοί» τους. Το κίνητρο είναι η αίσθηση της δύναμης και το (έστω μικρό) οικονομικό όφελος, ενώ η ιδεολογική επένδυση έρχεται εκ των υστέρων. Είναι ενδεικτικό ότι και οι δύο «αντίπαλοι» έχουν στις τάξεις τους πολυάριθμους Αλβανούς, όχι βέβαια ανθρώπους που ήρθαν στην Ελλάδα για να βγάλουν με τίμιο τρόπο ένα κομμάτι ψωμί.
Οι χρυσαυγίτες άρχισαν τη δράση τους σε γειτονιές σαν τον Άγιο Παντελεήμονα, ως «προστάτες» των ανίσχυρων Ελλήνων πολιτών. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ βοήθησαν, διαφημίζοντας αρνητικά το έργο αυτό. Έτσι η «Χρυσή Αυγή» έγινε γνωστή και στις περιοχές της Ελλάδας όπου δεν υπήρχε σοβαρό πρόβλημα.
Αντιναζιστικό ή απελευθερωτικό κίνημα;
Η κυρίαρχη αντίθεση σήμερα στην Ελλάδα είναι ανάμεσα στις δυνάμεις της κατοχής, Ε.Ε. και ΗΠΑ και των οργάνων τους, και στον ελληνικό λαό, που στη συντριπτική του πλειοψηφία καταστρέφεται από την κατοχή και τα μνημόνιά της. Οι δυνάμεις της κατοχής πανικοβλήθηκαν πέρσι, όταν είδαν σύσσωμο τον ελληνικό λαό να στρέφεται εναντίον τους (πλατείες κ.λπ.) και να γκρεμίζει το πολιτικό τους σύστημα. Έπρεπε, λοιπόν, να διασπάσουν την ενότητα του ελληνικού λαού, να μεταθέσουν την αντίθεση. Έτσι προσπαθούν να παρουσιάσουν ως κυρίαρχη μια αντίθεση ανάμεσα σε νεοναζί και «εθνοπροδότες» (που έχουν μαζί τους και τους λαθρομετανάστες), με τον έναν «αντίπαλο» να «νομιμοποιεί» την ύπαρξη του άλλου και με το ίδιο το σύστημα να ελέγχει και τους δύο.
Κάποιοι άφρονες από τον ευρύτερο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς (λίγοι, ελπίζουμε) θεωρούν ότι η παρουσία της «Χρυσής Αυγής» τους βολεύει ως αντίπαλο δέος, ότι το «αντιναζιστικό μέτωπο» τους βοηθάει για ν’ αναρριχηθούν στην εξουσία, μετά την κατάρρευση του Σαμαρά, που φαίνεται ότι δε θ’ αργήσει. Δε βλέπουν ότι έτσι ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου.
Η απάντηση του ελληνικού λαού και στο φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής» είναι η ανάπτυξη ενός μεγάλου Κινήματος Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης, που θα εκφράσει τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, θα εξαλείψει τα αίτια που γιγαντώνουν το νεοναζισμό, δηλ. θ’ απελευθερώσει τη χώρα από τα μνημόνια και την τρόικα (Ε.Ε, ΕΚΤ, ΔΝΤ-ΗΠΑ), θα επαναπατρίσει το σύνολο σχεδόν των ξένων (κρατώντας μόνο τους πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες και τους ολιγάριθμους άλλους που αντέχει η ελληνική οικονομία και κοινωνία), θα προασπίσει την εθνική μας κυριαρχία, θα εξαλείψει τη βία και την παρανομία, θα αποκαλύψει την υποκρισία και το αποκρουστικό πρόσωπο του νεοναζισμού και θ’ αγκαλιάσει και όλα τα θύματα της κατοχής που έκαναν κάποια στιγμή το εγκληματικό λάθος να ψηφίσουν «Χρυσή Αυγή» (όχι τους οργανωμένους τραμπούκους, βεβαίως). Μέχρι τότε πρέπει να μπει μπροστά στην περιφρούρηση των συνοικιών με λαϊκές επιτροπές και να μην αφήνει το πεδίο ελεύθερο ν’ αλωνίζουν οι νεοναζί.
Ο νεοναζισμός αντιμετωπίζεται κυρίως ιδεολογικά και πολιτικά. Βεβαίως ο εξευτελισμός των δημοκρατικών θεσμών και οι παράνομες πράξεις πρέπει να τιμωρούνται, αλλά η πρόταση των «αντιρατσιστών» να τεθεί εκτός νόμου η «Χρυσή Αυγή» είναι έξω από τη δημοκρατική μας παράδοση, αναποτελεσματική και επικίνδυνη, ιδίως τώρα που η επιρροή της στο εκλογικό σώμα αυξάνεται. Το «αντιναζιστικό μέτωπο» θα ενισχύσει, αντί να αποδυναμώσει, τους νεοναζί. Εξ άλλου και ο αγώνας του 1940-45 ονομάστηκε «εθνικοαπελευθερωτικός» κι όχι «αντιναζιστικός».
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ
Κάποιοι αριστεροί, αφελείς και ανιστόρητοι (αν δε μιλούν εκ του πονηρού), θεωρούν υποχρέωσή μας να επιτρέπουμε την ελεύθερη είσοδο στην Ελλάδα οποιουδήποτε ξένου το επιθυμεί, χωρίς αριθμητικούς περιορισμούς, να τους δίνουμε όλα τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών (δικαίωμα ψήφου κ.λπ.), αφού «όλοι οι εργάτες είμαστε αδέλφια, ανεξαρτήτως φυλής».
Επειδή πολλοί από αυτούς δεν κάνουν τον κόπο να αναλύουν την ελληνική κοινωνία, ίσως δεν ασχολούνται καν μαζί της, αλλά μελετούν μόνο «το ευαγγέλιο», θα τους παραπέμψουμε στη στάση του Μαρξ και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που προσπάθησαν με κάθε τρόπο (δημοσιεύσεις στον τύπο, επαφές με συνδικάτα των χωρών προέλευσης κ.λπ.) ν’ ανακόψουν το κύμα των ξένων εργατών που οι εργοδότες έφερναν στην Αγγλία, για να τους χρησιμοποιούν ως απεργοσπαστικό μηχανισμό και ως φτηνό εργατικό δυναμικό (βλ. Καρλ Μαρξ: «Μια προειδοποίηση» 4/5/1866).
Μεταξύ των ενεργειών της Διεθνούς ήταν και η αποστολή 2 εκπροσώπων της στο Εδιμβούργο, οι οποίοι κατάφεραν να πείσουν τους νεοφερμένους ξένους εργάτες ν’ ακυρώσουν τα συμβόλαιά τους και να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Έτσι τα σχέδια των εργοδοτών απέτυχαν και τα αιτήματα των Άγγλων εργατών ικανοποιήθηκαν.
Στην Ελλάδα του 2012 μεγάλο μέρος της αριστεράς όχι μόνο καλύπτει την παρουσία λαθρομεταναστών, αλλά προσπαθεί να στρατολογεί κάποιους στις οργανώσεις της, ενώ ξέρουν ότι στη χώρα μας τους φέρνουν και για έναν επιπλέον (και σοβαρότερο) σκοπό: να τους χρησιμοποιήσουν και για τη διάλυση της πατρίδας μας.
Ο Σαμαράς και τα δύο «άκρα»
Τι ήταν πάλι αυτό που είπε στο ινστιτούτο «Πίτερστον» (όπου συρρέουν οι γνωστοί προσκαλούμενοι της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και του Νταβός);
Ισχυρίστηκε ο Α. Σαμαράς ότι «τελείωσε» με το ένα άκρο των πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας και τώρα θα επιτεθεί και στο άλλο, αυτούς που αντιτίθενται στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ!!
Αν καταλάβαμε καλά, όσοι είναι κατά της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ για το Σαμαρά είναι ισοδύναμοι «εγκληματίες» με τη «Χρυσή Αυγή»!
Μήπως, όμως, παρεξήγησε το απόσπασμα της «Συνταγματικής Συνθήκης» της Ε.Ε. (η οποία, φυσικά, πουθενά δεν ισχύει), που ψελλίζει ότι δεν μπορεί να συμμετέχει σε ευρωπαϊκό κόμμα ένα εθνικό κόμμα που αντιτίθεται στην Ε.Ε.; Τότε ακόμη χειρότερα!
Η αλλαγή στάσης του ΣΥΡΙΖΑ για τον ΤΑΡ!
Μετά από καθυστέρηση αρκετών μηνών ο ΣΥΡΙΖΑ, με ερώτηση βουλευτών του προς την κυβέρνηση, επιτέθηκε στη συμφωνία Αζερμπαϊτζάν-Ελλάδας-Τουρκίας-Αλβανίας-Ιταλίας για τον (δυτικών συμφερόντων) αγωγό ΤΑΡ, που θα μετέφερε αζέρικο φυσικό αέριο στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη.
Τα ερωτηματικά ανακύπτουν, γιατί, όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία για τον ΤΑΡ, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ για την Ανάπτυξη κ. Σταθάκης δήλωσε ότι «επί της αρχής είναι μια θετική εξέλιξη» (βλ. «Ε» αρ. φ. 151, Ιούλιος 2013). Από τότε μέχρι τώρα δεν ανακοινώθηκε κάτι πιο συγκεκριμένο, που να δικαιολογεί την αλλαγή στάσης. Θυμίζουμε ότι για τον (ρωσικών συμφερόντων) αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε αρνητικά για … οικολογικούς λόγους, παρότι ο αγωγός αυτός θα ήταν πολύ μικρότερου μήκους από τον ΤΑΡ και θα επέφερε πολύ μικρότερη περιβαλλοντική επιβάρυνση. Τι συνέβη, λοιπόν, και ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε στάση;
Μήπως οι Αμερικανοί έπαψαν πλέον να ενδιαφέρονται για τον ΤΑΡ, αφού διαπίστωσαν ότι η οικονομική του απόδοση είναι αμφίβολη, κι έτσι η ηγετική ομάδα βρήκε ευκαιρία να εμφανιστεί ότι εναντιώνεται στους Αμερικανούς, χωρίς κόστος; Μήπως η ηγετική ομάδα ανησύχησε από κάποιες ενδείξεις ότι οι Αμερικανοί θα επιδιώξουν επανεκλογή Σαμαρά και θέλησε να τους ασκήσει κάποια πίεση; Μήπως, αντιθέτως, οι Αμερικανοί, για να στηρίξουν τον κ. Τσίπρα, του «επιτρέπουν» να διαφωνεί, με δεδομένο ότι ως κυβέρνηση θα «ξεχάσει» τις διαφωνίες, όπως ο Α. Παπανδρέου; Ή, μήπως, (κι αυτή θα είναι η ευχάριστη εκδοχή) ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την πίεση των φορέων της Βόρειας Ελλάδας, ακόμη και των οπαδών και των μελών του, αναγκάστηκε ν’ αλλάξει στάση; Ή, μήπως, ισχύουν συνδυαστικά κάποια από τα παραπάνω;
Η απάντηση δε θ’ αργήσει να δοθεί και θα είναι σημαντική για να ερμηνεύσουμε και να προβλέψουμε γενικότερες εξελίξεις.
Η Ε.Ε., η κ. Δαμανάκη και οι τούνες
Η τούνα (ο τόνος) είναι ένα μεγαλόσωμο (εκατοντάδων κιλών) ψάρι, μεγάλης εμπορικής αξίας, που υπάρχει σε αφθονία στις ελληνικές θάλασσες και μέχρι το 1998 ήταν ένα σημαντικό εξαγώγιμο προϊόν της πατρίδας μας, με μεγάλη ζήτηση στις αγορές της Ιαπωνίας (φτιάχνουν το σούσι), του Καναδά κ.λπ. Μέχρι το 1998 η Ελλάδα ήταν η δεύτερη χώρα της Ευρώπης σε εξαγωγές τούνας, με τα έσοδα μόνο από την Ιαπωνία να ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Το Νοέμβριο του 1998 στο Βίγκο της Ισπανίας ορίστηκαν οι ποσοστώσεις στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για την αλίευση της τούνας. Στην Ελλάδα επιβλήθηκε ποσόστωση 1,77% (επί συνόλου 26.000 τόνων αλιευμάτων της Μεσογείου), η μικρότερη σε χώρα μέλος, στην Ισπανία 35%, που δεν το καλύπτει ποτέ, στη Γαλλία 37%, στην Ιταλία 20%! Το 2007 η Μάλτα αλίευσε 355 τόνους και η Ελλάδα 287! Στο Βίγκο η Ελλάδα δεν παραβρέθηκε (κυβέρνηση Σημίτη!), παρότι είχε προσκληθεί!
Το αποτέλεσμα είναι οι Τούρκοι να ψαρεύουν τούνες στο Αιγαίο σχεδόν χωρίς ανταγωνισμό και κάποιοι Έλληνες ψαράδες να τις ψαρεύουν παράνομα, να τις πουλούν παράνομα (και αφορολόγητα, βεβαίως) σε εμπόρους στην Τουρκία (ανάμεσα στους εμπόρους και Έλληνες, που έχουν εγκατασταθεί εκεί γι’ αυτό το σκοπό) και στη συνέχεια η Τουρκία να τις εξάγει στην Ιαπωνία ως τουρκικές! Όλ’ αυτά συμβαίνουν όταν επίτροπος Αλιείας της Ε.Ε. είναι η (διαβόητη, πλέον) Μ. Δαμανάκη, διορισμένη από τον αλήστου μνήμης Γιωργάκη.
Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ οι επίτροποι της Ε.Ε. είναι υποχρεωμένοι να λειτουργούν «υπερεθνικά» και να μην ευνοούν τη χώρα από την οποία προέρχονται. Στην πράξη όλοι λειτουργούν υπέρ της Γερμανίας και των άλλων πλουσίων χωρών και σε βάρος των φτωχότερων και ιδίως της Ελλάδας. Ακόμη κι όταν (ή ιδίως όταν;) ο επίτροπος προέρχεται από την Ελλάδα!
Το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ και η διαφθορά
Το … κομμουνιστικό ΑΚΕΛ είναι γνωστό ότι είχε ειρωνευτεί και καταδικάσει την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Αργότερα αναγκάστηκε ν’ αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος!
Ως κυβέρνηση (2008-13) έκανε απαράδεκτες και πρωτοφανείς υποχωρήσεις προς τους Τούρκους (εκ περιτροπής προεδρία, παραμονή εποίκων, κ.λπ.). Ένα τέτοιο κόμμα είναι φυσικό να είναι βουτηγμένο στη ρουσφετολογία και τη διαφθορά.
Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση Χριστόφια επέτρεψε παράνομα (αφού έπρεπε να είχε προηγηθεί απόφαση του υπουργικού συμβουλίου) τη μεταβίβαση ακινήτου που ανήκε σε τουρκοκύπριο στον πρόεδρο του ποδοσφαιρικού σωματείου «Αλκή», που ανήκει στο ΑΚΕΛ, έναντι 1,5 εκατομμυρίου ευρώ, ο οποίος αμέσως μετά το πούλησε στο Ταμείο Συντάξεων της κρατικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών (Cyta) έναντι 24 εκατομμυρίων ευρώ! Κέρδος 22,5 εκατομμύρια ευρώ! Από αυτά μόνο 234.000 ευρώ πήγαν επισήμως στα ταμεία του κόμματος και πολλά άλλα σε μίζες συνδικαλιστών και μελών του Δ.Σ. της Cyta. Διερευνώνται καταγγελίες για μίζες και σε υψηλόβαθμα στελέχη του ΑΚΕΛ, δύο από τα οποία έχουν ήδη συλληφθεί.
Η ηγεσία του άλλου μειοδοτικού κόμματος, του ΔΗΣΥ του Ν. Αναστασιάδη, δεν είναι καλύτερη. Δεν πρόλαβαν να πάρουν την εξουσία και στενός συγγενής του Προέδρου φυγάδευσε τεράστια χρηματικά ποσά στο εξωτερικό την παραμονή της κατάρρευσης των κυπριακών τραπεζών!
Είναι πολλά τα λεφτά! Κατά τ’ άλλα η Κύπρος βούλιαξε οικονομικά!
Γερμανικό ντόπινγκ σε εργαζόμενους!
Πολλοί τελευταία, προσπαθώντας να εξηγήσουν τη (φαινομενική) απάθεια των Ελλήνων πολιτών μπροστά στα εξωφρενικά που συμβαίνουν εναντίον τους, ισχυρίζονται ότι ... μας βομβαρδίζουν με αέρια που μας προκαλούν... αδράνεια. Στο «ενδεχόμενο» αυτό, προφανώς, αναφερόταν κοροϊδευτικά ο Κ. Σημίτης, με τα πλούσια ελληνικά του, ονομάζοντάς μας «φαρμακωμένους».
Αποκτούν, λοιπόν, ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι επίμονες αναφορές σε συζητήσεις μέσα στην Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο για ουσίες ντόπινγκ που χορηγούνται, εν αγνοία τους φυσικά, σε εργαζόμενους στη Γερμανία, για να αυξάνουν την αποδοτικότητά τους.
Ώρες είναι, λοιπόν, να δοκιμάζουν, κάτι ανάλογο και σε μας οι απόγονοι (και συνεχιστές) των επιστατών στα στρατόπεδα «εργασίας και χαράς» και εξόντωσης, στη συνέχεια...
Οι Ευρωπαίοι, σοβαροί και άμεμπτοι εταίροι μας
Στη χώρα μας νομοθετούμε κατ’ απαίτηση ή, σε λιγότερες περιπτώσεις, με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας και ιδιαίτερα της Γερμανίας. Ελπίζουμε όμως, εν όψει και των προτάσεων για κήρυξη εκτός νόμου της «Χρυσής Αυγής», πως δε θα μας υποχρεώσουν να τους ακολουθήσουμε και στα παρακάτω, προς μεγάλη χαρά της Χ.Α.
Στη Γερμανία λειτουργούν νομίμως οίκοι με ζώα(!) για την ικανοποίηση των κτηνοβατικών αναγκών 500.000 περίπου Γερμανών, με μοναδικό περιορισμό το μη τραυματισμό(!) των πορνικών ζώων!!
Στην Ολλανδία ανεγνωρίσθη ως νόμιμο κόμμα αυτό των... παιδεραστών και στο Βέλγιο των παιδοφίλων(!), στη δε Σουηδία εθεσπίσθη ελευθερία στο δημόσιο... αυνανισμό, όχι όμως μπροστά σε ένα μόνο άτομο, αλλά, προφανώς, ενώπιον... φιλοθεάμονος πλήθους!!
Να τους ... χαιρόμαστε!
Ομολογία Γερμανών
Για το πόσο δημοκρατική ήταν και είναι η ΕΟΚ/Ε.Ε. έχουμε γράψει στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-4. Παραθέτουμε ένα επιπλέον στοιχείο.
Ο μακροβιότερος καγκελάριος της Γερμανίας Χ. Κολ ομολογεί για ποιο λόγο δεν έκανε δημοψήφισμα για την καθιέρωση του ευρώ: «Ήξερα ότι δε θα κέρδιζα ποτέ ένα δημοψήφισμα (…) Θα το έχανα με επτά προς τρία (…) Ενήργησα σαν δικτάτορας.»!
Αυτά είπε σε συνέντευξή του ο Κολ το 2002, που έμεινε κρυμμένη στα συρτάρια επί 11 χρόνια και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη DailyTelegraph στις 9/4/2013!
Στο ΑΣΚΕ-4 εξηγούμε ότι το ευρώ καθιερώθηκε για να μεγαλώσει τις κοινωνικές ανισότητες, κυρίως υπέρ του μεγάλου γερμανικού κεφαλαίου. Όλοι οι λαοί ήταν βέβαιο ότι θα ζημιωθούν, λιγότερο απ’ όλους ο γερμανικός και περισσότερο ο ελληνικός. Αν, λοιπόν, οι Γερμανοί θα ψήφιζαν έτσι, τι θα έπρεπε να κάνουμε εμείς;
Αξίζει να ξαναρίξουμε μια ματιά σ’ όλ’ αυτά, μέρες που είναι, να θυμηθούμε τις δηλώσεις του προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων Henkel και πολλά άλλα.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο
Ο κόσμος του ποδοσφαίρου δεν ήταν ποτέ αγγελικός. Αντανάκλαση της όλης κοινωνίας ήταν. Αλλά κάποιες αρχές και αξίες υπήρχαν. Εξ άλλου είναι το πιο λαϊκό άθλημα.
Ας μην πάμε πολύ μακριά, στην κατοχή, όταν ομάδες αρνούνταν να κάτσουν να χάσουν από ομάδες των κατοχικών στρατευμάτων με την απειλή της εκτέλεσης, όταν τα φέρετρα των ποδοσφαιριστών-αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης καλύπτονταν από την ελληνική σημαία και τη σημαία της ομάδας τους.
Ακόμη και στα μετέπειτα χρόνια οι ομάδες κάτι εκπροσωπούσαν. Η φανέλα είχε σημασία. Υπήρχε και αλληλοσεβασμός. Δίπλα δίπλα στις κερκίδες οι οπαδοί των αντιπάλων. Και ο ένας πανηγύριζε τη διεθνή επιτυχία του άλλου.
Κάποιες ομάδες στο εξωτερικό, όπως η Μπαρτσελόνα, κρατάνε κάποιες αξίες μέχρι σήμερα, που το ποδόσφαιρο είναι καθαρά επαγγελματικό. Στην Ελλάδα τι έμεινε όρθιο; Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, συνήθως χωρίς καμιά κουλτούρα, ενδιαφέρονται μόνο για τα συμβόλαια και μπορούν ν’ αλλάζουν ομάδες σαν τα πουκάμισα, ακόμη και στις μικρές κατηγορίες. Κάποιοι τυχοδιώκτες αγοράζουν ομάδες, για να ξεπλένουν μαύρο χρήμα, για να κερδίζουν στοιχήματα από στημένους αγώνες ή για να χρησιμοποιούν τους «οπαδούς» ως κοινωνική ασπίδα. Άλλοι πουλάνε οπαδιλίκι, για να κατακλέβουν τους οπαδούς.
Έτσι έφτασαν να εξευτελίσουν ακόμη και τη μεγάλη ομάδα της προσφυγιάς…
ΗΜΕΡΙΔΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ
την 9η Μαΐου, επέτειο συντριβής του ναζισμού
Η 9η Μαΐου, επέτειος της συντριβής του ναζισμού στην καρδιά της ισοπεδωμένης ηπείρου, βρίσκει το όραμα μιας δημοκρατικής και αλληλέγγυας Ευρώπης των λαών να έχει προσγειωθεί ανώμαλα στη σκληρή πραγματικότητα. Τα εξήντα οκτώ χρόνια από την 9η Μαΐου 1945, που μέχρι προχθές ακόμα πιστεύαμε ότι μας χώριζαν ανεπίστρεπτα από τον ερειπιώνα των λαθών και των εγκλημάτων που ήταν ο κόσμος την επαύριο της αντιναζιστικής νίκης, μοιάζει σαν να μην έχουν περάσει.
Η Ελλάδα βρίσκεται παγιδευμένη σε μια περιδίνηση χωρίς τέλος. Από το ξέσπασμα της βαθιάς κρίσης που πλήττει τη χώρα μας, και την εφαρμογή, για τρίτη συνεχή χρονιά, της αδιέξοδης μνημονιακής πολιτικής και των επιταγών των τοποτηρητών της τρόικας, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες ενός μεθοδευμένου, αδίστακτου και εντεινόμενου πολέμου κατά των δημοκρατικών θεσμών που εγκαθιδρύθηκαν μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, κατά των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που με αγώνες και θυσίες κατέκτησε ο λαός μας.
Στον πόλεμο αυτό, οι ενορχηστρωτές του έχουν αναθέσει σταδιακά, άλλοτε με την υπερπροβολή και άλλοτε με την αποσιώπηση, κεντρικό ρόλο στους νεοναζιστές της «Χρυσής Αυγής». Άμεσος στόχος τους είναι η σπίλωση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η συκοφάντηση και απαξίωση συνολικά της αντιδικτατορικής Αντίστασης 1967-74, η απάλειψη από τη συλλογική μνήμη των θηριωδιών που διέπραξαν στη διάρκεια της Κατοχής οι κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, η αποκαθήλωση της Αντίστασης 1940-44 από τη συνείδηση των Ελλήνων. Στρεβλώνοντας, παραχαράσσοντας, διαγράφοντας κυνικά την ιστορία ενός λαού που έχει διακριθεί για το αδούλωτο φρόνημα και τον ηρωισμό του στους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαίων και των ελευθεριών του, οι ολιγάρχες των αγορών, οι νοσταλγοί των αιώνων της απολυταρχίας και οι εγχώριοι εκφραστές τους, επιζητούν να μετατρέψουν το πειραματόζωο Ελλάδα σε μάζα φτωχοποιημένων, φοβικών, αποκαρδιωμένων και πειθήνιων υπηκόων χωρίς παρελθόν από το οποίο να αντλούν υπερηφάνεια, χωρίς λυτρωτικό όραμα για το μέλλον.
Οι καιροί σαλπίζουν ξανά εγερτήριο συνειδήσεων. Η επέτειος της 9ης Μαΐου, με το ιδιαίτερο συμβολικό φορτίο της, προσφέρει το έναυσμα και την πρόκληση να αναζητήσουν οι άγρυπνες συνειδήσεις τρόπους συμπόρευσης και αγώνων.
Οι υπογραφές που συνοδεύουν την πρόσκληση αυτή, πρόσωπα και συλλογικότητες από ολόκληρο το στερέωμα των κοινωνικών ευαισθησιών, ιδεολογικών επιλογών και πολιτικών προσεγγίσεων, δημοκρατικές συνειδήσεις που μας ενώνει η αγωνία για τον τόπο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, απευθυνόμαστε στις Ελληνίδες και τους Έλληνες που αρνούνται να ζήσουν οι ίδιοι και οι απόγονοί τους σε μια εξαθλιωμένη, εκβαρβαρισμένη και υποταγμένη κοινωνία, και τους καλούμε να συστρατευτούμε αποφασιστικά για να αγωνιστούμε όλοι μαζί σθεναρά για την πολιτική απομόνωση και εξουδετέρωση των νεοναζιστών και των συμφερόντων που τους στηρίζουν, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών και τη λυτρωτική πατριωτική έξοδο από την κρίση.
Σας καλούμε να κάνουμε μαζί το πρώτο βήμα, συμμετέχοντας στην ημερίδα «Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα», που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα την Πέμπτη 9 Μαΐου, ώρα 6 μ.μ., στην αίθουσα «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, οδός Ακαδημίας 50, με την ευκαιρία των εξήντα οκτώ χρόνων από τη συντριβή του ναζισμού.
Το πρόγραμμα της ημερίδας και τα ονόματα των ομιλητών θα παρουσιαστούν σε συνέντευξη τύπου τη Δευτέρα 29 Απριλίου 2013, ώρα 12:00, στα γραφεία του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974, Πάρκο Ελευθερίας, πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Επιτροπή Πρωτοβουλίας μελών του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ 1967-1974)
Στρατής Γιάννης, μαθηματικός, τέως αντιπρόεδρος του ΔΣ του Συνδέσμου
Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ)
Πάκος Θεοφάνης, πανεπιστημιακός, τέως μέλος του ΔΣ του ΣΦΕΑ
Κρητικός Παναγιώτης, τέως αντιπρόεδρος της Βουλής, μέλος του ΣΦΕΑ
Στίνης Θόδωρος, μέλος του ΔΣ του ΣΦΕΑ
Σαββινίδου Σελήνη, δημοσιογράφος, μέλος του ΣΦΕΑ
Βούλγαρη Ελένη, δ. υπάλληλος, μέλος του ΔΣ του ΣΦΕΑ
Απανωμεριτάκης Νίκος, δ. υπάλληλος, μέλος του ΔΣ του ΣΦΕΑ
Καργόπουλος Νίκος, χημικός, μέλος του ΔΣ του ΣΦΕΑ
Βάσσης Λαοκράτης, φιλόλογος, μέλος του ΣΦΕΑ
Νεφελούδης Ανδρέας, οικονομολόγος, τέως μέλος του ΔΣ του ΣΦΕΑ
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό