Πέρασε το καλοκαίρι χωρίς, αυτή τη φορά, τη θερινή ραστώνη. Τα προβλήματα διογκώθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν, με επιδείνωση σε όλους τους τομείς. Και αν στα εξωτερικά θέματα εμφανίστηκαν κάποιες ρωγμές, που θα μπορούσαν στους αισιόδοξους να δημιουργήσουν κάποιες ελπίδες για αξιοποίηση των διαφαινόμενων αντιθέσεων στην κυβερνητική (όχι μόνο της Ν.Δ.
) και στην «αντιπολιτευόμενη» παράταξη, στα εσωτερικά το μέτωπο της κατολίσθησης παραμένει συμπαγές και οι εκφραστές του αμετανόητοι.
Εξωτερικό μέτωπο
Στα γεγονότα του Λιβάνου, με την αποτυχία της τυχοδιωκτικής πολιτικής ΗΠΑ και Ισραήλ, η ελληνική πολιτική εμφανίστηκε συγκρατημένη και το δίδυμο Ντόρας-Γιωργάκη δεν μπόρεσε να εκδηλωθεί ελεύθερα. Κέρδος. Επίσης, οι συμφωνίες με τον Πούτιν αποτέλεσαν ευνοϊκή εξέλιξη.
Στα ελληνοτουρκικά, όμως, και στο Κυπριακό η κατάσταση επιδεινούται ανησυχητικά. Η κυπριακή κυβέρνηση έχει εγκαταλειφθεί από την ελλαδική, που θεωρεί ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. αυτομάτως συνεπάγεται δίκαιη λύση. Έτσι η Τουρκία δεν πτοείται από τις υποδείξεις για εκπλήρωση των υποχρεώσεών της, αντιθέτως έσπασε το μορατόριουμ των πτήσεων στο Αιγαίο, τα δε τουρκικά ΜΜΕ συνεχίζουν τις επιθέσεις τους κατά της Ελλάδας. Οι ξεφωνημένοι ανανιστές οργανώνονται πυρετωδώς. Ντόρα,
Γιωργάκης, Σημίτης, Στεφανόπουλος και σία, με σημαία την απροκάλυπτη πλέον «Καθημερινή» (μετά την απομάκρυνση του μέχρι τώρα διευθυντή της Κ. Αγγελόπουλου και τις μεταγραφές «αστέρων», όπως οι Παπαχελάς και Μανδραβέλης) και απροσχημάτιστους κήρυκες το Δρουσιώτη της «Ελευθεροτυπίας» και τα διάφορα λουλούδια του συγκροτήματος Λαμπράκη και του ΕΛΙΑΜΕΠ, επιχειρούν ολομέτωπη επίθεση υπέρ των απαιτήσεων Τουρκίας-ΗΠΑ-Αγγλίας. Βιάζονται και αγωνιούν
Από την άλλη, οι άλλοι (που διαπερνούν όλο το πολιτικό φάσμα) φαίνεται να διστάζουν έως και να αντιδρούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «αποφασιστική» στάση του εκπροσώπου του υπ. Εξωτερικών (που δεν κατόρθωσε ακόμη η Ντόρα να τον αλλάξει
) σε φανερή αντίθεση με την «προϊσταμένη» του, που στην τελευταία «τρυφερή» συνάντησή της με τον Γκιουλ δεν πρόφερε ούτε λέξη για τις υποχρεώσεις της Τουρκίας έναντι της Κύπρου!! Ευτυχώς, ακόμη και ο Πρόεδρος Κ. Παπούλιας οδηγείται σε στάση ελπιδοφόρα, αρκεί να υπάρξει γενικότερη εθνική αφύπνιση. Πάντως η Τουρκία δεν περνάει και τις καλύτερες μέρες της. Οι ΗΠΑ φαίνονται αποφασισμένες να προχωρήσουν στην ίδρυση κουρδικού κράτους, που θα δυναμιτίσει τα θεμέλια του δικού της κεμαλικού κράτους. Στην Ε.Ε. επικρατεί μεγάλη δυσαρέσκεια με την Τουρκία, που είναι αναγκασμένη (για να μη διαλυθεί) να μην κάνει την παραμικρή παραχώρηση που θα έδινε τα προσχήματα για την ένταξή της. Ακόμη και η ίδια η Ντόρα αναγκάστηκε από την έδρα του ΟΗΕ να απαντήσει στις τουρκικές προκλήσεις για τη Θράκη και να θυμίσει τη συρρίκνωση του ελληνισμού της Πόλης (από 100.000 σε 3.000) με ταυτόχρονη αύξηση των μουσουλμάνων της Δ. Θράκης (από 80.000 σε 120.000).
Εσωτερικό μέτωπο
Εδώ τα πράγματα, δυστυχώς, ακολουθούν σταθερά την κατηφόρα. Σε όλα τα πεδία. Και αναμένονται θύελλες, έστω και αν οι αντιπολιτευτικές φωνές παραμένουν καθαροί ρητορισμοί. Η θατσερική πολιτική και το ξεπούλημα των πάντων διευρύνονται εν ονόματι των «πλεονεκτημάτων» του ελεύθερου ανταγωνισμού(!!), που όμως με την αποκάλυψη του σκανδάλου της ΜΕΒΓΑΛ (μέσα σ όλα τ άλλα που αποκαλύπτονται και τα πολύ περισσότερα που δεν αποκαλύπτονται) αποδείχτηκε πως δεν υπάρχει! Η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, αντί να αντιμετωπιστεί με αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων και άρα την αύξηση της ζήτησης-κατανάλωσης, επιχειρείται να καλυφθεί με
αύξηση των δανείων κατανάλωσης, δηλ. με διπλή θηλιά στο λαιμό των θυμάτων τους. Δε φτάνει που τους απομυζούν ποικιλοτρόπως, πρέπει τώρα όσα τους παίρνουν να τα
χρεωστούν κι από πάνω.
Οι ανεξέλεγκτες αυξήσεις βάζουν φωτιά στις τσέπες των εργαζομένων, αλλά η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο να προστατεύει τα υπερκέρδη των επιχειρηματιών.
Οι αρχόμενες κινητοποιήσεις-απεργίες στο χώρο της παιδείας, που θα ενισχυθούν με αυτές των φοιτητών μετά τις συμπτυγμένες περιόδους εξετάσεων Σεπτέμβρη-Οκτώβρη, πιστοποιούν τους πραγματικούς στόχους των (όντως απαραίτητων, όχι όμως αυτών των) μεταρρυθμίσεων της μητσοτακικής Μαριέτας. Αυτή, μάλιστα, στο βωμό της ενίσχυσης των μέτρων «εμπιστοσύνης» με την Τουρκία της Ντόρας, θέσπισε τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία! Και ακολουθούν το εργατικό, το ασφαλιστικό κ.λ.π., που μας υπαγορεύει η Ε.Ε.!
Θυελλώδες το ερχόμενο φθινόπωρο, λοιπόν, ιδιαίτερα αν τα αποτελέσματα των δημοτικών-νομαρχιακών εκλογών δεν είναι ευνοϊκά και για τους δύο
Η διαφθορά, δίκοπο μαχαίρι για τους εμπνευστές της
Γράφαμε παλιότερα ότι η μόνη πιθανότητα να εμφανιστεί ο Κ. Καραμανλής ως ανεκτός πολιτικός θα ήταν η, μερική έστω, τιμωρία των ηρώων της απίστευτης πασοκικής καταλήστευσης των πάντων και η επιστροφή, μερική έστω κι αυτή, των κλοπιμαίων. Και στοιχηματίζαμε ότι ούτε ένας δε θα πληρώσει, κάτι που δυστυχώς μέχρι τώρα επαληθεύτηκε. Πίστευαν ίσως ότι οι πασοκτζήδες θα εκτιμούσαν την «αβρή» αυτή στάση της κυβέρνησης και θα έκλειναν τα μάτια σε τυχόν(!) νεοδημοκρατικά ολισθήματα, όπως έκαναν και το 1981. Και, φυσικά, έγραψαν «λάθος».
Η διαφθορά δεν οφείλεται στη «νοοτροπία των Ελλήνων», ούτε στη «γραφειοκρατία», όπως προσπάθησαν να μας εξηγήσουν στο καθοδηγούμενο γκάλοπ της «Ελευθεροτυπίας» αυτοί που φοβούνται τις επιπτώσεις της ενδεχόμενης συνειδητοποίησης των αιτίων αυτής της γάγγραινας στο σώμα της κοινωνίας μας.
Η διαφθορά είναι αναγκαστικό σύμπτωμα του συστήματος του ανεξέλεγκτου ιδιωτικού κέρδους και, ειδικά στη χώρα μας, παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, λόγω του καθεστώτος της εξάρτησης και της νοοτροπίας που δημιουργεί στους κυβερνώντες, όπως αναλυτικά έχουμε γράψει πολλές φορές. Οι νεοδημοκράτες, επωφελούμενοι της γενικής αηδίας που προκάλεσε το ΠΑΣΟΚ, επέπεσαν στην εξουσία, όχι για να εξυγιάνουν την κοινωνία μας (δεν είχαν ποτέ τέτοιες ευαισθησίες!), αλλά για να εξυγιάνουν τις
τσέπες τους. Η γενική ατιμωρησία τους οδηγεί σε απροκάλυπτη ασυδοσία. Όλους, σχεδόν. Και μπορεί ο κ. Καραμανλής να ζητά τη βοήθεια των
πολιτών για την καταπολέμησή της, όμως δεν είχαν όλοι οι νεοδημοκράτες θείο από την Πρώτη των Σερρών, ώστε να τους έχει εξασφαλίσει δια βίου. Και οι πασοκτζήδες μυρίστηκαν λαβράκι και επέπεσαν λάβροι για να καταγγείλουν τη διαφθορά(!), εκμεταλλευόμενοι και την απίστευτη ανικανότητα της Ν.Δ. να επωφεληθεί ακόμη και από τη δική της μερική απόπειρα τιμωρίας δικών της ανθρώπων!
Το ΠΑΣΟΚ πήρε πρόσκαιρη ανάσα
Το ΠΑΣΟΚ, οι φυλλάδες του και τα κανάλια του τις μέρες αυτές αγαλλιούν. Παρότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ δεν ανεβαίνουν (μειώνονται, μάλλον) πιστεύουν ότι η ενορχηστρωμένη σκανδαλολογία θα φθείρει τη Ν.Δ. και θα μειώσει τη διαφορά. Βρήκαν τη μεγάλη, όπως φαντάζονται, ευκαιρία και μάλιστα παραμονές εκλογών. Δεν ορρωδούν προ ουδενός. Επιτίθενται κατά πάντων χωρίς κανένα ενδοιασμό. Ξεφωνημένα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ «αγανακτούν» καθημερινά στα κανάλια για τη νεοδημοκρατική διαφθορά!!
Εις μάτην τους συμβουλεύουν κάποιοι να είναι πιο συγκρατημένοι. Πριν λίγο καιρό τ. υπουργός του ΠΑΣΟΚ είπε την αλήθεια: «Τα κάναμε μπάχαλο! Διαλύσαμε τη χώρα!». Και άλλος τ. υπουργός κατήγγειλε ότι βουλευτές και του δικού του κόμματος είναι στα μισθολόγια εταιριών! Εκείνοι, όμως, ατιμώρητοι και αποχαλινωμένοι, με το «σύνδρομο της στέρησης» σε έξαρση εξορμούν για την ανάκτηση της εξουσίας. Δεν αισθάνονται καν την ανάγκη να ψελλίσουν έστω γιατί τη θέλουν, πώς θα τη χρησιμοποιήσουν, τι στόχους έχουν. Μια «δίκαιη κοινωνία» ευαγγελίστηκε ξαφνικά ο θλιβερός αρχηγός τους στη Θεσσαλονίκη, χωρίς βέβαια να εξηγήσει πώς θα την πετύχει με τα «νέα τζάκια» που πρώτος εγκαινίασε, με τα ναρκωτικά και με τους Αμερικάνους του.
Αστεία θα ήταν η κατάσταση, αν δεν ήταν τραγική για τη χώρα.
Τα άλλα κόμματα
Ευάριθμα στελέχη του ΣΥΝ ετοιμάζονται να φορέσουν δημαρχιακά και νομαρχιακά (συμβούλων, έστω) φράκα, ως λάφυρα της συμπόρευσης με το ΠΑΣΟΚ, παρά τα όσα είχαν διακηρύξει στεντόρεια λίγο ενωρίτερα. Και ταυτόχρονα βολιδοσκοπούν εαυτούς για ανάλογη σύμπραξη και στις εθνικές εκλογές, μια που οι οιωνοί είναι μάλλον αρνητικοί γι αυτούς και ο εκλογικός νόμος το επιτρέπει.
Το ΚΚΕ έχει ανεβάσει τους αντιπολιτευτικούς του τόνους (το 1989 δεν είναι πολύ μακριά, για να επιδιώκει πάλι συμμετοχή σε κυβέρνηση), ευελπιστώντας βάσιμα ότι θα ανεβάσει τα εκλογικά του ποσοστά, όχι γιατί προτείνει κάποιο θελκτικό και αξιόπιστο πολιτικό πρόγραμμα, αλλά γιατί προβάλλει ως η πιο πρόχειρη λύση για μια ψήφο διαμαρτυρίας. Ψήφο διαμαρτυρίας αναμένει βάσιμα και ο ΛΑΟΣ από ψηφοφόρους που δεν κατανοούν την απόλυτη υποκρισία του.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τι θα έπρεπε να γίνει; Το ΑΣΚΕ δίνει τις προτάσεις του και αναμένει από όσους πράγματι ανησυχούν να αφήσουν κατά μέρος τις αυταπάτες τους για τις δυνατότητες παρεμβάσεων εκ των έσω(!) και τις εκλογικεύσεις των δικών τους αναμονών και αναβολών. Και να το πάρουν απόφαση. Ο δρόμος δε θα είναι σύντομος ούτε εύκολος, είναι όμως ο μόνος.
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Το κόμμα του κ. Παπαθεμελή απέτυχε εκλογικά. Δεν αμφισβητούμε τον πατριωτισμό του, όμως η προσωπική πολιτική του καριέρα είναι η πρώτη του προτεραιότητα και σ αυτήν υποτάσσονται όλες του οι κινήσεις. Γι αυτό και η ένταση της φωνής του για τα εθνικά θέματα, ιδίως για το θέμα των Σκοπίων, αυξομειώνεται ανάλογα με τις περιστάσεις. Π.χ. πριν ανακοινώσει ο κ. Καραμανλής το όνομα του κ. Παπούλια, για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο κ. Παπαθεμελής είχε σιγήσει, περιμένοντας ότι θα προταθεί αυτός.
Οι φίλοι της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» (αγαπητοί πάντα, παρά την απόφαση συνεργασίας με τη ΔΗΜ.ΑΝ.) έθεσαν όρο τη μη συνεργασία μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ. Αλλά ο κ. Παπαθεμελής ήδη συνεργάστηκε 3,5 χρόνια με τη Ν.Δ.! Πολλοί πιστεύουν (κι εμείς μεταξύ αυτών) ότι η αυτόνομη κάθοδός του εξυπηρετούσε σκοπιμότητες του κ. Καραμανλή και έγινε σε συνεννόηση μαζί του. Η υπόσχεση ότι δε θα ξανασυνεργαστεί με τη Ν.Δ. δεν έχει μεγάλη σημασία, άλλωστε παρόμοια υπόσχεση είχε δώσει και το 2004 και δεν την τήρησε.
Το κυριότερο είναι ότι ο κ. Παπαθεμελής ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα μπορεί να ακολουθήσει μια πολιτική προάσπισης της εθνικής της κυριαρχίας, χωρίς να αποχωρήσει από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τους άλλους λεόντειους οργανισμούς, υιοθετεί μάλιστα την αντιτρομοκρατική εκστρατεία του κ. Μπους. Αλλά ο ελληνικός λαός έχει πικρή εμπειρία από τις συνέπειες της συμμόρφωσης προς
τις επιθυμίες των δυτικών μας «συμμάχων».
Για τους λόγους αυτούς ο κ. Παπαθεμελής δεν απετέλεσε αξιόπιστη επιλογή και (πιστεύουμε ότι) δε θα αποτελέσει ούτε στο μέλλον.
Κατηγορία
Φύλλο 118 Οκτωβρίου 2007
Όλοι ζητούν κάτι να κάνουν, πέρα από τις διαδηλώσεις-διαμαρτυρίες, ώστε το κόστος του ανόσιου πολέμου να γίνει για τους εγκληματίες των ΗΠΑ και συμμάχων τους τεράστιο, όσο και το έγκλημά τους. Μόνο έτσι θα υπάρξει ελπίδα να μην επιστρέψει η ανθρωπότητα στην αγριότητα και όχι με τις θρασύδειλες, τάχα ανθρωπιστικές, ευχές να τελειώσει όσο πιο γρήγορα ο πόλεμος, δηλ. να νικήσουν σύντομα και αναίμακτα τα άγρια θηρία.
Προτείνεται μποϊκοτάζ σε ό,τι αμερικάνικο ή αγγλικό υλικό ή πνευματικό αγαθό και έτσι πράγματι πρέπει, τουλάχιστον σαν αρχή... Κανείς, πάντως, ακόμη δεν πρότεινε να αποσύρει η ΕΡΤ εκείνη την ανοησία, ενδεικτική, όμως, σε τι μας οδηγεί η αφομοίωση μας στην ευρωπαϊκή ιδέα(!), το αγγλικό(!) τραγούδι, που θα αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα(!) στο πανηγυράκι της Eurovision, θα ήταν μια καλή αρχή.
Κατηγορία
Φύλλο 91 Απριλίου 2003
Κάτι φαίνεται ν αλλάζει στον κόσμο! Φωνές αντίστασης και αξιοπρέπειας ακούγονται όλο και περισσότερες. Από το βήμα της 61ης Γ.Σ. του ΟΗΕ ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από Αριστοτέλη και Τσόμσκι και κάνοντας το σταυρό του, είπε για το Μπους: «Ήρθε εδώ χτες ο διάβολος και μίλησε σαν να του ανήκει ο κόσμος όλος
Η αμερικανική αυτοκρατορία κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύσει το ηγεμονικό σύστημα κυριαρχίας της και δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε! Δε θα επιτρέψουμε μια παγκόσμια δικτατορία να επιβληθεί!».
Ο πρώην πρόεδρος του Ιράν Χαταμί, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, εντυπωσίασε με τις γνώσεις του για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους!
Πώς να μη μας πιάνει θλίψη με τους δικούς μας!
Κατηγορία
Φύλλο 112 Σεπτεμβρίου 2006
Όταν πριν από λίγους μήνες ο Κ. Καραμανλής εξετόξευσε το πυροτέχνημα της τροποποίησης του Συντάγματος, θεωρήθηκε ότι αποσκοπούσε σε απλό εντυπωσιασμό και αποπροσανατολισμό. Όπως, όμως, δείχνει από τις εξελίξεις, η πρότασή του αποβλέπει και σε ουσιαστικούς, δυστυχώς, στόχους, που με τη συμφωνία ή την «ανοχή» του Γιωργάκη δεν προοιωνίζουν τίποτα το καλό. Το αντίθετο, μάλιστα.
Δε θα αναλύσουμε εδώ τις προτάσεις, τις διαφωνίες και τους απώτερους στόχους τους, κάτι που θα επιχειρούμε στα επόμενα φύλλα της «Ε»,
ούτε και τις δικές μας προτάσεις για τα επιμέρους άρθρα του υπό αναθεώρηση Συντάγματος. Εδώ θα κάνουμε κάποιες επισημάνσεις και μια μόνο, θεωρητικά αυτονόητη, πρόταση.
Το Σύνταγμα, ως ο θεμελιώδης νόμος κάθε πολιτείας, με το μέγιστο δυνατό κύρος, πρέπει να τροποποιείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, με μεγάλη φειδώ και προσοχή, με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, κάτι που εξασφαλίζεται, όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη κι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες γι αυτό.
Καμιά απ αυτές τις προϋποθέσεις δεν πληρούται σήμερα, πέρα από το ότι η Ε.Ε., δια του ευρωσυντάγματος, επιβάλλει, ουσιαστικά, την αυτοκατάργησή του ...
Η προβλεπόμενη διαδικασία είναι ότι μετά την παρέλευση 5ετίας από την τελευταία αναθεώρηση μπορεί να γίνει πρόταση νέας αναθεώρησης μη βασικών άρθρων αυτού (αυτά «μπορούν», επομένως, να αναθεωρηθούν μόνο με επανάσταση και πλήρη κατάλυση της πολιτειακής τάξης!!). Τα υπό αναθεώρηση άρθρα πρέπει να τύχουν της αποδοχής της Βουλής με 180 ψήφους, οπότε στην επόμενη, αναθεωρητική, Βουλή θα απαιτούνται μόνο 151 ψήφοι για την έγκριση της νέας μορφής τους ή 151 μόνο στην πρώτη Βουλή και 180, υποχρεωτικά, στη δεύτερη Βουλή.
Πουθενά, για προφανείς αντιδημοκρατικούς λόγους, δεν προβλέπεται συζήτηση (κι έτσι αποκάλυψη) του τι προτείνει κάθε κόμμα για τα «νέα» άρθρα, ώστε να γνωρίζει ο ψηφοφόρος πριν από τις εκλογές σε τι δεσμεύονται τα κόμματα και οι επιμέρους βουλευτές, με αποτέλεσμα στην επόμενη να «κάνουν» ό,τι θέλουν και να ισχυρίζονται μάλιστα ότι έχουν την εκ των προτέρων έγκριση του λαού, δίκην «λευκής επιταγής»!
Ο μόνος, λοιπόν, λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογήσει λογικά την απόπειρα αυτής της αναθεώρησης θα ήταν να θεσπιστεί, με πλήρη δέσμευση των επίδοξων βουλευτών της νέας, αναθεωρητικής, Βουλής ο όρος ότι, για να ισχύει η όποια νέα μορφή των υπό αναθεώρηση άρθρων, θα απαιτείται η αποδοχή τους (και μάλιστα όχι συνολικά, αλλά για κάθε άρθρο χωριστά και ονομαστικά) με δημοψήφισμα, αμέσως μετά την «έγκρισή» τους (προέγκριση, έστω) από την Αναθεωρητική Βουλή.
Ο,τιδήποτε άλλο θα είναι εκ του πονηρού και, κατά τεκμήριο, δυστυχώς αμάχητο, αντιδημοκρατικό.
Κατηγορία
Φύλλο 110 Μαΐου 2006
Είναι αλήθεια ότι επιχειρήθηκε τα τελευταία χρόνια να μπει κάποιος φραγμός στην ασυδοσία της διαπλοκής και στην ποδηγέτηση της πολιτικής εξουσίας από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ-επιχειρηματίες-εργολάβους.
Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καίτοι ευνοούμενη από τους «νταβατζήδες», επεχείρησε να απαλλαγεί (θεωρητικά τουλάχιστον) από τους εκβιασμούς των ΜΜΕ, ώστε να μην αναλαμβάνουν κατά χάριν δημόσια έργα και συμβάσεις «υπηρεσιών». Το επεχείρησε μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος και της καθιέρωσης του ασυμβίβαστου μεταξύ ιδιοκτήτη (βασικού μετόχου) ΜΜΕ και προμηθευτή-εργολάβου που συναλλάσσεται με το ευρύτερο Δημόσιο και του, κατά το Σύνταγμα, ατελούς έστω, νόμου. Δεν εφαρμόστηκε, φυσικά, ποτέ αυτός ο νόμος!
Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ., θέλοντας να περιορίσει την εκβιαστική ισχύ των ΜΜΕ-«εργολάβων», εντελώς εχθρικών προς αυτήν, είτε για να προωθήσει δικούς της είτε σε κάποιο βαθμό ειλικρινώς επιδιώκοντας την ανάκτηση της ισχύος της πολιτικής εξουσίας, ώστε με σχετική άνεση να εφαρμόζει την όποια πολιτική της, αποπειράθηκε με το νόμο να εφαρμόσει πλήρως το Σύνταγμα και να αποδυναμώσει τη γιγαντωμένη εξουσία των συγκροτημάτων τύπου και καναλιών (Μπόμπολα, Λαμπράκη, Τεγόπουλου, Βαρδινογιάννη κλπ.). Και εδώ αποκαλύφθηκε, επιτέλους, γιατί οι ιθύνουσες τάξεις της χώρας μας (και των άλλων ...) θέλησαν και, μαζί με τους υποτακτικούς τους, θέλουν την Ελλάδα υπόδουλη στα κέντρα εξουσίας της ΕΟΚ/Ε.Ε.. Μόνο σ αυτά βρίσκουν βοήθεια και προστασία από τις όποιες απειλές της λαϊκής εξουσίας οι θιασώτες της υποδούλωσής μας στις Βρυξέλες των τραπεζιτών και μεγαλο-επιχειρηματιών.
Η κατάληξη είναι γνωστή και αναμενόμενη. Κάποιοι στην κυβέρνηση, κυρίως ο Παυλόπουλος, ήθελαν να δώσουν τον «αγώνα» τους μέχρι τέλους και μάλιστα εν ονόματι της προστασίας του Συντάγματος και είναι βέβαιο ότι θα τον κέρδιζαν, αν μάλιστα χρησιμοποιούσαν το μέγα όπλο του δημοψηφίσματος και για το ζήτημα αυτό και για το Ευρωσύνταγμα ... Οι περισσότεροι, όμως, συντάχθηκαν με τους διαπλεκόμενους κι έτσι σιγοντάρισαν τη λυσσαλέα επίθεση των ΜΜΕ, του ΠΑΣΟΚ και της Κομισιόν, που, προστατεύοντας ουσιαστικά τους μεγαλοδιαπλεκόμενους των μεγάλων της Ε.Ε. από ένα «κακό προηγούμενο» στην Ελλάδα, προστάτευσε τους εδώ υπηρέτες της και απειλώντας με διακοπή ... προγραμμάτων, επέβαλε το νέο αστείο (μη) νόμο.
Ο ψηφισθείς με την κατεπείγουσα διαδικασία νέος νόμος ναι μεν δεν ... κατάργησε τη συνταγματική διάταξη για το ασυμβίβαστο (άρθ. 14), αλλά, προβλέποντας ... βαρύτατες ποινές για τους παραβάτες αφού με αμετάκλητη δικαστική απόφαση καταδειχτεί επηρεασμός της πολιτικής εξουσίας στα ανατιθέμενα έργα(!), ουσιαστικά το κατάργησε. Ήταν η πρώτη μεγάλης σημασίας ήττα της κυβέρνησης Καραμανλή. Οι επόμενες θα έρχονται πλέον ευκολότερα, αφού η κυβέρνηση «αποφασίζει» αυτά που η Ε.Ε. και οι «νταβατζήδες» υπαγορεύουν.
Κατηγορία
Φύλλο 107 Νοεμβρίου 2005
Το γεωργακικό ΠΑΣΟΚ ευαγγελίζεται μια «δίκαιη κοινωνία», κατηγορώντας έτσι την 20ετή διακυβέρνησή του και ιδιαίτερα, υποθέτουμε, την τελευταία οκταετή σημιτική περίοδο, ότι δεν την επιδίωξε ή έστω δεν την επέτυχε. Αντίστοιχα και ο Κ. Καραμανλής στον απολογισμό της τριετίας δηλώνει: «Διαμορφώνουμε συνθήκες που εγγυώνται ένα καλύτερο αύριο. Για όλους τους πολίτες.». Και οι δύο, λοιπον, υπόσχονται κοινωνική δικαιοσύνη!
Καλώς. Όμως είναι γνωστό σε όλους ότι ομολογημένος στόχος όλων των δυτικών, τουλάχιστον, σχεδιασμών και σίγουρα της νεοφιλελεύθερης, με συνταγματική μάλιστα επικύρωση, Ε.Ε. είναι οι κοινωνίες των 2/3, ονομαστικά δηλαδή του 1/3 να βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, ώστε να αποτελεί την εφεδρική εργατική δύναμη, που θα κρατάει χαμηλό το κόστος εργασίας.
Εννοείται ότι και οι δύο πλήρως νομιμόφρονες προς τις επιταγές των πατρόνων τους ευσυνείδητα επιδιώκουν την κοινωνία που τους ανέθεσαν να δημιουργήσουν. Αρκούν μόνο δύο παραδείγματα. Το σημιτικό ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε να αφαιρέσει από 1,5 εκ Ελλήνων όσες οικονομίες είχαν εξασφαλίσει, ακόμη και δάνεια που τους παρέσυρε να συνάψουν, με την τρομακτική αφαίμαξη του μεγάλου κόλπου του Χρηματιστηρίου.Και η ΝΔ του «λαϊκού» Καραμανλή ετοιμάζει φορολόγηση και της όποιας ακίνητης περιουσίας διαθέτουν οι πολλοί, ώστε να μείνουν τελικά ακόμα και ανέστιοι, ώστε να εξασφαλιστεί ακόμη πιο «ευέλικτη» και «ευκίνητη» εργασία.
Έτσι μας ελαφρώνουν από τα οικονομικά μας και μας απαλλάσσουν από τις σκοτούρες των όποιων ακινήτων. Και δεν είναι μόνον αυτά. Αλλά θα επανέλθουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 115 Μαρτίου 2007
Πριν από περίπου 2 μήνες ο Πάπας Βενέδικτος επισκέφτηκε το Φανάρι (και, κυρίως, την Τουρκία) και μετά από λίγο ο προκαθήμενος της Ελλάδικής Εκκλησίας τον Πάπα στο Βατικανό, με επισημότητα πολλή και «φιλοφρονήσεις» ουκ ολίγες.
Για την πρώτη επίσκεψη πολύ μελάνι χύθηκε και, κατ αρχήν, δικαίως. Σε πρώτο επίπεδο, δηλαδή στην επιφάνεια και για τις εντυπώσεις, το ταξίδι στόχευε στην ενίσχυση της θέσης και του κύρους του οικουμενικού (έτσι τον προσφώνησε ο Πάπας παρά την τουρκική «οργή») Πατριάρχου, που χειμάζεται τον τελευταίο καιρό, παρά τις δηλώσεις ευπείθειας (ίσως και λόγω αυτού...) και «αγάπης προς τον τουρκικό λαό»! Είναι όμως τουλάχιστο συζητήσιμο αν αυτός ήταν ο πραγματικός παπικός στόχος.
Είναι γνωστό το ενδιαφέρον των ΗΠΑ τα τελευταία 90 χρόνια για το Φανάρι, που το ήθελαν φραγμό στις ... οικουμενικές φιλοδοξίες της τρίτης «Ρώμης», της Μόσχας. Γι αυτό ευχαρίστως είδαν, τουλάχιστο ..., την επίσκεψη αυτή. Όμως άλλες είναι οι σύγχρονες συγκυρίες και προτεραιότητες. Επιθυμούν διακαώς την είσοδο (όχι την ενσωμάτωση) της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά υπάρχουν πολλές επιφυλάξεις (περά από τις άλλες δυσκολίες) του ισλαμικού στοιχείου απέναντι στη «χριστιανική» Ε.Ε., κάτι που εντάθηκε από τις «άκαιρες» προ καιρού δηλώσεις, έστω και παρεξηγημένες, του Πάπα κατά του Ισλάμ. Καιρός, λοιπόν, να λειανθεί το έδαφος και να αμβλυνθούν οι φοβίες. Αυτός μάλλον ήταν ο κύριος στόχος.
Κέρδισε κάτι το Φανάρι; Εν πρώτοις κέρδισε το Βατικανό. Ήρθε στο Πατριαρχείο, «συλλειτούργησε» με τον Πατριάρχη, προσκύνησε όμως και στο Μπλε Τζαμί και δεν είπε λέξη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Βαρθολομαίος. Ενισχύθηκε όντως το κύρος, του Πάπα όμως, που εμφανίστηκε ως ο εκπρόσωπος της Δύσης, όπου «θέλουν να ανήκουν» και οι λαοί της Μ. Ασίας. Όσο για το Πατριαρχείο, ίσως κάτι να πέτυχε σε πρώτη εντύπωση. Σε δεύτερη όμως ματιά το να επικαλείται τη ... βοήθεια του προαιώνιου αντίπαλου και έμμεσα να δηλώνει υποταγή εξ ανάγκης σ αυτόν, μάλλον υπογράμμισε την αδυναμία του να αντιδράσει με τις, όποιες, δικές του δυνάμεις. Και μάλλον ο Μάρκος ο Ευγενικός θα εθλίβη, τουλάχιστον.
Το αντίθετο δρομολόγιο ακολούθησε ο κ. Χριστόδουλος στο, μικρότερης, σημασίας, ταξίδι του. Τον υποδέχτηκαν με εξαιρετικές τιμές και, μια που είχε προηγηθεί η επίσκεψη του προηγούμενου Πάπα στην Αθήνα, δε δόθηκε η εντύπωση υποταγής (παρά τα διπλωματικά λεχθέντα περί «ενώσεως» κλπ). Το κύρος και η διεθνής εικόνα του προκαθήμενου βελτιώθηκαν και έτσι οι φιλικές σχέσεις, όπως ελπίζεται, με τον Πατριάρχη Αλέξιο, θα εδράζονται σε πιο στέρεο έδαφος και μάλλον ευκολότερα θα γίνουν πιστευτές οι εξηγήσεις προς τα εκεί, που ενδεχομένως δικαιολογήμενα, θα υπάρχει κάποια ανησυχία.
Τα διπλωματικά ταξίδια γενικά, πάντως, μάλλον ωφελούν παρά βλάπτουν, όταν υπάρχει προσοχή και, κυρίως, όχι βιασύνη.
Κατηγορία
Φύλλο 114 Ιανουαρίου 2007
Λόγω της συνεχιζόμενης στασιμότητας στην κατανάλωση, αρκετές γερμανικές εταιρείες λιανικού εμπορίου πρόσφεραν στους πελάτες τους την ευκαιρία να πληρώνουν σε μάρκα. Η καμπάνια τους είχε επιτυχία! Οι πωλήσεις αυξήθηκαν!
Στην Ελλάδα όλοι πλέον βλέπουν την τεράστια αύξηση των τιμών, λόγω του ευρώ. Βέβαια τα μαθηματικά της «Ελευθεροτυπίας» ισχυρίζονται ότι οι αυξήσεις είναι από 10-30%, αλλά οι υπολογισμοί του κόσμου που ψωνίζει (συνήθως ξένα, πλέον, προϊόντα) λένε ότι οι αυξήσεις είναι 300-800%, π.χ. οι ντομάτες από 100 δρχ. σε 750 δρχ., ο μαϊντανός από 50 δρχ. σε 170 δρχ., το μικρό νερό από 50 δρχ. σε 170 δρχ., οι εφημερίδες από 100 δρχ. σε 340 δρχ. κλπ.
Οι τιμές στα σούπερ μάρκετ της Γερμανίας και της Γαλλίας είναι οι μισές από την Ελλάδα, ενώ οι μισθοί είναι διπλάσιοι. Αυτό σημαίνει να είμαστε ισότιμοι εταίροι!
Κατηγορία
Φύλλο 102 Ιανουαρίου 2005
Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα καταδικάσει τους λαούς της σε μόνιμη ανέχεια, όπως και όλους τους λαούς των περιφερειακών χωρών-μελών της (μεταξύ αυτών και της Ελλάδας). Ότι η ένταξη είναι επιλογή της άρχουσας κάστας της Τουρκίας, που θεωρεί ότι έτσι διασφαλίζει τη θέση της και αποκτά στρατηγικό πλεονέκτημα. Ότι είναι επιλογή, επίσης, των ΗΠΑ, που μέσω αυτής θα ελέγξουν ακόμη περισσότερο τα όργανα της Ε.Ε. και θα πλήξουν την ήδη αμφισβητούμενη συνοχή της. Οι πιο ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες της Ε.Ε. ταλαντεύονται, από τη μια προσπαθώντας να διευρύνουν τις αγορές τους και τις ζώνες επιρροής τους, από την άλλη φοβούμενες τις κοινωνικές επιπτώσεις στο εσωτερικό τους. Οι φτωχότερες χώρες φοβούνται ότι θα μειωθούν οι χρηματοδοτήσεις προς αυτές.
Ανεξαρτήτως των απόψεων που μπορεί να έχει κανείς για τα παραπάνω και για την ίδια την Ε.Ε., όλοι οι Έλληνες πρέπει να συμφωνούν ότι η Ελλάδα και η Κύπρος δεν πρέπει να επιτρέψουν την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων α) χωρίς προηγούμενη αναγνώριση από την Τουρκία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων κλπ., γιατί αλιώς η Ε.Ε. νομιμοποιεί την εισβολή και τα αποτελέσματά της, β) χωρίς προηγουμένως η Τουρκία να έχει αποσύρει το casus belli και τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, γιατί αλιώς η Ε.Ε. αναγνωρίζει ως βάσιμες τις διεκδικήσεις αυτές. (Οι παραινέσεις της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς την Τουρκία να περιορίσει τις παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο μικρή σημασία έχουν, όπως όλες οι μέχρι τώρα παραινέσεις, ακόμη και από όργανα που δεν είναι διακοσμητικά).
Αν η Τουρκία δε δεχτεί τα παραπάνω (και ο τσαμπουκάς της, παραμονές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, δείχνει ότι δε θα τα δεχτεί), το ΑΣΚΕ θεωρεί ότι η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να ασκήσουν βέτο στις 17 Δεκεμβρίου και όποτε άλλοτε ανακύψει θέμα ένταξης της Τουρκίας. Η σημερινή συμπεριφορά της Τουρκίας καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι η «ευρωπαϊκή προοπτική» της θα περιορίσει την επεκτατικότητά της.
Εάν τελικά η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε. και η Ελλάδα (κακώς) παραμένει στην Ε.Ε., χωρίς ρήτρα ότι ούτε ένας Τούρκος δε θα εγκατασταθεί ποτέ στην Ελλάδα και ειδικά σε κανένα νησί του Αιγαίου (και, δυστυχώς, η μέχρι τώρα ηγεσία μας δε θεωρείται ικανή να επιβάλει μια τέτοια ρήτρα), τότε θα δημιουργηθεί μια συνεχώς διευρυνόμενη τουρκική μειονότητα σε ευαίσθητες περιοχές της Ελλάδας, με τις ευνόητες ολέθριες συνέπειες.
’λλες χώρες ψάχνουν για δικαιολογίες, για να ματαιώσουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., και περιμένουν από την Ελλάδα και την Κύπρο, που υποφέρουν από τον τουρκικό επεκτατισμό, να πρωτοστατήσουν στον αποκλεισμό της Τουρκίας. Όμως η ελλαδική ηγεσία συνεχίζει την πολιτική του ζεϊμπέκικου και της κουμπαριάς, δηλώνει υπέρμαχος των επιδιώξεων της τουρκικής κάστας και πιέζει και την κυπριακή κυβέρνηση να μην ασκήσει βέτο. Οι αοριστολογίες για υποχρέωση της Τουρκίας να προσαρμοστεί προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο (πιο να είναι, άραγε, αυτό;) λιγότερο καθησυχάζουν εμάς και περισσότερο την τουρκική κάστα. Επικίνδυνη πολιτική, επικίνδυνη ηγεσία!
Κατηγορία
Φύλλο 101 Δεκεμβρίου 2004
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό