ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στις 8 Νοεμβρίου διεξάγονται οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και το ενδιαφέρον όλου του πλανήτη αυξάνεται γι’αυτές, για πολλούς λόγους.

Συνήθως το ενδιαφέρον αυτό είναι επίπλαστο ή, έστω, επιφανειακό, μια που τα πρόσωπα που ανταγωνίζονται έχουν περάσει διαδοχικά φίλτρα ασφαλείας του συμπαγούς (παρά τις εσωτερικές αντιθέσεις του, μικρής σημασίας για τον υπόλοιπο κόσμο όμως) Συστήματος εξουσίας στις ΗΠΑ, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος εκπλήξεων σε βάρος του και υπέρ, ενδεχομένως, του λαού τους ή και, λιγότερο ενδεχομένως, άλλων λαών. Γι’αυτό άλλωστε, ο αμερικανικός (των ΗΠΑ) λαός ελάχιστα ενδιαφέρεται γνωρίζοντας, έστω και υποσυνείδητα, ότι η Πολιτική Δημοκρατία είναι απλώς μύθος για τις ΗΠΑ και οι λαϊκές τάσεις εκφράζονται μόνο μέσω των γκάλοπ, τα ευρήματα των οποίων όμως υπολογίζονται σοβαρά από τις υπηρεσίες του Συστήματος, ώστε να αντιδρά εγκαίρως…

Παρά ταύτα (τα εντελώς περιληπτικά) υπάρχει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη παγκόσμια Δύναμη, οικονομική και στρατιωτική, με δυνατότητες ελέγχου ή επιρροής μεγάλες ακόμη. Οχι, βέβαια, στο βαθμό που ήλπιζαν μετά την κατάρρευση, το 1990, του κύριου αντίπαλου δέους, μια που ο διπολισμός, αναπάντεχα για τις ΗΠΑ, έγινε πολυπολισμός: Κίνα-Ρωσία-BRICS! Πάντως παραμένει ο κύριος διεθνής παίκτης.

Το ενδιαφέρον για τις εκλογές αυτές γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, λόγω της ιδιαιτερότητας των υποψηφίων, για πρώτη φορά τόσο έντονης.

Από τη μία η Χίλαρι Κλίντον, ακραίο δημιούργημα των ποικίλων ελίτ και κύριος εκφραστής τους. «Το πλέον διεφθαρμένο πρόσωπο», όπως δηλώνει ο αντίπαλός της, το πλέον διαπλεκόμενο θα λέγαμε εμείς, και πιο ευάλωτο επομένως λόγω και της προϊστορίας της στις «περιπέτειες» τις οικογενειακές…

Από την άλλη ο Τραμπ, μια έντονα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που αποτελεί όμως την πρώτη επιτυχημένη «επανάσταση» στην ελεγχόμενη πλήρως μέχρι τώρα από το κατεστημένο πολιτική διαδικασία και για τούτο, αν όχι επικίνδυνος, πάντως επίφοβος για το μέχρι τώρα συμπαγές κατεστημένο. Αυξημένο, λοιπόν, το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το «πού θα το πάει», αν τυχόν εκλεγεί πρόεδρος, κάτι που μέχρι πρότινος εθεωρείτο απίθανο.

Για τον παραπάνω λόγο και το οσημέραι εντονότερο ενδιαφέρον στην Ελλάδα, όπου όλοι οι «ενδιαφερόμενοι» είχαν συστοιχηθεί στο στρατόπεδο της Κλίντον και διαγκωνίζονταν για την εύνοιά της και τώρα «τρέχουν και δεν προφταίνουν» ζαλισμένοι για το απευκταίο (γι’αυτούς…) ενδεχόμενο. Ιδιαίτερα, φυσικά, ανήσυχοι οι Φίλης-Μπαλτάς και το «κακό συναπάντημα» γύρω τους(…), η μούσα των λαθρομεταναστών και οι χρυσοφόρες Μ.Κ.Ο. της, ο αλλόγλωσσος, γελοίος Ευκλείδης(!) και, βεβαίως, το παιδί του σωλήνα των αμερικανικών εργαστηρίων, που όμως άδικα ανησυχεί, μια που η μοίρα του έχει ήδη προδιαγραφεί. Και από κοντά ο Κούλης…

Δεν γνωρίζουμε, τώρα πια, ποιος θα εκλεγεί.

Εκείνο που θέλουμε όμως  εμείς είναι να επιτύχουμε ώστε να μην ενδιαφερόμαστε και πολύ για το ποιος θα εκλέγεται και πού, αλλά τι κάνουμε εμείς εδώ για όλους μας!