ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το σκάνδαλο, πολιτικοηγουμενική διαπλοκή με τους αδίστακτους «επιχειρηματίες», του Βατοπεδίου βαίνει πλέον, αφού επέτυχε τον πολιτικό του στόχο, ομαλά προς την αρχειοθέτηση, μέσω των «εξεταστικών» ή και «προανακριτικών» επιτροπών. ’λλωστε γρήγορα όλοι τους αντελήφθησαν πόσο αστόχαστη ήταν η ανακίνηση τέτοιου θέματος, αφού δεν υπάρχει ένας μόνο «Εφραίμ» ούτε ένα μόνο «Βατοπέδι» και όλοι όσοι άμεσα ή έμμεσα μας κυβερνούν σε χιλιάδες τέτοιες ή ανάλογες δοσοληψίες» ικανοποιούν και εκπληρώνουν τις πολιτικές τους «ανησυχίες».

Για την τιμή των όπλων, βέβαια, θα αναφέρονται σ’ αυτό τα κόμματα της λεγόμενης αριστεράς. Το ένα λιγότερο έντονα (παρότι θεματοφύλακας των αρχών του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και της ρετσέτας «θρησκεία το όπιο του λαού», που δεν πολυακούγεται πλέον), διότι γενικά δεν καταφεύγει συχνά στην σκανδαλολογία, λόγω των παλαιότερων διεθνών δοσοληψιών και της σύγχρονης επιχειρηματικής του δράσης.

          Το άλλο, όμως, ως ο κατεξοχήν εκφραστής όλων όσων, εντός ή εκτός της χώρας μας, προσπαθούν να αποδομήσουν ό,τι συναποτελεί το νεότερο ελληνισμό, θα επιχειρεί, με αφορμή (όχι αιτία...) απαράδεκτα, όντως, φαινόμενα θρησκευτικών ταγών, και με αιχμή του δόρατος τα ΜΜΕ και διάφορα πνευματικά, υποτίθεται, ιδρύματα, να διαλύσει ένα από τα στοιχεία του νεοελληνικού έθνους, την ορθοδοξία, «ξεχνώντας» το βαθύτατα ανθρώπινο (έστω και μεταφυσικό) και κοινωνικό της περιεχόμενο και ταυτόχρονα (διαλεκτική αντίθεση...) θα προωθεί Ιερώνυμο, Χρυσόστομο, Βαρθολομαίο, οι οποίοι, με την ευκαιρία, τηρούν σιγήν νηστήσιμου ιχθύος για το θέμα.

Τι πρέπει να γίνει με την περιουσία;

Εκ των πραγμάτων, όμως, ετέθη πλέον ενώπιον όλων το μέγα, πράγματι, θέμα της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας, παντός είδους και προέλευσης, και των θεμιτών ή αθέμιτων χρήσεών της, με τρόπο όμως απλουστευτικό, απλοϊκό και, εν πολλοίς, ιδιοτελή, ως να μην ήταν το ζήτημα εξόχως πολύπλοκο, ιστορικά, εθνικά, νομικά, κοινωνικά και με διεθνείς παραμέτρους, πέρα από τη θρησκευτική και κοινωνική του διάσταση.

Σε μια κοινωνία πραγματικά ανθρώπινη, δίκαιη και δημοκρατική, δηλαδή σοσιαλιστική, όλα θα τελούσαν κάτω από κοινωνικό ή και δημόσιο έλεγχο και οι θεσμοί της, σύμφωνοι με την ιδιαίτερη ταυτότητα και τα στοιχεία της, θα λειτουργούσαν ομόλογα προς το περιεχόμενο και τους ομολογημένους σκοπούς της. ’λλωστε, επί του προκειμένου, ο θεσμός της ορθόδοξης εκκλησίας και ό,τι τον συναποτελεί δεν περιορίζεται στον «κλήρο» ή τους «μοναχούς» αλλά σε ολόκληρο το «χριστεπώνυμο πλήρωμα», δηλ. στο 90% τουλάχιστο, έστω και τυπικά, του έθνους μας,  προς χάριν των οποίων διετέθησαν με διάφορους τρόπους και αιτίες, όλα όσα αποτελούν την εκκλησιαστική περιουσία...

Αλλά και αν, ακόμη, συζητούσαμε, εντελώς αβασάνιστα, τη δυνατότητα (ή και την υποχρέωση) της ... εθνικοποίησης τώρα και μέρους μόνο της εκκλησιαστικής περιουσίας, ποιος στοιχειωδώς εχέφρων Έλληνας πολίτης θα πρότεινε την παράδοσή της σ’ αυτό το κράτος αυτής, όπως την καταντήσανε, της κοινωνίας; Δε θα σήμαινε αυτό αμέσως μετά την παράδοσή της σε ιδιώτες-κερδοσκόπους αντί πινακίου φακής;

Εννοείται, φυσικά, ότι πρέπει να τεθούν (από ποιους όμως;) φραγμοί στη διαπλεκόμενη ασυδοσία, απαγόρευση κάθε εκποίησης, έλεγχοι στη διαχείριση και στις παροχές της. Και θα έλθει, αργά ή γρήγορα, ο καιρός που η ελληνική κοινωνία και πολιτεία, απαλλαγμένη από τα δεσμά και τα παράσιτα, θα αντιμετωπίσει το ζήτημα, παίρνοντας υπόψη όλες τις πλευρές και τις παραμέτρους του.

Η εφημερίδα «Έθνος» στις 19/10/08 έφερε στο φως εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στα Σκόπια προς το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, τους υπουργούς Εξωτερικών και ’μυνας και το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ, με το οποίο αποδεικνύονται αυτά που τόσο καιρό υποστηρίζει το ΑΣΚΕ και περιλαμβάνονται στην τελευταία του έκδοση για τη Μακεδονία, δηλ. 1) ότι ο κ. Νίμιτς δεν είναι ένας ανεξάρτητος μεσολαβητής, αλλά εντολοδόχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και 2) ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο άθλιος υπάλληλός του δεν είναι καν μεσολαβητές, αλλά υποστηρικτές και καθοδηγητές της μιας πλευράς, δηλ. των Σκοπίων.

Συγκεκριμένα, το τηλεγράφημα αποκαλύπτει ότι η τελευταία πρόταση Νίμιτς είχε προσυμφωνηθεί στις 25-27/7/2008 στα Σκόπια στις συζητήσεις που είχαν η αμερικανίδα πρεσβευτής Μιλοβάνοβιτς, ο αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Χιλ και οι Τσερβένκοφσκι-Γκρούεφσκι, ερήμην της Ελλάδας. Η εντολή ήταν να παραμείνει τα τηλεγράφημα απόρρητο για 10 χρόνια(!) και τη γνησιότητά του δεν τόλμησε να αμφισβητήσει καμιά αμερικανική υπηρεσία.

Επί της ουσίας

Η πρόταση Νίμιτς είναι η διπλή ονομασία, «Βόρεια Μακεδονία» για τους διεθνείς οργανισμούς και «Δημοκρατία της Μακεδονίας» για το εσωτερικό. Στις διμερείς σχέσεις είναι θέμα κάθε χώρας να επιλέξει ένα από τα δύο ονόματα. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα, αν δεχθεί την πρόταση, θα υποχρεωθεί να πιέζει μία μία χώρα να αλλάξει το όνομα με το οποίο έχει αναγνωρίσει το κράτος των Σκοπίων!

Όπως εξηγούμε στο ΑΣΚΕ-5, οι Σκοπιανοί και οι καθοδηγητές τους δεν απαιτούν το όνομα της Μακεδονίας (έστω σύνθετο) ως αυτοσκοπό και τελική επιδίωξη, αλλά ως μέσο με το οποίο θα κατοχυρώσουν την αναγνώριση «μακεδονικού έθνους» με «μακεδονική γλώσσα», που με τη σειρά του θα τους «νομιμοποιήσει» στις επεκτατικές τους βλέψεις εναντίον της Ελλάδας. Η διαπραγμάτευση, λοιπόν, από πλευράς Ελλάδας θα έπρεπε να ξεκινά από τον όρο της απάλειψης των αναφορών περί «μακεδονικού έθνους» και «μακεδονικής γλώσσας» από κάθε επίσημο κείμενο της ΠΓΔΜ, κάτι που δε γίνεται. Έτσι Αμερικανοί και Σκοπιανοί, όπως ομολογείται και στο τηλεγράφημα, θέλουν να αφήσουν το ζήτημα εκτός διαπραγματεύσεων και να το περάσουν στη «ζούλα» μέσω της γραφειοκρατίας του ΟΗΕ, που ελέγχεται από τις ΗΠΑ: «Η γλώσσα και η εθνικότητα θα καλούνται μακεδονική, αλλά αυτό θα μπορούσε να το χειριστεί κανείς σιωπηρά …», προτείνουν οι Αμερικανοί.

Ο παραγκωνισμός του Γκρούεφσκι και του έμπιστού του διαπραγματευτή Διμιτρόφ και η ανάθεση της αρμοδιότητας αποκλειστικά στον «μετριοπαθή» Τσερβένκοφσκι δείχνει την αγωνία της διοίκησης Μπους να τελειώνει με το θέμα πριν τη λήξη της θητείας της και πριν τη σύνοδο του ΝΑΤΟ το Δεκέμβριο, οπότε θα επιχειρήσει πάλι την ένταξη των Σκοπίων. Επομένως υπάρχει ο κίνδυνος να αυξηθούν οι πιέσεις προς τη δική μας πλευρά για παραπέρα υποχωρήσεις.

Πώς αντιδρά η Ελλάδα;

Το θέμα, λοιπόν, είναι πώς αντιδρά η Ελλάδα. Αν κρίνουμε από τα κατορθώματα του πατρός την περίοδο 1990-93, δεν πρέπει να έχουμε πολλές αυταπάτες ότι οι παραπάνω μεθοδεύσεις τυγχάνουν της ανοχής της θυγατρός Ντόρας, με αντάλλαγμα την αμερικανική υποστήριξη για την προώθησή της στην πρωθυπουργία. Το τηλεγράφημα λέει πως «οι Έλληνες θα το δεχτούν αυτό, αν δεν τους ζητηθεί ευθέως να το κάνουν … Απλώς αφήστε το να αποτελέσει μέρος του παραρτήματος της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.» Πού οφείλεται αυτή η αισιοδοξία Αμερικανών και Σκοπιανών; Πιστεύουν ότι σύντομα θα υποχωρήσει ή θα πέσει ο Καραμανλής;

Ελπίζουμε ότι η άλλη πλευρά (Καραμανλής, Παπούλιας, Μολυβιάτης κ.λπ.) συνεχίζει, τουλάχιστον, να προβάλλει τη «μισή» αντίσταση που φάνηκε και στο Βουκουρέστι και ότι αυτοί «διέρρευσαν» το τηλεγράφημα στο «Έθνος», ιδιοκτησίας Μπόμπολα, ο οποίος συνεχίζει να κάνει «χρυσές δουλειές» (πιο «χρυσές», για την ακρίβεια) και με την κυβέρνηση της Ν.Δ., αφού προηγουμένως (υποθέτουμε) το «αλίευσαν» κάποιοι Ελληνοαμερικανοί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αυτή η πολιτική, που διαδέχθηκε την εγκληματική απραξία των κυβερνήσεων Σημίτη-Πάγκαλου-Γιωργάκη, συνεχίζει να φέρνει κάποια θετικά αποτελέσματα. Ο Παναμάς, το Μεξικό και η Λ.Δ. Κονγκό άλλαξαν στάση και ανακοίνωσαν ότι στο εξής και μέχρι την οριστική συμφωνία με την Ελλάδα δε θα αποκαλούν πλέον το γειτονικό κράτος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αλλά ΠΓΔΜ.

Η αναστροφή του κλίματος θα μπορούσε να επιταχυνθεί, αν η Ελλάδα ακολουθούσε μια πιο αποφασιστική πολιτική, με πρώτη κίνηση την απαίτηση να αντικατασταθεί ο υπάλληλος που παριστάνει το μεσολαβητή. Ολόκληρη η πρότασή μας περιέχεται στο ΑΣΚΕ-5.

Δε σχολιάστηκε από κανένα μεγαλόσχημο «παπαγαλάκι» των ΜΜΕ ούτε πολιτικό (όλοι τους τέτοια μέσα χρησιμοποιούν) η ανατριχιαστική δήλωση του «παραιτηθέντα» υπουργού, πως έφτιαξε με τη συμβολαιογράφο γυναίκα του εταιρίες «διαχείρισης ακινήτων» για λόγους ...

φοροαπαλλαγής! Ο υπουργός! Καταλάβατε τι γίνεται; Και τι τους περιμένει, αναπόφευκτα; Ο Τουκεβίλ (περί το 1850) έγραφε: «Στην Αγγλία (του 18ου αιώνα) μόνον οι πλούσιοι πληρώνουν, στη Γαλλία μόνον οι φτωχοί». Γι’ αυτό και στη Γαλλία έγινε (1789) η μεγαλύτερη επανάσταση...

Πρόσφατα η δημοσιογραφική ομάδα του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας» παρέδωσε εκ νέου δείγματα των...ευαισθησιών της . Υπήρξε η μόνη στήλη, μεγάλης τουλάχιστον, κυκλοφορίας εφημερίδας που ανοικτά κατηγόρησε το «Έθνος» για τη μεγάλη αποκάλυψη της αμερικανικής διαμεσολαβητικής δολιότητας και μεροληψίας στο Σκοπιανό. Όπως γράφουμε και σε άλλο άρθρο του παρόντος φύλλου, σκανδαλώδης και ενδεικτική των εξαρτήσεων και του ρόλου του Τύπου είναι, ούτως ή άλλως, η αποσιώπηση της αποκάλυψης από τον υπόλοιπο Τύπο με εξαίρεση δύο εφημερίδες. Ουδείς όμως διανοήθηκε να κατηγορήσει το «Έθνος» γι’ αυτό, με εξαίρεση τον «Ιό».

Εγείρεται λοιπόν ξανά το ερώτημα: ποια ερείσματα διαθέτει η συγκεκριμένη δημοσιογραφική(;) ομάδα, ώστε χωρίς κόστος για την ίδια, παρά την αγανάκτηση που προκαλεί στο σοβαρό αναγνωστικό κοινό της έγκριτης «Ελευθεροτυπίας», να μπορεί να επιτίθεται αντιδεοντολογικά σε συναδέλφους που έκαναν το αυτονόητο σε ένα πολύ σημαντικό θέμα;