ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

  Μία από τις πιο αυστηρές απαιτήσεις της Τρόικας, δηλ. της Μέρκελ, είναι η κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, για να αντικατασταθεί από διεθνή, δηλ. γερμανική, επιτροπή αποκρατικοποίησεων εν Λουξεμβούργω (!), διότι, λέει, όλα τα αποκρατικοποιούμενα ακίνητα και λοιπά «πωλούνται» σε Ελληνες!!
  Κύριε ελέησον! Μα, η σεπτή, επίσης, Κομισιόν δεν απέρριψε τις συμφωνίες με Ρωσικές και Αζέρικες εταιρίες; Αυτές δεν είναι, δυστυχώς, Ελληνικές!
Τι γυρεύουν επιτέλους; Και τι είπε επ’αυτού ο κ. Δραγασάκης, στον οποίο διατύπωσε τα παράπονά του, προσφάτως, ο κ. Άσμουνσεν;

«Ήμασταν το πειραματόζωο» δήλωσε  στο περιοδικό «Time» το 2012 ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου,  ναι αυτός  που είπε ότι διοικεί μια διεφθαρμένη χώρα και από το 2007 συζητούσε με το Στρος Καν για να έρθει το ΔΝΤ στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο Στρος Κάν πολύ αργότερα ομολόγησε  «Επιβάλλαμε επομένως, κατά τη γνώμη μου, στους Έλληνες μια πολιτική απολύτως ανυπόφορη, οι συνέπειες της οποίες είναι σήμερα τρομερές για την Ελλάδα».

Δεν ισχύει στην Ελλάδα ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. με τα μνημόνια, λέει κυνικά ένας  από τους γκαουλάιτερ-επίτροπους της (ο Φιλανδός κ. Κατάινεν).

Αστική τάξη υπηρέτης  ξένων συμφερόντων

 Κανενός  κυβερνητικού παράγοντα, φυσικά, δεν ιδρώνει τ’ αυτί για όλ’ αυτά. Κι’ αυτό επειδή για την πολιτική και οικονομική ελίτ, δηλ. την άρχουσα τάξη, αυτό θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό δηλ. το να υπηρετείς πιστά τους ξένους «προστάτες»  και όχι την Ελλάδα και τους Ελληνες.[…]

     Η επιλογή της ένταξής μας στην ΕΟΚ σήμαινε ότι η Ελλάδα έχασε το δικαίωμα να αναπτύσσεται αυτοδύναμα και να αποκτήσει αυτοτελείς παραγωγικές δομές. Καταδικάστηκε, δηλ., να παραμείνει ο οικονομικός παρίας των άλλων κοινοτικών χωρών.  

Από τότε έως τώρα η εξάρτηση της άρχουσας τάξης βάθυνε.

 Η ΕΟΚ και η μετεξέλιξή της η ΕΕ  στηριζόταν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000 πολιτικά στη Γαλλία και οικονομικά στη Γερμανία. Οι  ΗΠΑ τους είχαν εκχώρησει την οικονομική επιρροή της χώρας  διατηρώντας το γεωστρατηγικό έλεγχό της. Οι αντιθέσεις μεταξύ τους (ΗΠΑ-Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας) αντανακλούσαν και στις αντιθέσεις της εγχώριας πολιτικής ελίτ, ανάλογα με ποια ξένα συμφέροντα εκπροσωπούσε κάθε μερίδα της. Τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, τις  πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας  τις προκαλούσε η όξυνση των ξένων αντιθέσεων. Φαινόμενο μοναδικό για χώρα της Ευρώπης και, δυστυχώς, αποτελεί το βασικό «εργαλείο» ερμηνείας και ανάλυσης της εγχώριας πολιτικής κατάστασης .

Η εισαγωγή του, γερμανικών συμφερόντων, ευρώ στο τέλος της δεκαετίας του 1990 και η οικονομική κρίση που προκάλεσε η νεοφιλελεύθερη ακρίδα, με αποτέλεσμα την πιο θηριώδη ανακατανομή πλούτου υπέρ των  τραπεζιτών και των άλλων αρπακτικών, που επέτεινε το ευρώ, ανέδειξε τη Γερμανία μόνη κυρίαρχη οικονομικά και πολιτικά στο χώρο της ΕΕ.

Εργο της άρχουσας τάξης ήταν  η σκόπιμη, όπως τώρα αποδεικνύεται,  καταστροφή της παραγωγής της χώρας μας μέσα στην ΕΟΚ-ΕΕ, για να ζούμε μόνο με δανεικά και να εξαρτόμαστε από τους «εταίρους». Ο επακόλουθος σκόπιμος  υπερδανεισμός από τις τράπεζες των «προστατών» δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την υποδούλωση της χώρας, αφού οι «εταίροι» ήταν βέβαιοι ότι με τους εγχώριους υποτακτικούς τους  δε θα είχαν κανένα πρόβλημα. Ετσι  «απαγόρευσαν» στις «αγορές», που ελέγχουν απόλυτα, να συνεχίσουν να μας δανείζουν και οδήγησαν τη χώρα στην εποχή της νέας κατοχής με τα μνημόνια τα οποία ασμένως αποδέχθηκαν οι εγχώριοι. Οι ΗΠΑ για να μην επιτρέψουν στη Γερμανία την πλήρη απομύζηση της περιουσίας και των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας και για να έχουν τον πρώτο λόγο στην αρπαγή των υδρογονανθράκων,  συμμετέχουν στην διαβόητη τρόικα με το ΔΝΤ μετά από πρόσκληση, όπως προαναφέρθηκε,  του δικού τους Γιωργάκη. Οι ΗΠΑ, όμως, δε θέλουν τη διάλυση της γερμανικής ευρωζώνης για να αποφύγουν νέο τραπεζικό κραχ (αναλυτικά στο Επίκαιρο άρθρο 25-6-2012 «Η τιμωρία του πειραματόζωου φοβίζει τους τιμωρούς ;». Ετσι έστειλαν τους δικούς τους στην κυβέρνηση, δηλ. τα αμερικανάκια, όπως  Γιωργάκης και Σαμαράς, στη Μέρκελ. Ιδιαίτερα ο Σαμαράς έκανε τη μεγαλύτερη κωλοτούμπα και  από αντιμνημονιακός έγινε εν μία νυκτί ο πιο ακραίος μνημονιακός («ουδείς αναμαρτητός»). Ετσι και οι προσκείμενοι στις ΗΠΑ αντιμνημονιακοί (Τσίπρας, Καμμένος) στην αντιπολίτευση είναι και αυτοί,  φυσικά, υπέρ της ευρωζώνης.

Το όραμα των νεοφιλελεύθερων

Μετά την οριστική κατάργηση του δυτικού παραγωγικού καπιταλιστικού προτύπου, όπου το κέρδος προερχόταν μόνο από την παραγωγή, επικράτησαν οι  θεωρίες του μονεταρισμού που πρέσβευαν την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, όπου όλες οι κοινωνικές παροχές να περιέλθουν στον ιδιωτικό τομέα, από την παιδεία και την υγεία μέχρι τις κοινωνικές ασφαλίσεις και τη σύνταξη. Η ύπαρξη φτωχών ή κοινωνικά μειονεκτούντων δεν είναι γι' αυτούς ζήτημα κοινωνικής αδικίας αλλά απλώς ατυχίας, η άρση της οποίας δεν είναι πάντως αρμοδιότητα του κράτους, μια που η κοινωνική αποστολή του κεφαλαίου είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους(!) Οι θεωρίες αυτές  εφαρμόσθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1980 σε ΗΠΑ-Βρετανία (Ρήγκαν-Θάτσερ) και με θεσμικό όργανο τη  Συναίνεση της Ουάσιγκτον (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τραπεζα, Υπ. Οικ. των ΗΠΑ) , όπως αποκαλείται, θεμελιώθηκε στη Δύση η νεοφιλεύθερη παγκοσμιοποίηση. Αυτό ενεργοποιήθηκε  μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και του ανατολικού συνασπισμού, που αποτελούσε το αντίπαλο δέος και  δεν ευνοούσε έως τότε  τη διάλυση τών εργασιακών σχέσεων και του κράτους πρόνοιας στις δυτικές χώρες.  

Το όραμα  της  Θάτσερ της δεκαετίας του 1980 για  κοινωνίες των 2/3 που εργάζονται και 1/3 που είναι άνεργοι, στη σημερινή πραγματικότητα, σημαίνει ότι το  1/10  θα επιβιώνει και το 1/1000  θα πλουτίζει και θα άρχει, ενώ οι υπόλοιποι θα είναι τα «σκουπίδια της ευημερίας».  Αυτά δεν έχουν ακόμη εφαρμοσθεί πλήρως στην Ευρώπη. Γι’ αυτό βρήκαν την  Ελλάδα  για να την κάνουν το πρότυπο αυτό  με βάση το οποίο ανάλογα μέτρα θα εφαρμοσθούν ή και εφαρμόζονται ήδη σε άλλες χώρες της ΕΕ. Αυτό θα καταστεί αναγκαίο στους νεοφιλελεύθερους με την μελλοντική εφαρμογή της φρικιαστικής για τους λαούς Διαντλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων ( TTIP ) μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ (δες επίκαιρο κείμενο «εφιάλτης για την ανθρωπότητα η ΤΤΙP».

Ολ’ αυτά παραπέμπουν στο όραμα του Χίτλερ, που φαίνεται να εφαρμόζεται πλήρως!, «Τα μικρά κράτη πρέπει να εκλείψουν. Θα θεωρούνται στο μέλλον οι νέες αποικίες μας. Θα χρειαστούμε τους λαούς των μικρών κρατών να εργάζονται στις αποικίες μας, αλλά ως έθνη πρέπει να εκλείψουν». (Δες στα Δημοσιεύματα στην ιστοσελίδα μας  «Γιατί μας εκδικούνται οι Γερμανοί» του Π. Λιάκου)

 Η επιλογή της χώρας μας ως πειραματόζωου έγινε, επειδή, δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, διαθέτει την πιο υποταγμένη και πειθήνια στους ξένους πολιτική ελίτ, που ακόμη και σε συνθήκες όπως οι σημερινές μπορούν, ακόμη,  να την ανασυνθέτουν, για να απορροφά πολιτικά την αγανάκτηση και την οργή. […]

Πρωτόγνωρα και βάρβαρα μέτρα επιβλήθηκαν στους Ελληνες

Η χώρα μας αποτελεί το πειραματόζωο όπου Γερμανία-ΗΠΑ εφαρμόζουν τα πιο ακραία μέτρα με στόχο την ακραία φτωχοποίηση, την παράδοση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στα νύχια τους, την αποδιάρθρωση και αποσύνθεση της κοινωνίας. Ιδιαίτερα οι ΗΠΑ αποσκοπούν με τον τρόπο αυτό να περιορίσουν τις αντιδράσεις, ώστε να «λύσουν» προς όφελός τους,  όπως πιστεύουν, τα  εθνικά θέματα. […] Στόχος τους το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας και των δημόσιων υποδομών, η δημιουργία ελεύθερων οικονομικών ζωνών (ΕΟΖ) με οιονεί σκλάβους  και ο απόλυτος πολιτικός και γεωστρατηγικός έλεγχος της χώρας με κυβερνήσεις-μαριονέττες.[…]

-Εχουν κουρελιάσει το Σύνταγμα της χώρας […]

 -Εχουν υπονομεύσει την ίδια τη δημοκρατία […]

 Κατά καιρούς εμφανίζονται διάφοροι εκπρόσωποι των «δανειστών» και μας δουλεύουν  με το να μας «συμπονούν» για τα δεινά και τις θυσίες των Ελλήνων ή για τους «λάθος πολλαπλασιαστές» του ΔΝΤ αλλά  ταυτόχρονα μας προτρέπουν να συνεχίσουμε τις «μεταρρυθμίσεις» και τις θυσίες. «Οι μεταρρυθμίσεις να γίνουν κτήμα του ελληνικού λαού» (!) μας λέει η κ. Λαγκάρντ, δηλ. να τους πουλήσουμε τη χώρα, όπου οι Ελληνες θα ζουν σαν δούλοι   

Ολα όσα έπραξαν ως τώρα  δεν τους αρκούν. Θέλουν τη διαιώνιση της κατοχής,  αφού οι υποτακτικές κυβερνήσεις, όποιες κι’ αν είναι αυτές, όσο παραμένουμε στο ευρώ και την ΕΕ δε θα αντιταχθούν  στη συνέχιση του δανεισμού απ’ αυτά τα αρπακτικά. Δε θέλουν ν’ αφήσουν τη χώρα να ξεφύγει απ’ τα νύχια τους εκβιάζοντας και απειλώντας τους Ελληνες με τις 10 πληγές του Φαραώ. […] Προφανώς και δε θέλουν «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, για να μας έχουν εσαεί αγκιστρωμένους και κατεχόμενους.

Υπάρχει λύση

Το ΑΣΚΕ έγκαιρα από το 2012 έχει διατυπώσει μια ολοκληρωμένη πρόταση εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης από το άγος της παρούσας κατοχής, που περιέχεται στο κείμενο «ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε» (Επίκαιρα κείμενα 14-2-2012 στην ιστοσελίδα μας).  Ελάχιστα σήμερα μπορούμε να προσθέσουμε σ’αυτό, πέρα από το ότι  όσο δύσκολο κι αν φαίνεται το εγχείρημα επειδή έως τώρα έχουν καταφέρει να τρομοκρατούν με τα δεινά που θα φέρει η αποχώρηση από την ευρωζώνη,  αν ο ελληνικός λαός αποφασίσει να απελευθερωθεί, θα αποδειχθεί ότι τίποτα  δεν είναι πεπρωμένο, τίποτα δεν είναι απραγματοποίητο.   [Το πλήρες κείμενο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μας].

         Στις 19 του Οκτώβρη έγινε η ετήσια συνεστίαση του ΑΣΚΕ στα γραφεία του, με τα γνωστά στοιχεία της, μεζέδες και λευκό κρασί, αλλά και με εντονότερα, εφέτος, χαρακτηριστικά πολιτικής εκδήλωσης, στην οποία για πρώτη φορά, ελπίζουμε και τελευταία, απουσίαζε το κορυφαίο στέλεχος του ΑΣΚΕ, ο Νίκος Καργόπουλος, λόγω ασθένειας.

         Την πολιτική κατάσταση ανέλυσε ο Σήφης Στενός. Ο Δημήτρης Παλλαδινός αναφέρθηκε στα εθνικά θέματα και, τέλος, ο Νίκος Λεοντόπουλος αναφέρθηκε στο «πείραμα» που εξελίσσεται στη χώρα μας.

          Ακολούθησαν συζητήσεις, στις οποίες πήρε μέρος και ο εκλεκτός φίλος μας Μανώλης Μηλιαράκης, πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας.

Στην ανατολική Μεσόγειο, εν όψει της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων, έχουν συγκλίνει η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αιγυπτος και το Ισραήλ, ώστε να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους σε ένα χώρο παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Η ευνοϊκή αυτή εξέλιξη, που απομονώνει αντικειμενικά την Τουρκία από το σημαντικό πεδίο των υδρογονανθράκων, είναι, για την ώρα, συγκυριακή. Και αυτό, επειδή οι ΗΠΑ βρίσκονται σε  αντίθεση με την Τουρκία, που  με τον «σουλτάνο» Ερντογάν και με όχημα τον ισλαμισμό  επιδιώκει την ηγεμονία και τον έλεγχο των μουσουλμανικών χωρών και κατ’ επέκταση  των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους καθώς και ηγετική θέση στην περιοχή. Δεν είναι βέβαιο όμως ότι μ’ ένα άλλο καθεστώς στην Τουρκία δε θ’ αλλάξει η στάση των ΗΠΑ.

Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο και το Ισραήλ περνούν βαθειά κρίση, γεγονός που οφείλουν να εκμεταλλευτούν η Λευκωσία και η Αθήνα. Οι ασκήσεις της ισραηλινής αεροπορίας στην Κύπρο και το FIR Αθηνών προσέφεραν σημαντικότατες υπηρεσίες στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, όμως η ισραηλινή κυβέρνηση με την άρνησή της να συμπεριληφθεί στο κοινό ανακοινωθέν των ΓΓ ΥΠΕΞ ό όρος  «τουρκικές» για τις προκλήσεις εις βάρος της Κύπρου αποδεικνύει ότι δεν επιθυμεί πλήρη ρήξη  στις σχέσεις της με την Τουρκία, άρα δεν μπορεί η ελληνική πλευρά να εμπιστεύεται απολύτως τη στάση τους, αλλά και να προσδοκά τη στήριξή τους σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης. Η σχέση της Άγκυρας με το Κάιρο είναι απολύτως τεταμένη μέχρι του σημείου της διακοπής διπλωματικών σχέσεων, ανάκλησης διπλωματών  και ανταλλαγής κατηγοριών, αφού η Άγκυρα ήταν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του ανατραπέντος Προέδρου Μόρσι. Η ελληνική πλευρά το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει (και είναι το ζητούμενο), είναι υπογραφή συνθήκης για την ΑΟΖ, η οποία σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο περιλαμβάνει στον υπολογισμό της και το Καστελλόριζο, κάτι που θα ήταν μεγάλο πλήγμα στις τουρκικές παράλογες απαιτήσεις για αποκλεισμό του, αφού έτσι η τουρκική ΑΟΖ περιορίζεται σημαντικά και εξασφαλίζει επαφή στην ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι η Αίγυπτος θα σηκώσει μόνη της  το βάρος αυτό, δηλ. να αναγνωρίσει έμμεσα το Καστελόριζο μέσω της ΑΟΖ χωρίς τις πλάτες των ΗΠΑ.

Η επίσκεψη Νταβούτογλου

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα η Αθήνα δεν τηρεί σταθερή στάση αυστηρότητας απέναντι στους Τούρκους, που παραβιάζουν βάναυσα κάθε έννοια σεβασμού του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με παράλογες απαιτήσεις σε βασικά κυριαρχικά δικαιώματα ενός ανεξάρτητου κράτους, αλλά και προκλητική στάση με πειρατικές ενέργειες από θαλάσσης και αέρος στο Αιγαίο. Αντίθετα δίνει το πράσινο φώς για επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα στις 5 Δεκέμβριου, όπου θα προεδρεύσει από κοινού με τον Σαμαρά στο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας, σε μια προσπάθεια αποκλιμάκωσης της έντασης που οι Τούρκοι δημιούργησαν, διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν κινδυνεύουν  τα συμφέροντά τους από τις επερχόμενες συμφωνίες με Ισραήλ και Αίγυπτο! Τη στιγμή που το Barbaros αλωνίζει στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και το τουρκικό πολεμικό ναυτικό προκαλεί στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ, ο Σαμαράς, με τη σύμφωνη γνώμη του Βενιζέλου, δίνουν άφεση αμαρτιών στους Τούρκους και με δουλικότητα τους διαβεβαιώνουν ότι ο παραλογισμός τους γίνεται αποδεκτός. Δηλ. τον καλούν να μας πει ότι πρέπει να συνεκμεταλλευθεί η Κύπρος και η Τουρκία την κυπριακή ΑΟΖ και δεν αποκλείεται το ίδιο να ζητήσει στο Αιγαίο.

 Άρα ό,τι και αν κάνει η Άγκυρα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα συνεχίζονται κανονικά, οι αντιδράσεις θα είναι για τους τύπους, μετά από τις εντολές ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Όμως πώς θα μας εμπιστευθούν; Πού είναι η αξιοπιστία και η αποφασιστικότητα των «Ελλήνων» Πολιτικών;  Όταν τον Απρίλιο του 2005 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Μολυβιάτης, μέσα σε βαρύ κλίμα, επισκέφτηκε την Άγκυρα, σκάφος του τουρκικού λιμενικού αγκυροβόλησε στα Ίμια. Ο Μολυβιάτης παρέμεινε στο ξενοδοχείο του και δέχτηκε να πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα των συναντήσεών του, μόνο όταν το τουρκικό σκάφος αποσύρθηκε. Ξεχάστηκε και φαντάζει μακρινή και παράτολμη η αποφασιστικότητα του «βυθίσατε το Χόρα». Είναι  βέβαιο ότι οι Τούρκοι θα συνεχίσουν τις επιθετικές ενέργειες στο Αιγαίο και στην Κύπρο μέχρι να πάρουν αυτό που θέλουν και διεκδικούν, επειδή  δε βρίσκουν αντίσταση και δεν αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Βλέπουν μια παραπαίουσα κυβέρνηση,όπως βλέπουν διάφορα  στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Πέτρος Τσάγκαρης της συνιστώσας «Κόκκινο Δίκτυο» του κ. Νταβανέλου σε ανθελληνικό παραλήρημα να αρθρογραφεί ότι «η αδιάλλακτη και φιλοπόλεμη (!) στάση που κρατάει η Λευκωσία και η Αθήνα περιορίζει την (σ.σ καημένη) Τουρκία σε μια ΑΟΖ στενή παραλιακή ζώνη», ή όπως ο Πάνος Κοσμάς της συνιστώσας «Διεθνιστική Εργατική Αριστερά», που μεταξύ άλλων μας επισημαίνει  πως «η ανακήρυξη της Κυπριακής ΑΟΖ συνιστά καραμπινάτη μονομερή ενέργεια ενάντια στην Τουρκία» και αναφέρεται  στις «σφαγές των Τουρκοκυπρίων» από  τον «στρατηλάτη του ΟΧΙ Τάσσο Παπαδόπουλο». Η Τουρκία, ίσως, αναμένει  και τη θεση του άλλου σεσημασμένου «αντιεθνικιστή» του ΣΥΡΙΖΑ, του  κ. Νάσου Θεοδωρίδη.

 Αν οι Έλληνες και οι Κύπριοι δε δείχνουν πρόθυμοι να υπερασπιστούν με σθένος τα κυριαρχικά τους δικαιώματα που απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες και το Διεθνές δίκαιο, τι θα πράξουν οι ανθέλληνες Άγγλοι και οι υπόλοιποι “εταίροι” μας Ευρωπαίοι, που μέχρι τώρα αντέδρασαν εντελώς χλιαρά στην τουρκική προκλητικότητα και  αυθαιρεσία για να μην ενοχλήσουν τους Τούρκους;

δύσκολα τα πράγματα τριγύρω μας

Ο διεθνής περίγυρος της χώρας μας (Ουκρανία, Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία, Συρία, Ιράκ) εξακολουθεί να εμφανίζεται απειλητικός, γενικότερα, και συνεχώς δυσμενέστερος, ειδικά για την Ελλάδα. Κύριος πρωταγωνιστής των εξελίξεων παραμένουν οι ΗΠΑ και τώρα, με δεδομένο τις κατηγορίες κατά του αποδυναμωμένου Ομπάμα για «αδυναμίες» στα εξωτερικά μέτωπα, ο φόβος για επιθετικότερες ενέργειές του, αυξάνεται, με παρεπόμενες δυσάρεστες παρενέργειες για την Ελλάδα, οι ηγεσίες της οποίας, είτε ως όργανα των ξένων (μεγάλων και μικρών) είτε ως ακραία ενδοτικών, είναι ή θεωρούνται απόλυτα δεδομένες…

Υπάρχουν, βέβαια, αντίρροπες δυνάμεις, που συνεχώς ενισχύονται, όπως Ρωσία και Κίνα, και που θα μπορούσαν να παίξουν ενεργό ρόλο, όχι φυσικά ανιδιοτελώς, στα δικά μας προβλήματα… Πώς, όμως ο ρόλος αυτός να ενεργοποιηθεί ευνοϊκός για μας, όταν οι παραπάνω αμερικανοευρωπαϊκές ηγεσίες «μας» αντιδρούν αρνητικά, είτε με τις «οικολογικές (μονόπλευρες!) ανησυχίες τους (Γεώργιος και Τσίπρας π.χ. για τον αγωγό Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη) είτε με απαράδεκτες υποχωρήσεις σε αθέτηση ανειλημμένων υποχρεώσεων (Σαμαράς και Βενιζέλος για COSCO);

Παραζάλη στο εσωτερικό

Στην εσωτερική σκηνή τα πάντα είναι ρευστά, οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και όλοι συνεχώς λένε και πράττουν αλλ’ αντ’ άλλων. Και οι Ελληνες πολίτες παρακολουθούν, απειλούμενοι και χάνοντας από παντού, σαστισμένοι και, για την ώρα (…), απαθείς.

Η Γερμανία προχωρεί ακάθεκτα σε διεύρυνση της κατοχής και εκμετάλλευσής της (αναλυτικά στο άρθρο για το «πείραμα»), αναγκάζοντας ακόμη και τον χειρότερο μέχρι τώρα Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας και μνημονιακότερο, μέχρι πριν από λίγο, όλων να καταγγέλλει τη γερμανική Ε.Ε. και ΟΝΕ ως σαδιστική (!) κατά της χώρας μας.

Από την άλλη, το αμερικανικό Δ.Ν.Τ. αρνείται να απεμπλακεί από τη χώρα μας επιμένοντας σε πλήρη συμμετοχή στην «εποπτεία» της κατοχής, περιπλέκοντας τα πράγματα. Και, προς γενική έκπληξη, η Κυβέρνηση εμφανίζεται να απειλεί με εκλογές, με την αξιωματική Αντιπολίτευση να ζητά συμφωνία(!) για Πρόεδρο, εκλογή του και αργότερα (!) για εκλογές, πανικόβλητη στο ενδεχόμενο να αναλάβει, μόνη της, τη «σκληρή διαπραγμάτευση» με την παραλογίζουσα Τρόικα και τις Αγορές, στις οποίες, επί τη ευκαιρία, στελέχη της έχουν τοποθετήσει τις «οικονομίες» τους. Μύλος…

Κυβέρνηση και οι «απέναντι»

Στο κυβερνητικό στρατόπεδο τα πάντα είναι θολά, μια που ο ΣΑΜΑΡΑΣ το παίζει σε διπλό ταμπλό. Από τη μια, ελπίζοντας ότι θα επιτύχει τους 180 βουλευτές για Πρόεδρο, επιχειρεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο αριστερά και δεξιά του, ώστε να διατηρήσει ελπίδες πρωτιάς στις, όποτε έλθουν μετά, εκλογές. Έτσι «διαλύει» τη «Χρυσή Αυγή» με δίκη, αν μπορέσει, πριν από τις εκλογές, επιχειρεί την άλωση των ΑΝ.ΕΛ. και, με το θεωρούμενο ουδέτερο συγκρότημα του REAL εξαφανίζει τον Καρατζαφέρη, «αδιαφορώντας» για τις απειλούμενες «αποκαλύψεις» του, πλήττει τη Ντόρα και με πιθανές διώξεις του Μαρινάκη εξασφαλίζοντας ψήφους ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, μη φοβούμενος παράπλευρες απώλειες και ετοιμάζεται και για άλλα! Αυτά μπορούν να του αποφέρουν κέρδη, υπό την προϋπόθεση όμως ότι δε θα τον εξευτελίσει η Τρόικα, που παρά τις «κόκκινες γραμμές» ή και ακριβώς γι’αυτές(!) του ζητάει «τον ουρανό με τ’ άστρα», που θα τον «καταπλακώσουν». Στην περίπτωση αυτή σχεδιάζει να απειλήσει εκλογές ακόμη και εντός του Γενάρη (!) (3 εβδομάδων προεκλογικής περιόδου), αλλά έχει αποδείξει ότι δε διαθέτει το ανάστημα για κάτι τέτοιο. Αρα το πιθανότερο να αποτύχει σε όλα και να τελειώσει πολιτικά.

Ο έτερος Καπαδόκης, ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ,είναι ήδη χαμένος, όμως, προς δυστυχίαν του και άγνωστη κατάληξή του (…), δε φαίνεται να το έχει εμπεδώσει και αναλίσκεται σε ανόητες απόπειρες. Επιχειρεί να δραπετεύσει στην ΔΗμοκρατική ΠΑΡάταξη, δοκίμασε να …σαγηνέυσει ΓΑΠ, (που λόγω της γνωστής αδυναμίας του «ανέθεσε» στο Νίκο και κηπουρούς του να τον εξευτελίσουν πλήρως) και Σημίτη, που μετά την αποτυχία της «Ελιάς» θα περιορισθεί στο «Ποτάμι» του  αφ’ενός, όμως, γιατί η Siemens οδεύει εις δίκην και... Είναι, λοιπόν, ο Beni, τελειωμένος, παρά το ενδεχόμενο να τον βοηθήσουν οι άσπονδοι φίλοι του, όπως Σκανδαλίδης(!) και Λοβέρδος(!!) (με τον τελευταίο να προτείνει «εθελοντές διδάσκοντες αμισθί», … νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ και σχολεία για τους Αλβανούς(!), την ώρα που τα πάντα διαλύονται γύρω τους) και να τον αποτελειώσουν.

Η μόνη ελπίδα κάποιας σωτηρίας τους είναι ο ΤΣΙΠΡΑΣ και συνακόλουθα ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, αν κάποιοι δεν αποχωρήσουν έγκαιρα. Είναι μέγας ο φόβος τους μη τυχόν και εξασφαλίσει ο Σαμαράς τους 180 και ταυτόχρονα μήπως δεν τους εξασφαλίσει (!) και προχωρήσει μόνος του σε πρόωρες εκλογές, οπότε θα πρέπει να αναλάβουν να «σώσουν» τη χώρα ο Τσίπρας και η χάβρα που τον περιβάλλει. Ως παρεπόμενο έχει επικρατήσει τέτοιο αλαλούμ στις γραμμές τους, που το «αλλ’ αντ’ άλλων» δε λέει τίποτα μπροστά στα όσα ακούγονται από τα στελέχη του. Πανικός, κυριολεκτικά, προς μεγάλη τέρψη της Τρόικας και παντός εχθρού της Ελλάδας.

Οι μόνοι που παραμένουν «ψύχραιμοι» είναι ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, που χωρίς να νοιάζεται για τίποτα περιμένει να του προσφέρουν την αντιπροεδρία όποιοι κι αν κερδίσουν ∙ και το ΚΚΕ, που συνεχίζει από καιρού εις καιρόν, την αποκλειστική επαναστατική του γυμναστική, αναμένοντας να του προσφερθεί η «λαϊκή εξουσία» και μάλιστα όχι με εκλογές και μέσω Βουλής, όπως έχει δηλώσει η τέως Γραμματέας του, που τώρα μαζί με το σ. Μαΐλη ανέλαβαν να «ξαναγράψουν» την ιστορία των δεκεμβριανών του 1944, για την οποία, όπως είπε ο αείμνηστος Χαρίλαος, «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το λαό»…

Τι μπορούμε να περιμένουμε

Μετά την παραπάνω γενική, φυσικά, και περιληπτική εικόνα της σημερινής πολιτικής, με την ευρεία σημασία της, κατάστασης μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα και τίποτα(!) και πάντως τίποτα που να μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο που έχει πάρει η χώρα και μάλιστα όχι μόνο και όχι κυρίως στα οικονομικοκοινωνικά, αλλά, δυστυχώς, και στα εθνικά (αναλυτικότερα σε άλλο άρθρο μας).

Και μπορεί να υπάρχουν τώρα σοβαρές αντιπαλότητες μέσα στην Ε.Ε., με τον «πόλεμο» περί τον πρόεδρο της Κομισιόν Γιούνκερ, τάχα διότι το Λουξεμβούργο είναι αποθήκη τρισεκατομμυρίων κλοπιμαίων (όπως, όμως, και όλες οι τράπεζες και τα «επενδυτικά funds» των βορείων άλλων) που ειδικά για τη χώρα μας είναι πολλαπλάσια του ονομαστικού «χρέους» μας, υποπολλαπλάσιου του γερμανικού  προς εμάς, όμως ποιος στο πολιτικό μας σκηνικό, όπου γιγαντώνεται και τώρα η διαφθορά και τα σκάνδαλα (το αντίτιμο της εξάρτησης, όπως και η εθνική μειοδοσία), θα ήθελε να τις εκμεταλλευθεί πραγματικά;

Μόνη λύση, όσοι αντιλαμβάνονται τα πραγματικά αίτια και τους «δικούς»μας αίτιους της κακοδαιμονίας που μας απειλεί με αφανισμούς, να μην αναβάλλουμε για αύριο τον ΑΓΩΝΑ για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.