ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ας μας επιτραπούν οι παρακάτω γραμμές και θα εξηγήσουμε γιατί.

Όταν το 1982 ο τότε πρωθυπουργός «διεπίστωνε» εν μια νυκτί ότι «το κόστος της αποχώρησης είναι μεγαλύτερο από το κόστος της παραμονής» και σχεδόν όλοι έσπευσαν (με το αζημίωτο) να συμφωνήσουν, κάποιοι θεωρήσαμε ότι τούτο αποτελεί την αρχή της πλήρους μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ (με μοιραίο το σημερινό κατάντημά του), αρνηθήκαμε τη συμμετοχή σε μια τέτοια εξουσία, διαχωρίσαμε τη θέση μας και το 1984 ιδρύσαμε το ΑΣΚΕ.

Ο πολύς κόσμος βολεύτηκε με τις διάφορες χρηματοδοτήσεις και (έκανε πως) δεν έβλεπε ότι στόχο δεν είχαν την εισοδηματική του ενίσχυση, αλλά το ξεθεμελίωμα της ελληνικής παραγωγής. Οι «ημέτεροι» κατέλαβαν με έφοδο τη δημόσια διοίκηση, λεηλάτησαν τα δημόσια οικονομικά, υπερχρέωσαν τη χώρα και (έκαναν πως) δεν καταλάβαιναν ότι αυτή η πολιτική έχει ημερομηνία λήξης. Όσοι κατείχαν ή διεκδικούσαν κυβερνητικούς θώκους «μπήκαν στο νόημα» και έσπευσαν να προσκολληθούν σε μεγαλοεπιχειρηματίες, ΜΜΕ και πρεσβείες. Έτσι λειτούργησε η φυσική επιλογή: όποιος είχε διατηρήσει κάποιο πατριωτισμό, κάποια κοινωνική ευαισθησία, κάποια προσωπική εντιμότητα και αξιοπρέπεια βγήκε στο περιθώριο. Προωθήθηκαν άλλοι, ανάλογα με το βαθμό εθελοδουλίας τους.

Στα 28 χρόνια από τότε, με την οργιώδη πλύση εγκεφάλου, κυριάρχησε η άποψη του μονόδρομου της συμμετοχής στην ΕΟΚ/Ε.Ε. Στα μεγάλα ΜΜΕ επιτρεπόταν να ακουστεί ο,τιδήποτε, εκτός από το κυριότερο: την αμφισβήτηση αυτής της συμμετοχής. Έτσι το ΑΣΚΕ δεν μπόρεσε να εξηγήσει ευρέως ότι, ιδίως μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, οι λόγοι της αποχώρησης έγιναν περισσότεροι και ισχυρότεροι.

Τα πράγματα επιδεινώθηκαν με την ένταξή μας στην ΟΝΕ, την οποία επεδίωξαν οι Γερμανοί τραπεζίτες και επιχειρηματίες, για να μας εκμεταλλεύονται αγριότερα, και όχι ο ελληνικός λαός, ο οποίος ουδέποτε μέχρι σήμερα ούτε ενημερώθηκε ούτε ρωτήθηκε για ο,τιδήποτε σχετικό με την Ε.Ε. Τα στοιχεία, λοιπόν, δεν τα «μαγείρεψαν» τότε οι «απατεώνες Έλληνες», αλλά οι Γερμανοί με τον υποτελή τους κ. Σημίτη. Όταν άλλοι θριαμβολογούσαν για το σκληρό νόμισμα και την «ισχυρή οικονομία» και κάποιοι, στην καλύτερη περίπτωση, σιωπούσαν ή ασκούσαν επιδερμική κριτική, το ΑΣΚΕ προειδοποίησε με ανακοίνωσή του στις 28/12/2001: «Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η καθιέρωση του ευρώ αφαιρεί και τυπικά το δικαίωμα της χώρας μας να έχει εθνική οικονομία προς όφελος του ελληνικού λαού. Θα αποφασίζει η ΕΚΤ και το διευθυντήριο της Κοινότητας. Οι συνέπειες θα γίνουν σύντομα ορατές: συρρίκνωση της εναπομείνασας ελληνικής παραγωγής, αύξηση τιμών, ελλειμμάτων, δημόσιου χρέους, δανεισμού, φορολογίας και ανεργίας καθώς και μείωση πραγματικών μισθών και κοινωνικών δαπανών. Η διαφαινόμενη πλέον, λόγω ΟΝΕ, δυσκολία πληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου μας φέρνει πιο κοντά στην τύχη της Αργεντινής.»

Υπενθυμίζουμε όλα τα παραπάνω όχι για να ευλογήσουμε τα γένια μας, άλλωστε το κόμμα μας ποτέ δεν το είδαμε ως αυτοσκοπό ούτε ως φορέα ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών και δε θ’ αλλάξουμε στάση ζωής τώρα, που έφεραν την πατρίδα μας στο χείλος της καταστροφής. Τα υπενθυμίζουμε, για να πείσουμε, έστω την υστάτη ώρα, ότι η ανοχή, οι αυταπάτες και τα μισόλογα πρέπει να τελειώνουν, ότι η συνταγή που μας υπαγορεύουν οι εκμεταλλευτές μας (οι «εταίροι», κατά κάποιους) είναι μόνο για να συνεχιστεί αγριότερη η εκμετάλλευσή μας (με τη μορφή της εξόφλησης τόκων), ότι σε μας θα παραμείνει μόνιμη η κρίση με τη φτώχεια και την ανεργία. Θέλουν οι δυτικοί μας «σύμμαχοι» την Ελλάδα μικρή, αδύναμη, υποταγμένη, συνεχώς χρεωμένη (γι’ αυτό δε θέλουν να τους ξοφλήσουμε ποτέ), συνεχώς συρρικνούμενη και απειλούμενη, ώστε «… να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Αν. Μεσόγειο, στη Μ. Ανατολή…» (Χ. Κίσινγκερ).

Η εθνική μας κυριαρχία αμφισβητείται προ πολλού κι όχι μόνο τώρα, που το ανακάλυψε ο Γ. Παπανδρέου. Μια χώρα που δεν παράγει δεν μπορεί να λύσει κανένα της πρόβλημα. Όσα μας υποσχέθηκαν για την ΕΟΚ/Ε.Ε. αποδείχθηκαν χοντρά και επικίνδυνα ψέματα (ισχυρή οικονομία, υποστήριξη στα εθνικά, καταπολέμηση της διαφθοράς, κατοχύρωση δημοκρατίας, προάσπιση πολιτισμού, φιλία των λαών κ.λπ.). Με τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. έχουμε απομονωθεί απ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο, όπως επίσης και μέσα στην ίδια την Ε.Ε., γι’ αυτό δεν μπορούμε ν’ ασκήσουμε πολυδιάστατη πολιτική, που είναι προς το συμφέρον μας. Η αποχώρηση από την Ε.Ε. είναι η πρώτη αναγκαία κίνηση, για ν’ αντιστρέψουμε την πορεία των πραγμάτων. Χωρίς αυτήν όλα τ’ άλλα δεν έχουν νόημα. Τότε μπορούμε ν’ αξιοποιήσουμε τις άφθονες πλουτοπαραγωγικές μας πηγές και το σπουδαίο ανθρώπινο δυναμικό μας, ν’ αναπτυχθούμε και να κατακτήσουμε μιαν αξιοζήλευτη θέση στον κόσμο, αφού πλέον θα μπορούμε να σπάσουμε τη σημερινή απομόνωση και ν’ αναπτύξουμε σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου, με βάση το αμοιβαίο όφελος.

Μέχρι τότε οι δανειστές-τοκογλύφοι μπορούν να περιμένουν, για να ξαναγίνει ο λογαριασμός ολόκληρος (όχι σαν το λογαριασμό του καραγκιόζη) και να δούμε ποιος χρωστάει σε ποιον. Για τις γερμανικές επανορθώσεις να πούμε στη συμπεριφερόμενη ως νεοναζί (πρώην κομμουνίστρια) κυρία ότι ο λογαριασμός είναι ήδη έτοιμος: 54 δισεκατομμύρια ευρώ + οι αποζημιώσεις για τα θύματα του ναζισμού.

Τελευταίο: μήπως εμείς οι Έλληνες, πολίτες και κράτος, πρέπει να τους μιλήσουμε στη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν, μποϋκοτάροντας τουλάχιστον τα γερμανικά προϊόντα, από τα γαλακτοκομικά μέχρι τα αυτοκίνητα και τα τανκς;

Νίκος Καργόπουλος

Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΣΚΕ)

Αισθανόμενος ο Γεώργιος κάτι μεταξύ προέδρου ΗΠΑ και βασιλικής οικογένειας αποστέλλει τον αδελφό του (και κύριο σύμβουλό του) Νικόλαο επικεφαλής αντιπροσωπείας στο Ντουμπάι, για να ιδρύσει παράρτημα του ιδρύματος Παπανδρέου που χρηματοδοτείται από το Δημόσιο! ’ξιος ο μισθός τους...

Ο πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χ. Μ. Μπαρόζο και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, αμφότεροι εντεταλμένα όργανα της αμερικανικής πολιτικής, επισκέφθηκαν διαδοχικά την Κύπρο, με μοναδικό σκοπό να νομιμοποιήσουν την εισβολή του Αττίλα και την κατοχή του 40% της Κύπρου, με την παρουσία τους στο «προεδρικό» μέγαρο του ψευδοκράτους.

Ο Μπαρόζο είναι λογικό να κρατά αυτή τη στάση στο Κυπριακό (και σ’ όλα τα εθνικά μας θέματα), διαψεύδοντας όσους βαυκαλίζονται με τις «ευρωπαϊκές» λύσεις, γιατί προεδρεύει ενός οργανισμού που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, αλλά ο Μπαν Κι Μουν θα έπρεπε να ντρέπεται, αφού παραβιάζει τις αρχές και τα ψηφίσματα του ίδιου του οργανισμού που εκπροσωπεί.

Σ’ αυτή τη θλιβερή κατάσταση μας έφερε η μειοδοτική πολιτική πολλών κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου και σήμερα των Γ. Παπανδρέου και Δ. Χριστόφια. Πιστεύουμε, όμως, ότι ο κυπριακός ελληνισμός, με τη συμπαράσταση όλων των Ελλήνων και όλων των δημοκρατικών ανθρώπων όπου γης, θα ακυρώσει και τα νέα σχέδια των Αγγλοαμερικανών, υψώνοντας άλλο ένα μεγάλο ΟΧΙ, αντίστοιχο εκείνου για το σχέδιο Ανάν επί ημερών του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου.

Μας λένε ότι τα μέτρα είναι «αναγκαία» και πρέπει να καθόμαστε σαν καλά παιδιά να τρώμε τις φάπες εκ Βρυξελών, Αγγλίας, Γερμανίας, Γαλλίας και ΔΝΤ. Μα η ακρίβεια; Η κερδοσκοπία; Οι ανεξέλεγκτες και αναίτιες ανατιμήσεις σε όλα σχεδόν τα είδη και τις υπηρεσίες;

Μας έπρηξαν με τον «ανταγωνισμό» στην αγορά από την εποχή του Ανδριανόπουλου με τις αντλίες που ανεβοκατέβαιναν -θυμάστε;- μέχρι τώρα, που κοινοτικά στελέχη υπόσχονται ότι (όπως στην Ουγγαρία) οι επιχειρήσεις, για να αυξήσουν τον τζίρο, θα ρίξουν τις τιμές. Δηλαδή αφού δε θα μπορεί ο κόσμος να αγοράζει, τι θα κάνουν;

Βέβαια εμείς έχουμε απτά παραδείγματα και πρόσφατα. Πριν ανακοινωθούν τα μέτρα, τα βενζινάδικα έσπευσαν να αυξήσουν τις τιμές. «Ελεύθερη αγορά»! Για τα ολιγοπώλια και τον ψεύτικο ανταγωνισμό, μιλιά! Όμως αυτό συμφέρει τα πολυκαταστήματα ευρωπαϊκών συμφερόντων και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Γιατί, όταν όλες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείσουν, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, τότε όλοι αυτοί που σήμερα κάνουν «προσφορές» και «υποχωρήσεις» θα μας ξετινάξουν ακόμα περισσότερο, αφού ήδη σήμερα έχουν για μας τις ακριβότερες τιμές απ’ όλη την Ευρώπη, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες. Όμως να δούμε τότε πού θα βρουν αγοραστές!

Είναι τόσο αποτρόπαιο πλέον το πρόσωπο που δείχνει η Ε.Ε., ώστε αρχίζουν να ακούγονται φωνές αμφισβήτησής της από χώρους που κανείς μέχρι τώρα δεν μπορούσε να διανοηθεί. Όποιος άνθρωπος διατηρεί στοιχειώδη αυτοσεβασμό αισθάνεται ότι πρέπει να πει μια κουβέντα παραπάνω.

Στο ΣΥΝ, το κατ’ εξοχήν ευρωπαϊστικό κόμμα στην Ελλάδα, στη συζήτηση των θέσεων για το Συνέδριο, ο Π. Λαφαζάνης με ομάδα στελεχών έθεσαν θέμα αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε.!

Ο Τ. Φωτόπουλος, με πολύ καλές πάντα αναλύσεις στην «Ελευθεροτυπία», για πρώτη φορά προτείνει αποχώρηση από την ΟΝΕ!

Το «Παρόν» σε κύριο άρθρο του γράφει στις 7/2/10: «Και εδώ που τα λέμε, χαμένοι είμαστε από την ένταξή μας στο κλαμπ. Γιατί το αντάλλαγμα ήταν ότι έκλεισαν όλες οι βιομηχανίες, τα αγροτικά μας προϊόντα μένουν απούλητα και η μόνη παραγωγή μας είναι οι … εισαγωγές.»

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ’ρις Καζάκος χαρακτηρίζει «τεράστιο οικονομικό και πολιτικό ψεύδος» ότι η χώρα μας κερδίζει από την ένταξη, γράφει για τη σημασία της απώλειας της δασμολογικής κυριαρχίας, του ολοένα αυξανόμενου δανεισμού από τράπεζες, της εκβιαστικής οικονομικής διπλωματίας, τους μύθους της σύγκλισης των μισθών και της εδραίωσης του κοινωνικού κράτους και το κυριότερο: «Ένα μεγάλο μέρος της αύξησης του εξαγωγικού εμπορίου χωρών όπως η Γερμανία στηρίζεται, ακριβώς, στη χρέωση χωρών της κοινής αγοράς, όπως η Ελλάδα, και των λαών τους.»

Θα ακολουθήσουν πολλοί άλλοι από τους επώνυμους, παρότι όλοι αυτοί εξαρτώνται από τα κοινοτικά κονδύλια. [Να περιμένουμε ότι κάποιος απ’ αυτούς θα έχει τη λεβεντιά να υπενθυμίσει ότι το ΑΣΚΕ εδώ και πολλά χρόνια προειδοποιεί για όλ’ αυτά που τώρα αυτοί διαπιστώνουν;] Όσο για τους ανώνυμους, ας τολμήσουν να τους ρωτήσουν με κανένα δημοψήφισμα μήπως και νοστάλγησαν τη δραχμούλα τους!