Τα τελευταία χρόνια μεγάλη πέραση απόκτησαν οι φιλοζωικές οργανώσεις που «αγωνίζονται» για τα «δικαιώματα» και την προστασία των ζώων, κάτι που κατ’αρχήν είναι, φυσικά, ορθό. Ομως όπου υπάρχουν δικαιώματα υπάρχουν και ανάλογες υποχρεώσεις, τις οποίες οι «δικαιωματιστές» (το καινούργιο φρούτο...) συστηματικά λησμονούν...Εσχάτως κυκλοφόρησαν εγκύκλιοι με οδηγίες για την παρουσία σκυλιών στις διάφορες πλαζ!
Σύμφωνα με αυτές επιτρέπεται η παρουσία σκύλων, οικόσιτων προφανώς, με τα απαραίτητα έγγραφα υγιεινής και λουριά, στην άμμο και μέσα στη θάλασσα. Κατανοητό, ίσως. Ομως η παρουσία σκύλων δεν επιτρέπεται στις οργανωμένες παραλίες, δηλαδή εκεί που απαιτείται εισιτήριο και υπάρχουν ανέσεις για τους λουόμενους και μη. Ακατανόητο! Χαρακτηριστικό όμως (και αχαρακτήριστο) για τις απροκάλυπτες νοοτροπίες των κρατούντων! Στις μη οργανωμένες, όσες υπάρχουν ακόμη, λαϊκές αμμουδιές φαίνεται ότι τα ζώα δεν αποτελούν πρόβλημα στην άμμο και την θάλασσα. Αντίθετα στις αριστοκρατικές προστατεύεται η υγεία και η ...αισθητική των ευνοημένων από την «τύχη».Ευρισκόμαστε υπό «κυβερνήσεις» που πιστεύουν ότι «οι ανισότητες είναι φυσικός νόμος». Ναι;
Μετά από πολύμηνο… αγώνα εις αναζήτησιν χορηγών(…) και κατάλληλον ονομασίαν (ίδρυμα ή ινστιτούτο ή έτερόν τι) τελικώς ανακοινώθηκε και εγκαινιάστηκε (μετά μεγάλου πλήθους, που ενθύμιζε μάζωξη σε κηδεία δημοφιλούς ηθοποιού) ινστιτούτο αγνώστου σκοπού και αδιευκρίνιστου ενασχολήσεως, εκτός, φυσικά, της διαφήμισης επανόδου του ιδρυτού του στην ενεργό πολιτική δράση!
Στην αρχή ακούγαμε για «ίδρυμα Τσίπρα». Ομως φαίνεται ότι υπερίσχυσε η ιδέα ότι το όνομα αυτό «μυρίζει» τεθνεότα και προϋποθέτει μεγάλη δωρεά για τη συντήρησή του και τον, φαινόμενο έστω, σκοπό του, συνήθως κοινωφελή, και ως εκ τούτου επελέγη το «ινστιτούτο», λέξη που σημαίνει «ίδρυμα επιστημονικό, τεχνικό ή εκπαιδευτικό ανωτέρου επιπέδου».
Τώρα, βέβαια, ανακύπτει ένα ουσιαστικής σημασίας ερώτημα: τι σχέση διαθέτει ο κ. Τσίπρας με επιστήμη, τεχνική ή εκπαιδευτική και μάλιστα ανωτέρου επιπέδου(!); Και, δυστυχώς, υπάρχουν «κακές γλώσσες» που θα υπενθυμίζουν κακεντρεχώς τα γνωστά «Η Λέσβος, η Μυτιλήνη, η Χίος και τα άλλα νησιά» ή «έκανε στροφή 360 μοιρών» ή «δεν ήξερα ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα»(!), για να αφήσουμε πια το «δημοψήφισμα», το «Μάτι» ή «το νόμο με ένα άρθρο», «το έπος των Πρεσπών»…
Είναι, φυσικά, συγγνωστή η επιθυμία, παντός ανθρώπου, να διακρίνεται, να θαυμάζεται ή, έστω, να ασκεί εξουσία όποιου είδους και βαθμού, όμως υπάρχει πάντοτε ένα όριο, πέραν του οποίου ελλοχεύει ο κίνδυνος της γελοιότητας…
Το όριο αυτό ο κ. Α. Τσίπρας μάλλον το υπερέβη και μάλιστα με ...άριστα! Σκέφτηκε ότι θα δικαιολογηθεί πλήρως ο τίτλος «ινστιτούτο», αν εξασφάλιζε ένα «διδακτορικό», έστω και «επίτιμο». Και το εξασφάλισε από την Τουρκία!!
Αναυδοι έμειναν οι Ελληνες πολίτες με την απονομή του τίτλου «επίτιμου διδάκτορος» από μέγα ιδιωτικό πανεπιστημιακό «ίδρυμα»(!), αυτό του δισεκατομμυριούχου Τούρκου, κ. Κοτς, που δραστηριοποιείται παγκόσμια, ακόμα και στην Ελλάδα!
Και εις κατώτερα!
Οι εκλογές είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη μιας δημοκρατίας,συνεπώς κανένα επιχείρημα δεν δικαιολογεί την αποχή από αυτές. Μέσω των εκλογών επιλέγουμε αυτούς που πιστεύουμε ότι εκπροσωπούν καλύτερα το κοινωνικό σύνολο και θα εργάζονται για το κοινό καλό και όχι μόνο για τα συμφέροντα μιαςμικρής μερίδας της κοινωνίας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι καθόλη την διάρκεια της θητείας μιας κυβέρνησης ο λαός πρέπει να παραμένει απαθής και να αποδέχεται στωικά κάθε νόμο και πολιτική που βλάπτει τα εθνικά και κοινωνικά συμφέροντα.
Χρειάζεται δράση και διαμαρτυρία από το κοινωνικό σύνολο οργανωμένες από κοινωνικούς φορείς και όχι από κομματικά όργανα που εξυπηρετούν προσωπικά και όχι κοινωνικά συμφέροντα. Ακομμάτιστος συνδικαλισμός που θα νοιάζεται πραγματικά για τα εργασιακά συμφέροντα,ακομμάτιστη τοπική αυτοδιοίκηση που θα νοιάζεται ειλικρινά για τα συμφέροντα του τόπου της και διαδηλώσεις για κάθε κοινωνικό πρόβλημα οργανωμένες από την κοινωνία για την κοινωνία.
Ολοι οι πολίτες να μην τρέφουν υλιστικές αυταπάτες και να ξέρουν ότι, αν το σύνολο της κοινωνίας δεν έχει ανθρώπινες αξίες, τότε έχουν να χάσουν πολύ περισσότερα από τις αλυσίδες τους!
Καμμιά κοινωνία που δεν έχει προτεραιότητα τον άνθρωπο δεν μπορεί να αποκαλείται δημοκρατία.
Παλαιότερα είχαμε προβεί σε πολλές αναφορές στην «σύζυγο» (αγνοούμε τον τύπο νομιμοποίησης του τίτλου ή και αν υπήρξε κάτι τέτοιο) του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, την κα Περιστέρα (Μπέτυ) και ιδιαίτερα στη σημασία της επετείου της 5ης Ιουλίου (2015).
Είχε δηλώσει αργότερα η εν λόγω κυρία ότι κάθε 5η Ιουλίου καταλαμβάνεται από «νεύρα, οργή και δάκρυα, διότι οι ευρωπαίοι δεν ετίμησαν την απόφαση του Δημοψηφίσματος»(…!), ενώ θα έπρεπε, κατά την ημετέρα εκτίμηση, να πανηγυρίζει για το παγκόσμιο ρεκόρ που επέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ και σία να μετατρέψουν το ΟΧΙ σε πλήρες ΝΑΙ, τα αποτελέσματα του οποίου θα μας κατατρύχουν επί πολλές γενεές.
Σχεδόν κάθε χρόνο εγκρίνονται «ψηφίσματα» κατά της Ελληνικής απονομής Δικαιοσύνης, με συνενοχή μάλιστα και των δικών μας, αντιπολιτευόμενων συνήθως, εκπροσώπων, και ουδείς αναφέρεται στην κατ’εξοχήν ξένη υπαιτιότητα των δικαιικών εθνικών «παραπτωμάτων».
Εννοείται ότι τέτοιου είδους (ή και ανάλογου και σε άλλα πεδία) «επιρροές» εμφανίζονται και σε άλλες «μικρές» χώρες που συνδέονται στενότερα ή και ελαφρύτερα με τους εκάστοτε «μεγάλους». Ομως σε χώρες «προτεκτοράτα», όπως, και κυρίως στην Ελλάδα, που επιπρόσθετα χρησιμοποιείται και ως πειραματόζωο για κάθε είδους κατάχρηση «εποπτείας», μέτρων και πολιτικών καταστροφικών για τους Ελληνες, η κατάσταση είναι, πλέον, αφόρητη τόσο που οδηγεί σε έκρηξη.
Ετσι: Η Ελληνική Δικαιοσύνη επιχείρησε να διαλευκάνει το σκάνδαλο της Γερμανικής Ζίμενς στην Ελλάδα, όπου είχε απλωθεί με δωροδοκίες δακτυλοδεικτούμενες και με ομολογίες αυτών που είχαν εμπλακεί, εκατοντάδων εκατομμυρίων σε βάρος του Δημοσίου. Θυμίζουμε ότι ήδη το 1990, επί οικουμενικής κυβέρνησης του Ζολώτα «δώρισε» 6 δισεκατομμύρια δραχμές στους 3 εταίρους της Κυβέρνησης, Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμό (ΚΚΕ+ΚΚΕ εσωτ.) η Ζίμενς συνεργαζόμενη με την εταιρία του Κόκκαλη («του Εθνικού προμηθευτή»)και συνέχισε την αμαρτωλή δραστηριότητα μέχρι και σήμερα. Είχε επιχειρήσει το θεάρεστο έργο της και στις ΗΠΑ, όπου πρωτοδιώχτηκε και δικάστηκε με βαρύτατη αποζημίωση. Τότε αναγκάστηκε να κινηθεί και η Ελληνική Δικαιοσύνη, δικάστηκε πρωτόδικα, έγινε συμβιβασμός αποζημίωσης που δεν κατεβλήθη, εκτός από 100 υποτροφίες Ελλήνων φοιτητών σε γερμανικά πανεπιστήμια(…). Η δικαστική περιπέτεια συνεχίστηκε μέχρι σήμερα και τελικά λόγω παραγραφής (!) «αθωώθηκαν» όλοι και τώρα θα επιστραφούν τα πρόστιμα και οι κατασχέσεις και θα επιστρέψουν (!) στην Ελλάδα ο Χριστοφοράκος (φίλος της φαμίλιας), καταδικασμένος ερήμην, από τη Γερμανία και ο Καραβέλας που εδραπέτευσε στην Νότια Αμερική επί Υπουργείας Εξωτερικών της κ. Ντόρας. Γερμανικός θρίαμβος...
Ο πρώην πρωθυπουργός Α. Σαμαράς είχε δηλώσει ότι θα προχωρήσει σε μια μόνον Ανακριτική Επιτροπή της Βουλής, για τις συνθήκες που οδήγησαν στο Μνημόνιο. Δεν το «προχώρησε». Εν τω μεταξύ όμως επιχειρήθηκε δικαστική δίωξη του περιώνυμου Γεωργίου, προέδρου της Στατιστικής Υπηρεσίας, ο οποίος, μόνος του είχε δηλώσει ότι το έλλειμμα της Ελλάδας δεν ήταν 9-10%, αλλά 15%, με αποτέλεσμα να μας επιβληθεί το πρώτο Μνημόνιο, παρανόμως και με ομολογημένα λανθασμένο αλγόριθμο(!). Επιχειρήθηκε δίωξη του κ. Γεωργίου, αλλά η Ε.Ε., δηλ. η Γερμανία, το απαγορεύει και ο αυτουργός παραμένει ελεύθερος… Νέος γερμανικός θρίαμβος.
Ο ΟΗΕ έχει θεσπίσει Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας με παράνομες πολιτικές επεμβάσεις κατά ξένων χωρών, το οποίο δεν έχουν αναγνωρίσει οι ΗΠΑ (όπως, φυσικά, και η Τουρκία…). Επιχείρησαν να υποχρεώσουν και άλλες χώρες να μην το αναγνωρίσουν ή, τουλάχιστον, με διμερείς συμφωνίες να μην είναι δυνατόν να συλληφθούν Αμερικανοί πολίτες που θα κατηγορούνταν σε αυτό το δικαστήριο. Δεν είναι γνωστό αν αυτό το επέτυχαν και με ποια, ακριβώς, κράτη. Σημειωτέον ότι ακόμα και τώρα φοβάται να μην εμπλακεί σε αυτό ο πρώην Πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ(…) για την επιχείρηση κατά του Ιράκ, ενώ είναι ήδη κατηγορούμενοι ο Πούτιν και ο Νετανιάχου του Ισραήλ…
Αρκούν τα τρία αυτά παραδείγματα για να φανεί πώς οι λεγόμενοι μεγάλοι αντιμετωπίζουν την Δικαιοσύνη του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και του Δικαίου γενικότερα και πόσο ειλικρινείς (!) είναι όταν κατηγορούν άλλες χώρες για… ελλιπή απονομή Δικαιοσύνης…
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό