ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

  Μετά τη Λατινική Αμερική, όπου ανατρέπονται συνεχώς δικτατορίες υποτελείς σε ξένα συμφέροντα και όπου με δημοκρατικές διαδικασίες εγκαθίστανται λιγότερο ή περισσότερο προοδευτικά καθεστώτα, ήρθε η σειρά του αραβικού κόσμου να ξεσηκωθεί.

  Παρ’ ότι οι συνθήκες είναι διαφορετικές σε κάθε αραβική χώρα, θεωρούμε ότι οι αιτίες της εξέγερσης είναι περίπου κοινές: α) οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, που καταδικάζουν στη φτώχεια ολοένα και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ενώ μια μικρή μειοψηφία ζει μέσα στη χλιδή, β) ο αυταρχισμός των καθεστώτων, με τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες στην ημερήσια διάταξη, γ) η διαφθορά της εξουσίας, που κάνει ακόμη δυσκολότερη τη ζωή των ανθρώπων, και δ) η ανοχή έως υποστήριξη προς το Ισραήλ, που καταπιέζει και σφαγιάζει τον παλαιστινιακό λαό.

  Δεν είμαστε εμείς που θα υπαγορεύσουμε στους αραβικούς λαούς με τα δικά μας κριτήρια το δρόμο της επόμενης μέρας, ούτε κανείς ξένος έχει αυτό το δικαίωμα. Ο κάθε λαός πρέπει να βαδίζει με βάση το δικό του πολιτισμό και τις δικές του παραδόσεις. Πάντως η ευχή μας είναι να προχωρήσει κάθε λαός ενωμένος, με καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας, χωρίς θρησκευτικές ή άλλες μισαλλοδοξίες, με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε να μετατρέψουμε τη Μεσόγειο σε θάλασσα ειρήνης και προόδου.

Μια τέτοια εξέλιξη προσπαθούν να αποτρέψουν οι ισχυρές δυνάμεις της Δύσης που επί δεκαετίες εκμεταλλεύονται άγρια τους αραβικούς λαούς με υποχείρια τους δικτάτορες. Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ οι κύκλοι που ανέδειξαν τον Ομπάμα κατανόησαν ότι η πολιτική Μπους στη Μ. Ανατολή, με το Ισραήλ στο ρόλο του χωροφύλακα και τους αραβικούς λαούς στην εξαθλίωση, οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Έτσι επιθυμούν ένα Ισραήλ με λιγότερο αισθητή την παρουσία του, την Τουρκία του μουσουλμάνου Ερντογάν στο ρόλο του τοποτηρητή και στις αραβικές χώρες ελεγχόμενες «μεταπολιτεύσεις», που δε θα θίξουν τα συμφέροντά τους (κάτι που κατάφεραν στην Ελλάδα το 1974).

   Σήμερα δεν είναι πια μονοκράτορας του κόσμου οι ΗΠΑ, ούτε παντοδύναμο το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο. Σ’ έναν πολυπολικό κόσμο και με πολλά κέντρα δύναμης στην περιοχή μας η Ελλάδα θα μπορούσε να ασκεί εύκολα μια αδέσμευτη πολιτική, να πληθαίνει τους φίλους και συμμάχους της, να μην απειλείται από κανέναν, να αναπτύσσεται, να μας σέβονται όλοι και να μας υπολογίζουν. Με τους κατοχικούς στην εξουσία όλοι, από τη Γερμανία μέχρι την Αλβανία, μας συμπεριφέρονται με τρόπο ταπεινωτικό. Μήπως έφθασε και η δική μας ώρα να ξεσηκωθούμε;

   Στις 5 Φεβρουαρίου σε εκδήλωση στην Αργυρούπολη ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσίασε την ιδεολογική κατεύθυνση της πολιτικής του κίνησης. Η θέση του ΑΣΚΕ για την κίνηση καταγράφεται στο φύλλο 137 (Ιανουάριος 2011) της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ. Όσα ειπώθηκαν στην εκδήλωση της «Σπίθας» ενισχύουν τις επιφυλάξεις μας. Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα υπό την ιδιόμορφη κατοχή της «τρόικας», της οποίας μόνο το ένα από τα τρία κεφάλια (ΔΝΤ) εκφράζει την αμερικανική κατοχή, εναντίον της οποίας δικαίως η διακήρυξη καταφέρεται. Για την «Ενωμένη Ευρώπη», όμως, η κατοχή της οποίας εκφράζεται με τα άλλα δύο κεφάλια της τρόικας (Ε.Ε., ΕΚΤ), σε μια τόσο εκτεταμένη ανάλυση δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά! Παράλειψη; Δε νομίζουμε. Είναι προφανές ότι υπάρχουν εξαρτήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνονται και από τη σύνθεση της Επιτροπής που ανακοινώθηκε. Παρ’ όλ’ αυτά το ΑΣΚΕ εξακολουθεί να θεωρεί ότι οι διακηρύξεις της «Σπίθας», μέσα στην ασφυξία του πολιτικού μονόλογου, συμβάλλουν στην καλλιέργεια ενός κλίματος αντίστασης, και μάλιστα μέσω του κράτους-έθνους, γι’ αυτό η φωνή της είναι χρήσιμη κι ας μη δίνει κάποια πρόταση διεξόδου.

 

   Οι κατοχικές δυνάμεις της Ε.Ε. και του ΔΝΤ παραμέρισαν ακόμη και αυτήν την πρόθυμη σε όλα ντόπια κυβέρνησή τους και μας υπαγορεύουν απ’ ευθείας τις προκλητικές και παράλογες απαιτήσεις τους. Τα όρνεα αυτά δεν αρκούνται στην έσχατη φτώχεια που έχουν επιβάλει στον ελληνικό λαό. Με το θράσος των κυρίαρχων υβρίζουν τον ελληνικό λαό για τις κινητοποιήσεις του και απαιτούν να πουληθεί όλη η Ελλάδα σ’ αυτούς και να διαλυθεί κάθε έννοια δημόσιας υπόστασής της.

   Χρέος του ελληνικού λαού είναι η καθολική αντίσταση στην, απροκάλυπτη πλέον, κατοχή, με στόχο να αποκτήσει η χώρα επιτέλους ελληνική κυβέρνηση, που θα εκδιώξει τους δυνάστες της, δηλ. την Ε.Ε και το ΔΝΤ, και θα ξεπλύνει αυτό το άγος.

  Απέτυχε η προσπάθεια, επί υπουργίας Γιαννάκου, να εισαχθεί στα Σχολεία η οθωμανική «ελληνική» ιστορία της μη ιστορικού Ρεπούση καθώς και τα «συμβουλευτικά» πονήματα του κυκλώματος Βερέμη, Δραγώνα, Κοππά και σύμπαντος του ΣΥΝ , με χορηγίες των Υπουργείων Εξωτερικών ΗΠΑ, Αγγλίας και Γερμανίας και των εταίρων του Ουγγροεβραίου αρχισπεκουλαδόρου Σόρος !!, για τον παράδεισο της οθωμανικής σκλαβιάς.
  Έτσι η διάδοχος της κας Γιαννάκου κα Διαμαντοπούλου και Σία επέλεξαν άλλο δρομολόγιο. Κατάργηση της ιστορίας, βαθμιαία, στα Σχολεία, και ανάθεση της «διδασκαλίας» της στο κύκλωμα Βερέμη και Σκάι των Αλαφούζων. (Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαίο, το ότι, μόλις άλλαξε η ιδιοκτησία της «Καθημερινής», μας προσφερθηκε, αφιλοκερδώς(...), πολυτελής σειρά-«ιστορία» της (εβραϊκής) Βίβλου !)   
   Δε θα ήταν προς θανάτου ! Η γνώμη, όποια γνώμη, (ακόμη, διότι άλλα ετοιμάζονται τώρα...) είναι ελεύθερη, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι παρέχεται από το ίδιο μέσο όπου διατυπώνεται, η δυνατότητα αντίλογου. Ούτε απαγορεύεται η όποια χρηματοδότηση, φτάνει να δηλώνεται, ώστε να κρίνεται και η όποια σκοπιμότητά της.
   Δημιουργείται όμως σοβαρό θέμα, όταν η απόπειρα αυτή ιστορικής διαστροφής υπογράφεται «Με την ευγενική χορηγία της Εθνικής Τράπεζας», δηλ. με τα χρήματα των μικροκαταθετών της, υποτίθεται, κρατικής Τράπεζας!

  Επιλεκτική ευαισθησία επιδεικνύουν οι αυτόκλητοι προστάτες των αραβικών λαών, τέως αποικιοκράτες τους. Κανένα μέτρο για τη σφαγή στην Υεμένη. Κανένα για τη σφαγή και την ξένη επέμβαση στο Μπαχρέιν. Άλλωστε οι ίδιοι πρωταγωνιστούν σε παρόμοιες επεμβάσεις και στην κατοχή ξένων χωρών και παλαιότερα (Κύπρος κ.λπ.) και σήμερα (Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.).
  Παρά την αντίθετη εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ τους, είναι βέβαιο ότι την επέμβασή τους στη Λιβύη δεν επιθυμεί καμιά από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, πλην των ελαχίστων οργάνων τους. Αυτή η επέμβαση των νεοαποικιοκρατών θα κάνει τραγικότερη την ήδη τραγική κατάσταση. Αυτή την επέμβαση δεν εγκρίνουν οι κυβερνήσεις χωρών που αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, κατοχική και η ίδια, έσπευσε να προσφέρει και πάλι τις υπηρεσίες της στους δυτικούς προστάτες της, προσθέτοντας άλλη μια σελίδα ντροπής, μετά τη Γιουγκοσλαβία και τον Οτσαλάν, με τους ίδιους μοιραίους ανθρώπους (Γιώργος Παπανδρέου, Πάγκαλος) να έχουν ανέβει στις 2 πρώτες θέσεις της ιεραρχίας της. Το τεράστιο κόστος της ελληνικής συμμετοχής αποτελεί πρόκληση, σε καιρούς που περικόπτονται δραστικά μισθοί και συντάξεις. Δεύτερη πρόκληση η διάθεση ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών, ενώ τα αναγκαία για την προστασία των δικών μας νησιών παραμένουν καθηλωμένα, γιατί δε χορηγούνται τα απαραίτητα κονδύλια για τη συντήρησή τους.
   Ο ελληνικός λαός απαιτεί να μην έχει η χώρα μας καμιά συμμετοχή σε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση και να αφήσει το φίλο λαό της Λιβύης να καθορίσει μόνος του το μέλλον του. Αν μπορεί, ας συμβάλει μόνο με διπλωματικά μέσα στην κατάπαυση του πυρός και τη διακοπή ενός αδελφοκτόνου πολέμου.