ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μας πληροφόρησαν, μόλις πρόσφατα, ότι το φυσικό αέριο της Ρωσίας το προμηθευόμαστε ακριβότερο κατά 30% σε σχέση με τους (πλουσιότερους!) κεντροευρωπαίους και πως ζητά ο Σαμαράς (τώρα το έμαθε κι αυτός ο ευλογημένος;) ανάλογη μείωση της τιμής του.

Ενδιαφέρθηκε κανείς να μας πληροφορήσει και για το ποιος «μάγκας» υπέγραψε τέτοια συμφωνία και με ποιο «τίμημα»;

Η εταιρεία Ελντοράντο, με τις πλάτες της κυβέρνησης, συνεχίζει το καταστροφικό της έργο στη Χαλκιδική, παράλληλα όμως συνεχίζεται και η αντίσταση των κατοίκων. Στους 4 ήδη κρατούμενους σύντομα αναμένεται να προστεθούν κι άλλοι.

Στη φάση αυτή η εταιρεία κόβει χιλιάδες δέντρα και κατασκευάζει ένα φράγμα όπου προβλέπεται να συγκεντρώνονται τα επικίνδυνα απόβλητα, που θα δηλητηριάζουν το νερό που σήμερα υδροδοτεί την Ιερισσό.

Ένα δεύτερο φράγμα θέλουν να κατασκευάσουν σε περιοχή που ανήκει στη Μονή Ιβήρων. Επειδή οι μοναχοί αρνήθηκαν την πώλησή της, η κυβέρνηση προχωρεί σε αναγκαστική απαλλοτρίωση!

Ο δήμαρχος Αριστοτέλη (Ιερισσού), ο διαβόητος Πάχτας, φοβούμενος τη λαϊκή οργή, μετακόμισε σε άλλο δήμο, συγκεκριμένα νοίκιασε σπίτι στον Πολύγυρο, δίπλα στην αστυνομία! Επειδή δεν προβλέπεται να επανεκλεγεί, οι φήμες λένε ότι θα πολιτευτεί στις εθνικές εκλογές με το Λοβέρδο!

Το καλό είναι ότι ο προγραμματισμός της εταιρείας πήγε ένα χρόνο πίσω και, με αυτή την καθυστέρηση, με την ενδυνάμωση του αγώνα των κατοίκων και τη συμπαράσταση του ελληνικού λαού, αυξάνονται τα περιθώρια για διακοπή των εργασιών πριν αρχίσει η εξόρυξη.

Στις 20 Οκτωβρίου, ημέρα Κυριακή, στις 12.30 το μεσημέρι, στα γραφεία μας, όπως πάντα, θα πραγματοποιηθεί η συνεστίαση του ΑΣΚΕ.

Θα συζητήσουμε, θ’ ακούσουμε ζωντανή μουσική, θα έχουμε μια πολιτική ομιλία γύρω στις 1.30 και θ’ απολαύσουμε τους μεζέδες που θα φτιάξουμε μόνοι μας, σε πείσμα των μνημονίων. Σας περιμένουμε.

Στις 16/9 ξεκίνησε η μεγάλη απεργία των εκπαιδευτικών με υψηλότατα ποσοστά συμμετοχής, που δηλώνουν το δίκαιο των αιτημάτων και αναδεικνύουν το πρόβλημα της εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Κάθε κοινωνία μέσω της παιδείας προσπαθεί να διαμορφώνει το χαρακτήρα του ατόμου και τους πολίτες της έτσι όπως οραματίζεται. Επιλέγει ποιες γνώσεις θα μεταδώσει, σε ποιους και με ποιον τρόπο. Στην Ελλάδα η μόρφωση ως αυτοσκοπός είναι ιδιαίτερο στοιχείο του πολιτισμού μας. Στα παλαιότερα χρόνια ήταν και το μέσο για να ξεφεύγουν οι νέοι μας από τις στερήσεις των γονέων τους. Πρόσβαση στην πανεπιστημιακή μόρφωση μπορούσαν να έχουν και παιδιά χαμηλότερων κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων (αν και δεν ανταγωνίζονταν επί ίσοις όροις), άρα και πρόσβαση σε όλα τα πολιτιστικά αγαθά και δυνατότητα για κοινωνική ανέλιξη. Αυτή η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας, ο δημοκρατικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης, ήταν πάντοτε πολύ ενοχλητική στις άρχουσες ελίτ της κεντρο-δυτικής Ευρώπης, ιδιαίτερα της Γερμανίας, όπου η εκπαίδευση είναι καθαρά ταξική, όπου τα παιδιά των εργατών δε διανοούνται ότι μπορούν ν’ αλλάξουν κοινωνική τάξη και από το δημοτικό σχολείο έχει αποκλειστεί η εισαγωγή τους στα πανεπιστήμια.

Όταν η Γερμανία θεώρησε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να επιχειρήσει και πάλι την κατάκτηση της Ευρώπης, μέσω της ΕΟΚ/Ε.Ε. αυτή τη φορά, όταν απέκτησε τη δυνατότητα να υπαγορεύει σε κάθε υπουργό της ελληνικής κυβέρνησης την πολιτική που οφείλει ν’ ακολουθήσει, σχεδίασε και υλοποιεί την αντικατάσταση του υπερήφανου και πολιτισμένου ελληνικού λαού με νέες γενιές, που θα της προσφέρουν ημιμαθές, αμόρφωτο, υπερ-εξειδικευμένο, ευέλικτο και εύκολα αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, χωρίς ταυτότητα και συνείδηση. Και πολλούς ανέργους που θα ζουν στην εξαθλίωση, χωρις να διαμαρτύρονται για την κατάστασή τους. Η αλλαγή του χαρακτήρα της εκπαίδευσης αποτελεί προϋπόθεση για την αλλοτρίωση του λαού.

Έτσι, ειδικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, υπήρξε από το υπουργείο Παιδείας (που διαρκώς λειτουργεί ως υπάλληλος της Ε.Ε.) έντονη προσπάθεια για κατακερματισμό των αντικειμένων και υπερεξειδίκευση. Έχουμε διαρκώς σύμπτυξη της γνώσης προς τα κάτω, δηλαδή η ίδια ύλη διδάσκεται σε όλο και μικρότερες τάξεις, κι ένα καταιγισμό πληροφοριών. Από την άλλη παρατηρούμε έλλειψη βασικών γνώσεων στη νέα γενιά. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τόση πρόσβαση σε πληροφορίες και τέτοια έλλειψη μόρφωσης. Όλη αυτή η κατάσταση είναι εναντίον των μαθητών, που δείχνουν να μην μπορούν πια ν’ ανταποκριθούν.

Ταυτόχρονα στο κυρίαρχο περιεχόμενο σπουδών αποθεώνεται ο ατομικισμός και εκλείπουν ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη, η εθνική και κοινωνική συνείδηση. Ο βαθμός επιρροής του σχολείου μειώνεται Η εκπαίδευση διαρκώς απαξιώνεται. Παρά τα παχιά λόγια και τις πομπώδεις εξαγγελίες, έχουμε σχολεία πολλών τύπων-ταχυτήτων, υποχρηματοδότηση, εξευτελιστικούς μισθούς, αύξηση ωραρίου, ακατάλληλους ή ανύπαρκτους χώρους για στέγαση μαθητών, αξιολόγηση που δεν αποσκοπεί σε βελτίωση, αλλά απλά σε κατατρομοκράτηση, απολύσεις μονίμων καθηγητών και αντικατάστασή τους με ωρομίσθιους (που σημαίνει ότι επιθυμούν ένα τρομαγμένο, πειθήνιο προσωπικό) και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Το υπουργείο σήμερα κάνει τα πάντα, χωρίς να τηρεί καν τα προσχήματα, για ν’ αποδομήσει το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας και να στρέψει τους εύπορους μαθητές στην ιδιωτική εκπαίδευση και τους οικονομικά αδύνατους απλώς πουθενά. Έτσι, κατήργησε τις μισές σχεδόν ειδικότητες από τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, αφήνοντας τους μαθητές ξεκρέμαστους, και με το σχέδιο Αθηνά δίνει εκτός των άλλων τη δυνατότητα να διατίθεται η περιουσία του Πανεπιστημίου σε ιδιώτες, για να φτιάξουν τις ιδιωτικές σχολές τους στις εγκαταστάσεις που πλήρωσε ο ελληνικός λαός ή αποτελούν δωρεές ευεργετών.

Η απόλυτη σύνδεση της εκπαίδευσης με την επαγγελματική αποκατάσταση αποστερεί την παιδεία από τη βασική αποστολή της. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα οι νέοι απόφοιτοι-μελλοντικοί εργαζόμενοι. Η παιδεία και ο πολιτισμός ενός λαού δε μετριούνται με στενά οικονομίστικα κριτήρια. Είναι η αφετηρία του, η ιστορία του και η δυνατότητά του να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, να κατανοεί τον άλλο, ν’ αλλάζει, να προοδεύει.

Το «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι ο νέος μύθος της κυβέρνησης, απαραίτητος για εσωτερική, αλλά κυρίως για εξωτερική χρήση. Απόλυτα αναγκαίος, για να δικαιολογήσει η Μέρκελ προεκλογικά την απάνθρωπή πολιτική της για την Ελλάδα και να προαναγγείλει τα νέα μνημόνια που απεργάζονται, για να στηρίξουν το ευρώ, το νόμισμα του κατακτητή, σχεδιάζοντας το ξεπούλημα της χώρας και νέα δεινά για τον ελληνικό λαό, ερήμην του. Γι’ αυτό στο νέο παραμύθι (το άλλο ήταν η «ανάπτυξη») συνέπραξε και η τρόικα.

Αυτή λοιπόν η συμπαιγνία κυβέρνησης-τρόικας για «δημιουργική λογιστική» συμφωνήθηκε στις 16 Ιουλίου με το «Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης», που συνυπέγραψαν ο Στουρνάρας και η τρόικα, όπου, μαζί με τις βασικές απαιτήσεις του τελευταίου μνημονίου, συμφώνησαν:

Α) Να μην καταγραφούν στο έλλειμμα και στο πρωτογενές αποτέλεσμα του προϋπολογισμού του έτους 2013 όσες πληρωμές επιστροφών φόρου αφορούν σε αιτήσεις που έχουν υποβληθεί στις Δ.Ο.Υ. όλης της χώρας πριν από τον Σεπτέμβριο του 2012, δηλ. πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ.

Β) Nα συμπεριληφθούν στα έσοδα του προϋπολογισμού του 2013 οι εισπράξεις της 5ης δόσης του «χαρατσιού» στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν μέσω της ΔΕΗ τον Μάρτιο του 2014 και θα μεταφερθούν στα δημόσια ταμεία Απρίλιο με Μάιο και είναι πάνω από 350 εκ.

Έτσι, το πρώτο 8μηνο του 2013 η κυβέρνηση ανακοίνωσε πρωτογενές πλεόνασμα 3 δισ., ενώ αντίθετα η Τράπεζα της Ελλάδας ανακοίνωσε πρωτογενές έλλειμμα 3,2 δισ., υπολογίζοντας, μεταξύ άλλων, και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προηγούμενων ετών, ύψους 4,632 δισ., που η κυβέρνηση δεν περνά στα έξοδα, με τη δικαιολογία ότι τα είχε εμφανίσει ως ελλείμματα τα προηγούμενα χρόνια. Επίσης μηδενίζει τα ελλείμματα των ΟΤΑ, ασφαλιστικών ταμείων και λοιπών φορέων, που πρέπει να πληρώσει το δημόσιο. Με τα «κόλπα» αυτά, το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης μετά και την αφαίρεση των δαπανών για τόκους μετατρέπεται σε «πρωτογενές πλεόνασμα». [Πώς και η ΤτΕ λέει την αλήθεια; Μήπως θέλουν κι άλλα οι τράπεζες μέσω του προστάτη τους Προβόπουλου;]

Τι αξία θα είχε όμως το πρωτογενές πλεόνασμα, έστω και «μαγειρεμένο», όταν αυτό προκύπτει από μία άνευ προηγουμένου άδικη υπερφορολόγηση μεσαίων και αδύνατων κοινωνικών στρωμάτων, που φτωχοποιούνται ραγδαία, με την περικοπή ή και την έκπτωση ή και κατάργηση ζωτικών κρατικών και κοινωνικών λειτουργιών. όπως υγεία, παιδεία, εθνική άμυνα, πρόνοια, δημόσια ασφάλιση κ.λπ.; Όταν η επίσημη ανεργία έχει υπερβεί το 30%, η μαύρη εργασία έχει εκτοξευθεί και οι νέοι δεν έχουν καμιά προοπτική αξιοπρεπούς δουλειάς; Όταν ο πληθυσμός που εργάζεται δε φθάνει για να συντηρήσει ανέργους και συνταξιούχους; Όταν υγιείς επιχειρήσεις κλείνουν ή φεύγουν στο εξωτερικό (όπως πρόσφατα η ΒΙΟΧΑΛΚΟ); Όταν το δημόσιο χρέος δεν μπορεί ν’ αποπληρωθεί και όταν o παραγόμενος πλούτος, δηλ. το ΑΕΠ της χώρας, συνεχώς μειώνεται και η ανεργία διαρκώς αυξάνεται;

Η απάντηση είναι ότι, με τον τρόπο που προκύπτει, το «πρωτογενές πλεόνασμα» όχι μόνο δεν έχει καμιά αξία, αλλά συμβάλλει ακόμη περισσότερο στην ύφεση και στην οικονομική καταστροφή, επειδή συνεπάγεται αφαίμαξη και εξασθένηση του παραγωγικού τομέα και, συνεπώς, όχι μόνο δεν προαναγγέλλει ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά αντίθετα απομακρύνει από αυτή.

Ο θλιβερός Σαμαράς ψεύδεται. όταν ισχυρίζεται ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα, επειδή καθημερινά επιβάλλει νέα μνημονιακά μέτρα, προετοιμάζοντας το έδαφος για τα νέα κατοχικά μνημόνια.

Όπως επίσης ψεύδεται, όταν θριαμβολογεί για την ανάπτυξη με ξένες επενδύσεις, ουσιαστικά «αρπαχτές», ξεπουλώντας την περιουσία της χώρας σε όρνεα. Δεν πρόκειται όμως να τον σώσει το «πρωτογενές πλεόνασμα» ή ανάλογα μυθεύματά του.