ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

[Το άρθρο γράφτηκε πριν τη σύλληψη των μελών της Χ.Α.]

Ο άγριος, εν ψυχρώ, φόνος του νεαρού μουσικού Φύσσα από τον κομματικά δραστήριο χρυσαυγίτη Ρουπακιά προκαλεί, πέρα από τη γενική (sic) βδελυγμία, πολλές απορίες και ερωτηματικά, που δεν είναι όμως εύκολο να δοθούν άμεσες και οριστικές απαντήσεις.

Δεν ήταν «ατύχημα». Η διαταγή στον εκτελεστή δόθηκε, από όργανο της «Χρυσής Αυγής» και, αν υπάρχει λογική στην ηγεσία της, δεν πρέπει να ήταν σε γνώση της, γιατί δεν μπορεί να έδρασε προβοκατόρικα ενάντια στον εαυτό της. Αντιθέτως θα πρέπει να θορυβήθηκε για τους σκοπούς των ποικιλώνυμων «υπηρεσιών» που δημιούργησαν τη Χ.Α. και τη χρησιμοποιούν για τα δικά τους σχέδια.

Λειτούργησε και αποπροσανατολιστικά, εν μέσω γενικών αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων, όμως φαίνεται ότι δεν ήταν η κύρια στόχευση ούτε ο εκφοβισμός, όπως συνέβη, και μάλιστα αποτελεσματικά, το Μάιο του 2010 με τους φόνους στην τράπεζα του Βγενόπουλου.

Χάνει, σίγουρα, η «Χρυσή Αυγή», που από κεκτημένη ταχύτητα «το παράκανε» (όχι μόνο με τη δολοφονία), δεν είναι όμως σίγουρο πως ξεκίνησε η απόπειρα για μεγάλη ανατροπή των ισορροπιών, μια που όλοι οι υπόλοιποι εμφανίζονται, τώρα, ενισχυμένοι. Αν αληθεύουν οι δημοσκοπήσεις, η Ν.Δ. κατοχυρώνει την τροπή της προς το μεσαίο χώρο(!) και θα κερδίσει από το σοκ που αισθάνθηκαν οι δεξιοί που την είχαν εγκαταλείψει. Κερδισμένοι οριακά οι ΑΝ.ΕΛ. του Καμμένου, που θα υποδεχθούν πρόσκαιρα (;) μέρος των προηγουμένων. Κέρδος και για τους απελπισμένους Κουβέλη, Ρεπούση, κλπ που αναθαρρυμένοι κραδαίνουν τη σημαία του αντιρατσιστικού του Ρουπακιώτη. Κέρδη και για τον Τσίπρα, που θα δικαιούται να επαναφέρει το αντιφασιστικό μέτωπο και να αντιμετωπίσει, για την ώρα, επιτυχώς και το «Σοσιαλισμό» των πασοκικών «φίλων» του και το «Αριστερό ρέυμα» του Λαφαζάνη, παρά τη ματαίωση μύχιων ελπίδων για ενίσχυση της Χ.Α., ώστε να γίνει πιο εφικτή η κατάκτηση της εξουσίας απο το ΣΥΡΙΖΑ, και την αμφισβήτησή του από το ενισχυμένο, επίσης, ΚΚΕ.

Μένει, όμως η αποτελεσματική συνέχιση της αποδυνάμωσης της Χ.Α. έως και αποψίλωσής της. Έχει τη δύναμη το δυναμικό της Ν.Δ. να δράσει αποφασιστικά στον κατασταλτικό τομέα όσο και στον προληπτικό, δηλαδή στην άρση των αιτιών που ευνόησαν τη γιγάντωση του ναζιστικού και φασιστικού μορφώματος; Πολύ αμφιβάλλουμε. Το ίδιο ισχύει και για τις λοιπές «αντιφασιστικές δυνάμεις», κυρίως όμως για τις αιτίες που δημιούρησαν τη Χ.Α.

Θα πλειοδοτεί, βέβαια, ο Βενιζέλος του ουσιαστικά ανύπαρκτου ΠΑΣΟΚ για την κήρυξη εκτός νόμου της σημερινής «Χρυσής Αυγής», θα το εύχονταν οι λοιπές «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, θα συμφωνούσαν όλοι σε αυστηρά μέτρα εναντίον της, που άρχισαν ήδη να εμφανίζονται, όμως αν τα γενεσιουργά της αίτια θα παραμένουν, όλο και μια νέα «Χρυσή Αυγή», με άλλο όνομα και πιο «σοβαρή» ηγεσία, θα «φυτρώνει και θα βλαστάνει» αμέσως.

Η «Χρυσή Αυγή», βέβαια, μόνο σε κλίμα άγριας οικονομικής και κοινωνικής επίθεσης εναντίον του ελληνικού λαού μπορούσε να γίνει αυτό που είναι τώρα. Όμως οι διακριτές αιτίες για μια τέτοια τερατογένεση δεν είναι αυτή καθ’ αυτή η μνημονιακή λαίλαπα. Ήταν το μέγα πρόβλημα των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, η αγανάκτηση για την ατιμωρησία της εκτεταμένης πολιτικής διαφθοράς και η ενδοτικότητα σε όλα τα εθνικά, θέματα. Σ’ αυτά κανείς, σχεδόν, δεν αναφέρεται μέσα στη γενική ομοβροντία, και όχι μόνο των «παπαγάλων», κατά της Χ.Α. και μάλιστα όλοι(!) τους εθελοτυφλούν, αν δεν επικροτούν, μπροστά στο κατοχικό πείραμα διάλυσης της Ελλάδας, ο καθένας τους για τους δικούς του λόγους.

Αν λοιπόν, δε συσταθεί πανελλήνιο αντικατοχικό μέτωπο για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της χώρας, κανένα πρόβλημα δεν μπορεί ν’ αντιμετωπισθεί με προοπτική επιτυχίας, ούτε, φυσικά, η αντιμετώπιση της όποιας «Χρυσής Αυγής» μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματική.

[Το άρθρο γράφτηκε πριν τη σύλληψη των μελών της Χ.Α.]

Η, ολιγοήμερη έστω, επέμβαση των ευαίσθητων, όπου τους συμφέρει μόνο, φυσικά, δυνάμεων στην απειλή (!) των χημικών όπλων της Συρίας του Άσαντ, φαίνεται να αποτρέπεται και πολλοί έσπευσαν να πανηγυρίσουν για ήττα Ομπάμα.

Υπήρξε, πράγματι, ήττα και μάλιστα ήττα χωρίς πόλεμο! Ηττημένη όμως δεν υπήρξε η Αμερική του Ομπάμα, που φρόντισε, με τη βοήθεια των κοινοβουλίων Αγγλίας και ΗΠΑ και της πρωτοβουλίας της Ρωσίας του Πούτιν, να τον αναβάλει μέχρι ματαίωσης. Ηττημένοι είναι οι ιέρακες των ΗΠΑ, που δε θα δοκιμάσουν, επί του παρόντος, τα νέα τους όπλα, η Γαλλία, η Τουρκία και το Ισραήλ και πολιτικοί, βασιλικότεροι του βασιλέως, Έλληνες.

Στις 31/8/2013 ο «ευφυής» και φλύαρος Βενιζέλος εδήλωνε: «Έχουμε καταδικάσει με πολύ καθαρό και απερίφραστο τρόπο τη χρήση χημικών όπλων, που είναι απάνθρωπη, που είναι ειδεχθές έγκλημα, που παραβιάζει, προφανώς αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση στο όνομα της νομιμότητας και στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή είναι μια θέση που την υποστηρίζουν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φυσικά και η Ελλάδα»!! (εφημερίδες 2/9/2013)

Και πριν από 2 χρόνια ο Συνασπισμός του Τσίπρα εδήλωνε: «Οι εξεγερμένοι της Συρίας, παρά το λουτρό αίματος, επιμένουν να στέκονται όρθιοι. Η διεθνής κοινότητα σιωπά, όμως οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς Άσαντ, στηρίζοντας τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης»!! («δημοκρατία» 31/8/2013).

Δεν είχαν ερμηνεύσει, σωστά τις πραγματικές διαθέσεις του Ομπάμα και τώρα πάνε χαμένες τόσο φιλοπόλεμες κορώνες και τόσο προσωπικό γόητρο...

Οι Αγγλοαμερικανοί θεωρούν ότι τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να προωθήσουν μια «λύση» του κυπριακού κατά τα συμφέροντά τους. Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Ν. Ανανστασιάδης, υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν. Δεύτερο κόμμα είναι το ΑΚΕΛ, με ηγεσία επίσης υπέρμαχο του ίδιου σχεδίου. Μόνο που το ΑΚΕΛ τώρα που πέρασε στην αντιπολίτευση θυμήθηκε να τα βάλει με τον … καπιταλισμό, ενώ 5 χρόνια που ήταν στην κυβέρνηση δεν τον έθιξε στο παραμικρό. Επιπλέον βαρύνεται με τόσα πολλά στην κυβερνητική του θητεία (έκρηξη στο Μαρί, κατάρρευση της οικονομίας κ.λπ.), που τόσο ο Χριστόφιας όσο και άλλα στελέχη μπορούν να περάσουν την πόρτα της φυλακής. Πιθανότατα ο Αναστασιάδης να εξασφαλίσει τη στήριξη του ΑΚΕΛ για το εθνικό θέμα, με αντάλλαγμα την απαλλαγή από τις κατηγορίες.

Η κατάρρευση της ανθηρής κυπριακής οικονομίας, που οφείλεται κυρίως στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. (περί της οποίας ουδείς τολμά να αρθρώσει ούτε μία λέξη), αποδυνάμωσε και την ελληνική πλευρά. Η ανεργία στην Κύπρο, που πριν από την ένταξη στην Ε.Ε. ήταν 4%, έφτασε τον Ιούλιο 2012 στο 11,7% και τον Ιούλιο του 2013 στο 17,3%.

Οι ανανικοί προωθούν ως πρώτο βήμα τη λεγόμενη «επιστροφή της Αμμοχώστου». Δεν πρόκειται, βέβαια, για καμιά επιστροφή, αφού η πόλη και το λιμάνι δε θα επανέλθουν στην κυριαρχία της νόμιμης κυβέρνησης της Κύπρου. Ένα μέρος της περίκλειστης πόλης θα τεθεί τυπικά υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ ή της Ε.Ε. και στην πραγματικότητα θα επιστρέψουν κάποιοι πρόσφυγες στα σπίτια τους, για να γίνουν όμηροι των δυνάμεων κατοχής, όπως οι εγκλωβισμένοι της Καρπασίας. Το χειρότερο είναι ότι η «αρχή» της Ε.Ε. ή του ΟΗΕ θα συνδιαλέγεται με τα δύο «συνιστώντα κράτη», δηλ. το δόλωμα της Αμμοχώστου σκοπό έχει να αναγνωρίσει ντε φάκτο η ελληνική πλευρά (άρα και όλος ο κόσμος) το ψευδοκράτος, το οποίο σήμερα αναγνωρίζει μόνο η Τουρκία. Πολύ περισσότερο, εάν όλ’ αυτά συνοδευτούν α) με το «συμβιβασμό» να λειτουργήσει με το ίδιο καθεστώς και το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου και β) την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου, που θα περνά τόσο από τις ελεύθερες περιοχές όσο και από τα κατεχόμενα και το έδαφος των βρετανικών βάσεων.

Παράλληλα λειτουργεί εντατικά η «Επιτροπή Αποζημιώσεων» του ψευδοκράτους, όπου καταφεύγουν Έλληνες πρόσφυγες, για να πουλήσουν τις περιουσίες τους. Έτσι νομιμοποιείται σταδιακά η αρπαγή ελληνικών περιουσιών από τις δυνάμεις εισβολής.

Στα «κατορθώματα» της αντιπροσωπείας της Ε.Ε. στην Κύπρο (κάποια από τα οποία αναφέραμε σε προηγούμενα φύλλα μας) προστέθηκε και τούτο: Η αντπροσωπεία της Κομισιόν παίρνει πρωτοβουλίες, για να εντάξει την κατεχόμενη Καρπασία στο δίκτυο Natura 2000, παρακάμπτοντας τη νόμιμη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Όσο η ελληνική πλευρά συνεχίζει τη μειοδοτική της πολιτική, ο χρόνος δουλεύει υπέρ της Τουρκίας. Το κυπριακό πρέπει να επανατοποθετηθεί ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και η λύση του προϋποθέτει αποχώρηση όλων των στρατευμάτων κατοχής, αποχώρηση όλων των εποίκων (ο εποικισμός είναι έγκλημα κατά το Διεθνές Δίκαιο) και επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες τους.

  Ο θανάσιμος εναγκαλισμός της Ελλάδας στα πλοκάμια ξένων κέντρων εξουσίας (Ε.Ε., Δ.Ν.Τ.) έχει ως συνέπεια την αποδόμηση βασικών πυλώνων κοινωνικών αναγκών (υγεία, παιδεία).

Οι εκπαιδευτικοί, αντιδρώντας στην προσπάθεια απαξίωσης και υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας και εκπαίδευσης, άρχισαν απεργιακό αγώνα. Η κατάργηση των σχολικών φυλάκων, η απόλυση εκπαιδευτικών και η ταυτόχρονη κατάργηση πλήθους τεχνικών ειδικοτήτων, η μετατροπή του γενικού λυκείου σε εξεταστικό κέντρο, η απόλυση διοικητικών υπαλλήλων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και πλήθος άλλων αλλαγών, δεν έχουν ως στόχο την εξοικονόμηση χρημάτων για την εξυπηρέτηση των εξωφρενικών απαιτήσεων της τρόικας (με όλ’ αυτά το κράτος χάνει, τελικά, χρήματα), αλλά τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους-έθνους μας. Γι’ αυτό η αντίδραση πρέπει να είναι συνολική του ελληνικού λαού, ώστε το μήνυμα να είναι ισχυρό και το αποτέλεσμα βέβαιο.  

Το νέο προτεινόμενο εκλογικό σύστημα για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης (δήμοι και περιφέρειες) προβλέπει ενιαία λίστα υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών και ξεχωριστή ενιαία λίστα δημοτικών - περιφερειακών συμβούλων. Διότι έτσι, λένε, ο λαός θα μπορέσει να ψηφίσει τους ικανούς, ανεξάρτητα από κομματικές και παραταξιακές δεσμεύσεις.

Υπέροχα! Όντως, έτσι θα έπρεπε να ψηφίζουμε για την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό υποστηρίζουμε κι εμείς τόσα χρόνια στο ΑΣΚΕ, αφού πιστεύουμε ότι η αυτοδιοίκηση πρέπει να διατηρεί την αυτονομία της απέναντι στα κόμματα.

Όταν πλησιάζουν εκλογές κάθε είδους, τα κόμματα εξουσίας βλέπουν εφιάλτες, πόσο μάλλον τώρα, που η αγανάκτηση ξεχειλίζει και ο λαός περιμένει να τιμωρήσει αυτούς που ευθύνονται για την κατάντια του. Όσο κι αν προσπαθούν ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι παρατρεχάμενοι και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να πείσουν ότι η κρίση τελειώνει, ο κόσμος που δεν τους αντέχει άλλο, που ξέρει ότι τα μέτρα θα συνεχιστούν και θα χειροτερέψουν, γιατί ο λογαριασμός δε βγαίνει, δεν πείθεται. Τι θα γίνει, λοιπόν, αν μέσω των εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης καταδικαστούν τα μνημόνια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα πριν και τα επόμενα; Τι θα γίνει, αν οι εκλεκτοί τους υποψήφιοι αποτύχουν; Ποιες θα είναι οι συνέπειες στη συνέχιση της πολιτικής τους; Τι θα τολμήσουν να πουν στους δανειστές αφέντες;

Έτσι λοιπόν εφηύραν το νέο σύστημα, που θεωρούν ότι θα θολώσει τα νερά. Όμως, το προτείνουν αυτοί που απαιτούν απόλυτη κομματική πειθαρχία, για να περνούν τα μνημόνια και τους εξαμβλωματικούς νόμους που τα στηρίζουν. Αυτοί που διαγράφουν όποιο κομματικό ή συνδικαλιστικό στέλεχος τολμήσει να εκφέρει αντίθετη άποψη, αυτοί που έχουν καταστρατηγήσει το θεσμικό ρόλο του βουλευτή ως εκπροσώπου των ψηφοφόρων του, αυτοί που παραβιάζουν ακόμη και το σύνταγμα της χώρας. Μοναδικός τους στόχος είναι ν’ αποφύγουν την πολιτική καταδίκη τους. Τι θα κάνουν αλήθεια στις ευρωεκλογές; Πλησιάζουν γρήγορα και τους απειλούν!