ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όταν η ίδια η Ε.Ε. αναγνωρίζει ότι οι λαοί των κρατών μελών δεν την εμπιστεύονται, οι «δικοί μας» πολιτικοί εξακολουθούν να αναμασούν τα περί μονόδρομου.

Σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο, μεταξύ 2004 και 2012 ο αριθμός των πολιτών που δεν εμπιστεύονται την Ε.Ε. έχει αυξηθεί στη Μ. Βρετανία από 47% σε 75%, στην Πολωνία από 27% σε 46%, στη Γερμανία από 42% σε 61%, στη Γαλλία από 40% σε 56%, στην Ιταλία από 27% σε 62% και στην Ισπανία από 27% σε 72%! Το «Βήμα» της 3/11/13, που αναφέρει τα στοιχεία, αποφεύγει να γράψει τα ποσοστά για την Ελλάδα.

Η άρση της εμπιστοσύνης των λαών προς την Ε.Ε. δεν οδηγεί πάντοτε τους πολίτες προς μια προοδευτική-απελευθερωτική κατεύθυνση. Ειδικά σ’ αυτή τη φάση έχουν καταφέρει να οδηγήσουν μεγάλο μέρος από τους εξοργισμένους πολίτες προς ακροδεξιά ή λαϊκιστικά κόμματα. Το φαινόμενο αυτό ας προβληματίσει τους δημοκρατικούς πολίτες. Πάντως, έστω κι έτσι, έγινε το πρώτο βήμα.</di

Τι ήταν πάλι αυτό που είπε στο ινστιτούτο «Πίτερστον» (όπου συρρέουν οι γνωστοί προσκαλούμενοι της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και του Νταβός);

Ισχυρίστηκε ο Α. Σαμαράς ότι «τελείωσε» με το ένα άκρο των πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας και τώρα θα επιτεθεί και στο άλλο, αυτούς που αντιτίθενται στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ!!

Αν καταλάβαμε καλά, όσοι είναι κατά της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ για το Σαμαρά είναι ισοδύναμοι «εγκληματίες» με τη «Χρυσή Αυγή»!

Μήπως, όμως, παρεξήγησε το απόσπασμα της «Συνταγματικής Συνθήκης» της Ε.Ε. (η οποία, φυσικά, πουθενά δεν ισχύει), που ψελλίζει ότι δεν μπορεί να συμμετέχει σε ευρωπαϊκό κόμμα ένα εθνικό κόμμα που αντιτίθεται στην Ε.Ε.; Τότε ακόμη χειρότερα!

Πολύς λόγος έγινε εσχάτως για τις «περίεργες» αποκαλύψεις του Θ. Πάγκαλου για τις ελληνικές παρακολουθήσεις τηλεφώνων των Αμερικανών πρέσβεων σε Αθήνα-Άγκυρα(!), όπως και για τις σχέσεις Καρχιμάκη με ΕΥΠ και έμμεσα(;) με απόπειρες κατά Καραμανλή. Κουβέντα καμιά όμως για την ομολογία του ίδιου του Βενιζέλου ότι έχει στο γραφείο του τα αμυντικά σχέδια της Ελλάδας!!

Τι συμβαίνει επιτέλους;

Δε θα επαναλάβουμε τα χιλιοειπωμένα, που καλύπτουν την ουσία. Απαιτείται περισσή αφέλεια για να πιστεύει κανείς ότι η εκλογική και δημοσκοπική εκτόξευση της Χ.Α. ήταν επίτευγμα του (κάθε άλλο παρά χαρισματικού) στελεχικού της δυναμικού ή αποτέλεσμα «ανοχής» του συστήματος. Ακόμη και ως 0,29% μέχρι το 2009 η Χ.Α. ενισχυόταν οικονομικά από αυτούς τους οποίους (υποτίθεται ότι) πολεμούσε. Δεν είναι σύμπτωση ότι η εκτόξευση συνέβη συγχρόνως με την επιβολή των μνημονίων. Η κάνουλα τότε μεγάλωσε και πάσης φύσεως μηχανισμοί ετέθησαν στην υπηρεσία των νεοναζί. Έβαλαν στο στόμα των ανθρωποειδών τα αυτονόητα, δηλ. την καταγγελία του πολιτικού συστήματος και της διαφθοράς, την αντίθεση στα μνημόνια, την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας, την αντίθεση στην εισβολή των λαθρομεταναστών. Σκοπός τους να δημιουργήσουν σύγχυση σε δημοκρατικούς πολίτες, ώστε να μην υποστηρίζουν τα αυτονόητα, μόνο και μόνο για να μην ταυτίζονται με τους χρυσαυγίτες. Και οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες άλλους, εξοργισμένους πολίτες, στην εγκληματική (ενισχυτική του συστήματος) επιλογή της υπερψήφισης των νεοναζί. Η καθεστωτική αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) περιορίζεται στην καταγγελία των μνημονίων, εθελοτυφλεί μπροστά στα άλλα δύο μείζονα προβλήματα και αδυνατεί να εκφράσει αυτόν τον κόσμο.

Όταν τα ξένα κέντρα που έχουν επιβάλει καθεστώς κατοχής στη χώρα μας άρχισαν να αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τη λαϊκή οργή, τότε αναβάθμισαν περαιτέρω την εγκληματική δράση της Χ.Α., η οποία πέρασε πλέον στο πρώτο πλάνο του πολιτικού σκηνικού. Δημιούργησαν ένα νέο τεράστιο πρόβλημα μέσα στην κοινωνία, για να μεταθέσουν την αντίθεση, να μην αναζητούν οι πολίτες τις αιτίες και τους υπεύθυνους της σημερινής μας κατάστασης (με πρώτη και κύρια την ένταξη και παραμονή μας στην ΕΟΚ/Ε.Ε.), αλλά τον τρόπο αντιμετώπισης του νεοναζισμού. Οι υπεύθυνοι, δηλ. κόμματα, συστημικά ΜΜΕ, πανεπιστημιακοί και λοιποί διαμορφωτές της κοινής γνώμης, να μην είναι πλέον στη θέση του κατηγορούμενου στην οποία είχαν περιέλθει, αλλά με τη «σωστή» πλευρά. Και στο βάθος εκλογές.

Αφού κατάφεραν να μας φτάσουν μέχρις εδώ,. οφείλουμε να στρατευτούμε στην αντιμετώπισή του νεοναζισμού, κυρίως ανατρέποντας το σύστημα που τον δημιούργησε και τον χρησιμοποιεί. Οφείλουμε να μην παρασυρθούμε σε αντεκδικήσεις, να περιφρουρούμε ενωμένοι (επιτέλους) τους χώρους μας από κάθε εγκληματική δραστηριότητα (και των ξένων), να μην ανεχόμαστε ομάδες που συμπληρώνουν το ρόλο της ακροδεξιάς ως αντίπαλο δέος και που συγκροτήθηκαν από τα ίδια κέντρα.

Βεβαίως η πολιτεία οφείλει να τιμωρεί άμεσα και παραδειγματικά κάθε εγκληματική πράξη (μένει ν’ αποδειχθεί μέχρι πού μπορεί και μέχρι πού θέλει να φτάσει), όμως η Χ.Α., ως κόμμα, δεν πρέπει να τεθεί εκτός νόμου (ομολογία πολιτικής ανικανότητας), αλλά να απομονωθεί πολιτικά, αποκαλύπτοντας την υποκρισία της:

Α) Οι χρυσαυγίτες παριστάνουν τους πατριώτες κι έχουν το θράσος ν’ ανεμίζουν την ελληνική σημαία, ενώ είναι θαυμαστές των γερμανοντυμένων της Κατοχής 1941-44 και των χουντικών, που παρέδωσαν το 37% της Κύπρου στους Τούρκους. Εάν τους επιτρέψουμε, είναι έτοιμοι να παίξουν έναν αντίστοιχο προδοτικό ρόλο σήμερα στη Θράκη ή την Αθήνα ή αλλού.

Β) Μπροστά στις κάμερες εγκληματούν κατά μεταναστών, υποκρίνονται ότι επιδιώκουν την απομάκρυνσή τους, ενώ μεγάλος αριθμός μελών τους είναι μετανάστες, ενώ (ως άνθρωποι του υποκόσμου) χρησιμοποιούν κυρίως μετανάστες για τις δουλειές τους, ενώ δίνουν ρουχισμό, τσιγάρα κ.λπ. (που συγκέντρωσαν δήθεν για άπορους Έλληνες) σε μετανάστες μικροπωλητές, παίρνοντας ποσοστό από τις πωλήσεις!

Κυρίως πρέπει ν’ ανατραπεί η πολιτική που τροφοδοτεί τη Χ.Α. (ή όποιο υποκατάστατό της) από ένα μέτωπο για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση μας, προϋπόθεση της οποίας είναι η αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της, η απαλλαγή από τα μνημόνια και την εξαθλίωση που προκαλούν, η εθνικοποίηση του δημόσιου πλούτου που χαρίζεται στα αρπακτικά, η κάθαρση του δημόσιου βίου, η προάσπιση της εθνικής ακεραιότητας και ο επαναπατρισμός των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών (εξαιρούνται, βεβαίως, οι πολιτικοί πρόσφυγες). Έστω και τώρα ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

[Δημοσιεύτηκε στο «Παρόν»]

Μετά από καθυστέρηση αρκετών μηνών ο ΣΥΡΙΖΑ, με ερώτηση βουλευτών του προς την κυβέρνηση, επιτέθηκε στη συμφωνία Αζερμπαϊτζάν-Ελλάδας-Τουρκίας-Αλβανίας-Ιταλίας για τον (δυτικών συμφερόντων) αγωγό ΤΑΡ, που θα μετέφερε αζέρικο φυσικό αέριο στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη.

Τα ερωτηματικά ανακύπτουν, γιατί, όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία για τον ΤΑΡ, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ για την Ανάπτυξη κ. Σταθάκης δήλωσε ότι «επί της αρχής είναι μια θετική εξέλιξη» (βλ. «Ε» αρ. φ. 151, Ιούλιος 2013). Από τότε μέχρι τώρα δεν ανακοινώθηκε κάτι πιο συγκεκριμένο, που να δικαιολογεί την αλλαγή στάσης. Θυμίζουμε ότι για τον (ρωσικών συμφερόντων) αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε αρνητικά για … οικολογικούς λόγους, παρότι ο αγωγός αυτός θα ήταν πολύ μικρότερου μήκους από τον ΤΑΡ και θα επέφερε πολύ μικρότερη περιβαλλοντική επιβάρυνση. Τι συνέβη, λοιπόν, και ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε στάση;

Μήπως οι Αμερικανοί έπαψαν πλέον να ενδιαφέρονται για τον ΤΑΡ, αφού διαπίστωσαν ότι η οικονομική του απόδοση είναι αμφίβολη, κι έτσι η ηγετική ομάδα βρήκε ευκαιρία να εμφανιστεί ότι εναντιώνεται στους Αμερικανούς, χωρίς κόστος; Μήπως η ηγετική ομάδα ανησύχησε από κάποιες ενδείξεις ότι οι Αμερικανοί θα επιδιώξουν επανεκλογή Σαμαρά και θέλησε να τους ασκήσει κάποια πίεση; Μήπως, αντιθέτως, οι Αμερικανοί, για να στηρίξουν τον κ. Τσίπρα, του «επιτρέπουν» να διαφωνεί, με δεδομένο ότι ως κυβέρνηση θα «ξεχάσει» τις διαφωνίες, όπως ο Α. Παπανδρέου; Ή, μήπως, (κι αυτή θα είναι η ευχάριστη εκδοχή) ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την πίεση των φορέων της Βόρειας Ελλάδας, ακόμη και των οπαδών και των μελών του, αναγκάστηκε ν’ αλλάξει στάση; Ή, μήπως, ισχύουν συνδυαστικά κάποια από τα παραπάνω;

Η απάντηση δε θ’ αργήσει να δοθεί και θα είναι σημαντική για να ερμηνεύσουμε και να προβλέψουμε γενικότερες εξελίξεις.