ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θριαμβολογεί ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς ότι, με τη συμφωνία για τον αγωγό ΤΑΡ και την πώληση της ΔΕΠΑ στους Αζέρους, η Ελλάδα μετατρέπεται σε ενεργειακό παίκτη. Παραλείπει να πει ότι ο αγωγός θα κατασκευαστεί με τον τρόπο που συμφέρει τους δυτικούς προστάτες του, ενώ η Ελλάδα δε θα εισπράττει ούτε διόδια από τη χρήση του εδάφους της και θα πληρώνει το αέριο πολύ ακριβότερα από τις άλλες βαλκανικές χώρες. «Επιλέξαμε τον ΤΑΡ, επειδή η Ελλάδα και η Ιταλία αγοράζουν αέριο σε πολύ υψηλές τιμές», δήλωσε κυνικά ο Αλ Κουκ, στέλεχος της ΒΡ, που βρίσκεται πίσω από τους Αζέρους.

Παραλείπει ο πρωθυπουργός να πει ότι για τη ΔΕΠΑ οι Ρώσοι έδιναν τριπλάσια χρήματα και διαθέτουν επάρκεια αερίου, ενώ το αζέρικο δε θα επαρκεί.

Θριαμβολογούν ότι ο ΤΑΡ θα χτυπήσει την ανεργία, με τις 2.000 θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν άμεσα και άλλες 8.000 στο μέλλον. Όταν αυτά λέγονται στην Ελλάδα, όπου 2.000 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους κάθε μέρα, φτάνοντας τον αριθμό των ανέργων στους 1.500.000, είναι πραγματικά να αγανακτεί κανείς! Και ποιος ξέρει πόσοι από αυτούς τους 2.000 θα είναι Έλληνες, με δεδομένο ότι δημιουργούνται Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ), όπου θα μπορούν να χρησιμοποιούνται Αλβανοί, Σκοπιανοί και Βούλγαροι, ακόμη και λαθρομετανάστες, που βρίσκονται στους ειδικούς χώρους κράτησης!

Αν και ασύμφορη η συμφωνία για τον ΤΑΡ, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από την ελληνική κυβέρνηση ως όπλο για να εξαναγκαστεί η Αλβανία να κυρώσει τη συνθήκη που υπέγραψε με την Ελλάδα για τον καθορισμό της ΑΟΖ. Πολύ φοβόμαστε ότι δε θα το πράξει, ίσως μάλιστα έχει δεσμευτεί γι’ αυτό με κάποιο άρθρο της συμφωνίας. Γιατί δε δίνουν στη δημοσιότητα το πλήρες κείμενο της συμφωνίας, μαζί με τα παραρτήματα, που οπωσδήποτε υπάρχουν; Αντιθέτως, η κατασκευή του ΤΑΡ θα ενισχύσει την παρουσία των Δυτικών στη Β. Ελλάδα, άρα και τη δυνατότητά τους να δημιουργούν προβλήματα ασφάλειας στην πατρίδα μας. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός ανταμείφθηκε με την πρόσκληση από τον Ομπάμα.

Και η αξιωματική αντιπολίτευση; «Επί της αρχής είναι μια θετική εξέλιξη», δήλωσε για τον ΤΑΡ ο Γ. Σταθάκης, υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ («Επενδυτής» 6-7/7/13). Όταν η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, ο ΣΥΡΙΖΑ προέβαλε ανησυχίες για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Η ΚΟΕ, συνιστώσα της γραμμής Τσίπρα, χαρακτήρισε εκείνο τον αγωγό «έργο του ιμπεριαλισμού»! Ανησυχούσε ο ΣΥΡΙΖΑ για έναν αγωγό 127 χιλιομέτρων, ενώ για τον ΤΑΡ, που θα διασχίζει ολόκληρη τη Βόρειο Ελλάδα σε μήκος 550 χιλιομέτρων, δεν υπάρχει ανησυχία! Ούτε βλέπει κανείς πουθενά ιμπεριαλιστές! Αφού συμφωνούν οι Αμερικανοί!

Θριαμβολογεί, ακόμη, ο πρωθυπουργός ότι η Ελλάδα σε λίγα χρόνια θα είναι παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου, άρα θα πλουτίσουμε. Παραλείπει να πει ότι οι κατοχικοί με τα μνημόνια έχουν υποθηκεύσει όλο τον εθνικό μας πλούτο, και πρώτ’ απ’ όλα τον ενεργειακό. Θέλουν την Ελλάδα να παράγει, δηλ. να ξοδεύει το φυσικό της πλούτο, χωρίς να εισπράττει ούτε 1 ευρώ, ενώ θα πλουτίζουν Αμερικανοί, Γερμανοί και λοιποί δανειστές.

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και η μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα επισφράγισαν την επικράτηση μιας ηγετικής ομάδας περί τον Αλ. Τσίπρα ευθυγραμμισμένης με την πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα και του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Η γραμμή αυτή μπορεί σήμερα, που το κόμμα είναι στην αντιπολίτευση, να συγκαλύπτεται εν μέρει πίσω από ασάφειες, γενικότητες και συνθήματα. Εν μέρει, όμως, αποκαλύπτεται κυρίως με όσα προσπαθεί να αποσιωπήσει. Ολόκληρη η εισήγηση του Τσίπρα στο συνέδριο δεν είχε 1 λέξη ούτε για τα εθνικά θέματα, ούτε για τους αγωγούς ενέργειας, ούτε για το ζήτημα των λαθρομεταναστών, ούτε για το βασικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή του φάση θυμίζει, σε χειρότερη έκδοση, το ΠΑΣΟΚ κατά τη μετάβασή του από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση το 1981. Κάποιες κεντρικές ομιλίες είναι σαν να γράφτηκαν από το ίδιο χέρι. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει, η ηγετική ομάδα θα περιέλθει σύντομα σε δεινή θέση, γιατί θα υπάρξουν σφοδρές αντιδράσεις και από την κοινωνία και από τα συνδικάτα και από το ίδιο το κόμμα.

Η μετάλλαξη δε συντελείται μόνο στη σημερινή φάση, αλλά ξεκινά από τότε που διαμορφώθηκε ο χώρος της ανανεωτικής τότε, σήμερα ριζοσπαστικής αριστεράς, με τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Εάν ο βασικός λόγος διαμόρφωσης του χώρου ήταν η αντίθεση στον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα των κοινωνιών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», άρα και των Κ.Κ., άρα και του δικού μας, θα έπρεπε, κατά τ’ άλλα, να μείνει σταθερός στις αρχές του και, απαλλαγμένος από το άγος του σταλινισμού, να αγωνιστεί πιο αποτελεσματικά κατά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αντ’ αυτού άρχισε να ενσωματώνεται σταδιακά σ’ αυτήν. Συγκεκριμένα:

Α) Χάνει τον αντισυστημικό-επαναστατικό του χαρακτήρα. Παράδειγμα: Σύσσωμη η προδικτατορική αριστερά (και όχι μόνον η αριστερά) είχε σαφέστατα αντιταχθεί με τεκμηριωμένες θέσεις στην ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ (βλ. ομιλίες Ηλ. Ηλιού στη Βουλή κ.λπ.). Μετά τη μεταπολίτευση προεξάρχει (μαζί με τη Ν.Δ.) στην ένταξη και παραμονή στην ΕΟΚ/Ε.Ε., που αποτελεί τον τρόπο ένταξής μας στη Νέα Τάξη. Ο επικεφαλής Αλ. Τσίπρας χαρακτηρίζει το γερμανικό ευρώ ως «εθνικό μας νόμισμα»! Μήπως σήμερα η Ε.Ε. είναι πιο ανθρώπινη από την τότε ΕΟΚ;

Β) Χάνει τον πατριωτικό του χαρακτήρα. Η αριστερά μεγαλούργησε στον τόπο μας όταν πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση 1940-45. Στη δεκαετία του ’50 πρωτοστάτησε (κι όχι μόνη της) στην υποστήριξη του αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, αντίθετα με το ΑΚΕΛ. Σήμερα υποστηρίζει όλα τα σχέδια κατά του ελληνισμού, από το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο μέχρι τις σύνθετες ονομασίες για το κράτος των Σκοπίων. Ξεχνά ότι ο πατριωτισμός είναι προϋπόθεση του διεθνισμού. Παραβλέπει ότι η παρουσία ξένων στην Ελλάδα πήρε τέτοιες διαστάσεις, ώστε από πρόβλημα της παραδοσιακής ελληνικής φιλοξενίας έχει μετατραπεί σε πρόβλημα δημογραφικής αλλοίωσης και ασφάλειας της χώρας και των πολιτών της.

Γ) Χάνει το δημοκρατικό του χαρακτήρα. Παράδειγμα: Το 1992 όχι μόνο υπερψήφισε την πρωτοφανούς αντιδημοκρατικότητας Συνθήκη του Μάαστριχτ, με την οποία ενταχθήκαμε στην Ε.Ε. (μετεξέλιξη της ΕΟΚ), αλλά δεν είχε τη δημοκρατική ευαισθησία να ζητήσει έναν ανοιχτό δημόσιο διάλογο, που θα κορυφωνόταν με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως έγινε σε πολλές άλλες χώρες. Ούτε τώρα ζητεί να ερωτηθεί ο λαός για την παραμονή μας, παρά τα δεινά που μας έφεραν το ευρώ και η Ε.Ε. Ούτε διαμαρτύρεται που επί δεκαετίες το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας είναι εντολές της Ε.Ε., που παίρνουν τη μορφή προεδρικών διαταγμάτων, που δεν περνάνε καν από τη Βουλή.

Με τα δεδομένα αυτά δεν είναι τυχαίο που:

Α) Κατά δεκάδες γνωστά στελέχη του ΣΥΝ μετακόμισαν στο σημιτιτκό ΠΑΣΟΚ.

Β) Η ΔΗΜΑΡ, τμήμα του ΣΥΝ μέχρι το 2011, λειτούργησε ως το αριστερό άλλοθι της κατοχικής κυβέρνησης.

Γ) Όλοι οι επικεφαλής, πλην του Γ. Μπανιά, πέρασαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Η Μ. Δαμανάκη έγινε επίτροπος της Ε.Ε., διορισμένη από το Γιωργάκη. Ο Φ. Κουβέλης τροϊκανός. Ο Λ. Κύρκος υποστήριζε την κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΝ με το σημιτικό και το γιωργακικό ΠΑΣΟΚ. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν και «προσωπική επιλογή του κ. Βαρδινογιάννη» για πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Ο κατάλογος θα συμπληρωθεί.

Η μετάλλαξη του χώρου και η επικράτηση της ηγετικής ομάδας περί τον Αλ. Τσίπρα υποβοηθείται σήμερα από την προσχώρηση στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που ανέχθηκαν όλα τα αίσχη του Σημίτη και του Γιωργάκη, ακόμη και τα μνημόνια, και μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ μόνον όταν είδαν ότι το ΠΑΣΟΚ πέφτει στις δημοσκοπήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει!

Γνωρίζουμε ότι σε όλη αυτή τη μετάλλαξη υπήρξαν και υπάρχουν σφοδρότατες αντιδράσεις από αγωνιστές που ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ. η θέση υπέρ του σχεδίου Ανάν επεκράτησε οριακά και μετά σκληρή μάχη.

Αυτοί οι αγωνιστές θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να λειτουργήσουν απελευθερωτικά, όμως αυτές τις προϋποθέσεις, τουλάχιστον σήμερα, δεν τις βλέπουμε.

Πρωτοστάτησε η αμερικανική πρεσβεία στη διοργάνωση και διαφήμιση του Athens Pride 2013. Τα e-mail που έστελνε, μεταξύ άλλων, έγραφαν: «Αισθανθείτε ελεύθεροι να συμμετέχετε και να υποστηρίξετε αυτή την εκδήλωση, που αρχίζει στις 7μ.μ. από την πλατεία Κλαυθμώνος, …Συνάδελφοι … θα ήθελαν να δείξουν την υποστήριξη της εν Αθήναις διπλωματικής κοινότητας προς την κοινότητα LGDT (λεσβίες, γκέι, μπαϊσέξουαλ και τραβεστί) … Η πρεσβεία των ΗΠΑ διεξήγαγε έναν ιδιωτικό διαγωνισμό λογοτύπου και το λογότυπο που νίκησε θα τυπωθεί επάνω σε μπλουζάκια».

Μπλουζάκια μοίραζε η πρεσβεία δωρεάν! Το σύνθημα, στα φυλλάδια: «Η Αθήνα είναι δική μας». Ο αμερικανοτραφής δήμαρχος κ. Καμίνης έκανε την εναρκτήρια ομιλία. Τα σχόλια περιττεύουν.

«Αποχώρησε» από την κυβέρνηση, ή την «αποχώρησαν» έξυπνα..., η ΔΗΜΑΡ με πρόσχημα την, όντως αντιδημοκρατική, επίθεση κατά της Δημόσιας Τηλεόρασης και Ραδιοφωνίας. Πολύ γρήγορα, όμως, επεκράτησαν στο κόμμα Κουβέλη-Ρεπούση δεύτερες σκέψεις, αυτές της νομής της Εξουσίας, που πρώτη ανοικτά διακήρυξε η Δαμανάκη (με τη γνωστή «κουλτούρα εξουσίας»), όχι βέβαια για να προωθήσουν ιδέες και εφαρμογές τους (που είναι άλλωστε ο πραγματικός στόχος της πολιτικής), αλλά απλώς να εξασφαλίσουν θέσεις, «καρέκλες», «μέλι».

Έτσι, η ΔΗΜΑΡ, λίγες μέρες μετά την «απόδρασή» της, αποφάσισε στις 2 Ιουλίου ότι πρέπει να παραμείνουν στις κυβερνητικές θέσεις(!) τους τα στελέχη της που τις είχαν καταλάβει (περίπου 100...) όσο συγκυβερνούσαν, με τη γνωστή αναλογία 4:2:1, διότι «είχαν επιλεγεί αξιοκρατικά»!! Μάλιστα, για να προστεθεί μια κωμική νότα, ένας απ’ αυτούς, πρόεδρος σε μεγάλο κρατικό οργανισμό, έσπευσε από παρεξήγηση(!) να παραιτηθεί μόλις αποχώρησε από την κυβέρνηση ο Κουβέλης, και την άλλη μέρα η ΔΗΜΑΡ τον έστειλε πίσω(!), για να δηλώσει ότι το... μετάνοιωσε και να ζητήσει από τα έκπληκτα μέλη του Δ.Σ. να την επανακαταλάβει, διότι είχε επιλεγεί... αξιοκρατικά!

Εννοείται ότι τα παραπάνω δεν περιορίζονται μόνο στον κόσμο της ΔΗΜΑΡ. Χαρακτηρίζουν πλήρως όλο το δυναμικό του ΠΑΣΟΚ, το μεγαλύτερο μέρος της Ν.Δ., σύμπασα την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ περί τον Τσίπρα και άλλους, πλην του ΚΚΕ.

Αυτό είναι το δέλεαρ που χρησιμοποιούσαν πάντοτε οι «προστάτες» μας, η (δοτή) εξουσία και το χρήμα, ώστε να επιλέγουν το προσωπικό τους στη χώρα μας, και όχι μόνο στο πεδίο της πολιτικής, ανάμεσα σε όσους ονειρεύονται να γίνουν «πρόεδροι», έστω και σε τοπικό επίπεδο, όπως το περιγράφει σαρκαστικά πριν από 100 τόσα χρόνια ο Μπέρναρντ Σω.

Όταν επίκειται το ξεπούλημα ή η διάλυση ενός φορέα, κατακλύζονται τα δελτία «ειδήσεων» με αποκαλύψεις για όλα τα κακά που συμβαίνουν σ’ αυτόν. Παραλείπουν να πουν ότι τα κακά τα δημιούργησαν οι ίδιοι που προσπαθούν να ξεπουλήσουν το φορέα, δηλαδή η κατοχική κυβέρνηση, η οποία εκτελεί τις εντολές της τρόικας. Ακολουθεί η απόφαση, που όχι μόνο δε θεραπεύει τις αδυναμίες, αλλά σκοτώνει το φορέα, ώστε να δικαιολογηθεί το ξεπούλημα.

Κλασικό παράδειγμα η ΕΡΤ, που προκάλεσε και την κυβερνητική αλλαγή. Τα δύο μεγάλα κόμματα του αλήστου μνήμης δικομματισμού, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, διόρισαν, κατά κανόνα ρουσφετολογικά, πλεονάζον και πλουσιοπάροχα αμειβόμενο προσωπικό, το οποίο συναγωνιζόταν τα ιδιωτικά ΜΜΕ σε συστημική προπαγάνδα, ακόμη και για το «μονόδρομο» των μνημονίων. Τώρα οι κατοχικοί αποφάσισαν να την κλείσουν, κατ’ εφαρμογήν των μνημονίων. Έτσι παραδίδουν και την κρατική τηλεόραση, όποτε ξαναλειτουργήσει, στον έλεγχο των καναλαρχών, μέσω της DIGEA.

Ορθώς, λοιπόν, ο κόσμος συμπαραστάθηκε στους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, θεωρώντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο κυρίως εκφράζει την αντίθεσή του στη μνημονιακή πολιτική των κατοχικών. Δεν πρέπει, όμως, να λησμονεί τις τεράστιες ευθύνες και των ίδιων των εργαζομένων της ΕΡΤ και την αδιαφορία που επέδειξαν όταν απολύονταν κατά εκατοντάδες άλλοι συνάδελφοί τους στα ιδιωτικά ΜΜΕ (Ελευθεροτυπία, Alter κ.λπ.) ή όταν άλλοι συνάδελφοί τους έχουν να πληρωθούν για πολλούς μήνες τον ελάχιστο (σε σύγκριση με αυτόν που παίρνουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ) μισθό τους.

Και ας μην αποκλείουμε ότι πολλοί, ιδιαίτερα οι πλέον ευνοημένοι από αυτους που ζητούν τώρα τη συμπαράστασή μας πολύ σύντομα θα «πουλήσουν» το δημόσιο χαρακτήρα της ΕΡΤ, εξασφαλίζοντας την προσωπική τους παραμονή.