Κίνδυνοι από την παράταση της (διακυβέρνησης) Σημίτη
Δυστυχώς, εφέτος οι γιορτέςΠάσχα έρχονται μέσα στον πόλεμο, τις καταστροφές, τους ξερριζωμούς και τις απειλές χειρότερων δεινών, ακόμα και στη χώρα μας. Μετά την προδοσία, το έγκλημα της παράδοσης του Οτσαλάν (που στιγμάτισε ανεξίτηλα την ελληνική ιστορία) και το σάλο που δημιούργησε στη χώρα, φάνηκε προς στιγμήν πως ο κ. Σημίτης τερμάτισε το ρόλο του, πως διέγραψε μέχρι το τέλος του την (κατασκευασμένη) τροχιά του. Δυστυχώς όμως, τελικά, προκρίθηκε η, έστω για λίγο, παραμονή του στην εξουσία, γιατί υπάρχουν κι άλλα «γραμμάτια προς εξόφλησιν», τα οποία κανένας από τους διαδόχους του, εντός ή εκτός του ΠΑΣΟΚ, δεν κρίνεται ικανός να τα εξοφλήσει ή, έστω, κατάλληλος για σφαγή.
Ετσι τον άφησαν να σημειώσει κάποια νίκη στο συνέδριό του, που όμως ήταν πύρρεια. Πιο πολλές απώλειες απ' ότι κέρδη.
Αποδυναμώθηκε, αλλά οι γενικότερες συνθήκες τον «σταθεροποιούν». Η ΕΟΚ, έστω και απρόθυμα, του «χορηγεί» 9 τρισεκατομμύρια. Κανένας στο κόμμα δεθέτει ευθέως θέμα αντικατάστασης, πρωτοβουλία κάποιας αλλαγής, γιατί κανείς δε δέχεται να αναλάβει την ευθύνη γι' αυτά που απειλούνται. Είναι απλώς ευχαριστημένοι που τον έθεσαν υπό την κηδεμονία του Ε.Γ., όπου κανένας δεν τον στηρίζει προσωπικά και όπου οι «φίλοι» είναι πιο επικίνδυνοι από τους εχθρούς. Ακόμη και ο Καραμανλής, μετά το ταξίδι, «υποβολής δήλωσης πίστης» στην Ουάσιγκτον και «αίτησης κατάληψης θέσης» ουσιαστικά, πλέον, τον στηρίζει, γιατί, φαίνεται, του ζήτησαν πρόσθετες αποδείξεις συμμόρφωσης. Και ο Αβραμόπουλος υποχωρεί ατάκτως.
Κίνδυνος: σοβαρός ηπαραμονή του
Το ότι, όμως, παραμένειο Σημίτης πρωθυπουργός είναι πολύ απειλητικόςοιωνός. Είναι, φυσικά, ξεγραμμένος,καμένο χαρτί, μετά την ακραία δουλική του στάσηστα Ελληνοτουρκικά, τουςS-300, την παράδοση του Οτσαλάν, την ερμαφρόδιτη(η μόνη ίσως κάπως δικαιολογημένη,που του την παραχώρησαν για να μην τον λυντσάρουν οι Ελληνες) στάση τουστο Κόσοβο, τη γενική διάλυση των πάντων στο εσωτερικό.
Γι' αυτό και γίνεται επικίνδυνος. Οι καταγγελίες για πιέσεις των ΗΠΑ για υπογραφή συμφωνίας για το Αιγαίο είναι, δυστυχώς, αληθείς. Όμως για να μην υπάρξει η πάνδημη αντίδραση, είναι ικανός να αποδεχτεί (ψευτο)πόλεμο με την Τουρκία (όχι, βέβαια, πραγματικό πόλεμο, γιατί τότε η Τουρκία κινδυνεύει με πλήρη διάλυση), να αποδεχτεί ήπια τοπική και έτσι να μειωθούν οι αντιδράσεις, μια που θα σπεύσουν σε βοήθειά του όλος ο εσμός των πληρωμένων κονδυλοφόρων, πολιτικών και ...διανοουμένων. Εννοείται ότι, για να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο, προϋπόθεση είναι η επιτυχία των Αμερικανών (και του θιάσου τους) στο Κόσοβο, στην επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας. Θα το πετύχουν;
Κατηγορία
Φύλλο 71 Απριλίου 1999