ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Χαρακτηριστικό το σκάνδαλο με τη διοξίνη

Ένας, ένας οι μύθοι για την ΕΟΚ καταρρέουν. Μας είπαν ότι η ΕΟΚ είναι δύναμη ειρήνης και απεδείχθη ότι ΕΟΚ σημαίνει πόλεμος. Μας μίλησαν για ανθρωπισμό και είδαμε κτηνωδία. Μας διαβεβαίωσαν για τους δημοκρατικούς μας θεσμούς και διαπιστώσαμε παραχώρηση εξουσιών στα μυστικοσυμβούλια των Βρυξελλών. Μας υποσχέθηκαν οικονομική ανάπτυξη και είδαμε διάλυση της παραγωγής. Μας υποσχέθηκαν μια ανώτερη κοινωνία και τώρα ομολογούν ότι δημιουργούν την κοινωνία των 2/3 (δηλ. του 1/10). Μας καθησύχασαν για τη διάσωση του πολιτισμού μας και παρατηρούμε το σταδιακό αφελληνισμό μας. Μας εγγυήθηκαν την έντιμη (έστω) λειτουργία του καπιταλιστικού τους συστήματος και η ίδια η Κομισιόν αναγκάστηκε να παραιτηθεί, πνιγμένη στο βούρκο των σκανδάλων της.

Ο τελευταίος μύθος που κατέρρευσε ήταν πως η ΕΟΚ, με τη δήθεν αδιάβλητη λειτουργία των υπηρεσιών της, θα προστάτευε την υγεία των πολιτών της. Το σκάνδαλο με τη διοξίνη, που είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, απεκάλυψε ότι η ΕΟΚ δεν ενδιαφέρεται για τους πολίτες της, αλλά για τα υπερκέρδη των εταιριών της. Το ίδιο το σκάνδαλο δεν ήρθε στην επιφάνεια από τις υπηρεσίες της ΕΟΚ, που και ανεπαρκείς είναι και χρηματίζονται από τις εταιρείες, αλλά λόγω του ανταγωνισμού των αμερικανικών προϊόντων.

Η ΕΟΚ δε θέλει να προστατεύει στην υγεία μας, αλλά, και να ήθελε, δε μπορεί. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει κάθε κράτος χωριστά, εφ' όσον διατηρεί την εθνική του κυριαρχία. Στις ΗΠΑ π.χ. οι αντίστοιχες υπηρεσίες λειτουργούν πολύ πιο ικανοποιητικά. Στις χώρες της ΕΟΚ και ιδίως στις περιφερειακές, όπως η Ελλάδα, οι κρατικές υπηρεσίες προστασίας της υγείας του πολίτη έχουν ουσιαστικά καταστεί ανεύθυνες, αφού "την ευθύνη την έχει η ΕΟΚ". Χαρακτηριστική είναι η στάση του κυρίου που παριστάνει τον υπουργό Ανάπτυξης, που μας είπε "να μην ανησυχούμε".

Όταν ισχυριζόμαστε ότι η ΕΟΚ σε τίποτα δε διορθώνεται, δεν εξαιρούμε τον τομέα της υγείας. Να τονίσουμε ότι ούτε τα δικά μας κρέατα δε μπορούμε πλέον να εμπιστευόμαστε, αφού χρησιμοποιούμε ανεξέλεγκτα ζωοτροφές της ΕΟΚ. Πιστεύουμε όλοι να έχουν αντιληφθεί ότι η διατροφή μας δεν είναι αμέτοχη στον πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων καρκίνου και άλλων ασθενειών. Αν όσα είδαν τους τελευταίους μήνες ήταν αρκετά, για να καταλάβουν το χαρακτήρα της ΕΟΚ, αλλά δεν ήταν αρκετά για ν' αλλάξουν πολιτική στάση (και στάση ζωής), μήπως το ζήτημα της υγείας τους και της υγείας των παιδιών τους πρέπει να τους συγκινήσει περισσότερο; Τι άλλο πρέπει να δουν, για να καταλάβουν ότι η αποχώρηση από την ΕΟΚ είναι όρος για την επιβίωση μας ακόμα και κυριολεκτικά;