ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τη Σ. Ε. του ΑΡΔΗΝ για την πρόσκληση της να βρεθούμε σ' αυτό το τραπέζι, γιατί θεώρησε χρήσιμο ν' ακουστεί και η γνώμη του ΑΣΚΕ για τις εκλογές της Νέας Τάξης.

Στα 30 χρόνια που προηγήθηκαν της παγκοσμιοποίησης ο καπιταλισμός φρόντιζε να αμβλύνει τις αντιθέσεις του, γιατί οι αλλαγές στην Αν. Ευρώπη, η επανάσταση στην Κίνα, η ανάπτυξη εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και η ύπαρξη ισχυρών και ταξικών συνδικάτων στον ίδιο το δυτικό κόσμο αμφισβητούσαν την παντοδυναμία και τη μακροβιότητα του. Χρειαζόταν, λοιπόν, πολιτικούς, που έπρεπε να παίζουν σοβαρό διαμεσολαβητικό ρόλο, να πείθουν τους λαούς, έπρεπε συνεπώς .να είναι αυτοί οι πολιτικοί ισχυρές προσωπικότητες, που διεκδικούσαν ση μαντικό μερίδιο και στη λήψη των αποφάσεων.

Αφηνιασμένος καπιταλισμός

Σήμερα με την παγκοσμιοποίηση ένας αφηνιασμένος καπιταλισμός επιχειρεί να εκμεταλλεύεται πιο απροκάλυπτα και ανελέητα από ποτέ την ανθρωπότητα, δεν είναι σε θέση να ενδιαφέρεται ούτε για την αυτοσυντήρηση του κι έτσι είναι φυσικό να έχει αλλάξει και ο ρόλος της πολιτικής των πολιτικών. Σήμερα από τον Κλίντον την Ολμπράϊτ, τον Μπλερ και τον Ντ' Αλέμα, μέχρι το Σημίτη και τον Καραμανλή οι πολιτικοί της παγκοσμιοποίησης είναι άνθρωποι μετρίου ή μικρού αναστήματος, υπάλληλοι, που μόνο εκτελούν εντολές. Δεν εξαρτάται απ' αυτούς ούτε αν θα είναι στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. ’λλοι κανονίζουν, κατά πως τους συμφέρει, μέσω των ΜΜΕ,που τους έχουν υποκαταστήσει και, μάλιστα , όχι υποστηρίζοντας κάποιες πολιτικές ή κάποιες ιδεολογίες, αλλά καλλιεργώντας την παθητικοποίηση με τη μη πολιτική, τη μη ιδεολογία. Το τέλος. Παράδειγμα οι εκλογές της 9ης Απρίλη με τη σκανδαλώδη υποστήριξη προς το ΠΑΣΟΚ για ευνόητους λόγους.

Ανεξέλεγκτα κινήματα

Είναι φανερό ότι, αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, οι αντιθέσεις θα αποκτήσουν πρωτοφανείς διαστάσεις, νέα κινήματα θα αναπτυχθούν, όπως προβλέπει και η έκθεση της Επιτροπής Ανάπτυξης του ΟΗΕ του 1999, «για να αμφισβητήσουν την πορεία της κοινωνίας προς την κόλαση και το τίποτα, για να προσδώσουν το δικό τους δυναμισμό.». Δικά τους λόγια.

Όταν, λοιπόν, το καπιταλιστικό σύστημα θα χρειαστεί τους πολιτικούς του, για να χειραγωγήσει αυτά τα κινήματα (όπως έκανε πχ. ο Α. Παπανδρέου), δε θα τους διαθέτει. Ένας λόγος κι αυτός που ο καπιταλισμός είναι σήμερα περισσότερο ετοιμόρροπος από ποτέ.

Δε θα προσπαθήσω να σας πείσω, φυσικά, γιατί είναι πολύ κακή η παγκοσμιοποίηση, όπως εκφράζεται σήμερα και στην Ελλάδα με την ένταξη στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ. Διαπιστώσεις κυκλοφορούν ευρύτατα. Ακόμη κι ο κ Καραμανλής κάνει σχεδόν τις ίδιες διαπιστώσεις με μας. Κάποια σημασία θα είχε να προβλέψουμε ότι η ένταξη στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ σημαίνει αναγκαστικά πολύ χειρότερες ημέρες σε όλα τα επίπεδα. Ούτε σ' αυτό χρειάζεται να σας κουράσω [βλέπετε σχετικά το έξοχο άρθρο του Π. Λαφαζάνη στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - Σενάριο για το τέλος της 4ετίας]

Όμως η γνώμη του ΑΣΚΕ είναι ότι, αν σταματήσουμε εδώ, δε βοηθούμε και πολύ στην ανάπτυξη και χειραφέτηση των νέων κινημάτων. Αν δεν προτείνουμε τι μπορεί και πρέπει να γίνει, αν δεν αγωνιζόμαστε γι' αυτό που πρέπει να γίνει, δίνουμε την εντύπωση ότι η εξέλιξη αυτή είναι κακή μεν, αλλά νομοτελειακή, οπότε ο πολύς ο κόσμος σκέπτεται ότι «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», δηλ. υποτάσσεται ακόμη περισσότερο στο πολιτικό σύστημα της Νέας Τάξης. Για ν' αφήσουμε ότι πολλοί που δεν υποτάσσονται οδηγούνται σε επιλογές τύπου Χάϊντερ ή Λεπέν κι εδώ αξίζει να τονίσουμε την υποκρισία της ΕΟΚ, που δήθεν, ανησυχεί για κάτι που η ίδια δημιούργησε.

Αναγκαία η αποχώρηση από την ΕΟΚ

Αν εμείς σ' αυτή την αίθουσα είμαστε σοφότεροι των υπολοίπων Ελλήνων, πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες, να καταθέσουμε προτάσεις, να πείσουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος κι αγωνιζόμαστε γι' αυτόν. Ρωτάμε, λοιπόν: Η ένταξη στην ΕΟΚ και στην ΟΝΕ είναι ή δεν είναι ο τρόπος υποταγής μας στην παγκοσμιοποίηση, στη Νέα Τάξη, Όσο παραμένουμε στην ΕΟΚ, μπορεί να αποφασίζει η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση (και η κάθε εθνική κυβέρνηση μιας περιφερειακής χώρας) για ο,τιδήποτε σημαντικό;

Έχουμε ή δεν έχουμε παραχωρήσει τις εξουσίες της κυβέρνησής μας στο διευθυντήριο των Βρυξελών, του οποίου οι διαθέσεις απέναντι μας είναι μάλλον γνωστές; Ή μήπως η ΕΟΚ μπορεί να γίνει καλύτερη;

Πρέπει, λοιπόν, να πάρουμε θέση. Να πούμε ότι δε μπορούμεν' αποφύγουμε το σημερινό κατρακύλισμα και, πολύ περισσότερο, να κάνουμεοποιοδήποτε βήμα προόδου όσο παραμένουμε στην ΕΟΚ. Αυτό είναι το ζήτημαγια τη χώρα μας πάνω στο οποίο κρίνονται όλοι κι αυτό θα έπρεπε να είναιτο κεντρικό θέμα αυτών των εκλογών, θα πικράνουμε κάποιους φίλους μ' αυτόπου θα πούμε, πιστέψτε, χωρίς καμμιά διάθεση πολεμικής, αλλά πίστη μαςείναι ότι όποιος δεν προτείνει σαφώς την αποχώρηση από την ΕΟΚ, και, ιδιαίτερα,όποιος καλλιεργεί αυταπάτες ότι τα κονδύλια της ΕΟΚ (δηλ. τα δικά μας χρήματα)μπορούν να διατεθούν οπουδήποτε αλλού πέραν της δημιουργία της εοκικήςφάρας (αντίστοιχης με την αμερικανική του σχεδίου Μάρσαλ) λειτουργεί μέσαστα πλαίσια ανοχής του συστήματος.

Τι άλλο προτείνουμε

Υπάρχει, όμως και κάτι άλλο : Εντάξει, είμαστε κατά της παγκοσμιοποίησης. Αλλά στη θέση της τι ;

Στο βαθμό που τα κινήματα αναπτύσσονται είναι βέβαιο ότι θα απαντούν σ' αυτό το ερώτημα, το καθένα με βάση τον πολιτισμό και τις παραδόσεις της χώρας του. Είναι βέβαιο ότι οι λαοί θα κάνουν τη δική τους παγκοσμιοποίηση, θα πορευτούν σε μια πανανθρώπινη κοινωνία. Δε θα τη λένε, βέβαια, παγκοσμιοποίηση, για να μην ξυπνούν οι μνήμες.

Ας πούμε, λοιπόν, τη γνώμη μας. Το ΑΣΚΕ πιστεύει ότι τον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης δεν είναι σε θέση να τον σηκώσουν κάποιες άρχουσες ελίτ. Αυτές λειτουργούν σαν να προτιμούν να τρέχουν με βεβαιότητα προς το γκρεμό, όπου θα πέσουν αύριο, αντί να σταματήσουν σήμερα και να τους ποδοπατήσουν οι ανταγωνιστές τους που έρχονται από πίσω. Το βάρος, λοιπόν θα το σηκώσουμε εμείς, οι εκτός των τειχών, δηλ. η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, γι' αυτό η κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγήςείναι κατά τη γνώμη μας προϋπόθεση, για να αντιμετωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση. Γνωρίζουμε, βέβαια, πόσο δύσκολο είναι σήμερα να γίνει αποδεκτή αυτή η θέση, όταν στη συνείδηση των περισσοτέρων πολιτών η κοινωνικοποίηση είναι συνώνυμη με την καταλήστευση από τα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ επί 20 χρόνια. Αλλά, αλίμονο, αν οι αθλιότητες του ΠΑΣΟΚ μας εμπόδιζαν να πάρουμε θέση.

Ένα άλλο κράτος, λοιπόν, από το σημερινό θαέχει τη πρωτοβουλία για την ανάπτυξη, την εξασφάλιση ανθρώπινης ζωής σ'όλους, μια άλλη κοινωνία θα δίνει το δικαίωμα σε κάθε άνθρωπο να ολοκληρώσειτην προσωπικότητα του. Οι κοινωνίες του υπαρκτού σοσιαλισμού, του μη σοσιαλισμού,αν θέλατε, δεν είναι, και ορθώς δεν είναι, η πειστική απάντηση στην παγκοσμιοποίηση.Γι' αυτό όσοι επί δεκαετίες ήταν οι απολογητές και οι εκπρόσωποι στην Ελλάδατου υπαρκτού σοσιαλισμού, που ακόμη και σήμερα την ίδια κοινωνία οραματίζονται,όσο κι αν ανεβάζουν τους τόνους της κριτικής τους, είναι άλλη μια βολικήαντιπολίτευση για το σύστημα.

Για να συνοψίσουμε: Οι εκλογές της Νέας Τάξης δενπρόκειται να λύσουν κανένα πρόβλημα. ’λλωστε οι εκλογές ποτέ δε λύνουνπροβλήματα, μόνο θέτουν προβλήματα. Το πολιτικό σύστημα φαίνεται να λειτουργείκαλά με δύο μεγάλα κόμματα να είναι υπέρμαχα της παγκοσμιοποίησης και κάποιαμικρότερα να λειτουργούν ως συμπληρωματικά. Επειδή, όμως η ελληνική κοινωνίαδε μπορεί ν' αντέξει για πολύ, ας καταγραφεί, τουλάχιστον, σήμερα μια ρωγμήσ' αυτό το πολιτικό σύστημα.