ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΣΚΕ) είναι ένα μικρό κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που ιδρύθηκε το 1984. Πυρήνας του ήταν μέλη της Επιτροπής Οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ, που αμέσως μετά τις εκλογές του 1981 διαπίστωναν ότι η κυβερνητική πράξη του ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε καμία σχέση με τις διακηρυγμένες ιδεολογικές του κατευθύνσεις ούτε με το πολιτικό πρόγραμμα που παρουσιάστηκε στον Ελληνικό Λαό. Τα μέλη αυτά την άνοιξη του 1987. παραιτήθηκαν από τα υπόλοιπα όργανα του κόμματος, περιμένοντας τη σύνοδο της ΚΕ, απ' όπου θα ξεκινούσε ένας εσωκομματικός αγώνας. Η σύνοδος, μετά πολλές αναβολές, πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1983. Η σύγκρουση στην ΚΕ κατέληξε μετά λίγες Βδομάδες στη διαγραφή αυτών των μελών, μια διαγραφή που ήταν και δική τους επιθυμία αφού αισθάνονταν πια 'ξένο σώμα'.

Ο αγώνας για την εθνική ανεξαρτησία, που περιλαμβάνει την αποχώρηση από την ΕΟΚ και το NATO, θεωρείται από το ΑΣΚΕ προϋπόθεση για οποιοδήποτε Βήμα προόδου. Τον αγώνα αυτό τον επωμίζονται οι λαϊκές τάξεις και στρώματα, μια και η αστική τάξη είναι εμπορομεσιτική συνεπώς είναι ταυτόχρονα αγώνας για το σοσιαλισμό Μια σοσιαλιστική κοινωνία το ΑΣΚΕ την οραματίζεται με πλήρη κατοχύρωση των πολιτικών και λαϊκών ελευθεριών.

Σ' άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει ένα κλίμα και πνεύμα κατά της Ε.Ε., που έχει εκφραστεί και στο πολιτικό επίπεδο. Υπάρχει ένα τέτοιο κλίμα και στην Ελλάδα;

Θα μας επιτρέψετε να διατηρήσουμετον όρο ΕΟΚ, γιατί αυτός ο οργανισμός δεν ολοκληρώθηκε πολιτικά, ούτε πρόκειταινα ολοκληρωθεί. Υπάρχει , για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου ευρωπαϊκούκεφαλαίου, με σκοπό την αγριότερη εκμετάλλευση των ασθενέστερων χωρών καιτων λαών.

Στις άλλες χώρες υπάρχει ένα τέτοιο κλίμα, με την έννοια ότι "δε συμφέρει". Στην Ελλάδα υπάρχει ένα ευρύτατα διαδεδομένο πνεύμα εχθρότητας μέχρι και μίσους προς την ΕΟΚ, ακόμη και σε πολίτες που δεν έχουν πειστεί ότι η αποχώρηση από την ΕΟΚ είναι ρεαλιστική. Ο κάθε πολίτης ξεκινά από τις δικές του ιδιαίτερες ευαισθησίες και αρχίζει να αντιλαμβάνεται γενικότερα το ρόλο της ΕΟΚ. Σ' αυτό το στάδιο βρισκόμαστε. Εξάλλου οι υποσχέσεις του 1980 για τα οφέλη από την ένταξη στην ΕΟΚ αποδείχτηκαν απατηλές και τα ίδια και χειρότερα αποδεικνύονται σήμερα με την ένταξη στην ΟΝΕ.

Γιατί όμως στην Ελλάδα δεν έχει εκφραστεί πολιτικά ένα τέτοιο πνεύμα; Πού οφείλεται η απάρνηση του αιτήματος, για αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΟΚ;

Σίγουρα η απάντηση δεν είναι ότι η Ελλάδα ωφελείται. Αντιθέτως, σύμφωνα με τις στατιστικές της ίδιας της ΕΟΚ, υφίσταται περισσότερο από κάθε άλλη χώρο τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της ένταξης. Επιπλέον, είμαστε οι μόνοι που αισθανόμαστε "ξένοι", αφού είμαστε οι μόνοι που δεν προερχόμαστε από γερμανοκελτικά φυλά.

Διαφέρουμε ιστορικά, π.χακόμη και τους τελευταίους δυο αιώνες μόνο εμείς, οι Ιρλανδοί και οι Φινλανδοίδεν υπήρξαμε αποικιοκράτες.

Διαφέρουμε πολιτιστικά, γιατίστην κοιτίδα των γερμανικών φυλών δεν έφτασε ποτέ ούτε ο ελληνικός, ούτεο ελληνορωμαϊκός, ούτε ο βυζαντινοχριστιανικός πολιτισμός.

Διαφέρουμε θρησκευτικά, κιαυτή είναι μια διάσταση που πρέπει να την αναλύσουμε ξανά εμείς στηνΑριστερά.

Αγανακτούμε περισσότερο απότον καθένα για τη "συνωμοτική" λήψη των αποφάσεων στην ΕΟΚ και την πλήρηαπαξίωση των δημοκρατικών θεσμών, αφού η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της δημοκρατίας,ενώ η ιστορία της Δυτικής Ευρώπης είναι βασικά ιστορία δουλοπαροικίας.

Είμαστε η μόνη χώρα της ΕΟΚπου απειλούνται τα σύνορα της, χωρίς η ΕΟΚ να τα εγγυάται (Ίμια), ούτεκαν να μας υποστηρίζει. Αντιθέτως, συζητεί την ένταξη της Τουρκίας μετο 40% της Κύπρου υπό κατοχή.

Τέλος, είμαστε ο μόνος λαόςπου δεν πείστηκε από τη νατοϊκή "πλύση εγκεφάλου" για τα προπέρσινα εγκλήματαστη Γιουγκοσλαβία, που υποστήριξαν πλήρως και με υπογραφές τους όλες οικυβερνήσεις της ΕΟΚ.

Επομένως οι προϋποθέσειςκαι οι διαθέσεις για ένα ελληνικό Κίνημα κατά της ΕΟΚ υπάρχουνπερισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Αυτό που δεν υπήρξε μέχρι τώρα είναι ηπολιτική πρωτοβουλία για ένα τέτοιο Κίνημα, κυρίως γιατί οι κυρίαρχεςπολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και η αστική τάξη είναι τόσο ξενόδουλεςόσο πουθενά. Σε άλλες χώρες υπάρχουν μερίδες της αστικής τάξης που είναιεθνικές και, μαζί με άλλες κοινωνικές δυνάμεις, στηρίζουν το αίτημα τηςαποχώρησης.

Ας τελειώνουμε μ' αυτή τη μυθολογία του εκφοβισμού. Αν δεν ήμασταν στην ΕΟΚ, θα ήμασταν καλύτερα. Η Αλβανία και η Βουλγαρία έφτασαν στη σημερινή κατάσταση, όχι γιατί δεν ήταν στην ΕΟΚ, αλλά γιατί απέτυχαν ιστορικά τα προηγούμενα καθεστώτα τους και, κυρίως, γιατί (μετά την κατάρρευση αυτών) εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στην ΕΟΚ και τις ΗΠΑ.

Τι έπαθε η Νορβηγία που έμεινεέξω από την ΕΟΚ; Είναι η μόνη χώρα της Σκανδιναβίας που αναπτύσσεται. Αντιθέτως,στη Σουηδία και την Αυστρία, από τη στιγμή που μπήκαν στην ΕΟΚ, άρχισανκαι οξύνονται διαρκώς τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα (και ο Χάϊντερδημιούργημα τους).

Η μυθολογία επεκτείνεταικαι στη θεωρία ότι πρέπει να αγωνιστούμε μέσα στην ΕΟΚ, για να τη βελτιώσουμεή, ακόμη, να τη μετατρέψουμε σε σοσιαλιστική (!). θέση μας είναι ότι ηΕΟΚ μόνο χειρότερη θα γίνεται και το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναιμία-μία χώρα ν' αποχωρεί απ' αυτήν.

Η αμφιβολία των καλοπροαίρετων πολιτών που προαναφέρατε οφείλεται στη σύγχυση που προκαλούν τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ (και όλες οι ελίτ) και στην απουσία ενημέρωσης και ολοκληρωμένου αντίλογου, που βεβαίως δεν μπορεί να αρθρώσει ο μεμονωμένος πολίτης. Γι' αυτό και η ανάγκη πολιτικής έκφρασης των αντιΕΟΚικών διαθέσεων.

Η κακοδαιμονία της Ελλάδας σ όλη τη νεώτερη ιστορία της είναι η πολιτική της εξάρτηση από ξένες δυνάμεις. Κι αυτό δεν αφορά μόνο το συντηρητικό χώρο. Σ' σ ολόκληρη την ιστορία της ελληνικής Αριστεράς υπάρχει μια συνεχής διαπάλη ανάμεσα στις δυνάμεις της εξάρτησης και της απελευθέρωσης απ' αυτήν, ανάμεσα σ' αυτούς που πιστεύουν σ' ό,τι λένε και σ' άλλους που χρησιμοποιούν την ιδεολογία ως άλλοθι. Ένα μεγάλο μέρος της νέας Αριστεράς (ΠΑΣΟΚ) αλλοτριώθηκε από την εξουσία και πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ένα μεγάλο μέρος της παραδοσιακής Αριστεράς, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, βρήκε νέο προστάτη στο πρόσωπο της ΕΟΚ, με το αζημίωτο βέβαια ’λλες δυνάμεις, κυρίως της "ανανεωτικής" Αριστεράς, αν και δεν έχουν πουλήσει την ψυχή τους, κάτω από το βάρος της διάψευσης των προσδοκιών και της ιδεολογικής κυριαρχίας της Νέας Τάξης, δεν στηρίζουν το αίτημα της αποχώρησης σήμερα, θα το κάνουν, ελπίζουμε, αύριο.

Το ΚΚΕ πέρασε από διάφορεςφάσεις στο θέμα της ΕΟΚ, αλλά τώρα υποστηρίζει την αποδέσμευση. Τέλος,στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά υπάρχουν δυνάμεις (και το ΑΣΚΕ σ' αυτές)που διατυπώνουν καθαρά το αίτημα της αποχώρησης, αλλά δεν προχωρούν πέρααπό την καταγγελία, τη γενικότητα και την κομματική έκφραση. Δεν λειτουργούνστην κατεύθυνση δημιουργίας Κινήματος.

Αυτές είναι οι δικές μας εκτιμήσεις. Ο καθένας, βέβαια, δικαιούται να δίνει τις δικές του απαντήσεις. Το ζητούμενο, πάντως, για όλη την Αριστερά είναι ν' αντιληφθεί ότι ο ιστορικός της ρόλος δεν είναι στο περιθώριο. Ειδικά η ένταξη στην ΕΟΚ, δηλαδή ο τρόπος ένταξης μας στο καπιταλιστικό σύστημα με τη χειρότερη μορφή σήμερα στη φάση της παγκοσμιοποίησης, είναι το ζήτημα στο οποίο η Αριστερά χαρακτηρίζεται και κρίνεται, αφού η αστική τάξη στην Ελλάδα ήταν πάντα (επαναλαμβάνουμε) εμπορομεσιτική και δεν πρόκειται να αλλάξει.

Πρώτα απ' όλα πρέπει να συσπειρωθούν όλοι όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από την ΕΟΚ. Οργανώσεις πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές κλπ, μεμονωμένοι πολίτες. Ο στόχος δεν είναι να προστεθούν οι αριθμοί 3-4 οργανώσεων, αλλά η ανάπτυξη Κινήματος, που θα περιλαμβάνει όλες τις κοινωνικές κατηγορίες που καταστρέφονται από την ΕΟΚ, δηλαδή τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Το Κίνημα πρέπει να λειτουργεί χωρίς κομματικές ταμπέλες ή σκοπιμότητες. Τα κόμματα μπορούν να λειτουργούν παράλληλα και αυτόνομα.

(Από τη συσπείρωση αυτή,φυσικά, αποκλείεται η ακροδεξιά, που αποτελεί τη βολική αντιπολίτευσητης ΕΟΚ. Ο ρόλος της είναι να υιοθετεί ιδέες και αιτήματα για να τα αποδυναμώνει,με τη βοήθεια των ΜΜΕ. Το 1974 η χούντα με κορώνες πατριωτισμού πούλησετην Κύπρο).

Μέσα από εκδηλώσεις, διανομήεντύπων, δημοσιεύσεις, συνεντεύξεις κλπ, πρέπει να αποκαλυφθούν όλεςοι τραγικές συνέπειες της ένταξης τόσο σε γενικό επίπεδο όσο και σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Στην πλύση εγκεφάλου ότι "η ΕΟΚ είναιμονόδρομος", "η ΕΟΚ μας δίνει λεφτά", "η ΕΟΚ μας προστατεύει" κλπ, νααντιπαρατεθεί η θέση "έξω από την ΕΟΚ" και ν' αρχίσει να συνειδητοποιείταιως αναγκαίος και εφικτός στόχος.

Μέσα από τα μαζικά κινήματα,πέρα από την ευθύνη της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, πρέπει να αναδεικνύεταιη ευθύνη της ΕΟΚ για τα ογκούμενα προβλήματα, γιατί αυτή αποφασίζει γιατην τύχη μας.

Πολύτιμη θα είναι η επαφήκαι αλληλεγγύη με τα προοδευτικά αντιΕΟΚικά κινήματα άλλων χωρών της ΕΟΚ,καθώς και με αντίστοιχες δυνάμεις στα Βαλκάνια. Τέλος κρίνουμε σκόπιμεςδύο διευκρινήσεις:

• Η αποχώρησηαπό την ΕΟΚ δεν σημαίνει διακοπή των σχέσεων μαζί της, αλλά την αποκατάστασηνέων σχέσεων στη βάση της αυτονομίας και του αμοιβαίου συμφέροντος.

- Πριντην ένταξη στην ΕΟΚ η κατάσταση δεν ήταν ιδανική, ούτε θα λυθούν ως διαμαγείας όλα τα προβλήματα μας με την αποχώρηση. Αλλά ο ίδιος ο αγώναςγια την αποχώρηση και πολύ περισσότερο η επιτυχία του στόχου δημιουργείπολύ καλύτερες προϋποθέσεις για την παραπέρα πορεία, που, κατά τη γνώμητου ΑΣΚΕ, πρέπει να είναι σοσιαλιστική.

Ο καθένας, βέβαια, έχει τιςαπόψεις του και η πορεία θα αποφασίζεται από τον ελληνικό λαό με πλήρησεβασμό στους κανόνες της δημοκρατίας.