ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Πρώτη Τετραετία

Όταν το 1996 προωθήθηκε ο εκλεκτός του κεφαλαίου και των ξένων Σημίτης ως πρωθυπουργός, όλο το σύστημα εξουσίας τον στήριξε, προβάλλοντας την εικόνα ενός σοβαρού και αποφασιστικού "ευρωπαίου" πολιτικού, που θα έβαζε τη χώρα "στα σαλόνια της Ευρώπης", χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος.

Στην τετραετία 1996-2000 η μόνη πολιτική που εφάρμοσε με συνέπεια ήταν η υπαγωγή της χώρας στην ΟΝΕ, που προκάλεσε μία άνευ προηγουμένου αναδιανομή πλούτου υπέρ του κεφαλαίου και εις βάρος των υπολοίπων (πάγωμα μισθών, επιτόκια κάτω του πληθωρισμού, αύξηση φορολογίας, χρηματιστήριο, περικοπή κοινωνικών δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων κ.λ.π.).

Στα εθνικά θέματα εφάρμοσε το δόγμα "ό,τι πουν οι ξένοι" με τους καταστροφικούς για τη χώρα χειρισμούς με τα Ιμια ("ευχαριστώ τις ΗΠΑ"), τους S-300,την υπόθεση Οτσαλάν, τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, την ενδοτική στάση για το Αιγαίο και την Κύπρο. Στην Παιδεία εφάρμοσε το σχέδιο του ΟΟΣΑ για ταξική εκπαίδευση και υποβάθμιση κυρίως της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Στο διάστημα αυτό η διαφθορά και η σήψη στη δημόσια ζωή (διαπλοκή το βάφτισαν) ξεπέρασε κάθε όριο.

Όμως Επανεξελέγη

Παρ' όλ' αυτά, επανεξελέγη στις εκλογές του 2000 με οριακή πλειοψηφία, στηριζόμενος και πάλι από τους ίδιους μηχανισμούς (ΜΜΕ, διαπλεκόμενους, πρεσβείες κ.λ.π.), που προσδοκούσαν ότι είναι ικανός να περάσει τα επιδιωκόμενα από το κεφάλαιο και τους ξένους μέτρα (εργασιακές σχέσεις, τρομονόμος, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, ισχυροποίηση τραπεζικού-χρηματιστικού τομέα, Αιγαίο, Κύπρος, Βαλκάνια) χωρίς σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις, όπως και κατά την πρώτη τετραετία.

Ξεκίνησε με τις ταυτότητες, ένα θέμα που δεν υπήρχε εμφανής λόγος να ανακινήσει παρά μόνο για επίδειξη δύναμης. Οι πρώτες αντιδράσεις φάνηκαν με τις λαοσυνάξεις, που συσπείρωσαν και πολλούς που δεν ήταν θρησκευόμενοι και ελπίσανε ότι ο Χριστόδουλος είχε πρόθεση να αντιτεθεί στην πράξη στο Σημίτη.

Ακολούθησε το εργασιακό, το οποίο, όμως, υποχρεώθηκε ν' αλλάξει άρδην από το αρχικό σχέδιο μετά τις, έστω και μικρής κλίμακας, κινητοποιήσεις των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να είναι ανεπιθύμητο από τους εργοδότες.

Το ασφαλιστικό, που αφορά το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας, επιχείρησε να το περάσει με τον ίδιο αυταρχικό και αλαζονικό τρόπο που περνούσε τα μέτρα της προηγούμενης τετραετίας. Και ξεσηκώθηκαν οι πάντες. Εκεί φάνηκε ανάγλυφα το μικρό πολιτικό ανάστημα του Σημίτη και όσων άλλων κυβερνούν αυτό τον τόπο. Όταν διαπίστωσαν ότι δεν είχαν την βοήθεια των προστατών τους και έπρεπε μόνοι τους πια ν' αποφασίσουν και όχι μόνο να εκτελούν τις εντολές τους.

Πανικόβλητοι

Πανικόβλητοι πήραν πίσω τα μέτρα. Ο "σοβαρός" και "ευρωπαίος" Σημίτης μεταβλήθηκε σε μαινόμενο... αντιδεξιό για καμιά δεκαριά μέρες. Και μετά από μία δημοσκόπηση, όπου το ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης ήταν πίσω από τη ΝΔ και τον Καραμανλή, αντίστοιχα, βρέθηκαν σε πλήρη σύγχυση, συνειδητοποιώντας ότι θα χάσουν. Ο Σημίτης με συμβουλάτορες τους Πανταγιάδες και τους "ντερμπεντέρηδες" αποφάσισε ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με… συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβρη, ομολογώντας έτσι ξαφνικά ότι αμφισβητείται.

Έτσι ανέβαλε για δεύτερη φορά το ταξίδι του στην Κίνα, που αποτελεί προσβολή και μάλιστα αναιτιολόγητη προς τη δεύτερη σε δύναμη χώρα του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κινέζος πρωθυπουργός αρνήθηκε να μιλήσει με το Σημίτη τηλεφωνικά μετά την ακύρωση της επίσκεψης.

Το τραγικό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω δραματικών εξελίξεων στην περιοχή μας, που προκαλούν σοβαρές ανησυχίες, επειδή δεν υπάρχει ούτε κυβέρνηση , ούτε πολιτική που να διασφαλίζει τα συμφέροντα της Ελλάδας.

Ο Σημίτης απ' την αρχή προσπάθησε να έχει υπό τον πλήρη έλεγχό του το ΠΑΣΟΚ για να περάσει τον "εκσυγχρονισμό" που σχεδιάζει μ' ένα κλειστό επιτελείο, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να συμβιβάζεται με τα άλλα ηγετικά στελέχη που εκπροσωπούν άλλα κέντρα συμφερόντων. Όμως για να κερδίζει εκλογές χρειάζεται εκών-άκων το τύποις ενιαίο ΠΑΣΟΚ παρά την επιθυμία διαφόρων βιαστικών "εκσυγχρονιστών", που θέλουν να το μεταβάλουν σε αμιγώς σημιτικό.

Χαμένος Ο Σημίτης Και Το ΠΑΣΟΚ

Βλέποντας λοιπόν ο Σημίτης ότι έχει χάσει τα ερείσματά του στους προστάτες και στην κοινωνία, επιχειρεί με το φόβητρο της απώλειας της εξουσίας να εκβιάσει την στήριξή του από τα ηγετικά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη. Το πρόβλημα του Σημίτη, φυσικά, δε λύνεται έτσι. Ο ίδιος και ο «εκσυγχρονισμός» του αναίρεσαν το μύθο του προοδευτικού ηγέτη και κόμματος, που πάνω σ' αυτόν βασίσθηκε η ισοπέδωση της κοινωνίας, της οικονομίας και της χώρας, που σχεδίασαν οι αρχιτέκτονες της παγκοσμιοποίησης για την Ελλάδα και αλλού.

Για να είναι λοιπόν χρήσιμος στους προστάτες θα πρέπει να αποδείξει ξανά ότι είναι αποτελεσματικός π.χ. να περάσει το ασφαλιστικό όπως το είχε αρχικά προτείνει, πράγμα φυσικά αδύνατο. Αυτό θα προϋπέθετε τη λαϊκή ανοχή, που την έχει οριστικά χάσει και δεν πρόκειται να την επανακτήσει ούτε και αν εκλεγεί παμψηφεί στο συνέδριο.

’λλη Ηγεσία Ή Πρόωρες Εκλογές;

Το ίδιο πρόβλημα θ' αντιμετωπίσει το ΠΑΣΟΚ, τώρα, ως κυβερνητικό κόμμα με άλλη ηγεσία, επειδή θα πρέπει τα ηγετικά στελέχη που μιλούν για άλλη πολιτική (φιλολαϊκή κ.λ.π.) να την… εφαρμόσουν κιόλας οι ίδιοι αντί του Σημίτη. Να πάνε δηλ. κόντρα στους προστάτες τους. Δε φαίνεται κανείς τους διατεθειμένος ν' αναλάβει… τέτοιο κόστος. Θα περιμένουν εκ του ασφαλούς, όταν περάσουν στην αντιπολίτευση. Αυτό φυσικά το γνωρίζει ο Σημίτης και εκβιάζει τη στήριξή του.

Η αποτροπή των πρόωρων εκλογών δεν μπορεί να βασισθεί μόνο στη "βελτίωση" της λεγόμενης επικοινωνιακής πολιτικής (δηλ. της προπαγάνδας), όση στήριξη κι αν έχει ο Σημίτης από "δημοσκοπήσεις" φίλιων ΜΜΕ. Τα προβλήματα πυκνώνουν και οι εντυπώσεις των γκάλοπ είναι εφήμερες. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, κάποια στιγμή να προσεύχονται όλοι στο ΠΑΣΟΚ να ζητήσει εκλογές η ΝΔ , έστω και... ο Μητσοτάκης.