ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό, κρίθηκε, όπως γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο της "Ε", πως έπρεπε να παραμείνουν ως είχαν. Να δοθεί μια νέα προθεσμία ώστε να επιχειρηθεί άλλη μια προσπάθεια για προώθηση ζητημάτων για τα οποία μόνο το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να έχει κάποιες ελπίδες επιτυχίας, αφού, βέβαια, οι διάφοροι διαμορφωτές, εντόπιοι και ξένοι, εξασφάλισαν νέα κέρδη, καλύτερες θέσεις, ισχυρότερες δεσμεύσεις.

Έτσι, μέσω της συνεδρολογίας αλλά και του ίδιου του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, μέσω των διαφόρων "δημοσκοπήσεων" που παρουσίασαν πιο θετική εικόνα για τον κ. Σημίτη και, κυρίως, μέσω των Μ.Μ.Ε. (ιδιαίτερα των ευνοημένων από τα "πακέτα" και τις πολιτικές και κυβερνητικές καρέκλες) δίνεται ήδη η εντύπωση ότι η κατάσταση παραμένει ως είχε, παρά τα όποια προβλήματα.

Εννοείται ότι τίποτα δεν άλλαξε με το συνέδριο ούτε και με τον ανασχηματισμό, εκτός ίσως από την αποδυνάμωση του ’κη, λόγω όμως των δικών του αδυναμιών, που τώρα φάνηκαν εξόφθαλμα. Επιχειρείται ήδη η επιτάχυνση των "διαρκών" (!) ιδιωτικοποιήσεων (παρά το διαρκές φιάσκο με την "Ολυμπιακή" και τις αντιδράσεις για ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.), η προετοιμασία για τις νέες ρυθμίσεις τρομονόμων, κατά τις επιταγές των ΗΠΑ και της (δημοκρατικής?) ΕΟΚ, η προώθηση των ρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό και μάλιστα με "πρωτοβουλία" του εργατοπατέρα - "υφυπουργούλη".

Όμως, παρά τη γενική, σχεδόν, στήριξη, άμεση ή έμμεση, τίποτα ουσιαστικά δεν προχωράει. Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε, τώρα που κανένας πια δεν τρέφει αυταπάτες για το ρόλο της κυβερνήσης. Όλα τα προηγούμενα προβλήματα εντείνονται και διαρκώς ανακύπτουν νέα.

Οι αντιθέσεις στο ΠΑΣΟΚ γίνονται εντονότερες

Επιδιώχτηκε με το συνέδριο και τον ανασχηματισμό να φανεί ότι ενδυναμώθηκε ο K. Σημίτης και το αποτέλεσμα ήταν να αναδειχθεί εντονότερα η πλήρης αδυναμία του. Συμβουλεύει και κανείς δεν ακούει. Προεδρεύει και την ίδια στιγμή αυτοαναιρείται. Συντονίζει την υλοποίηση του "οράματος" "Αθήνα 2004" και ταυτόχρονα αναζωπυρώνει τις απορρυθμίσεις της προσπάθειάς τους.

Η "ισχυροποίησή" του όμως ήταν συνάρτηση της προώθησης άλλων σε υπεύθυνες θέσεις, με αυτόνομη δράση, και ιδιαίτερα του Κ. Λαλιώτη, εκλεκτού πολλών, ιδιαίτερα του Δ.Ο. Λαμπράκη. Το αποτέλεσμα είναι τα συμβαίνοντα στο ΠΑΣΟΚ να υπάγονται αυτοδίκαια στη δικαιοδοσία των θεατρικών επιθεωρήσεων (οι γελοιογράφοι δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα) ή της παθολογίας? Το ΠΑΣΟΚ "χορεύει ροκ" ή "γλυκό βαλσάκι" (!) και οι ανταλλασσόμενοι χαρακτηρισμοί παραβιάζουν πλέον τα ίδια τα πασοκικά όρια. (Κανένας, φυσικά, δεν είναι διατεθειμένος να ανεχτεί πρωτοκαθεδρία Λαλιώτη). Αποδείξεις και όχι ενδείξεις για την προϊούσα σήψη, αλλά και την εκτράχυνση στον αγώνα των συμφερόντων και της διαδοχής. Όσοι, πάλι, διαμαρτύρονται για τα συμβαίνοντα ή "αντιδρούν" στη θρασύτητα ρυθμίσεων, όπως π.χ. για τους αιγιαλούς ή στην τραγωδία, όπως εξελίσσεται, των Ολυμπιακών του 2004, αυτογελοιοποιούνται την ίδια στιγμή που σοβαρολογούσαν, τάχα. Απόδειξη, όχι ένδειξη, της εξάντλησης των ορίων αποτελεσματικότητας του ΠΑΣΟΚ.

Κίνδυνοι από την αντίληψη της πάση θυσία παραμονής στην εξουσία.

Στο ΠΑΣΟΚ, τον τελευταίο καιρό, παρουσιάζεται μια νέα αντίληψη, που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Τα πάντα δρομολογούνται, ή δε δρομολογούνται, με μοναδικό στόχο την επανεκλογή τους ή, πιο βραχυπρόθεσμα, την επιτυχία τους στις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές. Η λύση προβλημάτων, ή η μη λύση, γίνεται αντιληπτή μόνο ως συνάρτηση της εκλογικής επιτυχίας και όχι ως σκοπός της εκάστοτε κυβέρνησης. Το πού μια τέτοια αντίληψη μπορεί να οδηγήσει δημιουργεί ήδη πολλές ανησυχίες. Και είναι το μικρότερο κακό να προετοιμάζονται με νέο εκλογικό νόμο ( που θα ισχύσει αναγκαστικά στις μεθεπόμενες εκλογές, λόγω της συνταγματικής νέας πρόβλεψης) για ιταλοποίηση της πολιτικής με αφορμή την προεδρική εκλογή του 2005 και τον ενδεχόμενο σχηματισμό συμμαχικών "αριστερών" κυβερνήσεων, αφού θα εμποδισθεί να επιτύχει, τότε, αυτοδυναμία η Ν. Δ.

Η ανάπτυξη σχέσεων φιλίας ή έχθρας με τα άλλα κόμματα.

’ρχισε ήδη η προετοιμασία. Η επίθεση φιλίας προς ΚΚΕ, ΣΥΝ και Αβραμόπουλο στόχο έχει τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για το ΠΑΣΟΚ εν όψει του β' γύρου των δημοτικών - νομαρχιακών εκλογών, όπως και της αίσθησης ότι ανακτά την πολιτική πρωτοβουλία, πέραν των πιο μεσοπρόθεσμων σχεδιασμών. Η ανταπόκριση, βέβαια, δεν ήταν ?ενθουσιώδης. Το Κ.Κ.Ε. την αντιμετώπισε με ευγενική ειρωνεία. Ο ΣΥΝ, ως συνήθως, ανταποκρίθηκε με χαρά σε μια ενδεχόμενη κεντρική συμμετοχή σε εξουσία, όμως έχει πλέον αρκετή πείρα ανάλογων πασοκικών "ανοιγμάτων", ώστε μόνο οι Κύρκος, Δαμανάκη, Μπίστης και η παρέα τους δε συγκράτησαν τις επευφημίες. Ο Αβραμόπουλος εύχεται να μπορεί να αποτελέσει μπαλαντέρ και να χρησιμοποιηθεί όπως απαιτήσουν οι περιστάσεις, όμως λόγω αυτοκρατορικών φιλοδοξιών ήταν πιο συγκρατημένος. Ο Τσοβόλας, φυσικά, δεν έγινε δέκτης τέτοιων κρούσεων και δικαίως ανησυχεί, μετά και την αποτυχία των δικών του προσπαθειών προς ΣΥΝ - Κ.Κ.Ε.

Από την άλλη ξεκίνησε και η επίθεση έχθρας (!) προς τη Ν.Δ. με τους γνωστούς ρυθμούς ροκ", μπροστά στη διαμορφούμενη πεποίθηση για έλλειψη διαφορών ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Είναι φανερό, όμως, πως μια τέτοια επιχείρηση μόνο μειδιάματα προκαλεί, εκτός ίσως από την ανύψωση ηθικού στα κρατικοδίαιτα στελέχη, κάτι που ως στόχος δεν είναι αμελητέος. Από την πλευρά της η Ν.Δ. μάλλον ευνοείται από μια τέτοια τακτική, ιδιαίτερα όταν ο κ. Λαλιώτης θα εμφανίζεται ως ο ρομφαιοφόρος της πατάξης ?της διαφθοράς.

Τα πραγματικά προβλήματα όμως δεν επιτρέπουν μακροημέρευση

Τα θεμέλια του πολιτικού οικοδομήματος όμως τρίζουν πλέον. Οι αγρότες ξεσηκώνονται πραγματικά και, πιο ώριμοι τώρα, είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν Ν.Δ. και Κ.Κ.Ε να τους ελέγξουν για την προώθηση των σχεδίων τους. Η λαίλαπα που θα ξεσπάσει με την είσοδο του ΕΥΡΩ πλησιάζει. Και το δράμα της "Αθήνα 2004" θα αποτελέσει σύντομα την περίληψη των προβλημάτων, οπότε οι δοκιμαστικές "ανοησίες" της Επιτρόπου μας για τη νέα επίσημη γλώσσα (!) θα φαίνονται απλά πταίσματα.

’ρθρο του μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Σήφη Στενού με παραπλήσιο περιεχόμενο και τίτλο "Προσκαιρη και προβληματική η "επικράτηση" Σημίτη δημοσιεύεται στο τεύχος 32 του περιοδικού "’ρδην" - Νοέμβρης 2001.