ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τον πόλεμο στο Ιράκ φάνηκε η εγγενής αδυναμία της ΕΕ για κοινή εξωτερική πολιτική. Όμως επιχειρήθηκε να γεφυρωθούν οι αντιθέσεις με τους εισβολείς, ύστερα από παζάρια Γαλλίας, Γερμανίας, Βρετανίας και Ισπανίας, και να νομιμοποιηθεί όλη η πολιτική του αίματος των ΗΠΑ και Αγγλίας. Ο προεδρεύων της ΕΕ Κώστας Σημίτης στην ’τυπη Σύνοδο Κορυφής αρνήθηκε επίμονα να φέρει στο τραπέζι το θέμα του Ιράκ. Φοβόταν ότι θα υπήρχαν διαφωνίες, που θα χαλούσαν τις εντυπώσεις από τις φιέστες και τις τελετές. Κυρίως φοβόταν μην αναγκαστεί να πάρει θέση, η οποία θα είχε επιπτώσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Αποτέλεσμα ήταν να συγκροτηθεί μια "παρασύνοδος" η οποία συγκέντρωσε το ενδιαφέρον και συζητούσε το θέμα του Ιράκ, το ρόλο του ΟΗΕ και της ΕΕ και τη στάση των Ευρωπαίων . Σ' αυτήν οι Μπλέρ-Αθνάρ αναγνωρίσθηκαν απ' όλη την ΕΕ ως "Σύμμαχοι" και όχι δύναμη εισβολής,

ευλογήθηκαν οι ενέργειες τους και δεν υπήρξε καμία καταδίκη του πολέμου, αλλά και των απειλών των ΗΠΑ προς τη Συρία και το Ιράν. Οι Σιράκ-Σρέντερ ικανοποιήθηκαν, διότι ο ΟΗΕ και ΕΕ αποκτούσαν ρόλους, που ενίσχυαν τις ελπίδες τους για τα οικονομικά οφέλη από τον πόλεμο, αναγνωρίζοντας την αρχηγία των ΗΠΑ στη "Συμμαχία". Οι τέσσερις αρχηγοί εκπόνησαν κείμενο και επέβαλλαν στο Σημίτη να το εμφανίσει ως θέση της ΕΕ. Έτσι η πολιτική απάτη της εμφάνισης αυτού του κειμένου ως κοινή θέση των Ευρωπαίων ουσιαστικά αποδεικνύει την εθελοδουλία της ΕΕ στις ΗΠΑ, αφού το κείμενο συνέταξε κατά κύριο λόγο ο αλαζονικός και προσβλητικός στο ύφος Τόνι Μπλερ, μετά από επαφές με τις ΗΠΑ. Ακόμη και συνέντευξη τύπου αρνήθηκε να δώσει και να φωτογραφηθεί με τους άλλους ηγέτες στην αναμνηστική φωτογραφία. Οι Σημίτης - Παπανδρέου οδήγησαν την Ελληνική Προεδρία σε πολιτικό αυτοεξευτελισμό, υπογράφοντας, ως καλοί υπάλληλοι, ένα κείμενο που ικανοποιούσε τον Μπους και αντίθετο με τις θέσεις που είχε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση.