ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η κυβέρνηση Μπους, την επόμενη μέρα της επανεκλογής της και πριν καν ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων(!!), στις 4/11/2004, αναγνώρισε το κράτος των Σκοπίων με το ψευδώνυμο «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αφού την προηγουμένη είχε εισπράξει ένα μεγάλο μέρος από τις ψήφους της ελληνικής ομογένειας. Αν τις εκλογές κέρδιζε το Δημοκρατικό Κόμμα, δε θα ήταν καλύτερα τα πράγματα (ο Σόρος ήταν από τους ισχυρότερους χρηματοδότες του Κέρι).

Η αμερικανική αναγνώριση ήταν ένα καθαρό πραξικόπημα, αφού υποτίθεται ότι στα πλαίσια του ΟΗΕ συνεχιζόταν η συζήτηση μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων για την αναζήτηση κοινά αποδεκτής λύσης. Αυτή η διαδικασία επιβλήθηκε από την Ενδιάμεση Συμφωνία, στην οποία οδηγήθηκαν οι δύο κυβερνήσεις ύστερα από απαίτηση των ίδιων των Αμερικανών (με προφανή σκοπό να απαλλάξουν το προτεκτοράτο τους από το ελληνικό εμπάργκο)! Το επιχείρημα ότι έσπευσαν να προλάβουν το δημοψήφισμα, με το οποίο κινδύνευαν να ακυρωθούν ευνοϊκές για τους Αλβανούς διοικητικές μεταβολές, που (υποτίθεται) θα συνέβαλαν στην εξομάλυνση της εσωτερικής κατάστασης, κανείς δεν το πήρε στα σοβαρά. Οι διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, ότι η αναγνώριση δεν ενισχύει τις επεκτατικές επιδιώξεις των Σκοπιανών, είναι επίσης αστείες, αφού την ίδια στιγμή οι χάρτες στα σχολεία του κρατιδίου δείχνουν τα σύνορά του στη Χαλκιδική και στον Όλυμπο!

Η υποκρισία των Αμερικανών φάνηκε καθαρά με την αποκάλυψη από την «Ελευθεροτυπία» στις 30/11/2004 ότι επίσημο εγχειρίδιο του αμερικανικού Πενταγώνου (με το οποίο εκπαίδευε πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Καναδά και της Αυστραλίας από το 1999) όχι μόνο συμμερίζεται πλήρως την πλαστογράφηση της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας που επιχειρούν οι Σκοπιανοί, αλλά περιείχε και χάρτη, όπου η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική και όλη η περιοχή από την Καστοριά μέχρι την Καβάλα χαρακτηρίζονται ως κατεχόμενη (occupied) Μακεδονία!!! (ο χάρτης αποσύρθηκε μόλις το Σεπτέμβριο του 2004, ύστερα από παρέμβαση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών).

Η απόφαση, λοιπόν, της 4/11/2004 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. ’λλωστε, επανειλημμένα οι ΗΠΑ είχαν κάνει σαφείς και επισήμως τις προθέσεις τους. Τον Ιούνιο του 2003 συνυπέγραψαν με το κράτος των Σκοπίων διμερή συμφωνία για τη μη παραπομπή Αμερικανών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, χρησιμοποιώντας το ίδιο απαράδεκτο ψευδώνυμο. Το ίδιο έκαναν τρεις βδομάδες πριν την επίσημη αναγνώριση (11/10/2004), όταν ο υπουργός ’μυνας των ΗΠΑ Ράμσφελντ υπέγραψε αμυντική συμφωνία με το κράτος των Σκοπίων. Κανείς, λοιπόν, στην Ελλάδα δεν μπορεί να δικαιολογείται ότι αιφνιδιάστηκε και πρώτη απ’ όλους η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως επίσης κανείς δε δικαιούται να έχει αυταπάτες για τις προθέσεις των Δυτικών μας συμμάχων και να εναποθέτει ελπίδες σ’ αυτούς.

Κλίμα αποδοχής από την ελληνική πολιτική ηγεσία

Κι όμως, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, υπακούοντας στις οδηγίες των Δυτικών προστατών τους, ανέλαβαν να πείσουν τα μέλη τους και τους οπαδούς τους ότι η απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992 πρέπει ν’ αλλάξει και να γίνει αποδεκτή η χρήση του ονόματος της Μακεδονίας. Το ΚΚΕ δεν είχε ποτέ αντίρρηση, αφού ακόμη και τώρα θεωρεί ότι πρέπει να ευθυγραμμίζεται με τη θέση που είχε πάρει η Κομιντέρν πριν δεκαετίες! (το ίδιο και μικρότερες οργανώσεις που προέρχονται από διασπάσεις του ΚΚΕ). Οι «πατριώτες» κύριοι Σαμαράς και Τσοβόλας (που θα ήταν παρών σ’ όλους τους αγώνες, παρά τη διάλυση του ΔΗΚΚΙ) κατάπιαν πάλι τη γλώσσα τους (όπως και τον Απρίλιο κατά το δημοψήφισμα στην Κύπρο για το σχέδιο Ανάν), αναμένοντας ως άσωτοι υιοί να ολοκληρωθεί η άφεση των αμαρτιών τους.

Η ακροδεξιά των κ.κ. Καρατζαφέρη και σία προσφέρει τις υπηρεσίες της (όπως παντού και πάντα στην Ευρώπη), υποστηρίζοντας υποκριτικά πατριωτικές θέσεις, για να διευκολύνει όσους ασκούν την εξουσία να τις δυσφημίζουν. Τα κανάλια τις πρώτες μέρες φιλοξενούσαν εργολαβικά τα παπαγαλάκια των Αμερικανών, τύπου Δαμανάκη, που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η Μακεδονία δεν είναι αυτή που όλοι ξέρουμε. Τώρα πήραν γραμμή να αποσιωπήσουν το θέμα, να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι το θέμα του ονόματος δεν είναι κάτι σημαντικό, για να ασχολείται κανείς συνέχεια μαζί του. Θα επανέλθουν, όταν οι εγκάθετοι των Αμερικανών και των Ευρωπαίων στην Ελλάδα αποφασίσουν ότι ήρθε η στιγμή να υπογράψουν την αναγνώριση κάποιας Μακεδονίας, έξω από τα σύνορά μας. Οι Έλληνες επιχειρηματίες, επίσης, που έχουν κάνει επικερδείς επενδύσεις στα Σκόπια (η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε επενδύσεις στο κράτος αυτό), είναι και θα είναι μαζί τους. Όπως πάντα, λειτουργούν με κριτήριο το βραχυπρόθεσμο κέρδος τους. Δεν ενδιαφέρονται που η πολιτική αυτή οδηγεί εκ του ασφαλούς σε κρίση, που θα τους αναγκάσει να αποσυρθούν από το γειτονικό κράτος. Ούτε διδάχτηκαν από τη διάψευση των προσδοκιών τους ότι ο έλεγχος της οικονομίας των Σκοπίων από αυτούς θα περιόριζε τις επεκτατικές διαθέσεις των Σκοπιανών.

Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι σύσσωμη η πολιτική μας ηγεσία μεθοδεύει και στο εθνικό μας ζήτημα της Μακεδονίας την υπογραφή μιας επαχθούς συμφωνίας, πιθανότατα την άνοιξη. Η αμερικανική αναγνώριση είναι ένα μέσο πίεσης και δημιουργίας τετελεσμέων προς αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι στιγμής πέτυχαν να αποθαρρύνουν κάθε κινητοποίηση πλην της ακροδεξιάς, ώστε να μπορούν να ισχυρίζονται ότι οι μόνοι που αντιδρούν είναι η μικρή και αναξιόπιστη μειοψηφία των ακροδεξιών. Όμως ακόμη και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στον τύπο φανερώνουν ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαφωνεί μαζί τους και βεβαίως δεν έκανε το χατήρι του κ. Μητσοτάκη να ξεχάσει το όνομα, παρότι πέρασαν 10 χρόνια! Αυτή η πλειοψηφία πρέπει δυναμικά να εκφραστεί το συντομότερο δυνατό, για να μη μεγαλώσουμε ένα ακόμα πρόβλημα στα βόρεια σύνορά μας.