ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι εκλογές έφτασαν, έστω και καθυστερημένα, και, όπως ήταν αναμενόμενο, μονοπωλούν το ενδιαφέρον του κόσμου, με τον καταιγισμό προπαγάνδας, υπερτονισμού ασημαντοτήτων, προβολής «αντιθέσεων» και διπολικών διλημμάτων, απωθώντας στο περιθώριο ή τη σιωπή τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, προβλήματα σχεδόν επιβίωσης.

Η προώθηση του Γ. Παπανδρέου στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ επιδεινώνει την πολιτική κατάσταση, ανεξάρτητα, μάλιστα, από το ποιοι τον επέβαλαν και από τον τρόπο με τον οποίο τον εκτόξευσαν, ζητήματα από μόνα τους πολύ σοβαρά. Πρόκειται για έναν πολιτικό, που δε διαθέτει προσωπικά χαρίσματα (το αντίθετο, μάλιστα!), την καριέρα του χειρίζονται οι Αμερικανοί σύμβουλοί του και σήμερα προωθείται από τους Αμερικανούς, σε όλες τους τις εκδοχές, και τα περισσότερα και μεγαλύτερα συγκροτήματα διαπλοκής και τους εδώ μηχανισμούς εξουσίας, για διαφορετικούς και όχι πάντα συγκλίνοντες λόγους.

Δεν έχει, φυσικά, ιδιαίτερη σημασία αν στις 8 Μαρτίου θα είναι πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου ή ο Κ. Καραμανλής, γιατί και ο Καραμανλής, παρότι αυτός διαθέτει την ικανότητα να κατανοεί και να εκφράζει πολιτικές θέσεις, απέδειξε αδιαμφισβήτητα στα χρόνια που είναι αρχηγός της ΝΔ ότι δε διαθέτει τη βούληση να διαφοροποιηθεί ούτε κατ' ελάχιστο από τον ξένο παράγοντα και τις επιταγές του. Η προώθηση, λοιπόν, του Γ. Παπανδρέου παρασύρει ολόκληρο το δικομματικό σύστημα της Ελλάδας σε μια υποτέλεια χωρίς προσχήματα και χωρίς όρια.

Η ανάδειξη του Γ. Παπανδρέου μπορεί να διευκολύνθηκε από τις εκλογικές σκοπιμότητες του ΠΑΣΟΚ και την αγωνία των μικρομεσαίων στελεχών (και όχι μόνο...) μπροστά στην απειλή απώλειας των όποιων προνομίων τους, μπορεί να στοχεύει γενικά στη διατήρηση του ελέγχου της πολιτικής μας ζωής, έχει όμως και ως συγκεκριμένο στόχο την προώθηση των αμερικανοτουρκικών συμφερόντων στην Κύπρο και το Αιγαίο. Ο κίνδυνος είναι άμεσος και η προοπτική απειλητική.

Κυπριακό και Αιγαίο

Το Κυπριακό το έχουμε αναλύσει ιδιαίτερα στο νέο τεύχος μας, το ΑΣΚΕ-3, το οποίο έχει ήδη αποσπάσει ευμενή σχόλια από πολλούς προοδευτικούς και πατριώτες Έλληνες. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι, μετά την επίσκεψη του Ρ. Ντενκτάς στην ’γκυρα στις 11/1/04, τη διαφαινόμενη αναθέρμανση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, εν όψει της δημιουργίας της μεγάλης αμερικανικής βάσης στο Ιντσιρλίκ, και του κινδύνου (για την Τουρκία) ίδρυσης κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ και την επιδίωξη ανταλλαγμάτων στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη, επιδιώκεται έναρξη νέων

συνομιλιών για τη «λύση» του Κυπριακού, με «αναφορά» στο σχέδιο Ανάν, με παραμερισμό του ΟΗΕ και άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ ως επιδιαιτητών. Εκτιμούμε όμως (και ελπίζουμε !) ότι τα νέα στοιχεία που θα προτείνουν θα είναι εκτός πάσης λογικής και εκτός πάσης εννοίας δικαίου, ώστε να είναι δύσκολο ακόμη και για τον Γ. Παπανδρέου, έστω και ως αντιπολίτευση, να τα δικαιολογήσει. Ελπίζουμε, ακόμη περισσότερο, ότι ο πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος θα συνεχίσει να αντιστέκεται στις πιέσεις που δέχεται και θα εμμείνει στις βελτιώσεις που ο ίδιος προτείνει, ώστε να μην υπάρξει συμφωνία πάνω στο σχέδιο Ανάν μέχρι 1/5/04. Η δήλωση του Κυπρίου προέδρου ότι δεν επιθυμεί την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στο Κυπριακό σημαίνει πολλά.

Στο Αιγαίο τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα, γιατί εμπλέκονται μόνο οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας και οι ΗΠΑ, άρα τα σχέδια μπορούν να προχωρήσουν ταχύτερα (βλ. σχετικό άρθρο). Οι ανησυχίες μας γίνονται μεγαλύτερες από το γεγονός ότι, πέρα από μια γενική και αόριστη δήλωση του Σημίτη ότι μέσα στο 2004 θα δοθεί λύση στα ζητήματα του Αιγαίου, ουδείς από το ΠΑΣΟΚ εξηγεί ποια λύση θα επιδιωχθεί και η «αντιπολίτευση» εξακολουθεί να μην ασχολείται με το θέμα.

Η πολιτική της υποτέλειας έχει ως απαραίτητο στοιχείο την οικονομική και κοινωνική πολιτική. Ούτε γι' αυτήν γίνεται λόγος στην «αντιπαράθεση» ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ή στις διαδικασίες «ανανέωσης» του ΠΑΣΟΚ, γιατί όλοι αυτοί έχουν εμπιστευτεί τη χάραξη της στο διευθυντήριο των Βρυξελών.

Ο γαλλογερμανικός άξονας

Η αντικατάσταση του Σημίτη είναι πλήγμα στην επιρροή που ασκεί ο γαλλογερμανικός άξονας στην Ελλάδα. Παρά το ότι ο άξονας αυτός δε διακινδυνεύει τη συμμαχία του με τους Αμερικανούς και, τελικά, ευθυγραμμίζεται πάντα μαζί τους, είναι πολύ πιθανό ο Γιωργάκης να μην κρατήσει τις ισορροπίες και να θίξει σοβαρά τα γαλλογερμανικά συμφέροντα υπέρ των αμερικανικών. Έτσι ο Σημίτης και άλλα ανώτερα στελέχη προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν και ένας τρόπος είναι η διατήρηση της πρωθυπουργίας μέχρι τις εκλογές από το Σημίτη, ώστε να μη σαρώσει ο Γιωργάκης όλη την κρατική μηχανή και τοποθετήσει ανθρώπους των Αμερικανών. Ίσως, μάλιστα, ευνοήσουν με τρόπους που αυτοί ξέρουν νίκη της ΝΔ(!), αφού και ο Καραμανλής εκφράζει το γαλλογερμανικό άξονα, και ενίσχυση του ΣΥΝ, ώστε να μπεί στη Βουλή, για τους ίδιους λόγους. Σ' αυτό σκοπεύει Και η έκκληση του Μ. Θεοδωράκη, που ξαφνικά άρχισε να ξανανοιάζεται για την αριστερά.

Πλήγμα στη δημοκρατία

Οι αλλαγές που επέβαλε ο Γιωργάκης στην κομματική λειτουργία του ΠΑΣΟΚ καθώς και η άκομψη κατάργηση του όποιου διακηρυγμένου «προγράμματος» του αποδιαρθρώνουν ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ και εισάγουν νέα ήθη στην πολιτική μας ζωή. Η εκλογή του προέδρου με καθολική ψηφοφορία από όλα τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και όλους τους φίλους (μήπως και τους περαστικούς;) καταργεί το ρόλο των οργάνων (Συνέδριο, Κ.Ε., Ε.Γ.) και κάθε ιδεολογική και πολιτική συζήτηση και αναδεικνύει έναν ανεξέλεγκτο πρόεδρο με υπερεξουσίες, που αντλεί τη δύναμη του από τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών. Και βέβαια, αυτή η περιφρόνηση προς κάθε δημοκρατικό πρόσχημα δεν αφορά μόνο στο ΠΑΣΟΚ.

Αξιοσημείωτος είναι ο αυτοεξευτελισμός όλων

των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή στο νέο ηγέτη, τον οποίο οι περισσότεροι λοιδωρούσαν δημόσια ή ιδιωτικά, κυρίως λόγω της υποτέλειας του προς τις ΗΠΑ και την Τουρκία. Ο καιροσκοπισμός σ' όλο του το μεγαλείο!

Η γιγαντιαία εκστρατεία επιβολής του Γιωργάκη πλήττει έμμεσα και δυνητικά και από άλλη πλευρά τη δημοκρατία. Παρασύρει πολλούς στην ενίσχυση του διπολισμού, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των ελπίδων επιβίωσης του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ (ελπίζουμε να μην οδηγήσει και το Στ. Παπαθεμελή σε συνεργασία με τη ΝΔ), και άλλους από αντίδραση και αγανάκτηση να πυκνώσουν τις τάξεις της αποχής.

Μέσα σ' αυτές τις αντίξοες συνθήκες το ΑΣΚΕ θα δώσει τον εκλογικό του αγώνα και ακριβώς λόγω αυτών πρέπει να τον δώσει!