Γελοιότητες επιδειξιομανίας
Σε παλιότερα χρόνια στη Σοβιετική Ένωση, λένε, οι επισκέπτες έπρεπε να ακολουθούν καθορισμένα δρομολόγια, ώστε να μη βλέπουν τις τυχόν αρνητικές για, το καθεστώς εικόνες της καθημερινότητας των πολιτών.
Ακόμη πιο παλιά, το 18 αιώνα η Αικατερίνη η «Μεγάλη» της Ρωσίας, για να επιβεβαιώσει τη φήμη του «πεφωτισμένου δεσπότου», έστηνε χωριά με μεταφερόμενα σκηνικά και ηθοποιούς-γεωργούς, ώστε να θαυμάζουν οι επισκέπτες, κυρίως Γάλλοι διαφωτιστές, τη ζηλευτή ζωή του Ρώσου μουζίκου, τα περίφημα «χωριά Ποτέμκιν».
Ελπίζουμε να μη φτάσουμε κι εμείς εδώ σ' αυτό το κατάντημα, τον Αύγουστο των Ολυμπιακών Αγώνων με το πλήθος -όπως πιστεύεται- των αναμενόμενων «φιλάθλων». Ελπίζουμε, αλλά με κάθε επιφύλαξη, γιατί κάποια σχέδια για απόκρυψη των προσφυγικών στο Δουργούτι και κάτι απειλούμενες δενδροφυτεύσεις του «άρπα-κόλλα» δεν εμπνέουν και μεγάλη αισιοδοξία.
Η ηγέτιδα τάξη στη χώρα μας πάντα είχε ένα σύμπλεγμα μειονεξίας απέναντι στους Δυτικούς και με γελοίες αρχοντοχωριάτικες υπερβολές επεδίωκε να επιδείξει... ανωτερότητα. Ελπίζουμε, πάλι, να σκεφτούν ότι εκατομμύρια τουρίστες έρχονται τα τελευταία χρόνια και γνωρίζουν καλά την ελληνική πραγματικότητα. Και, κυρίως, ότι θα ξανάρθουν, για να ξαναδούν τις αμέτρητες λακούβες στους δρόμους και τα εγκαταλελειμένα «Ολυμπιακά Έργα». που μας έπνιξαν στα χρέη»
Κατηγορία
Φύλλο 98 Μαΐου 2004