ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η αίσθηση του αδιεξόδου

Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση στη χώρα ότι όλα χειροτερεύουν. Οι πολίτες βλέπουν μια παλινωδούσα κυβέρνηση, ανίκανη να ασχοληθεί έστω και με τα στοιχειώδη προβλήματα, που συσσωρεύονται και επιδεινώνονται. Βλέπουν μια αξιωματική αντιπολίτευση πλήρως ανυπόληπτη και αναξιόπιστη, που μαζί με τα άλλα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης δίνουν την αίσθηση ότι δεν έχουν τίποτα, στην πραγματικότητα, να προτείνουν. Η οικονομική δυσπραγία, τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά), η ανεργία και η ανασφάλεια, ο ρόλος των ΜΜΕ, η εύνοια υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών και λοιπών «νταβατζήδων», οι κλιμακούμενες τουρκικές απειλές χωρίς ελληνική αντίδραση, η αδιαλλαξία των Σκοπιανών, παρά την πρωθυπουργική αναγνώριση των επεκτατικών τους βλέψεων και της ιστορικής παραχάραξης, τα τεκταινόμενα στην Εκκλησία και στη Δικαιοσύνη δίνουν την εντύπωση μιας χώρας ανυπόληπτης και μιας κοινωνίας σε αδυναμία να παρέμβει.

Πολιτικές αποφάσεις: Είδος εισαγόμενο

Κι όμως πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται, αλλά δεν είναι εδώ και πολλά χρόνια πλέον εγχώριο προϊόν. Είναι και αυτές, όπως και τα εμπορεύσιμα προϊόντα, είδος εισαγόμενο από τις Βρυξέλες, την Ουάσιγκτον ή όπου αλλού υπάρχουν προστάτες. Το δικαίωμα αυτό εκχωρήθηκε στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, χωρίς ποτέ να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Οι αποφάσεις τους είναι εις βάρος της χώρας και της κοινωνίας, αλλά υπέρ αυτών και των ευνοουμένων τους. Δηλ. υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοτραπεζιτών, «νταβατζήδων», Τουρκίας, Σκοπίων, κατά της Κύπρου κ.λ.π. Οι εισαγόμενες αποφάσεις είναι εκτελεστές από την κυβέρνηση και αφομοιώσιμες, τουλάχιστον, από την αξιωματική αντιπολίτευση. Τελευταίο τους κατόρθωμα η σύμπραξη τους στην εσπευσμένη ψήφιση από τη Βουλή (και όχι βέβαια από τον ελληνικό λαό) του λεγόμενου ευρωσυντάγματος, που απαγορεύει δια παντός στην Ελλάδα να αποφασίσει, εφ' όσον βρίσκεται στην ΕΕ, ο,τιδήποτε είναι αντίθετο στην ελεύθερη αγορά και στον ... ανόθευτο ανταγωνισμό.

Βασικός μέτοχος

Αυτό φάνηκε καθαρά με το νόμο για το βασικό μέτοχο. Επιχείρησε η κυβέρνηση, ή μάλλον αφέθηκε ο υπουργός Εσωτερικών, να στηρίξει το αυτονόητο, δηλ. ότι έχουμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε εμείς, και όχι η Κομισιόν της ΕΕ, πώς θα ρυθμίσουμε τα της χώρας μας. Όλοι οι άλλοι υπουργοί, το ΠΑΣΟΚ και φυσικά οι «νταβατζήδες», που εκείνο εξέθρεψε, ήταν αντίθετοι. Αν ήθελε ο Καραμανλής να υποστηρίξει το νόμο ήταν πολύ απλό: Να υπαινισσόταν μόνο ότι δε θα προωθούσε την ψήφιση του «ευρωσυντάγματος» επ' αόριστο. Αντ' αυτού έσπευσε να το ψηφίσει μετά τη Λιθουανία, Ουγγαρία, Σλοβενία Ιταλία (που το ψήφισαν τα Κοινοβούλια τους) και την Ισπανία (με δημοψήφισμα στο οποίο ψήφισε μόλις το 42% των ψηφοφόρων). Έτσι, «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις», ο ίδιος σήμανε την επαναφορά στην «κοινοτική νομιμότητα», δηλ. στην εξευτελιστική υποχώρηση στους επιτρόπους-υπαλλήλους του μεγάλου κεφαλαίου και της διαπλοκής και τους έδωσε το δικαίωμα να απαγορεύουν στην Ελλάδα ρητά πλέον την εφαρμογή του Συντάγματός της. Για να επιβεβαιωθεί αυτό το μόνιμο σύνδρομο της δουλικότητας των ηγεσιών μας, που τόσο πληγώνει την αξιοπρέπεια της χώρας και του ελληνικού λαού και επιφυλάσσει ένα δυσοίωνο μέλλον.

Η «στροφή» προς τις ΗΠΑ

Τελευταία είναι πλέον ορατή μια εντυπωσιακή στροφή της κυβέρνησης προς τις ΗΠΑ, που οφείλεται, εκτός των εσωτερικών πολιτικών αιτίων που αναλύονται παρακάτω, στην πρόσφατη σύγκλιση κυρίως ΗΠΑ-Γαλλίας (π.χ Λίβανος) και στο γεγονός της γεωπολιτικής ανυπαρξίας της ΕΕ, σε συνδυασμό με τη (με αμερικανική υποστήριξη) συμμετοχή της χώρας ως μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Σε αντάλλαγμα η χώρα μας έχει αναλάβει το «βρώμικο» έργο της προώθησης των αμερικανικών συμφερόντων στα Βαλκάνια (ανεξαρτησία Κοσόβου, διάλυση Σερβίας-Μαυροβουνίου κ.λ.π.). Ήδη ανέλαβε με αμερικανική υποστήριξη την προεδρία της επιτροπής του ΟΗΕ για τις κυρώσεις στη Σομαλία!

Έτσι η κυβέρνηση της ΝΔ αποδέχθηκε το αμερικανικό αντιτρομοκρατικό δόγμα και στο πλαίσιο αυτό αναγνώρισε κίνδυνο «ασύμμετρης απειλής» από το Βορρά, αντί της πραγματικής απειλής της Τουρκίας, με αντίστοιχη αλλαγή αμυντικών σχεδίων. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης στην επίσκεψη του στις ΗΠΑ αποδέχθηκε όλα όσα του ζήτησαν, με πρώτο την άμεση εφαρμογή του νέου διαβατηρίου με το «τσιπάκι», που θα έχει όλο το φάκελο μας, και άλλα που θα βγουν στην πορεία. Ετοιμάζεται η κυβέρνηση ν' αποδεχθεί αμερικανικό αίτημα για παραχώρηση αεροδιαδρόμου στα αμερικανικά στρατιωτικά αεροσκάφη για επιχειρήσεις στο Ιράκ και προχωρεί, σιωπηρά, σε αναβάθμιση των αμερικανικών διευκολύνσεων στη Σούδα. Δηλ. η κυβέρνηση επαναφέρει τη χώρα στις παλαιές εποχές του προκεχωρημένου φυλακίου των ΗΠΑ. Παράλληλα ακυρώθηκε η αγορά των ευρωπαϊκών πολεμικών αεροσκαφών Γιουροφάϊτερ, που είχε αποφασίσει η κυβέρνηση Σημίτη, και όλα δείχνουν ότι θ' αγοραστούν τα αμερικάνικα F-16. Αυτό δυσαρεστεί ιδιαίτερα τη Γερμανία, που εκδηλώνει φανερά την αντίθεση της, όπως το «Μακεδονία» του Σρέντερ μπροστά στον Καραμανλή.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι είναι προς όφελος της Ελλάδας η σύγκλιση με τις ΗΠΑ, λόγω της «δυσαρέσκειας» τους προς την Τουρκία για το Ιράκ. Παραπλανούν, βέβαια, επειδή γνωρίζουν ότι τα αμερικάνικα γεωπολιτικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της Τουρκίας παραμένουν σταθερά (Συρία, Ιράν, Καύκασος). Συνεπώς η Τουρκία, ανεξαρτήτως διακυμάνσεων των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, θα είναι πάντα το ευνοούμενο μέρος.

Κυβέρνηση και ΝΔ

Είναι φανερό ότι ο Καραμανλής, βλέποντας ότι δε στηρίζεται από ένα μεγάλο μέρος του ξένου παράγοντα, ιδιαίτερα των Ευρωπαίων και των εγχώριων υποτακτικών τους, πλην Γαλλίας, έκανε την πρόσφατη στροφή προς τους θρησκόληπτους του Μπους, για ν' αποκτήσει ερείσματα. Κι αυτό, όταν πριν ένα χρόνο είχε αρνηθεί ανοιχτά σ' αυτούς την εμπλοκή της χώρας στο Ιράκ. Το κόμμα και η κυβέρνηση της ΝΔ αποτελούνται από εκπρόσωπους και εκφραστές του ξένου παράγοντα και οι περισσότεροι απ' αυτούς έχουν σχέση με «νταβατζήδες». Όπως π.χ. ο υιός Μητσοτάκης, που κάλεσε σε γεύμα οκτώ νέους βουλευτές της ΝΔ με οικοδεσπότη τον Ψυχάρη, το δεξί χέρι του Λαμπράκη, του δεύτερου διαπλεκόμενου. Όλοι αυτοί αποφασίζουν ερήμην του Καραμανλή και εκφράζουν τις αντιθέσεις τους με δημόσιες διαφωνίες, που, λόγω και της έλλειψης «κουλτούρας εξουσίας» (όρος Δαμανάκη) και του υπερτονισμού τους από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», δείχνουν αυτή την εικόνα του κυβερνητικού αλαλούμ. Για το λόγο αυτό ο Καραμανλής, ανίκανος να «συντονίσει», πιστεύει πλέον ότι, για να διατηρηθεί στην κυβέρνηση, πρέπει να αποδέχεται κάθε απαίτηση της ΕΕ και των ΗΠΑ.

Το ΠΑΣΟΚ, όταν δεν ασχολείται με τις κλεψύδρες και τα αεροπλανάκια του Γιωργάκη ή τους καυγάδες των βουλευτών του για το ποιος υπηρέτησε καλύτερα τα διάφορα συμφέροντα, «ανασυγκροτείται». Παρά την «ανασυγκρότηση», όμως, ο Γιωργάκης ανησυχεί πού πάει το κόμμα του και γιατί δεν εισπράττει τη φθορά της ΝΔ. «Σκέπτεται» μάλιστα να προτείνει το σουηδικό μοντέλο για την Ελλάδα (!!!), μήπως και το ... πιστέψουν οι ψηφοφόροι.

Εν τω μεταξύ, μια και ο ίδιος δεν είναι ο εκλεκτός της παρέας Μπους, αρκείται στην συμμετοχή του στη κλειστή συνδιάσκεψη της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, που έγινε πρόσφατα κοντά στο Μόναχο, όπου το μεγάλο κεφάλαιο χαράζει τη στρατηγική του πίσω από κλειστές πόρτες. Ο πατέρας του είχε πεί ότι η Λέσχη αυτή είναι κέντρο πρακτόρων, που απεργάζεται δεινά για τους λαούς όλου του κόσμου, συνομωσίες και πραξικοπήματα. Ο Γιωργάκης, όμως, είναι μόνιμος θαμώνας της (1995, 1998, 2000) και θα τους ... αναλύσει «πού πάει η Ευρώπη»!! Παρέα του θα έχει φέτος τον Αλογοσκούφη και την άλλη «σοσιαλίστρια», τη Διαμαντοπούλου, η οποία μετείχε το περασμένο φθινόπωρο στο συμπόσιο της Λέσχης στη Στρέζα της Ιταλίας, θαμώνες της Λέσχης είναι επίσης ο Μητσοτάκης, ο Καραμανλής, ο Πάγκαλος, ο Μάνος, ο Αρσένης, η Ντόρα τα «αστέρια» του ΕΛΙΑΜΕΠ Βερέμης, Κουλουμπής, Τσούκαλης, ο δημοσιογράφος Παπαχελάς καθώς και επιχειρηματίες και τραπεζίτες από την Ελλάδα..

Στο ΣΥΝ αναζωπυρώθηκαν οι συνήθεις αντιθέσεις των «συμμαχιών», ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, που φυσικά υποκρύπτουν τις επιδιώξεις και τις αντιλήψεις των στελεχών του. Το «αριστερό»

ρεύμα» θέλει τις τάσεις, σε αντίθεση με τον Αλαβάνο, και θέλει συνεργασία στις εκλογές με το ΣΥΡΙΖΑ. Η μειοψηφία, δηλ. οι άλλες τάσεις, είναι αντίθετη με το ΣΥΡ1ΖΑ και θέλει συνεργασία και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ. Βραχυπρόθεσμα για να μη χάσουν τα «πόστα» τους στους Δήμους και στις Νομαρχίες και μακροπρόθεσμα για να έχουν ανοιχτή την πόρτα, όταν ποτέ φανεί ότι θα γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, να ακολουθήσουν το δρόμο της Δαμανάκη, του Μπίστη και των λοιπών. Όσο για τη συνεργασία με το ΚΚΕ που ευαγγελίζεται ο Αλαβάνος, είναι δεδομένη η άρνηση του ΚΚΕ να συνεργασθεί με άλλους, για να λυθούν επιμέρους προβλήματα, ώστε να μπορεί ανέξοδα να καταγγέλλει το σύστημα, χωρίς να το θίγει.

Δεν αξίζει όμως αυτή η μοίρα στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό. Είναι παρήγορο πάντως ότι με αφορμή το βασικό μέτοχο και το «ευρωσύνταγμα» οι μύθοι και τα στερεότυπα περί Ε.Ε. και του ρόλου, τουλάχιστον, των δύο κυβερνητικών κομμάτων, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, έχουν κλονισθεί. Υπάρχουν λοιπόν ελπίδες...