ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δεν ήταν λοιπόν οι 5 «νταβατζήδες» αυτοί που όλοι νομίζανε, αλλά οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μαζί με τον ελληνικό λαό, που θα αναλάβει τα βάρη της «μεταρρύθμισης». Αυτούς τελικά υπέδειξε η Κομισιόν και η λοιπή γραφειοκρατία των Βρυξελών ως θύματα του «βασικού μετόχου», όταν ο Καραμανλής φοβούμενος μην τον απομακρύνουν αχό την κυβέρνηση αποφάσισε να αποδέχεται πλέον κάθε απαίτηση της ΕΕ και των ΗΠΑ. Πάει και ο «μεσαίος χώρος».

Η αρχή από τον ΟΤΕ

Η αρχή έγινε από τον ΟΤΕ όπου ο ή οι υποψήφιοι αγοραστές (η ισπανική Telefonica, η γερμανική Deutche Telecom κ.λ.π.) απαίτησαν μείωση προσωπικού κατά τουλάχιστον 5.000. Έτσι με τη σύμφωνη γνώμη του ΠΑΣΟΚ (όπως το εννοούμε σήμερα) συμφώνησαν σκανδαλωδώς μέσω συλλογικής σύμβασης την εθελούσια έξοδο στελεχιακού δυναμικού ηλικίας από 42 ετών και άνω με πληρωμένες όλες τις αποδοχές, υψηλά εφ' άπαξ και συντάξεις, που έχουν κόστος (όπως λένε) 1,5 δις ευρώ, εκ των οποίων

(όπως λένε πάλι) το κράτος (δηλ. όλοι μας) θα δώσει τα 290 εκ. ευρώ, δηλ. το 4% της συμμετοχής του στον ΟΤΕ. Τα υπόλοιπα, δηλ. τα 1,2 δις (λένε) θα τα δώσει ο ΟΤΕ. Προφανώς παραπλανούν τον ελληνικό λαό, αφού τον ΟΤΕ τον έχουν ιδιωτικοποιήσει και ούτε οι μέτοχοι ούτε βεβαίως οι υποψήφιοι αγοραστές είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν, πόσο μάλλον να δεχθούν μείωση των περιουσιακών του στοιχείων με την ανάληψη αυτών των βαρών. Το ασφαλιστικό ταμείο του προσωπικού του ΟΤΕ, το ΤΑΠΟΤΕ, είναι ήδη ελλειμματικό και με την προσθήκη τόσο μεγάλου αριθμού συνταξιούχων θα αδυνατεί να πληρώσει. ’μα κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, αργότερα, έχουν σκοπό αυτό το κόστος να το μετακυλίσουν στο κράτος, δηλ. στον ελληνικό λαό. Επιπλέον οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ στον ΟΤΕ, αφού χρύσωσαν το χάπι με τις παχυλές παροχές της εθελουσίας εξόδου, με την ίδια συλλογική σύμβαση συμφώνησαν, παρά κάθε έννοια ηθικής, σ' αυτό που ήταν από την αρχή ο στόχος δηλ. οι μελλοντικοί εργαζόμενοι να μπορούν να απολύονται οποτεδήποτε, ουσιαστικά με διευθυντικό δικαίωμα, ώστε να τους παραλάβουν οι νέοι αγοραστές. Η Κομισιόν, αυτός ο κέρβερος του «ανόθευτου ανταγωνισμού», λαλίστατη με το βασικό μέτοχο, τώρα σιωπά. Το πράγμα ευνοεί τις δικές της εταιρείες.

Με περισσό θράσος ισχυρίζεται η κυβέρνηση και πιο ψιθυριστά οι «αντικρατιστές» του ΠΑΣΟΚ ότι αυτά είναι αναπόφευκτα για την ανάπτυξη της χώρας. Δηλ. είναι κατ' αυτούς ανάπτυξη να δανεισθεί η χώρα ακόμη 1,5 δις ευρώ, για να συνταξιοδοτηθεί το ένα τρίτο του προσωπικού, του πιο έμπειρου και στην πιο παραγωγική ηλικία, σ' έναν ΟΤΕ που τον έχουν λεηλατήσει κατ^’ εξακολούθηση.

Ο Κόκκαλης ωθούσε τον ΟΤΕ να πραγματοποιεί τεράστιες επενδύσεις σε χρεωκοπημένους τηλεφωνικούς οργανισμούς σης βαλκανικές χώρες και στην Αρμενία, για να εισπράττει τις προμήθειες, από τις οποίες επενδύσεις ο ΟΤΕ έχασε μεγάλα ποσά, δηλ. χρήματα του ελληνικού λαού. Κέρδισε μόνο ο Κόκκαλης. Υποχρέωσαν τον ΟΤΕ να απαξιώνεται με την επιβολή της κοινοτικής ντιρεκτίβας για «ελεύθερη αγορά» και στη σταθερή τηλεφωνία όπου, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, διάφοροι αεριτζήδες, χωρίς καμμία επένδυση, χρησιμοποιούν τα δίκτυα του ΟΤΕ και εισπράττουν τους λογαριασμούς από τους

πελάτες τους, χωρίς να του καταβάλλσυν τα τέλη σύνδεσης. Μάλιστα η Αρχή που συστάθηκε για να εποπτεύει τον «ανταγωνισμό» στις τηλεπικοινωνίες απαγορεύει στον ΟΤΕ να τους διακόψει τη σύνδεση. Δηλ. τους διασφαλίζει τα κέρδη, απαξιώνοντάς τον.

Έτσι καλείται και πάλι ο ελληνικός λαός να πληρώσει τα κέρδη των ολίγων και των ξένων, οι οποίοι, όταν απαξιώσουν πλήρως τον ΟΤΕ, θα τον εγκαταλείψουν ως προβληματική της προηγούμενης 25ετίας. Αυτή είναι η ανάπτυξη της Ε.Ε. και των εγχώριων υποτακτικών της. Εγκλήματα κατά συρροή...

Η «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού

Τα ίδια γίνονται και με το Ασφαλιστικό, αρχής γενομένης από τις Τράπεζες, που έχουν (με συλλογικές συμβάσεις) ταμεία κύριας είτε και επικουρικής ασφάλισης (Εμπορική, Εθνική, Αγροτική, ’λφα, ΕΤΒΑ, Τράπεζα Ελλάδας κ.λ,π.). Στο στόχαστρο είναι όλα τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης. Το σχέδιο είναι να τα βάλουν όλα στο ΙΚΑ και μετά να περάσουν την επικουρική ασφάλιση «της ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και να βάλουν στο χέρι ό,τι αποθεματικό τους έχει απομείνει. Για το λόγο αυτό ο Αλογοσκούφης θέλει να περιέλθουν όλες οι ΔΕΚΟ στο Υπουργείο Οικονομίας, για να υλοποιήσει τις ντιρεκτίβες της Κομισιόν (14.7.1999) με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «συντονισμένη στρατηγική για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνικής προστασίας». Δηλ., «τα συστήματα κοινωνικής προστασίας πρέπει να ανταποκρίνονται στην εμφάνιση νέων εργασιακών διευθετήσεων, όπως οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μερικής απασχόλησης». Τα συνταξιοδοτικά συστήματα ... «προϋποθέτουν την εξεύρεση σωστής ισορροπίας μεταξύ κεφαλοποιητικών και διανεμητικών συστημάτων» (δηλ. απλοελληνικά την προώθηση Τραπεζών, χρηματιστηριακών και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, για να βάλουν χέρι στα αποθεματικά και στα επικουρικά Ταμεία) και «πρέπει να αποθαρρύνουν την πρόωρη έξοδο από την αγορά εργασίας και να ενθαρρύνουν την ευελιξία των συνταξιοδοτικών ρυθμίσεων», (σ.σ. Μπα! Στον ΟΤΕ γιατί η Κομισιον σιωπά;).

Στο μεταξύ θα πουλήσουν την Εμπορική στην Credit Agricole χωρίς «βάρη». Η Κομισιον γιατί να ενοχληθεί για τη ... νόθευση του «ανόθευτου ανταγωνισμού», αφού ανοίγει έτσι ο δρόμος για τις δικές της Τράπεζες;

Η «μεταρρύθμιση» αυτή παραγράφει τις οφειλές των Τραπεζών στα Ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων, τις οποίες, αντί να τις αποδίδουν στα Ταμεία, τις εμφάνιζαν ως κέρδη προκειμένου ν' ανεβαίνει η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών τους, για να πουλάνε ακριβότερα τα τμήματα των κρατικών Τραπεζών που ιδιωτικοποιούσαν και οι ιδιωτικές Τράπεζες να επωφελούνται στο χρήματιστήριο. Η ΟΤΟΕ ανεβάζει τις οφειλές σε 5 δις ευρώ. Οι Τράπεζες, σύμφωνα με τη «μεταρρύθμιση», θα πληρώσουν σε 10 χρόνια στο Επικουρικό του ΙΚΑ ό,τι οφείλουν στους σημερινούς και μελλοντικούς συνταξιούχους, αλλά με οικονομική-αναλογιστική μελέτη που ...θα γίνει τότε.. Ως τότε τζιράρουν τις οφειλές τους, που μπορεί να παραγραφούν με νέα ευνοϊκότερη «μεταρρύθμιση». Έτσι, εκτός του ότι φορτώνουν νέα χρέη στο ΙΚΑ, στο οποίο το κράτος χρωστά ήδη 8 δις ευρώ, ψαλιδίζουν τις συντάξεις των τραπεζοϋπαλλήλων και αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Το ίδιο το ΙΚΑ υπολογίζει το κόστος της ένταξης σ' αυτό των Ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης των τραπεζοϋπαλλήλων σε 14 δις ευρώ. Το προκλητικό είναι ότι οι Τράπεζες, που έχουν ιλιγγιώδη κέρδη και λειτουργούν εν πολλοίς υπεράνω τον νόμου (πανωτόκια, εργασιακές συνθήκες και αμοιβές), θέλουν τις δικές τους υποχρεώσεις να τις πληρώσει το κοινωνικό σύνολο.

Αλλά φαίνεται ότι όλ' αυτά έχουν προβλήματα νομιμότητας. Ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος το 1992 είχε γνωματεύσει σε ερώτημα του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας Πίστεως (τώρα Alpha) για το Ταμείο τους ότι είναι αντισυνταγματική η ακύρωση συλλογικής σύμβασης με νόμο, όπως προβλέπει το τωρινό νομοσχέδιο Αλογοσκούφη. Βέβαια ο Δ. Τσάτσος (πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ) και ο Γ. Κασιμάτης (σύμβουλος του Α. Παπανδρέου) ως καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου, για να βοηθήσουν τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση, έσπευσαν να γνωματεύσουν ότι «η υποκατάσταση ιδιωτικού φορέα ασφάλισης με αντίστοιχο κρατικό νομιμοποιείται σε περίπτωση αποκατάστασης της κοινωνικής ισότητας»! Το ΠΑΣΟΚ ποσώς ενοχλήθηκε, μια και όλα σχεδόν τα στελέχη του έχουν πλέον τις ίδιες απόψεις, όπως η κ. Διαμαντοπούλου. ’λλωστε το ΠΑΣΟΚ άνοιξε το δρόμο στις Τράπεζες με το νόμο Ρέππα, που προβλέπει την υπαγωγή των Ταμείων κύριας ασφάλισης από το 2007 στο ΙΚΑ με παρεμφερείς με τη ΝΔ όρους. Η ΝΔ, όταν ήταν αντιπολίτευση, είχε καταψηφίσει το νόμο Ρέππα, τον οποίο εφαρμόζει τώρα Η πολιτική της Ε.Ε έχει συνέχεια, είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ.

Έπεται συνέχεια

Έπεται η συνέχιση της υλοποίησης της πολιτικής αυτής. Στο στόχαστρο έχουν μπεί, εκτός του Ασφαλιστικού, οι εργασιακές σχέσεις, το ωράριο, που ήδη προωθούν προς όφελος των ξένων πολυκαταστημάτων, αδιαφορώντας για το αν θα κλείσει πλήθος μικρομεσαίων, και τις ιδιωτικοποιήσεις «νέας γενιάς», με τις οποίες ... σκέπτονται να πουλήσουν σε ιδιώτες τα δημόσια κτίρια και μετά να τα νοικιάζει το κράτος απ' αυτούς. Δεν έχουν ακόμη σκεφθεί ... να νοικιάζουν απ' αυτούς και την κυβέρνηση, ίσως επειδή αυτή έχει ήδη δοθεί δωρεά στην Ε.Ε.