ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Είναι γνωστό ότι στους ηγετικούς κύκλους του καπιταλιστικού κόσμου υπάρχουν δύο αντιλήψεις για την εκμετάλλευση των χωρών του τρίτου κόσμου. Η πρώτη εκφράζεται με την πολιτική Μπους, που επιδιώκει όσο περισσότερα και όσο γρηγορότερα κέρδη, χωρίς να υπολογίζει την ανθρώπινη εξαθλίωση και την καταστροφή της φύσης.

Η δεύτερη αντίληψη βλέπει πιο μακριά, κατανοεί ότι η πολιτική Μπους θα αποσταθεροποιήσει αργά ή γρήγορα το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και προτείνει ένα μικρό μέρος από τα κέρδη της εκμετάλλευσης των χωρών του τρίτου κόσμου να επιστρέφεται ως «βοήθεια» αφενός για να μην ξεσηκωθούν οι λαοί, αφετέρου για να μπορούν οι χώρες αυτές να απορροφούν τα προϊόντα των ισχυρών. Η αντίληψη αυτή έχει ερείσματα και στις ΗΠΑ (μειοψηφεί) και στην Ε.Ε. (πλειοψηφεί) και χρησιμοποιεί ως όργανα τις διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.), με τη συμπαράσταση μερίδας του τύπου. Οι δύο αυτές αντιλήψεις συγκρούονται και μέσα στους διεθνείς οργανισμούς, των οποίων οι αποφάσεις είναι συμβιβασμός των δύο γραμμών.

Πρόσφατα η ομάδα G8 των πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου αποφάσισε την παραγραφή μέρους του εξωτερικού χρέους 18 φτωχών χωρών της Αφρικής ύψους 40 δισ. δολαρίων προς την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (που ελέγχονται από τις ΗΠΑ) και την Αφρικανική Τράπεζα Ανάπτυξης. Η απόφαση διαφημίστηκε καταλλήλως ως έκφραση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης του Δυτικού Κόσμου. Όμως το ποσό αυτό είναι ασήμαντο μπροστά στα κέρδη που αποκομίζουν οι Δυτικοί και κυρίως οι ΗΠΑ από τις χώρες αυτές. Όπως καταγγέλλει ο Τζέφρι Τζακς, σύμβουλος του ΟΗΕ, η αμερικανική «βοήθεια» προς την Αφρική δεν ξεπερνά τα 3 σεντς για κάθε 100 δολάρια του ΑΕΠ, ένα μεγάλο μέρος απ' αυτά δε δίνεται στους Αφρικανούς αλλά είναι μισθοί Αμερικανών συμβούλων και τα υπόλοιπα χρήματα της «βοήθειας» δεν καλύπτουν ούτε το 10% των αναγκών των φτωχών χωρών, που δεν είναι βέβαια μόνο 18. Τα χρέη που παραγράφονται πιθανότατα δε θα μπορούσαν ούτως ή άλλως να αποπληρωθούν, λόγω της κατάστασης που έχουν περιέλθει οι χώρες αυτές λόγω της παγκοσμιοποίησης και δεν είναι επιπλέον χρήματα, αλλά προέρχονται από περικοπές άλλων προγραμμάτων «βοήθειας». Τέλος αυτή η «βοήθεια» υπενθυμίζουμε ότι δίνεται με τους γνωστούς όρους για φιλελευθεροποίηση της οικονομίας των φτωχών χωρών, δηλ. άνοιγμα των αγορών, ώστε να μην μπορέσουν ποτέ να σταθούν στα πόδια τους και να είναι συνεχώς αντικείμενα εκμετάλλευσης των πλουσίων.

Τα 40 δισ. δολάρια είναι ασήμαντα μπροστά στις απώλειες που έχουν οι χώρες αυτές λόγω του ανοίγματος των αγορών που τους επιβλήθηκε. Η υποκρισία των G 8 φαίνεται και από το γεγονός ότι κάθε χρόνο επιχορηγούν με 150 δισ. δολάρια τους δικούς τους αγρότες, ώστε να φτάνουν τα προϊόντα τους στις φτωχές χώρες σε τιμές που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οι ντόπιοι αγρότες.