ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με «βιτρίνα» την κατάργηση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ, που θεωρεί ότι έχει απήχηση στην Κοινή Γνώμη, η κυβέρνηση της ΝΔ ουσιαστικά αποβλέπει στη σταδιακή μεταβολή των εργασιακών σχέσεων στις ΔΕΚΟ.

Ένα μεγάλο μέρος της Κοινής Γνώμης θεωρεί ότι η μονιμότητα ευθύνεται για τις κακές υπηρεσίες που προσφέρουν οι ΔΕΚΟ και ότι, αν η μονιμότητα αρθεί και δοθεί στην εκάστοτε διοίκηση το διευθυντικό δικαίωμα να προβαίνει σε μεμονωμένες ή ομαδικές απολύσεις, οι υπηρεσίες θα βελτιωθούν. Δηλαδή πιστεύει ότι μόνο το προσωπικό των ΔΕΚΟ ευθύνεται για τις κακές τους υπηρεσίες.

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αν στόχος τους ήταν να βελτιώσουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι ΔΕΚΟ και να τιμωρήσουν όσους υπαλλήλους δεν εργάζονται συνειδητά, θα μπορούσαν να το κάνουν με τα μέχρι τώρα ισχύοντα. Ακόμη και απολύσεις προβλέπονται για πειθαρχικά παραπτώματα ή υπηρεσιακή ανεπάρκεια, αλλά αυτές γίνονται από υπηρεσιακά συμβούλια και όχι αποκλειστικά από την εκάστοτε Διοίκηση, που διορίζεται από την κυβέρνηση. Αυτός ο τρόπος κατοχυρώνει την ανεξαρτησία των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ από τις διοικήσεις τους και, επομένως, θωρακίζει τις υπηρεσίες από τις σκοπιμότητες διοικητικών (κυβερνητικών) χαριστικών αποφάσεων, που θέλουν να τους επιβάλλουν (πιέσεις για να εισηγηθούν έργα, προμήθειες κ.λ.π.) και που υπερβαίνουν τα όρια της νομιμότητας.

Αντιθέτως, αν οι υπάλληλοι βρίσκονται υπό το φόβο της απόλυσης, τότε θα είναι πειθήνια όργανα και έρμαια της εκάστοτε διοίκησης και της κυβέρνησης, με συνέπεια αφ’ ενός μεν οι χαριστικές αποφάσεις τους υπέρ των ευνοουμένων τους να φαίνονται ως εισηγήσεις των υπηρεσιών, φυσικά όχι με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον ή τη νομιμότητα, και αφ’ ετέρου να εξευτελίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Φυσικά οι διοικήσεις θα μπορούν να απολύουν, για να προσλαμβάνουν άλλους φιλοκυβερνητικούς, ευνοούμενους κ.λ.π.

Αυτά θα έχουν ως άμεσες συνέπειες τη μείωση των μισθών, την αλλαγή ωραρίων και ορίων συνταξιοδότησης, τη διάλυση του συνδικαλισμού και τη διαμόρφωση μιας παθητικής γενιάς προσωπικού, που μετά από κάποια χρόνια θ’ αποτελέσει το πρόσχημα για την πλήρη ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων ΔΕΚΟ.

Ασφαλώς η σημερινή κατάσταση στις ΔΕΚΟ δεν είναι ρόδινη. Η κακοδαιμονία τους οφείλεται στο υπεράριθμο προσωπικό, κυρίως διοικητικό (ενώ λείπει το τεχνικό), που φόρτωσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, και στη λεηλασία των εσόδων τους με χαριστικές πράξεις των διοικήσεων, ενώ παράλληλα το κράτος και η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους εδώ και πολλά χρόνια.

Ο συνδικαλισμός στις ΔΕΚΟ αναπτύχθηκε με τη στήριξη των κομμάτων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ως ενδιάμεσος κρίκος τους με τους εργαζόμενους και λειτούργησε ως προέκτασή τους, όχι για να διεκδικεί πραγματικά, αλλά για να επιβάλλει την πολιτική τους και να εξυπηρετεί τα κάθε είδους ρουσφέτια τους. Είναι, συνεπώς, παραμύθια τα λεγόμενα τώρα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ περί αντιθέσεων με τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ από παλιά. Απλώς τώρα, με την προοπτική της ιδιωτικοποίησης, δεν τους είναι πλέον χρήσιμα, μάλλον τους είναι ενοχλητικά. Θέλουν να μην υπάρχει συνδικαλισμός, όπως στον ιδιωτικό τομέα, όπου μόνο το 4% των εργαζομένων είναι συνδικαλισμένοι.

Η άρση της μονιμότητας θα χειροτερεύσει τη λειτουργία των ΔΕΚΟ, με το ρουσφέτι υπέρ των «ημετέρων» να έχει την πρωταρχική θέση, αντί της εξυπηρέτησης του πολίτη, μια και οι υπάλληλοι θα ενδίδουν σε άνωθεν εντολές.

Οι δημόσιες επιχειρήσεις υποβαθμίζονται λειτουργικά, οικονομικά, επιχειρησιακά και επικοινωνιακά, για να ιδιωτικοποιηθούν, εφ’ όσον αυτή είναι η κυβερνητική πολιτική. Και δεν είναι μόνο πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, είναι πλέον και του ΠΑΣΟΚ, που υποκρίνεται την αντιπολίτευση.

Λύση, λοιπόν, δεν είναι η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, αλλά η ανάπτυξή τους και η λειτουργία τους προς όφελος των πολιτών και του κοινωνικού συνόλου. Τότε θα φανεί πόσο ψευδής είναι ο αφορισμός ότι το κράτος είναι κακός επιχειρηματίας.