ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τα έθιμα

Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις έχουν καθιερώσει εθιμικά με την έναρξη της λειτουργίας της Δ.Ε.Θ. κάθε Σεπτέμβρη να δίνουν υποσχέσεις για νέα έργα και παροχές, που κατά κανόνα δεν τηρούνται. Αυτό έγινε και πέρσι π.χ. με την πρωθυπουργική υπόσχεση για επαναλειτουργία της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων στη Θεσσαλονίκη, την οποία έκλεισαν οι Τράπεζες που την διοικούν, παρόλο που είναι κερδοφόρα, προφανώς για να ευνοήσουν τις αντίστοιχες ξένες βιομηχανίες και τους εδώ αντιπροσώπους τους.

Στη χώρα μας οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι πλέον ασύδοτες, αφού προστάτης τους είναι η Ε.Ε., μέσω της Κομισιόν. Μέσα στην Ε.Ε. κάθε κυβέρνηση είναι ανίσχυρη να επιβάλλει μέτρα σ’ όλους αυτούς. Έχουν άδικο οι εργαζόμενοι στα Λιπάσματα να διαδηλώνουν για την καταφανή κοροϊδία, προκαλώντας τις αντιδράσεις των παρατρεχάμενων της εξουσίας, επειδή η συμπεριφορά τους δεν είναι comme il faut; Τα κέρδη των επιχειρήσεων θεριεύουν, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις βρίσκονται υπό συνεχή λιτότητα. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις έχουν δανεισθεί 22 δισ. ευρώ και δυσκολεύονται να τα πληρώνουν μετά τις συνεχείς αυξήσεις επιτοκίων, που τη μερίδα του λέοντος νέμονται οι Τράπεζες. Πρόσφατα η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι τα κέρδη της το 1⁰ εξάμηνο του 2006 αυξήθηκαν κατά 65% σε σχέση με το αντίστοιχο του 2005.

Η απόφαση για την αγορά από την Εθνική με 2,8 δισ. δολ. της τουρκικής Finansbank, που κατέχει μόλις το 5,2% της τραπεζικής αγοράς, δηλ. μιας ασήμαντης τράπεζας για το μέγεθος της Εθνικής, είναι σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και μυρίζει πολιτική απόφαση μητσοτακέικη, αντίστοιχη αυτής για την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας σ’ όλα τα Γυμνάσια της χώρας.

Οι υποσχέσεις

Οι κυβερνητικές υποσχέσεις στη Δ.Ε.Θ κορυφώνονται σε προεκλογική περίοδο για προφανείς λόγους. Φέτος ο πρωθυπουργός επανέλαβε τις υποσχέσεις του για την αύξηση των αγροτικών συντάξεων και του ΕΚΑΣ σε δύο ισόποσες δόσεις: Η πρώτη στις αρχές του 2007 και η δεύτερη στις αρχές του 2008. Οι αγροτικές συντάξεις, από τα 227, θα φτάνουν τα 330 ευρώ το μήνα και το ΕΚΑΣ, από τα 160, στα 230 ευρώ το μήνα. Αν τις πραγματοποιήσουν είναι κάτι που θα βοηθήσει κάπως τους χαμηλο-συνταξιούχους, όμως το 2007 είναι χρονιά εκλογών και οι υποσχέσεις μπορεί να παραμείνουν υποσχέσεις. Εν τω μεταξύ τον Ιούλιο είχαν αυξήσει τη φορολογία στα τσιγάρα και στη κινητή τηλεφωνία, μετά τις προηγούμενες αυξήσεις ΦΠΑ και τσιγάρων, με σκοπό τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ.

Το 3%

Η οριοθέτηση του δημοσίου ελλείμματος στο 3% από την Ε.Ε. έχει τεθεί με σκοπό τον περιορισμό των κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών του δημοσίου. Έτσι ελαχιστοποιείται η παρεχόμενη από το δημόσιο πρόνοια, ιδιωτικοποιούνται οι δημόσιες επιχειρήσεις, ενώ τα έργα του δημοσίου παραχωρούνται υπό μορφή μακροχρόνιας εκμετάλλευσης σε ιδιώτες (Αττική οδός, αεροδρόμιο, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου κ.λ.π.). Στην ουσία το 3% αποτελεί το πρόσχημα για τις άνευ προηγουμένου ιδιωτικοποιήσεις που έχουν γίνει, ενώ δεν έχει καμμιά πρακτική σημασία για την οικονομία, ακόμη και στα νεοφιλελεύθερα πλαίσια.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι το καθεστώς της Ε.Ε., που έχει προκαλέσει την πλήρη αποδιάρθρωση της ελληνικής παραγωγής, με συνέπεια τη συνεχή αύξηση των εισαγωγών, τα αυξανόμενα εμπορικά ελλείμματα και τα ελλείμματα του ισοζυγίου πληρωμών, που δείχνουν την τελική ζημιά της χώρας . Το 2004 το εμπορικό έλλειμμα ήταν 25,4 δισ. ευρώ και το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών 8,3 δισ. Το 2005 ήταν αντίστοιχα 27,5 δισ. και 12,3 δισ., δηλ. αυξήθηκαν ραγδαία.

Οι ιδιωτικοποιήσεις

Η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε τη σκυτάλη από την κυβέρνηση Σημίτη και επί των ημερών της έχει ιδιωτικοποιήσει εν όλω ή εν μέρει τα Ελληνικά Πετρέλαια, την Εθνική Τράπεζα, τον ΟΠΑΠ, τον ΟΤΕ, την Αγροτική Τράπεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Εμπορική Τράπεζα. Συμφωνα με το υφιστάμενο νομικό καθεστώς, τα χρήματα των ιδιωτικοποιήσεων πρέπει να πηγαίνουν για τη μείωση του δημόσιου χρέους και όχι του ετήσιου δημοσίου ελλείμματος. Είναι, συνεπώς, ψεύτικο το επιχείρημα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος. Γίνονται κατ’ επιταγήν της Ε.Ε. και στα πλαίσια των αποφάσεων της συνόδου της Λισαβώνας, που ουσιαστικά προβλέπει την ιδιωτικοποίηση του συνόλου σχεδόν των δημοσίων επιχειρήσεων, προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, που εκπροσωπεί η Ε.Ε., εις βάρος της κοινωνικής πρόνοιας, της ανάπτυξης, της εθνικής ασφάλειας και των καταναλωτών. Σ’ αυτή την περίπτωση υπάγεται η εξαγγελθείσα πλήρης ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και η πρόσφατη της Εμπορικής, που πουλήθηκε στους Γάλλους. Θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα: Την Παιδεία., την Υγεία και ό,τι άλλο που έχει συμμετοχή το δημόσιο. Προβάλλουν το επιχείρημα της αύξησης του ανταγωνισμού, άρα και της μείωσης των τιμών. Το μόνο βέβαιο είναι τα θηριώδη κέρδη τραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών, η απώλεια δημοσίων εσόδων από τις κερδοφόρες αυτές επιχειρήσεις που πουλήθηκαν ή είναι προς πώληση και η αύξηση των τιμών των υπηρεσιών τους. ’λλωστε ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι ο μύθος που τρέφει τα κέρδη των μονοπωλίων, των τράστ και των καρτέλ, που λυμαίνονται τη χώρα μας, ενώ η κυβέρνηση στην πραγματικότητα δεν μπορεί και δε θέλει ν’ ασκήσει κανένα έλεγχο.

Τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ασήμαντα, ενώ το δημόσιο χρέος αυξάνεται ραγδαία. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2006, το 2004 ήταν 201 δισ. ευρώ, το 2005 215 δισ. και το 2006 υπολογίζεται σε 226 δισ.! Τα καθαρά έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις ήταν 495 εκ. ευρώ το 2005 και υπολογίζονται σε 820 εκ. το 2006.

Αυτός είναι ο «μονόδρομος» που υπερασπί-σθηκε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Στην πραγματικότητα είναι έγκλημα εις βάρος της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας. Η απουσία του δημοσίου από κρίσιμους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας αποθρασύνει τους κερδοσκόπους και καθιστά όλο και περισσότερους πιο φτωχούς.

Η προσπάθεια εξωραϊσμού που επιχειρείται κάθε χρόνο στη Δ.Ε.Θ. προσκρούει στη σκληρή πραγματικότητα, που μας έχει επιβάλλει η Ε.Ε.. Η παραμονή στην Ε.Ε. ευνοεί μόνο τους ολίγους. Η αποχώρηση της χώρας απ’ αυτήν είναι όρος επιβίωσης της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας.