ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πριν από μερικές δεκαετίες ο έλεγχος της βούλησης των Ελλήνων εξασφαλιζόταν με την απειλή της αστυνομικής καταστολής. Αργότερα το ρόλο αυτό ανέλαβε να τον παίζει η Εφορία, το ίδιο αποτελεσματικά. Τα δίχτυα ήσαν αδύνατα για τους ισχυρούς, σιδερένια όμως για τους αδύναμους και όσους δεν ήθελαν να έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη».

Τώρα που εξασφάλισαν οι ιθύνοντες την προστασία και το άλλοθι του «μονόδρομου» της Ε.Ε., ανέθεσαν τα πάντα στις τράπεζες, που αγάλλονται και παντοκρατούν, λεηλατώντας τα πάντα. ’λλος ήταν βέβαια ο ρόλος τους, τουλάχιστον αυτών που ανήκαν ή ελέγχονταν από το κράτος, που (υποτίθεται) ο στόχος του είναι η εξασφάλιση των προϋποθέσεων ανάπτυξης και ευημερίας ολόκληρης της κοινωνίας. Αυτά τώρα πήγαν περίπατο. Λειτουργούν ως να είναι κυβέρνηση και μάλιστα ολοκληρωτικού καθεστώτος, χωρίς να υπολογίζουν κανένα και χωρίς να δέχονται κανένα κανόνα λειτουργίας. Αποτελούν την τέλεια έκφραση της πιο χυδαίας μορφής του ασύδοτου καπιταλισμού.

Η Αγροτική Τράπεζα υποτίθεται πως θα αποτελούσε το μοχλό ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής, το σύμβουλο και αρωγό των αγροτών. Αντ’ αυτού εξελίχθηκε στον πιο στυγνό εκμεταλλευτή τους, σε σημείο που να αρνείται ακόμη και να τους ενημερώνει για το τι χρωστάνε! Οι κάποιες, μάλιστα, αρχικές απόπειρες της κυβέρνησης να περιοριστεί η ασυδοσία με τους παράνομους ανατοκισμούς των χρεών (κάτι που μιμήθηκαν και οι άλλες τράπεζες) κατέληξαν στο κενό.

Όλες οι τράπεζες λειτουργούν ως κράτος εν κράτει. Αντί να υπακούουν στην κυβέρνηση, υπακούει η κυβέρνηση σ’ αυτές. Μάλιστα υποχρέωσαν κάθε λειτουργία του ευρύτερου δημόσιου τομέα να διεκπεραιώνεται μέσω αυτών, ώστε να εξασφαλίζει υποχρεωτικές καταθέσεις και προμήθειες. Με την είσοδό μας, ιδιαίτερα, στον «παράδεισο» της ΟΝΕ, κατήργησαν εν μιά νυκτί τα επιτόκια καταθέσεων για το 90% των καταθετών (διότι έτσι διατάσσει η Ε.Ε.!), κατέβασαν τα υπόλοιπα στο 2% (το μικρότερο στην Ε.Ε.) και παράλληλα αύξησαν τα επιτόκια των πάσης φύσεως δανείων στο 15% μ.ο. (το μεγαλύτερο στην Ε.Ε.), για τα οποία μια αποκρουστική συγχορδία διαφημίσεων λειτουργεί τόσο εκμαυλιστικά, ώστε τα καταναλωτικά δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες, οι ολέθριες, να θεωρούνται απαραίτητο αξεσουάρ κάθε θλιβερού μικροαστού, στον οποίο καλλιεργούν το όνειρο της μεγάλης ζωής!

Η διαπλοκή των τραπεζών με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς έφτασε στο σημείο να έχουν αναλάβει αυτές εξ ολοκλήρου σχεδόν την υλοποίηση των χρηματοδοτικών «αναπτυξιακών» κοινοτικών προγραμμάτων!! Έτσι διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα μεγάλα ποσά, χαρίζοντάς τα στους μεγαλοπελάτες τους, ιδιαίτερα στους διαπλεκόμενους μεγαλοεκδότες!

Φυσικό είναι τα κέρδη των τραπεζών από την απροκάλυπτη αφαίμαξη των θυμάτων τους να γιγαντώνονται (υπερδιπλάσια του μ.ο. στην Ε.Ε.), κάτι για το οποίο επαίρονται θρασύτατα. Και δε φτάνει να τα μοιράζονται μεταξύ τους οι μεγάλοι, αλλά μέσω αυτών ασκούν και εξωτερική πολιτική(!), που να ευνοεί τα σχέδια των Ευρωπαίων πατρόνων τους. Ιδρύουν υποκαταστήματα σε χώρες των Βαλκανίων, εξαγοράζουν με υπέρογκα ποσά ξένες (όχι, βέβαια, ευρωπαϊκές) τράπεζες, όπως αυτήν της Τουρκίας, και μένει να δούμε υποκαταστήματά τους στο ψευδοκράτος του Αττίλα στην Κύπρο, το οποίο με τον τρόπο αυτό εμμέσως θα αναγνωρίζουν!

Κάθε απόπειρα ή απλή πρόταση περιορισμού, τουλάχιστον, του ιδιότυπου αυτού φασισμού προσκρούει στα θέσφατα του … ελεύθερου ανταγωνισμού και της ελεύθερης (δηλ. ασύδοτης) ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που ευαγγελίζονται οι Βρυξέλες. Γι’ αυτό, όσο ακόμη θα υφιστάμεθα τις συνέπειες της καταστροφικής ένταξης στην ΕΟΚ-Ε.Ε., μέχρι δηλαδή την αποχώρησή μας απ’ αυτήν τη μέγγενη, ο μόνος τρόπος να περιορίσουμε την τραπεζική λαίλαπα είναι: Κανένα δάνειο, καμιά κάρτα, καμιά επενδυτική κατάθεση σ’ αυτές. Ζημιά σ’ αυτές, κέρδος για όλους τους άλλους.