ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όλη η εκλογική διαδικασία επιβεβαίωσε ότι ουσιαστικά ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δε λειτουργεί. Οι δήμοι (οι μεγάλοι τουλάχιστον) και οι νομαρχίες έχουν καταληφθεί από τα κόμματα, των οποίων οι εκπρόσωποι λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, μέσα σε ένα καθεστώς αυξανόμενης διαφθοράς, που έχει καθιερώσει το σύστημα της εξάρτησης στην Ελλάδα και ειδικά η συμμετοχή μας στην Ε.Ε..

Κάποιες ευρύτερες δημοτικές παρατάξεις δημιουργήθηκαν, σε αρκετές περιπτώσεις με πρωτοβουλία του ΣΥΝ, που παρουσίασαν σοβαρές μελέτες των τοπικών προβλημάτων, είχαν εκλογική επιτυχία και έδειξαν κάποιες από τις δυνατότητες του θεσμού, όμως η σημασία τους περιορίζεται από τον ευρωπαϊσμό που τις χαρακτηρίζει.

Συμπληρωματικοί ρόλοι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη του οκταετία απαξίωσε κάθε θεσμό και ιδέα προόδου, συμβάλλοντας στην ιδεολογική κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης. Ο συνδυασμός των αλόγιστων παροχών (από εξωτερικά δάνεια) προς όλες τις κοινωνικές τάξεις, της συρρίκνωσης της παραγωγής λόγω της συμμετοχής στην Ε.Ο.Κ. και της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος οδήγησε στην καταχρέωση της χώρας και την πολιτική του Α. Παπανδρέου σε αδιέξοδο. Ακολούθησε η μεταβατική περιόδος 1989-1996 και στη συνέχεια η οκταετία του σημιτικού εκσυγχρονισμού, κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ προσχωρεί και επισήμως στην ιδεολογία της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης και προχωρεί σε πολιτικές στα εθνικά και κοινωνικά θέματα καθ’ υπαγόρευσιν Ουάσινγκτον και Βρυξελών αντιστοίχως. Οι πολιτικές αυτές και η διαφθορά του εκσυγχρονιστικού καθεστωτισμού μειώνουν την αποδοχή του από τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα. Ο Σημίτης αδυνατεί να επιβάλει αντιδραστικές εργασιακές σχέσεις και ασφαλιστικές ρυθμίσεις ακόμα και στον πασοκικό στρατό που έχει κατακλύσει ρουσφετολογικά το δημόσιο τομέα και πιθανότατα συναντά εσωτερικές αντιδράσεις για τις προετοιμαζόμενες συμφωνίες με την Τουρκία. Έτσι το ΠΑΣΟΚ γίνεται όλο και λιγότερο αποτελεσματικό και δρομολογείται η εναλλαγή.

Η κυβέρνηση Καραμανλή στα εθνικά θέματα ακολουθεί μια μετριοπαθή πολιτική στα πλαίσια του «ανήκομεν εις την Δύσιν», παρά την πίεση του εκσυγχρονιστικού μπλοκ, που επεκτείνεται οριζόντια σε Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ και απαιτεί απόλυτη υποτέλεια. Στα κοινωνικά θέματα, όμως, ακολουθεί πιστά τις εντολές της Κομισιόν για τις «μεταρρυθμίσεις» και αποδεικνύεται αποτελεσματική στην υλοποίησή τους. Έτσι η μεγαλύτερη και ισχυρότερη μερίδα του ξένου παράγοντα φαίνεται να προκρίνει την παραμονή της Ν.Δ. στην εξουσία για 2 τετραετίες, ώστε να ολοκληρώσει τις «μεταρρυθμίσεις», παρά την αρχική αντίδραση των διαπλεκόμενων με τον εκσυγχρονισμό «νταβατζήδων».

Η σταθερότητα ενός συστήματος δεν εξασφαλίζεται με τον έλεγχο μόνο της κυβέρνησης, αλλά κυρίως της «αντιπολίτευσης». Το ΠΑΣΟΚ με την «ηγεσία» του Γιωργάκη, ανίκανη να αρθρώσει καν σοβαρό πολιτικό λόγο, παράλληλα με τη μνήμη της αμαρτωλής πασοκικής διακυβέρνησης και την απαξίωση (και κομματικό έλεγχο) του συνδικαλιστικού κινήματος, εξασφαλίζουν –κατά τους σχεδιασμούς– την πρόοδο των «μεταρρυθμίσεων». Έτσι οι νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές θα έπρεπε να είχαν ένα αποτέλεσμα που θα επέτρεπε στη Ν.Δ. να προχωρήσει απρόσκοπτα, χωρίς όμως να «τσαλακώσει» το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη. Αν το πρώτο εθεωρείτο εξασφαλισμένο, ο καταποντισμός του ΠΑΣΟΚ διαφαινόταν απειλητικός. Γι’ αυτό η έξαρση της σκανδαλολογίας και των εσωτερικών αντιπαραθέσεων στην κυβέρνηση σ’ όλη την προεκλογική περίοδο καθώς και η παράδοση στο ΠΑΣΟΚ άνευ μάχης της Υπερνομαρχίας και του Πειραιά ( ίσως όχι μόνο δια παραλείψεων,

αλλά και δια πράξεων).

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου ήταν όπως σχεδιάστηκαν, αλλά η «ηγεσία» του ΠΑΣΟΚ απεδείχθη ανίκανη να διαχειριστεί ακόμα και τα δώρα που της προσφέρθηκαν, ξεπερνώντας το όριο της πολιτικής φαιδρότητας. Λογικό ήταν να παρατηρηθεί ομοβροντία των απελπισμένων (και αγωνιούντων για επάνοδο στην εξουσία) στελεχών του ΠΑΣΟΚ και δημοσιογραφικών του οργάνων, που απαίτησαν μεσοβδόμαδα αλλαγή ηγεσίας και άρχισαν τις υπόγειες διαδικασίες. Η 23η Οκτωβρίου προεβλέπετο τρικυμιώδης για το ΠΑΣΟΚ και ενοχλητική για την ησυχία του πρωθυπουργού! Γι’ αυτό η πριμοδότηση του ΠΑΣΟΚ στο 2ο γύρο ήταν προκλητική, ώστε να καταγάγει καθαρή νίκη 5-2 (συν την Πάτρα), προκαλώντας την οργή των υποψηφίων της Ν.Δ.. Αλλά προτιμότερη

αυτή η οργή από την απομάκρυνση

του πολύτιμου Γιωργάκη…

Το δυστύχημα (ή το λογικώς αναμενόμενο) είναι ότι το ΚΚΕ (το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που κινείται έξω από τη λογική του συστήματος) αδυνατεί να βοηθήσει (ή δεν επιθυμεί) την ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος που να μπορεί να αμφισβητήσει το σύστημα. Οι επιλογές θέσεων και προσώπων ήταν και σ’ αυτές τις εκλογές στενά κομματικές. Στις προσδοκίες του δεν προβλέπεται ρόλος για τα μαζικά κινήματα, ούτε για κανένα άλλο κόμμα. Γι’ αυτό οι άλλοτε «κόκκινοι» δήμοι (κοινωνικά διαφοροποιημένοι, βεβαίως) πρασίνισαν και τώρα έγιναν γαλάζιοι.

Οι αρνητικές συνέπειες ενός τέτοιου πολιτικού σκηνικού για τα εθνικά μας θέματα, την οικονομία και το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, την ποιότητα της δημοκρατίας μας και τον πολιτισμό μας είναι ορατές και θα γίνουν ακόμη χειρότερες. Στο χέρι του καθενός από μας είναι να ξεπεράσει τις ιδιοτελείς επιλογές, την ιδιώτευση, τους δισταγμούς και τις αυταπάτες, γιατί η Ελλάδα αξίζει μια καλύτερη μοίρα. Και μπορεί.

[Το παραπάνω κείμενο είναι άρθρο του μέλους της Ε.Ε. του ΑΣΚΕ Ν. Καργόπουλου, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΠΑΡΟΝ” στις 5/11/2006].