ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δεν έχει κάτι αλλάξει στις εκτιμήσεις και προβλέψεις μας για το διεθνή περίγυρο και τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, που διατυπώθηκαν στο πολιτικό άρθρο του προηγούμενου φύλλου της «Ε». Η γενική κατάσταση ακολουθεί την πορεία που προδιαγράψαμε, απλώς σε νεότερες εκδοχές.

Διεθνείς επιδράσεις

Η εικόνα σύγχυσης στις ΗΠΑ και Ε.Ε. παραμένει η ίδια, παρά το ότι στις ΗΠΑ φαίνεται να συνεχίζεται η ίδια αδιέξοδη πολιτική (δες το άρθρο για Σαντάμ) και η Ε.Ε. να έχει παρακάμψει το πρόβλημα της Τουρκίας και να επαναφέρει στο προσκήνιο το σεσηπός πτώμα του «ευρωπαϊκού συντάγματος». Όμως κάτι νέο προστέθηκε σε σχέση με τη χώρα μας.

Φαίνεται πως δεν κρίνονται πλήρως ικανοποιητικές οι ελληνικές υποχωρήσεις σε όλα τα θέματα, εσωτερικά και εξωτερικά, που ενδιαφέρουν άμεσα τις ΗΠΑ (και την Ε.Ε.). Ίσως ενόχλησαν οι δηλώσεις ότι στο Αφγανιστάν «η αποστολή της Ελλάδας ολοκληρώθηκε», οι κάποιοι δισταγμοί στην εφαρμογή του φακελώματος όλων των Ελλήνων και, κυρίως, οι ενδεχόμενες συνέπειες(!) στην ενδοτική στάση μας στο θέμα των Σκοπίων, των ελληνοτουρκικών σχέσεων και ιδιαίτερα στο Κυπριακό. Έτσι σκηνοθέτησαν, κάπως βιαστικά, την «επίθεση» στην αμερικανική πρεσβεία και απολαμβάνουν το σάλο που δημιουργήθηκε. Ελπίζουν ότι θα εξαναγκάσουν τους διστακτικούς και θα ενθαρρύνουν τους πρόθυμους για πλήρη ευθυγράμμιση. Όλοι όμως γνωρίζουν ή, έστω, διαισθάνονται τι ακριβώς συμβαίνει και η ευθυγράμμιση αυτή δε θα αποδειχθεί εύκολη υπόθεση, ούτε καν για τους πρόθυμους για κάτι τέτοιο. Θα αρκούσε να επαναφερθεί η απειλή για αποκάλυψη στο θέμα των τηλεφωνικών υποκλοπών ... Η στάση, πάντως, της Ντόρας και του Γιωργάκη αναμένεται με ενδιαφέρον.

Εσωτερικές διεργασίες

Η Ν.Δ., οπλισμένη με ευνοϊκές γι’ αυτήν σφυγμομετρήσεις, συνεχίζει, φαινομενικά απτόητη, την πορεία της για εκλογές. Δεν επαληθεύτηκαν, για την ώρα, οι φόβοι για γενικευμένη ένταση λόγω του άρθρου 16 (δες το αντίστοιχο άρθρο). Δεν εκδηλώθηκαν, ακόμη, σοβαρές αντιδράσεις για διαφαινόμενες περικοπές, αντί αυξήσεων(!), σε συντάξεις και μισθούς. Μάλιστα προσπαθεί η κυβέρνηση να διαχύσει κάποια αισιοδοξία για λιγότερο σφικτή οικονομική πολιτική ενόψει ευνοϊκών προβλέψεων της Ε.Ε. για την πορεία της οικονομίας μας (η πραγματική κατάσταση της οποίας περιγράφεται σε άλλο άρθρο ...) και άρσης των περιορισμών της, άρα και δυνατότητας παροχών ... Ακόμη και τα προβλήματα από την έξαρση της αστυνομικής βίας και της αναστάτωσης σε λιμάνια, που διαδίδουν ότι οφείλονται σε λανθασμένους χειρισμούς, δε φαίνεται να της δημιουργούν σοβαρά προβλήματα, έχοντας απέναντί της ως αντίπαλο το ΠΑΣΟΚ.

Όμως ανακύπτει σοβαρά πλέον το πρόβλημα της αλλαγής του εκλογικού νόμου, μια που αυτός που θα ισχύσει στις προσεχείς εκλογές εγκυμονεί πολλούς κινδύνους και για τα δύο «μεγάλα» κόμματα. Στη Ν.Δ. θα άρεσε η ιδέα να ανακινήσει το θέμα το ΠΑΣΟΚ κι έτσι με τις ψήφους και των 2 να ισχύσει ο καινούργιος και σ’ αυτές τις εκλογές, ώστε να μη θεωρηθεί υπαναχώρηση του Κ. Καραμανλή από τη δήλωσή του ότι αλλαγή του εκλογικού νόμου δικαιολογείται μόνο στην αρχή της θητείας μιας κυβέρνησης. Αυτό, όμως, αποκλείεται να το τολμήσει το ΠΑΣΟΚ, μετά μάλιστα από τη συμφωνία του για το άρθρο 16, έστω και αν διατυμπανίσει την αντίθεσή του στην αλλαγή του άρθρου 24 για τους περιορισμούς στην αποψίλωση των δασών. Και το χειρότερο για τους 2 «μεγάλους» είναι ότι δε φαίνεται να χάνουν την είσοδό τους στη Βουλή ο ΣΥΝ και ο ΛΑΟΣ, άρα το πρώτο κόμμα δύσκολα θα εξασφαλίζει αυτοδυναμία, παρά το πριμ των 40 βουλευτών.

Σοβαρά προβλήματα, για τη δυσκολία της λύσης των οποίων δεν μπορούμε να λυπηθούμε ιδιαίτερα ...

Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, φαίνεται να εξαντλεί το ρόλο του στο να παρέχει άλλοθι για την παραμονή της Ν.Δ. στην εξουσία! Η ηγεσία του νόμισε ότι με την πολυδιαφημισμένη αναδιάρθρωση των «καθοδηγητικών» του οργάνων και την αναπαλαίωσή τους θα εξασφάλιζε ενίσχυση της επιρροής του, τουλάχιστον. Φυσικά, διαψεύστηκε. Είναι πολύ νωπές οι μνήμες της διακυβέρνησής του και η επανεμφάνιση των εντελώς διαβλητών πρωταγωνιστών του πρόσφατου παρελθόντος μάλλον αποθάρρυνε ακόμη και τους πιο «πιστούς» οπαδούς του, ιδιαίτερα αυτούς, έστω και λίγους, που δε συνδέονται μαζί με όρους συναλλαγής. Και η στάση της ηγεσίας του στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων αποδυνάμωσε ακόμη περισσότερο το όποιο, τεχνητό, κύρος της και εξαγρίωσε τη νεολαία του κόμματος, κάτι που αποτελεί θανάσιμο προεκλογικό κίνδυνο. Ακόμη και αν υπαναχωρήσει την τελευταία στιγμή, όπως υποδεικνύουν όλα τα προσκείμενα ΜΜΕ, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Και οι επίδοξοι διάδοχοι καραδοκούν. Το μόνο που σώζει για την ώρα τον αρχηγό του (και το ανεκδιήγητο, κυλιόμενο περιβάλλον του) είναι η ανυπαρξία συμφωνίας για τη διάδοχη κατάσταση.

Έτσι, το μόνο που μένει, για την ώρα, είναι η τυφλή αντιπολίτευση κατά πάντων και για όλα όσα το ίδιο έπραττε και πράττει (!), κάτι που μόνο ανακούφιση προκαλεί στην Ν.Δ.

Όμως η λαϊκή αντίδραση για τις πολιτικές και των δύο κομμάτων συνεχώς αυξάνει, η δυσπιστία γιγαντώνεται και αυτό αποτυπώνεται ανάγλυφα και στις διάφορες σφυγμομετρήσεις. Μένει να εκδηλωθεί και στις προσεχείς εκλογές. Δεν υπάρχει άλλη, δημοκρατική, διέξοδος.