ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Δυσεξήγητη δημοσιότητα και υπερβολικό ενδιαφέρον των ΜΜΕ στη χώρα μας για τις γαλλικές εκλογές, παρά το ότι, μάλιστα, όλοι γνώριζαν προ πολλού το αποτέλεσμά τους. Υπάρχουν, φαίνεται, αρκετοί, τήδε κακείσε, που πιστεύουν ακόμη στην «Ελλάδα-Γαλλία-Συμμαχία»...

Στην πραγματικότητα δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο στο Παρίσι. Επιβεβαιώθηκε, απλώς, ο συνεχιζόμενος πολιτικός εκφυλισμός σ’ ολόκληρη τη γηραιά «ήπειρο» και η ολοκληρωτική επικράτηση των πολιτικών που, σχεδόν μοιραία, οδηγούν σε κοινωνίες των 2/3, είτε με παλαιοδεξιό είτε με νεοδεξιό πρόσημο, και η αυτοδιάλυση της άλλοτε κραταιάς ευρωπαϊκής αριστεράς, που κατόρθωσε ακόμη και τους εντελώς απελπισμένους να τους ωθήσει στις αγκαλιές του Λεπέν.

Δεν υπάρχουν πλέον κοινωνικές δυναμικές που να εκφράζονται με προσωπικότητες όπως του Ντε Γκωλ, του Μιτεράν, ακόμη και του Ζακ Σιράκ. Απέμειναν, πια, μόνο διεκπεραιωτές, λίγο-πολύ ταυτόμορφοι, θαυμαστές του αγγλοσαξωνισμού, όπως ο Σαρκοζί, ή αμήχανοι και θλιβεροί «θαυματοποιοί», που δείχνουν να αναμασούν απομεινάρια άλλων εποχών. Η προσαρμογή στην μεσοαποικιακή περίοδο δε συντελέστηκε και η απομύζηση των περιφερειακών χωρών της Ε.Ε., η κεντρική ουσία του μπλερισμού, δε φαίνεται να είναι στρωμένη με ρόδα.

Ήταν λογικά αναμενόμενο, λοιπόν, να επικρατήσει εύκολα ο πιο «ειλικρινής» εκπρόσωπος των νέων τάσεων του νεοταξισμού, παρόλο που η αδύναμη αντίσταση, για την τιμή των όπλων, συγκέντρωσε υψηλό ποσοστό (47%), κάτι που όμως δε λέει, ακόμη, τίποτα. Η Ε.Ε. ούτε κέρδισε ούτε έχασε το παραμικρό. Η αποτυχία της, εγγεγραμένη στη φύση της από τη γέννησή της, θα ωθεί τους λαούς σε επιστροφή στους δοκιμασμένους εθνικούς δρόμους, όπου θα είναι δυνατή μια μελλοντική συσπείρωση για καλύτερες κοινωνίες. Και ο Σαρκοζί τους σηματοδοτεί ήδη, κάτι που μάλλον θα δοκιμάσει και ο ευρωσκεπτικιστής Μπράουν στην Αγγλία (το «Ηνωμένο Βασίλειο» δεν είναι, πλέον, και τόσο «ηνωμένο») και ακόμη περισσότερο ο Κάμερον των «συντηρητικών».

Φυσικά, δυσαρεστήθηκε η Τουρκία (μέσα στις δικές της φουρτούνες) καθώς και όσοι καμώνονταν πως η Ελλάδα θα «κέρδιζε» από την ευρωπαϊκή πορεία ή, έστω προοπτική της γείτονος. Τώρα θα «αναγκαστούν» να αναδιπλωθούν, όχι για να προτείνουν μέτρα πραγματικής αντίδρασης στο «θηρίο», αλλά απροκάλυπτα πλέον να εισηγηθούν παράδοση άνευ όρων, με όρους Κ. Στεφανόπουλου. Και, εννοείται, ο «φιλέλληνας» Σαρκοζί (η μητέρα του ήταν Ελληνοεβραία της Θεσσαλονίκης) θα υπηρετήσει πιστά τα, όπως τα φαντάζονται οι δυνάμεις που εκπροσωπεί, συμφέροντα της Γαλλίας, τα οποία, εννοείται επίσης, δε θα συμβαδίζουν πάντοτε με τα συμφέροντα της χώρας μας, για την εξυπηρέτηση των οποίων φαίνεται να αργούν ακόμη να αναδειχθούν οι πραγματικοί εκπρόσωποι.

Όλα τα υπόλοιπα είναι απλός στρουθοκαμηλισμός.