ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με την παραίτηση του αρχιπροπονητή Χρήστου Ιακώβου επιχειρείται να οδηγηθεί το σκάνδαλο του ντοπαρίσματος των αθλητών της ομάδας μας της άρσης βαρών στο αρχείο της, προβληματικής, μνήμης. Δεν είναι, φυσικά, το ντόπινγκ θέμα της άρσης βαρών και της κολύμβησης μόνο. Όπου επιδιώκεται πρωταθλητισμός το ντοπάρισμα δεν «μπορεί» πλέον να απουσιάζει. Ούτε είναι ελληνικό φαινόμενο. Το αντίθετο μάλιστα. Ίσως και πολύ καθυστερημένα να το ανακαλύψαμε εμείς. Τα αθλητικά ιδεώδη και, πολύ περισσότερο δυστυχώς, τα ολυμπιακά έχουν πάψει προ πολλού να υφίστανται, αν υπήρξαν ποτέ, έστω και ως εξαιρέσεις. Δεν είναι ασφαλώς τυχαία η πολύ πρώιμη (!) κατάληξη της σημασίας του «άθλιος», από την αρχική αυτού που κατέκτησε και τιμήθηκε από τα «άθλα», βραβεία, στην αμέσως μετέπειτα, αυτήν του και σημερινού άθλιου…

Όλοι, βεβαίως, είμαστε υπέρ του αθλητισμού και δε χρειάζονται επιχειρήματα. Το πρόβλημα ανακύπτει όταν ο αθλητισμός εξελίσσεται σε πρωταθλητισμό με ό,τι αυτός συνεπάγεται. Και είναι πρόβλημα, γιατί το ζήτημα είναι, δυστυχώς, περίπλοκο, και εμπλεκόμαστε, πάλι δυστυχώς, όλοι. Όλοι θέλουμε νίκες και μετάλλια! Και όλοι, εκτός από τους λόγω κάποιας μειονεξίας, κατ’ επάγγελμα μεμψίμοιρους, χαιρόμαστε με τις επιτυχίες των «δικών» μας. Πώς, λοιπόν, να μην γίνει το φαινόμενο αυτό αντικείμενο εκμετάλλευσης, τοπικής, εθνικής και, κυρίως, μέχρι παροξυσμού εμπορικής;

Πλησιάζουν Πανευρωπαϊκοί και Ολυμπιακοί αγώνες. Ευκαιρία να σκεφτούμε όλοι σοβαρά και με ειλικρίνεια. Εμείς το επιχειρήσαμε σε άρθρα μας λίγο πριν και αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας στα φύλλα 99, και 100 της «Ε», όπου και παραπέμπουμε.