ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Siemens φαίνεται ότι θα αποτελέσει το καλοκαιρινό «πολιτικό» έδεσμα, διαρκώντας κάτι παραπάνω από το ηλιέλαιο-ορυκτέλαιο και τα άλλα, που τόσο άνετα «ξεχάστηκαν». Τα κατορθώματα της πολύφερνης γερμανικής, εβραϊκών συμφερόντων (λέγεται), εταιρίας και η ατέρμων χορεία των δωρεοδόχων της κανένα, εδώ που φτάσαμε, δεν εκπλήσσει. Όλοι γνωρίζουν ότι εκατοντάδες ανάλογες εταιρίες ή όμιλοι που ανέλαβαν ή θα αναλάβουν διάφορα «έργα» στη χώρα μας, θα μοιράζουν δισεκατομμύρια στους πολιτικούς, παραπολιτικούς και παρατρεχάμενους, που με τέτοιο δέλεαρ «κατέρχονται στο λαό», «για να υπηρετήσουν τη χώρα». Δισεκατομμύρια όχι από το κεφάλαιο ή τα κέρδη τους, αλλά από εμάς που πληρώνουμε στο διπλάσιο, τουλάχιστον, την αξία των «έργων» τους.

Γιατί αυτός ο ορυμαγδός;

Είναι, πράγματι, η πρώτη φορά που επίσημα, πανηγυρικά γίνεται παραδεκτή η αποκάλυψη της πλήρους εξαχρείωσης του πολιτικού συστήματος, που φθάνει, λόγω της πασοκικής … δημοκρατικότητας, μέχρι και τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Αρκεί, όμως, αυτό για να δικαιολογήσει τον ορυμαγδό που δημιουργούν τα ακόμη πιο εξαχρειωμένα (αν είναι δυνατόν…) Μ.Μ.Ε. και τις κραυγαλέες παροτρύνσεις για κάθαρση και νέο, «καθαρό», πολιτικό σύστημα; Όλοι αυτοί που τάχα διαμαρτύρονται μόνο σε τέτοιο οχετό μπορούν να επιβιώσουν. Κάτι άλλο, λοιπόν, συμβαίνει.

Δεν μπορεί να είμαστε βέβαιοι για το ποιος άρχισε και κινεί κεντρικά τα νήματα, ούτε ποιος είναι ο κεντρικός, κύριος σκοπός τους. Έχουμε, όμως,

αρκετά δεδομένα:

Α) Σε σχέση με τα εθνικά μας θέματα στον πολιτικό κόσμο υπάρχουν 2 ρεύματα, που διαπερνούν και τα 3 κόμματα της Βουλής που ασκούν άμεσα ή έμμεσα εξουσία (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ): Αυτοί που στα πλαίσια του «ανήκομεν εις την Δύσιν» προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα ολίγα που μπορούν για τον ελληνισμό και οι «ναινέκοι», που απροσχημάτιστα προσπαθούν να περάσουν ό,τι τους υπαγορεύουν οι ξένοι προστάτες τους. Φαίνεται ότι στην παρούσα φάση υπερισχύουν οι πρώτοι, κάτι που έχει εξαγριώσει το απερχόμενο αμερικάνικο τσίρκο του Μπους, τους Εγγλέζους και τους Ισραηλινούς (παρά το ακατανόητο, σε πρώτη ματιά…, δώρο της ελληνοϊσραηλινής άσκησης στην Κρήτη!), που πολύ θα ήθελαν άλλους στην εξουσία και γρήγορα, λόγω Σκοπίων (που αναβαθμίζουν τις επεκτατικές τους επιδιώξεις σε βάρος της Ελλάδας), Αιγαίου και Κυπριακού ή, έστω να τρομάξουν τους

υπάρχοντες.

   Β) Η Siemens επεχείρησε πριν λίγα χρόνια να μπει στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, πιστεύοντας ότι η έρευνα των εισαγόμενων εταιριών είναι όπως στην Ευρώπη. Εκεί αποκαλύφθηκαν οι δωροδοκίες της διεθνώς και ανατέθηκε σε ειδική δικηγορική ομάδα να κάνει πλήρη έλεγχο, οπότε, υποθέτουμε, κάποιοι μηχανισμοί ανεκάλυψαν … πολιτικό λαυράκι για μοχλό πιέσεων ή ανακατατάξεων.

Γ) Σενάρια πολιτικών αλλαγών κυκλοφόρησαν πολλά. Για τους δικούς τους λόγους η κυβέρνηση Καραμανλή (και πιθανόν όχι μόνο…) δεν ήταν εντελώς βολική, παρά το ότι στην εσωτερική, οικονομικοκοινωνική, πολιτική της είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την αγριότερη μορφή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας (γι’ αυτό και οι όποιες άλλες αντιστάσεις της δεν μπορεί να είναι ευοίωνες…). Όμως δε διαθέτουν εναλλακτική λύση, μια που είναι πολύ νωρίς για διάφορους … Βγενόπουλος και Γιάννα, Τσίπρας ή Ευάγγελος (πλέον) ή Τατούλης είναι αστεία πράγματα.

   Δ) Όσοι μέχρι τώρα επλήγησαν από τη «Siemens» (Μητσοτακαίικο, Σημιτοτσουκάτοι, Λιάπης) ανήκουν στους «ναινέκους», άρα η πρώτη πλευρά αντεπιτίθεται και για την ώρα, επιτυχώς.

      Όσο διαρκούν «τα μπάνια του λαού», δύσκολα μπορούν να γίνουν ανατροπές, επομένως μάλλον αναβάλλονται για τον Οκτώβριο, χωρίς να αποκλείεται κάποια «βόμβα».

Τι μπορούμε να περιμένουμε;

Σίγουρα ο μοχλός της αλλαγής του πολιτικού σκηνικού που επιδιώκουν δε μπορεί να γίνει η νεοφιλελεύθερη πολιτική, η ακρίβεια, η συνεπής πορεία προς τη δημιουργία των κοινωνιών των 2/3, δηλ. του 1/10. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, θα επιχειρήσει, λέει, να βάλει στο επίκεντρο της πολιτικής, τα οικονομικά-κοινωνικά  ζητήματα, επιμένοντας ταυτόχρονα … ευρωπαϊκά, προετοιμαζόμενος με μαθήματα διακυβέρνησης αριστερού Χριστόφια και εγκαταλείποντας την εκμετάλλευση της Siemens και της χρηματοδότησης των κομμάτων, που μπορούν να φέρουν τα πάνω- κάτω (Τσαουσέσκου, Siemens-Κόκκαλης συγκυβέρνησης και

οικουμενικής 1989-90 κ.λπ.).

Το Κ.Κ.Ε., συνεπέστερο στη γραμμή του, θα ευελπιστεί σε κομματικά κέρδη, λόγω εσωτερικής πολιτικής της Ν.Δ., θα συζητά (επιτέλους) τα αίτια της πτώσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» (χωρίς να περιμένουμε ότι θα εμβαθύνει) και θα αμύνεται για την αδιαφάνεια των οικονομικών του.

Ο ΛΑΟΣ θα τσιμπολογά από δω κι από κει , ονειρευόμενος πλήρη απαξίωση της σημερινής πολιτικής και στροφή σε … σωτήρες(!), χωρίς όμως να το πιστεύει. Γι’ αυτό θα περιορίζεται σε συναγωνισμό λαϊκισμού με Τσίπρα-Αλαβάνο  και ό,τι κερδίσει.

Το πρόβλημα θα το έχουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Στο ΠΑΣΟΚ, πέρα από Τσουκάτους (είναι εκατοντάδες) και Νικολάκια, ωριμάζει η ιδέα αντικατάστασης του Γιώργου, που μάλιστα θα ήταν λύση ευπρόσδεκτη και στους πάτρωνές του(!), γιατί έδειξε μάλλον φιλελληνικές τάσεις τελευταία. Όμως ποιος θα μπορούσε να τον διαδεχθεί, μετά το φιάσκο Βενιζέλου; Το καλοκαίρι τους, πάντως, θα είναι επώδυνο. Το ίδιο επώδυνο θα είναι και για την Ν.Δ. Το Μητσοτακαίικο  φαίνεται να «κάηκε», όμως ο απροκάλυπτος νεοφιλελευθερισμός του Καραμανλή δε μπορεί να τους αφήσει αλώβητους, έστω κι αν έχουν αυτή την αντιπολίτευση. Πάντως φαίνεται να κρατούν ακόμη και αν οι επιθέσεις εναντίον Καραμανλή δεν αποδώσουν, δεν αποκλείεται Οκτώβριο-Νοέμβριο να αναλάβει το ρίσκο

εκλογών.

Υπάρχει, λοιπόν, πιθανότητα εκλογών το φθινόπωρο, όμως εμείς, το ΑΣΚΕ, δε μπορούμε, ενόψει και των ευρωεκλογών του χρόνου, να πάρουμε μέρος για λόγους, προφανώς, καθαρά οικονομικούς. Εάν, βέβαια, εδίνετο στα εκτός βουλής σοβαρά κόμματα ένα μικρό μέρος μόνο από αυτά που δίνονται στις εκατοντάδες αμαρτωλές «μη κυβερνητικές οργανώσεις» (ΜΚΟ), ως μικρό δείγμα δημοκρατίας, τότε και τα κόμματα αυτά δε θα είχαν πρόβλημα συμμετοχής σε όλες τις εκλογές.